Η φωτιά της πίστης μας
Για εκείνους που αναζητούν, επιτρέπουν, ζουν άξια, η αυγή της πίστης, ορισμένες φορές σταδιακά, θα έρθει ή μπορεί να επιστρέψει.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, δεν είναι θαυμάσιο να λαμβάνουμε συνεχή αποκάλυψη από τους ουρανούς μέσω του Προέδρου Ράσσελ Νέλσον και των ηγετών της Εκκλησίας, η οποία μας προσκαλεί να ζήσουμε με νέους και πιο άγιους τρόπους1, στο σπίτι και στην εκκλησία, με όλη μας την καρδιά, τον νου και τη δύναμη;
Είχατε ποτέ την ευκαιρία να κάνετε κάτι για το οποίο αισθανθήκατε απροετοίμαστοι ή ανεπαρκείς, αλλά ευλογηθήκατε για την προσπάθεια;
Εγώ, ναι. Ορίστε ένα παράδειγμα.
Μερικά χρόνια πριν, ο Πρεσβύτερος Ρίτσαρντ Σκοτ, μέλος της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων, προέτρεψε ευγενικά: «Γκέρριτ, θα ήθελες να ζωγραφίσεις μαζί μου με νερομπογιές;»
Ο Πρεσβύτερος Σκοτ είπε πως η ζωγραφική τον βοήθησε να παρατηρεί και να δημιουργεί. Έχει γράψει: «Προσπάθησε να είσαι δημιουργικός, ακόμα και αν τα αποτελέσματα είναι μέτρια… Η δημιουργικότητα μπορεί να γεννήσει ένα πνεύμα ευγνωμοσύνης για τη ζωή και για εκείνα με τα οποία ο Κύριος σας έχει ευλογήσει… Αν επιλέγετε με σοφία, δεν χρειάζεται να καταναλώνετε πολύ χρόνο»2.
Ο Πρόεδρος Χένρυ Άιρινγκ περιγράφει τις καλλιτεχνικές σκέψεις του ως «ένα αίσθημα αγάπης», συμπεριλαμβανομένης «της αγάπης ενός Δημιουργού που προσδοκά τα τέκνα Του να γίνουν σαν και Εκείνον -- να δημιουργούν και να οικοδομούν»3. Τα δημιουργικά έργα του Πρόεδρου Άιρινγκ προσφέρουν μια «μοναδική πνευματική προοπτική μαρτυρίας και πίστης»4.
Το έργο τέχνης του Προέδρου Μπόιντ Πάκερ απεικονίζει ένα θεμελιώδες μήνυμα του Ευαγγελίου: «Ο Θεός είναι ο Δημιουργός των ουρανών και της γης και όλων των πραγμάτων που βρίσκονται σ’ αυτά, ότι όλη η φύση καταθέτει μαρτυρία γι’ αυτήν τη θεϊκά κατευθυνόμενη δημιουργία και ότι υπάρχει μια πλήρης αρμονία μεταξύ της φύσης, της επιστήμης και του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού»5.
Ο Άλμα καταθέτει μαρτυρία, «Τα πάντα δηλώνουν ότι υπάρχει Θεός»6. Τα παιδιά της Προκαταρκτικής μας τραγουδούν: «Όταν ακούω το τραγούδι ενός πουλιού ή κοιτάω τον καταγάλανο ουρανό…, είμαι χαρούμενος που ζω σε αυτόν τον όμορφο κόσμο που ο Επουράνιος Πατέρας δημιούργησε για μένα»7. Ο συγγραφέας Βίκτωρ Ουγκώ γιορτάζει τις «θαυματουργές σχέσεις μεταξύ των πλασμάτων και των πραγμάτων σε αυτό το ανεξάντλητο σύμπαν, από τον ήλιο μέχρι την αφίδα… Κάθε πουλί που πετάει έχει ένα μέρος του Θεού μέσα του… Ένα νεφέλωμα είναι σαν μυρμηγκοφωλιά αστέρων»8.
Και αυτό μας φέρνει πίσω στην πρόσκληση του Πρεσβυτέρου Σκοτ.
«Πρεσβύτερε Σκοτ» απάντησα «Θέλω να γίνω πιο παρατηρητικός και δημιουργικός. Ενθουσιάζομαι όταν φαντάζομαι τον Επουράνιο Πατέρα να ζωγραφίζει με ανταριασμένα σύννεφα και κάθε απόχρωση του ουρανού και του νερού. Αλλά» –εδώ υπήρξε μια μεγάλη παύση– «Πρεσβύτερε Σκοτ» είπα «Δεν ξέρω να ζωγραφίζω με νερομπογιές. Ανησυχώ ότι θα αγχωθείτε προσπαθώντας να με μάθετε».
