Pisma święte
Doktryna i Przymierza 88


Rozdział 88

Objawienie dane za pośrednictwem Proroka Józefa Smitha w Kirtland w stanie Ohio, 27 i 28 grudnia 1832 r. oraz 3 stycznia 1833 r. Prorok określił je: „‘Liść oliwny’ […] zerwany z Drzewa Rajskiego, Pańskie przesłanie pokoju dla nas”. Objawienie zostało dane po tym, jak wyżsi kapłani podczas konferencji modlili się „oddzielnie i na głos do Pana, aby objawił [im] Swą wolę, co do rozbudowania Syjonu”.

1–5: Wierni święci otrzymują tego Pocieszyciela, który jest obietnicą żywota wiecznego; 6–13: Światłość Chrystusa sprawuje kontrolę i ma panowanie nad wszystkimi rzeczami; 14–16: Zmartwychwstanie przychodzi poprzez Odkupienie; 17–31: Posłuszeństwo prawu celestialnemu, terrestrialnemu czy prawu telestialnemu przygotowuje ludzi do odpowiednich królestw i chwał; 32–35: Ci, którzy pozostają w grzechu, pozostają wciąż skalani; 36–41: Wszystkie królestwa są zarządzane przez prawo; 42–45: Bóg dał prawo wszystkim rzeczom; 46–50: Człowiek zrozumie samego Boga; 51–61: Przypowieść o człowieku wysyłającym sługi swe na pole i odwiedzającym ich po kolei; 62–73: Zbliż się do Pana, a ujrzysz Jego oblicze; 74–80: Uświęćcie się i uczcie się nawzajem doktryn królestwa; 81–85: Każdy, kto został ostrzeżony, winien ostrzec swego bliźniego; 86–94: Znaki, ataki żywiołów i aniołowie przygotowujący drogę na przyjście Pana; 95–102: Trąby anielskie wzywają zmarłych w kolejności; 103–116: Trąby anielskie ogłaszają przywrócenie ewangelii, upadek Babilonu i bitwę wielkiego Boga; 117–126: Szukajcie wiedzy, ustanówcie dom Boga (świątynię) i odziejcie się więzami prawdziwej miłości; 127–141: Porządek szkoły proroków wyłożony, łącznie z obrzędem obmywania stóp.

1. Zaprawdę, tak rzecze Pan do was, coście się zebrali razem, aby przyjąć Jego wolę co do was:

2. Oto sprawia to przyjemność waszemu Panu, i aniołowie aradują się wami; bofiara waszych modłów doszła uszu Pana cSabaot i jest zapisana w dksiędze imion uświęconych, tych, którzy należą do świata celestialnego.

3. Przeto teraz zsyłam na was innego aPocieszyciela, na was samych, przyjaciele moi, aby zamieszkał w sercach waszych, sam bŚwięty Duch obietnicy; który to drugi Pocieszyciel jest tym samym, którego obiecałem uczniom moim, jak zapisano w świadectwie Jana.

4. Pocieszyciel ten jest obietnicą, jaką wam daję, ażycia wiecznego, samej bchwały królestwa celestialnego.

5. Która to chwała jest chwałą Kościoła aPierworodnego, samego Boga, najświętszego ze wszystkich, przez Jezusa Chrystusa, Syna Jego —

6. aTego, który wstąpił na wysokości, jako też Tego, który bzstąpił poniżej wszystkiego, przez co cpojął wszystko, aby mógł być we wszystkim i przez wszystko dświatłem prawdy;

7. Która to prawda jaśnieje. Jest to aświatłość Chrystusa. Jako On jest też w słońcu i jest światłem słońca, i mocą, przez którą zostało buczynione.

