1. I ja, Pan Bóg, przemówiłem do Mojżesza tymi słowy: Ten ^aSzatan, któremu rozkazałeś w imieniu mojego Jednorodzonego, to ten sam, który istniał od ^bpoczątku; i on przyszedł do mnie, i powiedział: Oto jestem, poślij mnie, będę Twoim synem i odkupię całą ludzkość tak, że ani jedna dusza nie będzie stracona, i ^cdokonam tego na pewno; daj mi więc Twoją cześć.

2. Lecz oto, mój Umiłowany ^aSyn, który od samego początku był moim Umiłowanym i ^bWybranym, rzekł do mnie: ^cOjcze, niech się stanie według Twej ^dwoli i niech ^echwała będzie Twoja na zawsze.

3. Przeto ponieważ Szatan ^azbuntował się przeciw mnie i chciał zniszczyć ^bwolną wolę człowieka, którą ja, Pan Bóg, mu dałem, a także żądał, abym mu dał moją własną moc, sprawiłem mocą mego Jednorodzonego, że został ^cstrącony;

4. I stał się Szatanem, zaiste, samym diabłem, ojcem wszystkich ^akłamstw, aby zwodzić i zaślepiać ludzi, aby ich prowadzić jak więźniów według swojej woli — tylu, ilu nie będzie zważać na mój głos.

5. A wąż był ^aprzebieglejszy od wszelkiej zwierzyny polnej, którą ja, Pan Bóg, uczyniłem.

6. I Szatan spotęgował to w sercu węża (dlatego pociągnął wielu za sobą), i chciał także omamić ^aEwę, bowiem nie znając zamysłu Boga, chciał zniszczyć świat.

7. I rzekł do kobiety: Zaiste, czyż Bóg nie powiedział: Nie będziesz spożywać owocu z każdego drzewa w ^aogrodzie? (A przemawiał ustami węża).

8. I powiedziała kobieta do węża: Możemy spożywać owoce z drzew w ogrodzie;

9. Lecz o owocu drzewa, które widzisz pośrodku ogrodu, Bóg powiedział: Nie będziesz go spożywać ani dotykać go, aby nie umrzeć.

10. I rzekł wąż do kobiety: Na pewno nie umrzesz;

11. Gdyż Bóg wie, że w dniu, w którym go spożyjesz, otworzą się twoje ^aoczy i będziesz, jak bogowie, ^bznała dobro i zło.

12. I gdy kobieta zauważyła, że drzewo jest dobre jako źródło pożywienia i że stało się miłe dla oka, i drzewo było ^apożądane, aby uczynić ją mądrą, wzięła owoc jego i ^bzjadła, a także dała mężowi, a on jadł z nią.

13. I obojgu otwarły się oczy, i wiedzieli, że byli ^anadzy. I zszyli liście figowe, i zrobili sobie fartuchy.

14. I usłyszeli głos Pana Boga, gdy tak ^aspacerowali po ogrodzie w chłodzie dnia; i Adam, i jego żona poszli ukryć się przed obecnością Pana Boga wśród drzew ogrodu.

15. I ja, Pan Bóg, zawołałem do Adama i spytałem go: Dokąd ^aidziesz?

16. A on odrzekł: Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, i zląkłem się, zobaczywszy, że jestem nagi, i ukryłem się.

17. I ja, Pan Bóg, powiedziałem do Adama: Kto ci powiedział, że jesteś nagi? Czy jadłeś z drzewa, z którego zabroniłem ci jeść, abyś nie ^aumarł?

18. I mężczyzna powiedział: Kobieta, którą mi dałeś i nakazałeś, aby ze mną pozostała, dała mi owoc z tego drzewa, i zjadłem.

19. I ja, Pan Bóg, powiedziałem do kobiety: Cóżeś uczyniła? A kobieta odpowiedziała: Wąż mnie ^aomamił, i zjadłam.

20. I ja, Pan Bóg, powiedziałem do węża: Za to, co uczyniłeś, ^aprzeklęty będziesz pośród wszelkiego bydła i każdej zwierzyny polnej; na brzuchu będziesz pełzał i proch jeść będziesz po wszystkie dni żywota swego.

21. I ustanowię wrogość między tobą a kobietą, między twoim potomnym a jej potomnym; i on zrani cię w głowę, a ty zranisz go w piętę.

22. A do kobiety ja, Pan Bóg, powiedziałem: Wielce pomnożę boleści twoje i poczęcia twoje. W ^aboleści będziesz rodzić dzieci i pożądać będziesz swojego męża, a on panować będzie nad tobą.

23. I ja, Pan Bóg, powiedziałem do Adama: Ponieważ zważałeś na głos swojej żony i jadłeś owoc z drzewa, którego ci zakazałem tymi słowy: Nie będziesz z niego spożywać, przeklęta będzie ziemia z twojego powodu; w mozole będziesz spożywać jej płody przez wszystkie dni żywota twego.

24. Ciernie i osty będzie ci rodzić, i spożywać będziesz ziele z pola.

25. W ^apocie czoła będziesz jadł chleb, zanim powrócisz do ziemi — bo umrzesz na pewno — gdyż z niej powstałeś: bowiem ^bprochem byłeś i w proch się obrócisz.

26. I nazwał Adam swoją żonę Ewa, gdyż była matką wszystkich żyjących; bo tak ja, Pan Bóg, nazwałem pierwszą ze wszystkich kobiet, których jest ^awiele.

27. Dla Adama i jego żony Ja, Pan Bóg, zrobiłem okrycia ze skór i ^aprzyodziałem ich.

28. I ja, Pan Bóg, powiedziałem do mego Jednorodzonego: Oto ^aczłowiek stał się jak jeden z nas: ^bzna dobro i zło; teraz więc, aby nie wyciągnął ręki i nie ^cspożył także owocu z ^ddrzewa życia, i nie jadł, a potem żył wiecznie,

29. Przeto ja, Pan Bóg, wygnam go z Ogrodu ^aEden, aby uprawiał ziemię, z której został wzięty.

30. Bo jak ja, Pan Bóg, żyję, tak moje ^asłowa nie mogą powrócić próżne, bowiem gdy wychodzą z moich ust, muszą być wypełnione.

31. Wygnałem więc człowieka, a na wschód od Ogrodu Eden umieściłem ^acheruby i miecz płomienny, który obraca się na wszystkie strony, aby strzec drogi do drzewa życia.

32. (Oto słowa, które wyrzekłem do mego sługi Mojżesza, i są one prawdziwe, zgodne z moją wolą, i wyrzekłem je do ciebie. Uważaj, abyś ich nikomu nie pokazał, dopóki ci nie nakażę, z wyjątkiem tych, którzy wierzą. Amen).