Ο Πρεσβύτερος Σκοτ χαμογέλασε και κανόνισε να συναντηθούμε. Την καθορισμένη μέρα, εκείνος προετοίμασε το χαρτί, τις μπογιές και τα πινέλα. Σχεδίασε ορισμένα περιγράμματα και βοήθησε βρέχοντας το χαρτί για μένα.
Χρησιμοποιήσαμε ως μοντέλο την όμορφη υδατογραφία του με τον τίτλο Φωτιά στο ηλιοβασίλεμα. Καθώς ζωγραφίζαμε, μιλούσαμε για την πίστη –πώς καθώς ατενίζαμε το φως και τη ζεστασιά μιας φωτιάς, αφήνουμε πίσω μας το σκοτάδι και την αβεβαιότητα– πώς σε κάποιες μεγάλες, μοναχικές νύχτες η φωτιά της πίστης μας μπορεί να δώσει ελπίδα και σιγουριά. Και η αυγή έρχεται. Η φωτιά της πίστης μας –οι αναμνήσεις, οι εμπειρίες μας και η κληρονομιά της πίστης με την καλοσύνη του Θεού και τα πολυεύσπλαχνα ελέη Του στη ζωή μας– μας ενίσχυσε κατά τη νύχτα.
Η μαρτυρία μου είναι ότι –για εκείνους που αναζητούν, επιτρέπουν και ζουν άξια– η αυγή της πίστης, ορισμένες φορές σταδιακά, θα έρθει ή μπορεί να επιστρέψει. Το φως θα έρθει όταν το επιθυμούμε και το αναζητούμε, όταν είμαστε υπομονετικοί και υπάκουοι στις εντολές του Θεού, όταν είμαστε ανοιχτοί στη χάρη, τη θεραπεία και τις διαθήκες του Θεού.
Καθώς ξεκινήσαμε να ζωγραφίζουμε, ο Πρεσβύτερος Σκοτ μου είπε: «Γκέρριτ, ακόμα και με ένα μάθημα θα ζωγραφίσεις κάτι που θα θες να κρατήσεις και να θυμάσαι». Ο Πρεσβύτερος Σκοτ είχε δίκιο. Κρατώ σαν θησαυρό την υδατογραφία της φωτιάς της πίστης μας που με βοήθησε να ζωγραφίσω ο Πρεσβύτερος Σκοτ. Η καλλιτεχνική μου ικανότητα ήταν και παραμένει περιορισμένη, αλλά η ανάμνηση της φωτιάς της πίστης μας μπορεί να μας ενθαρρύνει με πέντε τρόπους.
Πρώτον, η φωτιά της πίστης μας μπορεί να μας ενθαρρύνει να βρούμε χαρά στην εποικοδομητική δημιουργικότητα.
Υπάρχει χαρά στην φαντασία, στην μάθηση, στο να κάνουμε χρήσιμα νέα πράγματα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα καθώς εμβαθύνουμε την πίστη και την εμπιστοσύνη στον Επουράνιο Πατέρα και στον Υιό Του, Ιησού Χριστό. Δεν μπορούμε να αγαπήσουμε τον εαυτό μας τόσο ώστε να σώσουμε τον εαυτό μας. Αλλά ο Επουράνιος Πατέρας μάς αγαπάει περισσότερο και μας ξέρει καλύτερα από όσο εμείς αγαπάμε και ξέρουμε τον εαυτό μας. Μπορούμε να εμπιστευθούμε τον Κύριο και να μην βασιστούμε στην δική μας κατανόηση9.