8. Jako też jest On w księżycu, i jest światłem księżyca, i mocą, przez którą został uczyniony;

9. Jako też światłem gwiazd i mocą, przez którą zostały uczynione;

10. A także ziemią i jej mocą, tą samą ziemią, na której astoisz.

11. I światło, co jaśnieje, co daje ci światło, jest przez Tego, który oświeca wasze oczy, który jest tym samym światłem, które ożywia wasze azrozumienie;

12. Które to aświatło wychodzi z obecności Boga, aby bwypełnić ogrom przestworzy —

13. Światło, które jest we awszystkim, co daje bżycie wszystkiemu, co jest cprawem, którym wszystko jest zarządzane, samą mocą Boga, który siedzi na Swoim tronie, który jest na łonie wieczności, który jest pośrodku wszystkiego.

14. A teraz, zaprawdę, powiadam wam, że przez aodkupienie, które jest dla was uczynione, odbywa się powstanie z martwych.

15. aduchbciałocduszą człowieka.

16. apowstanie z martwych jest odkupieniem duszy.

17. A odkupienie duszy jest przez Tego, który ożywia wszystko, na którego łonie jest zarządzone, że abiednibłagodni cziemi odziedziczą ją.

18. Przeto musi być uświęcona od wszelkiej nieprawości, aby była przygotowana do chwały acelestialnej;

19. Bowiem, kiedy wypełni już miarę swego stworzenia, ukoronowana będzie achwałą, samą obecnością Boga Ojca;

20. Aby ciała, które należą do królestwa celestialnego, mogły ją aposiąść na wieki wieków; bowiem w tym bcelu ją uczyniono i stworzono, i w tym celu są cuświęceni.

21. A ci, którzy nie są uświęceni przez prawo, jakie wam dałem — samo prawo Chrystusowe — muszą odziedziczyć inne królestwo, samo królestwo terrestrialne lub królestwo telestialne.

22. Bowiem ten, kto nie jest w stanie przestrzegać aprawa królestwa celestialnego, nie może wytrzymać chwały celestialnej.

23. A ten, kto nie jest w stanie przestrzegać prawa królestwa terrestrialnego, nie może wytrzymać chwały aterrestrialnej.

24. A ten, kto nie jest w stanie przestrzegać prawa królestwa telestialnego, nie może wytrzymać chwały atelestialnej; przeto nie pasuje do królestwa chwały. Przeto musi zaznać królestwa, które nie jest królestwem chwały.

25. I ponownie, zaprawdę, powiadam wam, że aziemia przestrzega prawa królestwa celestialnego, bowiem wypełnia miarę swojego stworzenia i nie przekracza prawa —

26. Przeto zostanie auświęcona; a chociaż bumrze, znowu zostanie ożywiona i zazna mocy, przez którą jest ożywiona, i cprawidodziedziczą.

27. Bowiem, choć umrą, to znów apowstaną, jako bciała duchowe.

28. Ci, którzy mają ducha celestialnego, otrzymają to samo ciało, które było ciałem naturalnym; i wy otrzymacie swe ciała, a achwała wasza będzie tą chwałą, przez którą bożywione są ciała wasze.

29. Wy, którzy jesteście ożywieni przez część chwały acelestialnej, otrzymacie wówczas to samo, a nawet pełnię.

30. A ci, którzy są ożywieni przez część chwały aterrestrialnej, otrzymają wówczas z niej, nawet pełnię.

31. A także ci, którzy są ożywieni przez część chwały atelestialnej, otrzymają z niej, nawet pełnię.

32. A pozostali także zostaną aożywieni; jednakże powrócą na swe własne miejsce, aby się radować tym, co bchętni są otrzymać, bowiem nie byli chętni radować się tym, co mogli otrzymać.

33. Bowiem cóż zyskuje człowiek, jeżeli przekazany jest mu dar, a on nie przyjmuje daru? Oto nie raduje się tym, co jest mu dane, ani nie raduje się w tym, który jest ofiarodawcą daru.

34. I ponownie, zaprawdę, powiadam wam, że to, co jest zarządzane przez prawo, jest także przez prawo zachowywane i udoskonalane, i auświęcane przezeń.

35. To, co ałamie prawo i nie przestrzega prawa, ale dąży, aby samemu stać się prawem dla siebie, i chce pozostać w grzechu, i całkiem pozostaje w grzechu, nie może być uświęcone przez prawo ani przez bmiłosierdzie, csprawiedliwość czy osąd. Przeto musi pozostać wciąż dskalane.

