Pisma święte
Ks. Mojżesza 1


Wybór z 
Księgi Mojżesza

Wyjątek z tłumaczenia Biblii objawionego Prorokowi Józefowi Smithowi od czerwca 1830 r. do lutego 1831 r.

Rozdział 1

(Czerwiec 1830)

Bóg objawia się Mojżeszowi. Mojżesz zostaje przemieniony. Przeciwstawienie się Szatanowi. Mojżesz widzi wiele zamieszkałych światów. Niezliczone światy zostały stworzone przez Syna. Dziełem i chwałą Boga jest przynieść nieśmiertelność i życie wieczne człowiekowi.

1. Słowa Boga, które awypowiedział do bMojżesza, kiedy Mojżesz został zabrany na niezmiernie wysoką górę,

2. azobaczył Boga btwarzą w twarz, i rozmawiał z Nim, a cchwała Boża ogarnęła Mojżesza; przeto Mojżesz mógł dwytrzymać Jego obecność.

3. I przemówił Bóg do Mojżesza tymi słowy: Zaiste, Jam jest Pan Bóg aWszechmocny, a imię moje jest bNieskończony; bowiem jestem bez początku dni czy końca lat; i czyż nie jest to nieskończonością?

4. Oto jesteś moim synem; apatrz przeto, a pokażę ci dzieło moich brąk, lecz nie wszystko; bowiem cdzieła moje są bez dkońca, tak jak moje esłowa, bo nigdy nie ustaną.

5. Przeto żaden człowiek nie może zobaczyć wszystkich moich dzieł, chyba że zobaczy całą moją chwałę; a żaden człowiek nie może zobaczyć całej mojej chwały i pozostać potem w ciele na ziemi.

6. I mam dla ciebie zadanie, Mojżeszu, mój synu, który jesteś na apodobieństwo mojego bJednorodzonego; a mój Jednorodzony jest i będzie cZbawicielem, bo pełen jest dłaskieprawdy; ale fnie ma innego Boga poza mną, i wszystkie rzeczy są dla mnie teraźniejsze, bo gznam je wszystkie.

7. A teraz patrz, pokazuję ci tę jedną rzecz, Mojżeszu, mój synu, bo żyjesz na świecie, i teraz pokazuję ci go.

8. I stało się, że Mojżesz spojrzał i zobaczył aświat, na którym został stworzony; i Mojżesz bzobaczył świat i jego krańce, i wszystkie dzieci ludzkie, które są i które były stworzone; i wielce go to czdumiało i zadziwiło.

9. A obecność Boga odsunęła się od Mojżesza tak, że chwała Boża nie ogarniała go; i Mojżesz pozostał sam. A gdy został sam, upadł na ziemię.

10. I stało się, że przez okres wielu godzin nie odzyskał Mojżesz swej naturalnej ludzkiej asiły; i rzekł do siebie: Teraz, dzięki temu zdarzeniu, wiem, że człowiek jest bniczym, a nigdy przedtem tak nie przypuszczałem.

11. Teraz jednak na własne oczy widziałem aBoga; lecz nie były to moje bnaturalne oczy, lecz oczy duchowe, gdyż moje naturalne oczy nie mogłyby widzieć; bo czmarniałbymdumarł w Jego obecności; lecz chwała Jego ogarnęła mnie; i widziałem Jego etwarz, gdyż zostałem fprzemieniony przed Nim.

12. I stało się, że gdy Mojżesz wypowiedział te słowa, przyszedł aSzatan, bkusząc go tymi słowy: Mojżeszu, synu człowieczy, oddaj mi cześć.

13. I stało się, że Mojżesz spojrzał na Szatana i rzekł: Kim jesteś? bo oto ja jestem asynem Boga na podobieństwo Jego Jednorodzonego; i gdzie jest twoja chwała, że mam ci oddać cześć?

14. Bo przecież nie mogłem spojrzeć na Boga, chyba że Jego chwała ogarnęła mnie i byłem aprzemieniony przed Nim. Na ciebie jednak mogę patrzeć jako naturalny człowiek, czyż nie tak?

15. Błogosławione niech będzie imię mojego Boga, bo Duch Jego nie opuścił mnie zupełnie; bo gdzież jest twoja chwała, która jest dla mnie ciemnością? I mogę rozróżnić między tobą a Bogiem, bo Bóg rzekł do mnie: aOddawaj cześć Bogu, tylko Jemu będziesz bsłużył.

16. Idź precz, Szatanie; nie zwódź mnie; gdyż Bóg powiedział mi: Ty jesteś na apodobieństwo mojego Jednorodzonego.

17. I dał mi też przykazania, gdy wołał do mnie z gorejącego akrzewu tymi słowy: bWołaj do Boga w imię mojego Jednorodzonego i oddawaj mi cześć.

18. I rzekł Mojżesz ponownie: Nie przestanę wołać do Boga, muszę Go zapytać o inne sprawy, bo chwała Jego spoczęła na mnie, dzięki czemu mogę rozróżnić między Nim a tobą. Odejdź precz, Szatanie.

19. A gdy Mojżesz wypowiedział te słowa, Szatan zawołał donośnym głosem i szalał po ziemi, i rozkazywał tymi słowy: Jam jest aJednorodzony, oddawaj mi cześć.

