1. I ja, Abraham, miałem ^aurim i tummim, które Pan, mój Bóg, dał mi w Ur chaldejskim.

2. I widziałem, jak wspaniałe są ^agwiazdy, i że jedna z nich była najbliżej tronu Boga; a było wiele innych wspaniałych gwiazd w jej pobliżu.

3. I rzekł mi Pan: A te zarządzają, a ta wielka nazywa się ^aKolob, gdyż jest blisko mnie, albowiem Jam jest Pan, twój Bóg; umieściłem ją, aby zarządzała wszystkim, co należy do tego samego układu, w którym sam stoisz.

4. I rzekł mi Pan za pośrednictwem urim i tummim, że Kolob działa według wzoru danego przez Pana, w sferze czasu i pór w swoich obrotach; że jeden obrót jest jak ^adzień dla Pana, według Jego sposobu mierzenia, i jak tysiąc ^blat według czasu wyznaczonego dla świata, na którym stoisz. Tak Pan mierzy czas, zgodnie z miarą według Koloba.

5. I rzekł mi Pan: Planeta, która jest mniejszym światłem, mniejszym niż to, które rządzi dniem, a nawet nocą, jest wyżej lub jest większa od tej, na której stoisz, gdyby to zmierzyć, bowiem porusza się wolniej; i jest to zgodne z układem, bowiem znajduje się ponad Ziemią, na której stoisz; przeto czas mierzony na niej nie upływa tak szybko, jak dni i miesiące, i lata.

6. I rzekł mi Pan: A teraz, Abrahamie, takie są ^adwa fakty, które twoje oczy widzą; dane ci jest poznać miarę czasu i czas ustalony, zaiste, czas ustalony dla Ziemi, na której stoisz, i czas ustalony dla większego światła, które rządzi dniem, oraz czas ustalony dla mniejszego światła, które rządzi nocą.

7. Czas ustalony dla mniejszego światła jest dłuższy niż miara czasu na Ziemi, na której stoisz.

8. A tam, gdzie istnieją te dwa fakty, będzie kolejny fakt ponad nimi, to jest będzie kolejna planeta, na której miara czasu będzie mijała wolniej.

9. I tak będzie określona miara czasu jednej planety ponad drugą, aż zbliżysz się do Koloba, którego miarą czasu jest czas Pana; Kolob jest umieszczony w pobliżu tronu Boga, aby zarządzał wszystkimi planetami w tym samym ^aukładzie co ta, na której stoisz.

10. I dane jest ci poznać czas wyznaczony wszystkim gwiazdom, które dają światło, aż zbliżysz się do tronu Boga.

11. Tak ja, Abraham, ^arozmawiałem z Panem, twarzą w twarz, jak człowiek z człowiekiem; i powiedział mi o dziełach uczynionych Jego rękami.

12. I powiedział mi: Synu mój, synu mój (a jego ręka była wyciągnięta), oto pokażę ci to wszystko. I położył dłoń na moich oczach, i widziałem rzeczy uczynione Jego rękami, a były liczne; i mnożyły się przed moimi oczami, i nie widziałem ich końca.

13. I powiedział mi: Oto Szinehah, który jest słońcem. I powiedzieł mi: Oto Kokob, który jest gwiazdą. I powiedział mi: Oto Olea, która jest księżycem. I powiedział mi: Oto Kokaubeam, co oznacza gwiazdy lub wszystkie wielkie światła, które są na firmamencie nieba.

14. I nastała noc, podczas gdy Pan mówił do mnie te słowa: ^aRozmnożę ciebie i twoje ^bpotomstwo po tobie jak te gwiazdy; a gdybyś mógł zliczyć ^cziarnka piasku, tak liczne będzie twoje potomstwo.

15. I powiedział mi Pan: Abrahamie, pokazuję ci te rzeczy, zanim wejdziesz do Egiptu, abyś mógł głosić wszystkie te słowa.

16. Tam, gdzie istnieją dwie rzeczy, a jedna jest ponad drugą, większe rzeczy będą nad nimi; dlatego ^aKolob jest największy ze wszystkich Kokaubeam, które widziałeś, ponieważ jest najbliżej mnie.

17. A jeżeli są dwie rzeczy, jedna ponad drugą, a księżyc jest ponad Ziemią, wtedy być może planeta lub gwiazda istnieje ponad nim; a cokolwiek Pan, twój Bóg, postanowi w sercu zrobić, ^auczyni to na pewno.

18. Niemniej to On stworzył większą gwiazdę; tak samo tam, gdzie są dwa duchy, i jeden jest bardziej inteligentny niż drugi, choć różnią się inteligencją, oba nie mają początku; istniały przedtem, nie mają końca i istnieć będą potem, albowiem są ^agnolaum, czyli wieczne.

19. I powiedział mi Pan: Dwa fakty istnieją: są dwa duchy, jeden bardziej inteligentny niż drugi; ale jest jeszcze inny inteligentniejszy od obu; Jam jest Pan, twój Bóg, ^ainteligentniejszy od wszystkich.

20. Pan, twój Bóg, wysłał Swego anioła, aby cię ^awybawił z rąk kapłana bożka Elkenaha.

21. Mieszkam pośród nich wszystkich; teraz więc zstąpiłem do ciebie, aby ci oznajmić ^adzieła uczynione moimi rękami, w których ^bmądrość moja przewyższa wszystko, bowiem ja rządzę wysoko w niebiosach i w dole na ziemi, z całą mądrością i roztropnością, nad wszystkimi inteligencjami, które oczy twoje widziały od początku; zstąpiłem na początku pośród wszystkie inteligencje, które widziałeś.

22. I Pan pokazał mi, Abrahamowi, ^ainteligencje, które były zorganizowane, ^bzanim powstał świat; i było pośród nich wszystkich wielu ^cszlachetnych i wielkich.

23. I widział Bóg, że dusze te są dobre, i stanął między nimi, i powiedział: Te uczynię moimi włodarzami; bowiem stał między tymi, które były duchami, i widział, że są dobre; i powiedział mi: Abrahamie, jesteś jednym z nich; zostałeś ^awybrany jeszcze przed narodzeniem.

24. I stał ^ajeden podobny Bogu pośród nich, i rzekł do tych, którzy byli z nim: Zejdziemy na dół, bo jest tam przestrzeń, i weźmiemy materiał, i ^buczynimy ^cziemię, na której mogą mieszkać.

25. I tak ich ^awypróbujemy, aby sprawdzić, czy ^bwykonają wszystko, co im Pan, ich Bóg, nakaże.

26. I ci, którzy zachowają ^apierwszy stan, otrzymają więcej; a ci, którzy nie zachowają pierwszego stanu, nie uzyskają chwały w tym samym królestwie z tymi, którzy zachowają stan pierwszy; a ci, którzy zachowają ^bstan drugi, będą mieć ^cchwałę dodaną na ich głowy na wieki wieków.

27. I rzekł ^aPan: Kogóż wyślę? I odpowiedział jeden podobny ^bSynowi Człowieczemu: Otom jest, wyślij mnie. A ^cdrugi w odpowiedzi rzekł: Otom jest, wyślij mnie. I rzekł Pan: Wyślę pierwszego.

28. I ^adrugi się rozgniewał, i nie zachował pierwszego stanu; i tego dnia ^bwielu poszło za nim.