36. Wszystkie królestwa mają dane prawo;

37. A wiele jest akrólestw; bowiem nie ma przestrzeni, w której nie ma królestwa; i nie ma królestwa, w którym nie ma przestrzeni, ani większego, ani mniejszego królestwa.

38. A każdemu królestwu dane jest aprawo; a każdemu prawu przydano także pewne granice i warunki.

39. Wszystkie istoty, które nie przestrzegają tych awarunków, nie są busprawiedliwione.

40. Bowiem ainteligencja lgnie do inteligencji, bmądrość przyjmuje mądrość, cprawda ogarnia prawdę, dcnota kocha cnotę, eświatło lgnie do światła, miłosierdzie ma fwspółczucie dla miłosierdzia i rości sobie prawo do swojego, sprawiedliwość nadal idzie swą drogą i rości sobie prawo do swojego, osąd staje przed obliczem Tego, który zasiada na tronie i rządzi, i wprowadza w czyn wszystko.

41. On apojmuje wszystko i wszystko jest przed Nim, i wszystko jest wokół Niego; a On jest ponad wszystkim i we wszystkim, i przez wszystko, i jest wokół wszystkiego; i wszystko jest przez Niego, i z Niego, samego Boga, na wieki wieków.

42. I ponownie, zaprawdę, powiadam wam, że On dał prawo wszystkim rzeczom, i według Niego one się poruszają w swoich aczasach i okresach;

43. A ich kursy są ustalone, nawet kursy niebios i ziemi, co pojmuje Ziemia i wszystkie planety.

44. I dają sobie nawzajem aświatło w swoich czasach i w swoich okresach, w swoich minutach, w swoich godzinach, w swoich dniach, w swoich tygodniach, w swoich miesiącach, w swoich latach — wszystkie one są bjednym rokiem dla Boga, ale nie dla człowieka.

45. Ziemia toczy się na swych skrzydłach, a asłońce daje swoje światło za dnia, a księżyc daje swoje światło nocą, a gwiazdy też dają swoje światło, gdy tak się toczą na swych skrzydłach w swej chwale, pośród bmocy Bożej.

46. Do czegóż mam przyrównać te królestwa, abyście zrozumieli?

47. Oto wszystko to są królestwa i każdy człowiek, który widział któreś, nawet najmniejsze z nich, awidział Boga, poruszającego się w Swoim majestacie i mocy.

48. Powiadam wam, że Go widział; jednakże Ten, który przyszedł do aSwoich, nie został zrozumiany.

49. aŚwiatło świeci w ciemności, a ciemność go nie przemaga; jednakże nadejdzie dzień, kiedy bpojmiecie samego Boga, będąc ożywieni w Nim i przez Niego.

50. Wtedy wiedzieć będziecie, że mnie widzieliście, że jestem, i że jestem prawdziwym światłem, które jest w was, i że wy jesteście we mnie; inaczej nie moglibyście istnieć.

51. Oto przyrównam te królestwa do człowieka mającego pole, i wysłał on sługi swe na pole, aby je kopali.

52. I rzekł pierwszemu: Idź i pracuj na polu, a przyjdę do ciebie w pierwszej godzinie i zobaczysz radość mego oblicza.

53. I rzekł drugiemu: Idź także na pole, a odwiedzę cię w drugiej godzinie z radością mego oblicza.

54. A także trzeciemu, mówiąc: Odwiedzę cię.

55. I do czwartego, i tak aż do dwunastego.

56. I pan pola poszedł do pierwszego w pierwszej godzinie i pozostał z nim tę całą godzinę, i rozradowało sługę światło oblicza pana jego.