Υπήρξατε ποτέ ο μοναδικός που δεν προσκάλεσαν στο πάρτι γενεθλίων κάποιου;
Σας έχουν επιλέξει ποτέ τελευταίο ή δεν σας επέλεξαν καθόλου, όταν επελέγησαν ομάδες;
Έχετε προετοιμαστεί για ένα σχολικό διαγώνισμα, μια συνέντευξη εργασίας, μια ευκαιρία που πραγματικά θέλατε – και αισθανθήκατε ότι αποτύχατε;
Έχετε προσευχηθεί για μια σχέση, που για οποιοδήποτε λόγο, δεν πήγε καλά;
Έχετε ποτέ αντιμετωπίσει χρόνιες ασθένειες, σας έχει εγκαταλείψει ένας/μια σύζυγος, έχετε δυσκολευθεί να αποφασίσετε για την οικογένειά σας;
Ο Σωτήρας ξέρει τις συνθήκες μας. Καθώς ασκούμε τη δοθείσα από τον Θεό ελεύθερη βούληση και συμμετέχουμε με όλες μας τις ικανότητες, με ταπεινότητα και πίστη, ο Σωτήρας μας, ο Ιησούς Χριστός, μπορεί να μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες και τις χαρές της ζωής. Η πίστη περιλαμβάνει την επιθυμία και την επιλογή να πιστεύουμε. Η πίστη προέρχεται επίσης από την υπακοή στις εντολές του Θεού, που μας δόθηκαν για να μας ευλογούν, καθώς ακολουθούμε το μονοπάτι της διαθήκης Του.
Όταν έχουμε αισθανθεί ή αισθανόμαστε, αβέβαιοι, αγχωμένοι, θυμωμένοι, απογοητευμένοι ή αποξενωμένοι από τον Θεό και την αποκατεστημένη Εκκλησία Του, μπορεί να χρειαστεί μεγαλύτερη προσπάθεια και πίστη για να εισέλθουμε και πάλι στο μονοπάτι της διαθήκης Του. Αλλά αξίζει! Παρακαλώ ελάτε, ή ελάτε εκ νέου στον Κύριο Ιησού Χριστό! Η αγάπη του Θεού είναι πιο δυνατή από τα δεσμά του θανάτου –τα υλικά ή τα πνευματικά10. Η Εξιλέωση του Σωτήρα μας είναι απέραντη και αιώνια. Ο καθένας από εμάς αμφιβάλλει και κάνει λάθη. Μπορεί, για ένα διάστημα, να χάσουμε τον δρόμο μας. Ο Θεός με αγάπη μας διαβεβαιώνει, άσχετα με το πού είμαστε ή τι μπορεί να έχουμε κάνει, ότι δεν υπάρχει νόημα στο να μην επιστρέψουμε. Περιμένει έτοιμος να μας αγκαλιάσει11.
Δεύτερον, η φωτιά της πίστης μας μπορεί να μας ενθαρρύνει να τελέσουμε διακονία με νέους, ανώτερους και πιο ιερούς γεμάτους με το Πνεύμα τρόπους.
Αυτού του είδους η τέλεση διακονίας φέρνει θαύματα και ευλογίες σε αυτούς που έχουν συνάψει διαθήκη με το Θεό – όταν αισθανόμαστε την αγάπη του Θεού και επιδιώκουμε να τελέσουμε διακονία σε άλλους με αυτό το πνεύμα.
Λίγο καιρό πριν, η αδελφή Γκονγκ και εγώ γνωριστήκαμε με έναν πατέρα και μια οικογένεια ευλογημένη από έναν πιστό αδελφό της ιεροσύνης που ήρθε στον επίσκοπό τους και ρώτησε αν αυτός (ο αδελφός της ιεροσύνης) θα μπορούσε να είναι συνάδελφος οικογενειακής διδασκαλίας με τον πατέρα. Ο πατέρας δεν ήταν ενεργό μέλος και δεν τον ενδιέφερε η οικογενειακή διδασκαλία. Αλλά καθώς άλλαζε η καρδιά του πατέρα, εκείνος και ο αγαπητός αδελφός της ιεροσύνης, ξεκίνησαν να επισκέπτονται τις οικογένειές «τους». Ύστερα από μια τέτοια επίσκεψη, η γυναίκα του –η οποία τότε δεν παρευρισκόταν στην εκκλησία– ρώτησε τον σύζυγό της πώς πήγαν τα πράγματα. Ο πατέρας παραδέχτηκε: «Νομίζω πως αισθάνθηκα κάτι» – ύστερα πήγε στην κουζίνα να πάρει μια μπίρα12.
Αλλά η μια εμπειρία ακολούθησε την άλλη: οι τρυφερές εμπειρίες, η υπηρέτηση τέλεσης διακονίας, η αλλαγή καρδιάς, το μάθημα προετοιμασίας ναού, η προσέλευση στην εκκλησία, η επισφράγιση ως οικογένεια στον ιερό ναό. Φανταστείτε πόσο ευγνώμονα είναι τα παιδιά και τα εγγόνια για τον πατέρα και τη μητέρα τους και για τον αδελφό που τελεί διακονία, ο οποίος ήρθε ως φίλος και συνεργάτης με τον πατέρα τους για να προσφέρουν αγάπη και να τελέσουν διακονία σε άλλους.
