1. I stało się, że brat Jereda (a liczba barek, które zostały przygotowane, wynosiła osiem) poszedł na górę, którą nazwali Szelem, była bowiem bardzo wysoka, i wytopił ze skały szesnaście kamyków; i były one białe i przejrzyste niczym szkło; i zaniósł je w rękach na szczyt góry, i ponownie wołał do Pana:

2. O Panie, powiedziałeś, że będziemy otoczeni wodą. Oto, o Panie, nie bądź gniewny na Swego sługę z powodu jego słabości przed Tobą; bo wiemy, że jesteś święty i żyjesz w niebiosach, i wiemy, że jesteśmy niegodni przed Tobą; z powodu upadku staliśmy się źli z natury; mimo to, o Panie, nakazałeś nam wołać do Ciebie, abyśmy mogli otrzymać od Ciebie według naszych pragnień.

3. Oto ukarałeś nas, o Panie, za naszą niegodziwość, i wypędziłeś nas, i żyliśmy przez tyle lat na pustkowiu; mimo to byłeś nam miłosierny. O Panie, spójrz na mnie z litością, i odwróć Swój gniew od tego ludu, który jest Twoim ludem, i nie pozwól, aby w ciemności przebywał szalejące morze; lecz popatrz na te rzeczy, które wytopiłem ze skały.

4. I wiem, o Panie, że masz wszelką moc i możesz zrobić, cokolwiek zechcesz, na pożytek człowieka; przeto dotknij tych kamyków, o Panie, Swym palcem, i przyszykuj je, aby świeciły w ciemności; a będą nam świeciły w barkach, które przygotowaliśmy, abyśmy mieli światło gdy będziemy przeprawiać się przez morze.

5. Oto, o Panie, możesz tego dokonać. Wiemy, że możesz okazać Swą wielką moc, która w pojęciu ludzkim wygląda na znikomą.

6. I stało się, że gdy brat Jereda wypowiedział te słowa, Pan wyciągnął rękę i dotknął Swym palcem każdego z kamyków. I zasłona została zdjęta z oczu brata Jereda, i zobaczył palec Pana; i był on niczym palec człowieka z ciała i krwi; i brat Jereda przypadł do ziemi przed Panem, gdyż przejął go strach.

7. I Pan widział, że brat Jereda przypadł do ziemi; i Pan powiedział mu: Powstań, dlaczego przypadłeś do ziemi?

8. I powiedział Panu: Zobaczyłem palec Pana, i przeraziłem się, że porazi mnie On, gdyż nie wiedziałem, że Pan ma ciało i krew.

9. I Pan powiedział mu: Ze względu na swą wiarę zobaczyłeś, że oblekę się w ciało i krew; i nigdy człowiek nie zwrócił się do mnie z tak niezmierną wiarą, jak uczyniłeś to ty; gdyż inaczej nie mógłbyś zobaczyć mego palca. Czy zobaczyłeś coś więcej?

10. I odpowiedział: Nie, Panie. Pokaż mi się.

11. I Pan powiedział mu: Czy uwierzysz w słowa, które ci powiem?

12. I odpowiedział on: Zaiste, Panie, wiem, że mówisz prawdę, gdyż jesteś Bogiem prawdy i nie możesz kłamać.

13. I gdy wypowiedział te słowa, oto Pan mu się ukazał i powiedział: Dlatego że wiesz o tych sprawach, jesteś odkupiony od upadku; przeto zostaniesz przywiedziony z powrotem przed moją obecność; przeto ukazuję ci się.

14. Oto jestem tym, który był przygotowany od założenia świata, by odkupić swój lud. Oto jestem Jezusem Chrystusem. Jestem Ojcem i Synem. We mnie wszyscy ludzie będą mieli życie, i to na wieczność, wszyscy, którzy uwierzą w imię moje; i staną się moimi synami i moimi córkami.

15. I nigdy nie ukazałem się żadnemu człowiekowi, którego stworzyłem, gdyż żaden człowiek nie wierzył we mnie tak jak ty. Czy widzisz, że zostałeś stworzony na mój własny obraz? Zaiste, oto wszyscy ludzie zostali stworzeni na początku na mój własny obraz.

16. Bowiem to ciało, które teraz widzisz, jest ciałem mojego ducha; i stworzyłem człowieka na podobieństwo swego duchowego ciała; i jak teraz ukazuję się tobie w duchu, tak swemu ludowi ukażę się w ciele.

17. I teraz, jak ja, Moroni, powiedziałem, nie mogę przytoczyć wszystkiego, co zostało zapisane, przeto wystarczy, jak powiem, że Jezus ukazał się temu mężowi w duchu, i że Jego duch miał taką samą postać jak Jego ciało, gdy ukazał się Nefitom.

18. I czynił posługę bratu Jereda, jak czynił posługę Nefitom; a to wszystko, aby ten człowiek mógł poznać, że jest On Bogiem, z powodu o wiele większych dzieł, które Pan mu pokazał.

19. I dzięki poznaniu tego człowieka, nie mógł on być powstrzymany przed spojrzeniem poza zasłonę; i gdy zobaczył palec Jezusa, przypadł do ziemi przejęty strachem, wiedząc, że jest to palec Pana; i już nie wierzył, ale wiedział bez żadnej wątpliwości.

20. Przeto dzięki tej doskonałej wiedzy Bożej, nie mógł być trzymany poza zasłoną; przeto ujrzał Jezusa, i czynił mu On posługę.

21. I stało się, że Pan powiedział bratu Jereda: Oto nie pozwolisz, aby to, co widziałeś i słyszałeś, zostało ujawnione światu aż do czasu, gdy w ciele wsławię imię swoje; przeto zachowasz jako skarb to, co widziałeś i słyszałeś, i nie wyjawisz tego nikomu.

22. I oto, gdy przyjdziesz do mnie, zapiszesz to i zapieczętujesz, że nikt nie będzie mógł tego przetłumaczyć; albowiem zapiszesz to w języku, którego nie znają.

23. I oto, dam ci te dwa kamienie, które zapieczętujesz z tym, co zapiszesz.

24. Albowiem pomieszałem język, w którym będziesz pisał; przeto we właściwym dla mnie czasie sprawię, że kamienie te ujawnią dla oczu ludzi to, co zapiszesz.

25. I gdy Pan wypowiedział te słowa, pokazał bratu Jereda wszystkich mieszkańców ziemi, którzy byli, a także wszystkich, którzy będą; i nie ukrywał ich przed jego wzrokiem, aż po krańce świata.

26. Albowiem powiedział mu w minionych czasach, że jeżeli uwierzy w Niego, to On może mu pokazać wszystkie rzeczy — zostaną mu one ukazane; przeto Pan nie mógł niczego przed nim wstrzymywać, gdyż wiedział, że Pan może mu pokazać wszystkie rzeczy.

27. I Pan powiedział mu: Zapisz to wszystko i zapieczętuj; a ukażę to dzieciom ludzkim we właściwym dla mnie czasie.

28. I stało się, że Pan mu nakazał, aby zapieczętował te dwa kamienie, które otrzymał, i nie pokazywał ich, dopóki Pan nie pokaże ich dzieciom ludzkim.