57. A potem odszedł od pierwszego, aby mógł też odwiedzić drugiego i trzeciego, i czwartego, i tak aż do dwunastego.

58. I tak oni wszyscy otrzymali światło oblicza ich pana, każdy w swojej godzinie i swym czasie, i w swym sezonie —

59. Poczynając od pierwszego i tak aż do aostatniego, i od ostatniego aż do pierwszego, i od pierwszego do ostatniego;

60. Każdy w swojej kolejności, dopóki nie minęła jego godzina, według tego, jak mu pan nakazał, żeby pan jego mógł być wychwalony w nim, a on w swym panu; aby oni wszyscy byli wychwaleni.

61. Przeto do tej przypowieści przyrównam wszystkie te królestwa i ich amieszkańców — każde królestwo w swej godzinie i w swym czasie, i w swym sezonie, według zarządzenia, które wydał Bóg.

62. I ponownie, zaprawdę, powiadam wam, aprzyjaciele moi, zostawiam wam te słowa, abyście je brozważyli w waszych sercach wraz z tym przykazaniem, które wam daję, żebyście mnie cwzywali, gdy jestem blisko —

63. aZbliżcie się do mnie, a ja się zbliżę do was; bszukajcie mnie pilnie, a cznajdziecie mnie; proście, a otrzymacie; kołaczcie, a będzie wam otworzone.

64. O cokolwiek apoprosicie Ojca w moje imię, a co jest dla was bwskazane, będzie wam dane;

65. A jeżeli poprosicie o coś, co nie jest dla was awskazane, obróci się to na wasze bpotępienie.

66. To, co słyszycie, jest niczym agłos wołający na pustkowiu — na pustkowiu, bowiem nie możecie go zobaczyć — mojego głosu, gdyż głos mój jest bDuchem; Duch mój jest prawdą; cprawda pozostaje i nie ma końca; a jeżeli będzie w was, będzie obfitować.

67. A jeżeli wzrok wasz będzie askupiony jedynie na mojej bchwale, całe wasze ciała będą wypełnione światłem, i nie będzie w was ciemności; a to ciało, które jest wypełnione światłem, cpojmuje wszystkie sprawy.

68. Przeto auświęćcie się, aby bumysły wasze skupiły się jedynie na Bogu, a nastaną dni, kiedy Go cujrzycie; bowiem On odsłoni wam Swe oblicze, a będzie to w Jego własnym czasie i na Jego własny sposób, i według Jego własnej woli.

69. Pamiętajcie tę wielką i ostatnią obietnicę, jaką wam dałem; odrzućcie wasze abezczynne myśli i nadmiar bśmiechu daleko od siebie.

70. Pozostańcie, pozostańcie na tym miejscu i zwołajcie uroczyste zgromadzenie tych, którzy są pierwszymi robotnikami w tym ostatnim królestwie.

71. I niechaj ci, których oni aostrzegli, kiedy podróżowali, wzywają Pana i rozważają w swych sercach ostrzeżenie, jakie dostali na krótki okres.

72. Oto zaopiekuję się waszymi stadami, i wychowam starszych, i wyślę ich do nich.

73. Oto przyśpieszę me dzieło w swoim czasie.

74. I daję wam, coście pierwszymi arobotnikami w tym ostatnim królestwie, przykazanie, żebyście się zebrali razem i zorganizowali, i przygotowali, i buświęcili; zaiste, oczyśćcie swe serca i coczyśćcie swe ręce i swe stopy wobec mnie, abym mógł was uczynić dczystymi;

75. Abym mógł zaświadczyć waszemu aOjcu i Bogu, i mojemu Bogu, że jesteście czyści od krwi tego niegodziwego pokolenia; abym mógł spełnić tę obietnicę, tę wielką i ostatnią obietnicę, którą wam dałem, kiedy taka będzie moja wola.