Μια τρίτη φωτιά της πίστης: η δημιουργική χαρά του Ευαγγελίου και οι ευλογίες έρχονται όταν επιζητούμε να αγαπάμε τον Κύριο και τους άλλους με όλη την καρδιά και την ψυχή μας.
Οι γραφές μας προσκαλούν να βάλουμε όλα όσα έχουμε και όσα γινόμαστε στον βωμό της αγάπης και θυσίας. Στην Παλαιά Διαθήκη, το Δευτερονόμιο μας συμβουλεύει να «αγαπά[με] τον Κύριο τον Θεό [μας]» με ολόκληρη την καρδιά, την ψυχή και τη δύναμή [μας]13. Ο Ιησούς του Ναυή παροτρύνει: «Αγαπάτε τον Κύριο τον Θεό σας…, να περπατάτε σε όλους τους δρόμους του…, να τηρείτε τις εντολές του…, να είστε προσηλωμένοι σ’ αυτόν, και… να τον λατρεύετε με ολόκληρη την καρδιά σας, και με ολόκληρη την ψυχή σας»14.
Στην Καινή Διαθήκη, ο Σωτήρας μας θέτει δύο μεγάλες εντολές: «Θα αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου με όλη την καρδιά σου, και με όλη την ψυχή σου, και με όλη τη δύναμή σου… και τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου»15.
Στο Βιβλίο του Μόρμον: Άλλη μία μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό, ο Βασιλιάς Βενιαμίν κοπίασε «με όλη την ισχύ του σώματός του και τη δύναμη ολόκληρης της ψυχής του» και εδραίωσε ειρήνη στη χώρα16. Στο Διδαχή και Διαθήκες, όπως ξέρει κάθε ιεραπόστολος, ο Κύριος μας ζητά να Τον υπηρετούμε με όλη μας την «καρδιά, την ισχύ, το νου και τη δύναμη»17. Όταν οι Άγιοι μπήκαν στο Τζάκσον Κάουντυ, ο Κύριος τους έδωσε εντολή να τηρούν την Ημέρα του Κυρίου ιερή με το να αγαπούν «τον Κύριο το Θεό [τους] με όλη [τους] την καρδιά, με όλο [τους] το σθένος, το νου και τη δύναμη, και στο όνομα του Ιησού Χριστού να τον υπηρετ[ούν]»18.
Χαιρόμαστε στην πρόσκληση να αφιερώσουμε όλη μας την ψυχή στην αναζήτηση υψηλότερων και ιερότερων τρόπων να αγαπάμε τον Θεό και να αγαπάμε τους γύρω μας και να ενισχύουμε την πίστη μας στον Επουράνιο Πατέρα και τον Ιησού Χριστό στην καρδιά μας, στα σπίτια μας και στην εκκλησία.
Τέταρτον, η φωτιά της πίστης μας μάς ενθαρρύνει να εδραιώσουμε τακτικά πρότυπα ενάρετου τρόπου ζωής που θα εμβαθύνουν την πίστη και την πνευματικότητα.
Αυτές οι ιερές συνήθειες, η σωστή συμπεριφορά ή τα πρότυπα που επιλέχθηκαν κατόπιν προσευχής, μπορεί να περιλαμβάνουν την προσευχή, την μελέτη των γραφών, την νηστεία, να θυμόμαστε τον Σωτήρα και τις διαθήκες μας μέσω της διάταξης της μετάληψης, να μοιραζόμαστε τις ευλογίες του Ευαγγελίου μέσω της ιεραποστολικής υπηρέτησης, την υπηρέτηση του ναού και της οικογενειακής ιστορίας και άλλη υπηρέτηση, κρατώντας ένα στοχαστικό προσωπικό ημερολόγιο και ούτω καθεξής.