20. I stało się, że Mojżesz zaczął bać się niezmiernie; a gdy zaczął się bać, ujrzał gorycz apiekła. Jednak bzawoławszy do Boga, otrzymał siłę i wydał rozkaz: Odejdź ode mnie, Szatanie, bo temu tylko jednemu Bogu będę oddawał cześć, temu, który jest Bogiem chwały.

21. aSzatan zaczął drżeć, a ziemia się zatrzęsła; i otrzymał Mojżesz siłę i wzywał Boga tymi słowy: W imię Jednorodzonego, odejdź precz, Szatanie.

22. I stało się, że Szatan zawołał donośnym głosem, płacząc i zawodząc, i azgrzytając zębami; i odszedł precz od Mojżesza, sprzed obecności Mojżesza, tak że ten go nie widział.

23. I złożył Mojżesz o tym świadectwo, lecz w wyniku niegodziwości nie zostało ono pośród dzieci ludzkich.

24. I stało się, że gdy Szatan odszedł od Mojżesza i nie przebywał w jego obecności, Mojżesz wzniósł oczy ku niebu, będąc napełniony aDuchem Świętym, który składa świadectwo o Ojcu i Synu;

25. I zawoławszy imię Boga, ponownie ujrzał Jego chwałę, gdyż ogarnęła go ona; i usłyszał głos, mówiący: Błogosławiony jesteś, Mojżeszu, bo ja, Wszechmocny, wybrałem cię, i uczynię cię mocniejszym od wielu awód, bo będą słuchać twojego brozkazu tak, jak byś był cBogiem.

26. I oto, jestem z tobą aż do końca twoich dni; bo ty awyzwolisz mój lud z bniewoli, mój cwybrany dIzrael.

27. I stało się, że gdy głos wciąż jeszcze mówił, spojrzał Mojżesz i aujrzał ziemię całą; i zaiste, nie było nawet jej drobnej cząstki, której by nie dojrzał, rozróżniając je mocą Ducha Boga.

28. I zobaczył też jej mieszkańców, a nie było ani jednej duszy, której nie zobaczył; i rozróżnił je mocą Ducha Boga; a była ich ogromna liczba, nawet niezliczona jak ziarnka piasku na brzegu morza.

29. I ujrzał wiele lądów; a każdy ląd nazywał się aziemia, a na jego powierzchni znajdowali się mieszkańcy.

30. I stało się, że Mojżesz zawołał do Boga tymi słowy: Powiedz mi, proszę, dlaczego tak jest i w jaki sposób to uczyniłeś?

31. I oto, chwała Pana spoczywała na Mojżeszu, tak że Mojżesz stał w obecności Boga i rozmawiał z Nim atwarzą w twarz. I powiedział Pan Bóg do Mojżesza: Uczyniłem te rzeczy dla mojego własnego bcelu. Oto jest w tym mądrość i pozostaje ona we mnie.

32. I stworzyłem je przez asłowo mojej mocy, czyli mojego Jednorodzonego Syna, który jest pełen błaskicprawdy.

33. I niezliczone aświaty bstworzyłem; a stworzyłem je także dla mojego własnego celu; i stworzyłem je przez Syna, który jest moim cJednorodzonym.

34. apierwszego człowieka ze wszystkich ludzi nazwałem bAdam, co znaczy cliczny.

35. Jednakże tylko z dziejami tej Ziemi i jej mieszkańców cię zapoznaję. Gdyż wiele światów przeminęło przez słowo mojej mocy. I wiele teraz istnieje, i niezliczone są one dla człowieka, lecz dla mnie są wszystkie policzone, bo moje są i aznam je.

36. I stało się, że Mojżesz przemówił do Pana tymi słowy: Bądź miłościw Twojemu słudze, o Boże, i powiedz mi o tej Ziemi, jej mieszkańcach, a także o niebiosach, a wtedy sługa twój będzie zadowolony.

37. I Pan Bóg przemówił do Mojżesza tymi słowy: Wiele jest aniebios i dla człowieka są one niezliczone, lecz dla mnie są policzone, bo moje są.

38. I gdy przemija jedna ziemia wraz ze swoimi niebiosami, inna powstaje; i nie ma akońca moim dziełom ani słowom.

39. Albowiem to adzieło moje i bchwała moja — by przynieść cnieśmiertelność i życie dwieczne człowiekowi.

40. A teraz, Mojżeszu, synu mój, powiem ci o tej Ziemi, na której stoisz; i azapiszesz to, co ci powiem.

41. I w dniu, kiedy dzieci ludzkie nie będą cenić moich słów i ausuną one wiele z nich z tej księgi, którą napiszesz, oto ja wzbudzę innego na twoje bpodobieństwo; i csłowa moje znowu będą pośród dzieci ludzkich — pośród tylu, ilu uwierzy.

42. (Słowa te awypowiedziane zostały do Mojżesza na górze, której nazwa nie będzie znana pośród dzieci ludzkich. A teraz wypowiedziane są do ciebie. Nie pokazuj ich nikomu, z wyjątkiem tych, którzy wierzą. Tak jest. Amen).