76. Daję wam też przykazanie, żebyście trwali w amodlitwiebpoście od tej chwili.

77. I daję wam przykazanie, że macie anauczać jeden drugiego bdoktryny królestwa.

78. Uczcie pilnie, a ałaska moja będzie wam towarzyszyć, abyście mogli być w doskonalszy sposób bpouczeni w teorii, w zasadzie, w doktrynie, w prawie ewangelii, we wszystkim, co dotyczy królestwa Bożego, co jest dla was wskazane, abyście zrozumieli;

79. O rzeczach, zarówno w aniebie, jak i na ziemi, i pod ziemią; rzeczach, które były, które są, rzeczach, które muszą wkrótce nastać; rzeczach, które są w domu, rzeczach, które są poza domem; bwojnach i zawiłościach narodów; i sądach, które są na lądzie; i wiedzy — również o krajach i królestwach —

80. Abyście byli przygotowani we wszystkim, kiedy was ponownie poślę, abyście rozwinęli powołanie, do którego was powołałem, i misję, którą wam zleciłem.

81. Oto posłałem was, abyście aświadczyli i ostrzegali lud, i przystoi każdemu, kto został ostrzeżony, aby bostrzegł bliźniego swego.

82. Przeto pozostają bez wymówki, a ich grzechy spoczywają na ich własnych głowach.

83. Ten, kto aszuka mnie bwcześnie, znajdzie mnie i nie zostanie porzucony.

84. Pozostańcie przeto i trudźcie się pilnie, abyście byli udoskonaleni w posłudze i poszli pomiędzy aInne narody po raz ostatni, tylu, ilu nazwą usta Pańskie, aby bzwiązać prawo i zapieczętować świadectwo, i przygotować świętych na godzinę sądu, która ma nadejść;

85. Aby dusze ich uniknęły gniewu Bożego, aspustoszenia występków, jakie czeka niegodziwych zarówno na tym świecie, jak i na świecie, który nastanie. Zaprawdę, powiadam wam, niechaj ci, którzy nie są pierwszymi starszymi, pozostaną w winnicy, dopóki nie bwezwą ich usta Pańskie, bowiem nie nadszedł jeszcze ich czas; szaty ich nie są coczyszczone z krwi tego pokolenia.

86. Pozostańcie na awolności, dla której zostaliście bwyzwoleni; nie cwplątujcie się w dgrzech, ale niechaj ręce wasze będą eczyste, dopóki nie przyjdzie Pan.

87. Bo nie upłynie wiele dni, a zatrzęsie się aziemiabzakołysze niczym pijany człowiek; a csłońce skryje swe oblicze i odmówi dawania światła; a księżyc będzie skąpany we dkrwi; a egwiazdy staną się niezmiernie gniewne i rzucą się w dół niczym figa, która spada z drzewa figowego.

88. I po waszym świadectwie nadchodzi gniew i oburzenie na lud.

89. Bowiem po waszym świadectwie nadchodzi świadectwo atrzęsień ziemi, które wywołają jęki w jej wnętrzu, i upadną ludzie na ziemię, i nie będą mogli ustać.

90. I nadchodzi też świadectwo agłosu grzmotów i głosu błyskawic, i głosu nawałnic, i głosu fal morza dźwigających się poza swoje granice.

91. I wszystko będzie w azamieszaniu; i serca ludzi na pewno upadną; bowiem strach ogarnie wszystkich ludzi.

92. aaniołowie będą latać pośród nieba, wołając donośnym głosem, dmąc w trąbę Bożą i mówiąc: Przygotujcie się, przygotujcie się, o mieszkańcy ziemi, bowiem nadszedł sąd naszego Boga. Oto nadchodzi bOblubieniec: wyjdźcie Mu na spotkanie.

93. I natychmiast pojawi się awielki znak na niebie, i ujrzą go wraz wszyscy ludzie.

94. A inny anioł zadmie w swą trąbę i powie: Ten awielki bkościół, ta cmacierz występków, która sprawiła, że wszystkie narody piją wino gniewu jej dnierządu, co prześladuje świętych Boga, którzy przelewają swą krew — ta, która siedzi na wielu wodach i na wyspach morza — ta oto jest ekąkolem ziemi, jest związana w snopy, wzmocnione są jej powrósła, żaden człowiek ich nie może rozluźnić; przeto gotowa jest do fspalenia. I dąć będzie w swą trąbę długo i donośnie, i usłyszą ją wszystkie narody.