Όταν τα δίκαια πρότυπα και οι πνευματικές επιθυμίες ενωθούν, ο παρών χρόνος και η αιωνιότητα ενώνονται. Το πνευματικό φως και η ζωή έρχονται όταν η τακτική θρησκευτική τήρηση μας φέρνει πιο κοντά στον Επουράνιο Πατέρα μας και στον Σωτήρα μας, τον Ιησού Χριστό. Όταν αγαπάμε το πνεύμα και το γράμμα του νόμου, τα πράγματα της αιωνιότητας μπορούν να κατασταλάξουν επάνω στην ψυχή μας όπως οι δροσοσταλίδες από τον ουρανό19. Με την καθημερινή υπακοή και το αναζωογονητικό ζωντανό νερό, βρίσκουμε απαντήσεις, πίστη και δύναμη για να αντιμετωπίζουμε καθημερινές δυσκολίες και ευκαιρίες με την υπομονή, την προοπτική και τη χαρά του Ευαγγελίου.
Πέμπτον, καθώς διατηρούμε τα καλύτερα γνωστά πρότυπα ενώ επιζητούμε νέους και πιο ιερούς τρόπους για να αγαπήσουμε τον Θεό και να βοηθήσουμε εμάς και άλλους να προετοιμασθούμε να Τον συναντήσουμε, η φωτιά της πίστης μας μπορεί να μας παροτρύνει να θυμόμαστε ότι η τελειότητα είναι στον Χριστό, όχι στον εαυτό μας ή στην τελειομανία του κόσμου.
Οι προσκλήσεις του Θεού είναι γεμάτες αγάπη και δυνατότητες γιατί ο Ιησούς Χριστός είναι «ο δρόμος, η αλήθεια και η ζωή»20. Εκείνους που αισθάνονται φορτωμένοι, τους προσκαλεί «Ελάτε σε μένα» και σε αυτούς που θα έρθουν σε Εκείνον, υπόσχεται, «θα σας αναπαύσω»21. «Ελάτε προς τον Χριστό και τελειοποιηθείτε με αυτόν…, αγαπάτε το Θεό με όλη τη δύναμή σας, το νου και την ισχύ σας, τότε είναι η χάρη του αρκετή για σας, ώστε με τη χάρη του να γίνετε τέλειοι με το Χριστό»22.
Μέσα σε αυτήν τη διαβεβαίωση «με τη χάρη του μπορείτε να είστε τέλειοι στον Χριστό» είναι επίσης η παρηγοριά, η ειρήνη και η υπόσχεση ότι μπορούμε να συνεχίσουμε προς τα εμπρός με πίστη και εμπιστοσύνη στον Κύριο ακόμα και όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως ελπίζουμε, αναμένουμε ή ίσως όπως μας αξίζει, όχι από δικό μας λάθος, ακόμα και αφού κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε.
Σε διάφορες στιγμές και με διάφορους τρόπους, όλοι αισθανόμαστε ανεπαρκείς, αβέβαιοι, ίσως ανάξιοι. Ωστόσο, με τις πιστές προσπάθειές μας να αγαπάμε τον Θεό και να τελούμε διακονία στον πλησίον μας, μπορούμε να νιώσουμε την αγάπη του Θεού και την απαραίτητη έμπνευση για τη ζωή τους και τη ζωή μας με νέους και πιο ιερούς τρόπους.
Με συμπόνοια, ο Σωτήρας μας ενθαρρύνει και υπόσχεται ότι μπορούμε να «βαδίσ[ουμε] με σταθερότητα προς το Χριστό, έχοντας απόλυτη λαμπρή ελπίδα, και αγάπη προς το Θεό και προς όλους τους ανθρώπους»23. Η διδαχή του Χριστού, η Εξιλέωση του Σωτήρος μας και όταν ακολουθούμε με όλη την ψυχή μας το μονοπάτι της διαθήκης Του, μπορεί να μας βοηθήσει να μάθουμε τις αλήθειες Του και να μας ελευθερώσει24.
Καταθέτω μαρτυρία ότι η πληρότητα του Ευαγγελίου Του και το σχέδιο ευδαιμονίας Του έχουν αποκατασταθεί και διδαχτεί στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, μέσα από τις άγιες γραφές και από τους προφήτες, από τον Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ μέχρι τον Πρόεδρο Ράσσελ Νέλσον σήμερα. Καταθέτω μαρτυρία ότι το μονοπάτι της διαθήκης Του οδηγεί στο μεγαλύτερο δώρο που υπόσχεται ο στοργικός μας Επουράνιος Πατέρας: «Θα έχετε ζωή αιώνια» 25.
Είθε οι ευλογίες και η διαρκής χαρά Του να είναι δικές μας, καθώς θερμαίνουμε την καρδιά μας, την ελπίδα μας και τη δέσμευσή μας στη φωτιά της πίστης μας. Προσεύχομαι στο ιερό και άγιο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.