95. I będzie acisza w niebie przez pół godziny; i zaraz potem rozwinie się zasłona nieba, jako się rozwija bzwój po tym, jak był zwinięty, i odsłonięta będzie ctwarz Pana;

96. I święci, którzy są na ziemi, którzy są żywi, zostaną ożywieni i azagarnięci, aby Go spotkać.

97. A ci, którzy spali w swych grobach, awyjdą, bowiem otworzone będą ich groby; i oni także zostaną zagarnięci, aby Go spotkać pośród kolumn niebieskich —

98. Będą oni Chrystusowi — apierwszym owocem — ci, którzy najpierw z Nim zstąpią, a także ci, którzy są na ziemi i w swoich grobach, ci, którzy są najpierw zagarnięci, aby Go spotkać; a wszystko głosem dęcia w trąbę anioła Bożego.

99. A potem inny anioł zadmie, a jest to druga trąba; i wtedy nastanie odkupienie tych, którzy będą Chrystusowi w czasie Jego przyjścia; którzy otrzymali swój przydział w owym awięzieniu, które jest dla nich przygotowane, aby mogli przyjąć ewangelię i zostać bosądzeni niczym ludzie w ciele.

100. I ponownie, zabrzmi kolejna trąba, a jest to trzecia trąba; i wówczas przyjdą aduchy ludzi, którzy mają być sądzeni, i okaże się, że są bpotępieni;

101. A jest to reszta azmarłych; i ci nie będą żyć ponownie, dopóki nie przeminie btysiąc lat, to jest, aż do końca ziemi.

102. I zabrzmi kolejna trąba, a jest to czwarta trąba: Są to ci, którzy mają pozostać aż do tego wielkiego i ostatniego dnia, do samego końca, którzy pozostaną wciąż askalani.

103. I zabrzmi kolejna trąba, a jest to piąta trąba, i jest to piąty anioł, który powierza awieczną ewangelię — lecąc pośród nieba, do wszystkich narodów, plemion, języków i ludów;

104. A to będzie dźwiękiem jego trąby, mówiącym do wszystkich ludzi, zarówno w niebie, jak i na ziemi, a także tych, którzy są pod ziemią — bowiem usłyszy go akażde ucho i bzegnie się każde kolano, i każdy język wyzna, że Jezus jest Chrystusem — gdy usłyszą dźwięk trąby, mówiący: cBójcie się Boga i oddajcie chwałę temu, który zasiada na tronie na wieki wieków; bowiem nadeszła godzina Jego sądu.

105. I ponownie, inny anioł zadmie w swą trąbę, jest to anioł szósty, i oznajmi: aUpadła ta, która sprawiła, że wszystkie narody piją wino gniewu jej nierządu; upadła, upadła!

106. I ponownie, inny anioł zadmie w swą trąbę, jest to anioł siódmy, i powie: Skończone, skończone! aBaranek Boży bprzemógł, i sam cdeptał prasę winną, winną prasę srogości gniewu Boga Wszechmocnego.

107. I wtedy ukoronowane będą anioły chwałą Jego mocy, a aświęci zostaną napełnieni Jego bchwałą i dostaną swoje cdziedzictwo, i dzrównają się z Nim.

108. I wtedy pierwszy anioł ponownie zadmie w swą trąbę w uszach wszystkich żyjących, i aobjawi tajemne czyny ludzi, a także potężne dzieła Boga w bpierwszym tysiącleciu.

109. A potem drugi anioł zadmie w swą trąbę i objawi tajemne czyny ludzi, i myśli, i zamiary ich serc, a także potężne dzieła Boga w drugim tysiącleciu —

110. I tak dalej, aż siódmy anioł zadmie w swą trąbę; i stanie na lądzie i morzu, i poprzysięgnie w imię tego, który zasiada na tronie, że nie będzie już więcej aczasu; i bSzatan zostanie spętany, ten stary wąż, którego zwą diabłem, i nie zostanie uwolniony przez okres ctysiąca lat.

111. A potem zostanie auwolniony na krótki okres, aby mógł zgromadzić swoje armie.

112. aMichał, siódmy anioł, sam archanioł, zgromadzi swe armie, same zastępy niebieskie.

113. A diabeł zgromadzi swoje armie; same zastępy piekielne i stanie do bitwy przeciwko Michałowi i jego armiom.

114. A potem nastanie abitwa wielkiego Boga; a diabeł i jego armie zostaną odrzuceni na swe własne miejsce, aby nie mieli żadnej mocy nad świętymi.

115. Bowiem Michał będzie staczać za nich bitwy, i przemoże tego, który aubiega się o tron Tego, który zasiada na tronie, samego Baranka.

116. To jest chwała Boga i auświęconych; i nie ujrzą więcej bśmierci.

117. Przeto, zaprawdę, powiadam wam, aprzyjaciele moi, zwołajcie swoje uroczyste zgromadzenie, jakom wam nakazał.

118. A ponieważ nie wszyscy mają wiarę, szukajcie pilnie i auczcie jeden drugiego słów bmądrości; zaiste, wyszukujcie w najlepszych cksięgach słów mądrości; szukajcie nauki przez studiowanie, a także przez wiarę.

119. Zorganizujcie się; przygotujcie każdą potrzebną rzecz; i ustanówcie adom, dom modlitwy, dom postu, dom wiary, dom nauki, dom chwały, dom porządku, dom Boga;

120. Aby wejścia wasze były w imię Pańskie; aby wyjścia wasze były w imię Pańskie; aby wszystkie wasze pozdrowienia były w imię Pańskie, z rękoma wzniesionymi do Najwyższego.

121. Przeto aponiechajcie wszystkich lekkich rozmów, wszelkiego bśmiechu, wszelkich waszych cpożądliwych pragnień, wszelkiej dpychy i lekkomyślności, a także wszystkich waszych czynów niegodziwych.

122. Wyznaczcie między sobą nauczyciela, i niechaj wszyscy na raz nie mówią, ale niechaj każdy mówi z osobna, a wszyscy niech słuchają słów jego, aby — kiedy wszyscy przemówią — wszyscy mogli być podbudowani przez wszystkich i aby każdy miał równy przywilej.

123. Dopilnujcie, byście się nawzajem amiłowali; poniechajcie bpożądania rzeczy; nauczcie się udzielać jeden drugiemu, jako wymaga ewangelia.

124. Poniechajcie abezczynności, poniechajcie nieczystości; poniechajcie bwynajdowania winy jeden u drugiego; poniechajcie spania dłużej niż potrzeba; wcześnie udawajcie się na spoczynek, abyście nie byli znużeni; wstawajcie wcześnie, aby orzeźwione były ciała i umysły wasze.

125. A nade wszystko, odziejcie się w więzy aprawdziwej miłości niczym w opończę, która jest więzią doskonałości i bpokoju.

126. aMódlcie się zawsze, abyście nie osłabli, zanim bprzyjdę. Oto przyjdę szybko i przyjmę was do siebie. Amen.

127. I ponownie, porządek domu przygotowanego dla prezydium aszkoły proroków, założonej dla pouczenia ich we wszystkim, co jest dla nich wskazane, dla wszystkich burzędników Kościoła, czyli innymi słowy, tych, którzy są powołani do posługi w Kościele, poczynając od wyższych kapłanów, w dół do diakonów —

128. I taki będzie porządek domu prezydium szkoły: Tego, który jest wyznaczony na prezydenta, czyli nauczyciela, znajdą stojącego na swoim miejscu, w domu, jaki mu będzie przygotowany.

129. Przeto będzie pierwszy w domu Bożym, w miejscu, w którym kongregacja będzie mogła słyszeć jego słowa uważnie i wyraźnie, nie w głośnej mowie.

130. A kiedy idzie do domu Bożego, winien być pierwszy w tym domu — oto jest to piękne, żeby był przykładem —

131. Niechaj się aofiaruje w modlitwie na kolanach przed Bogiem na znak lub pamiątkę wiecznego przymierza.

132. A kiedy inni wejdą po nim, niechaj nauczyciel powstanie i z rękoma wzniesionymi do nieba, zaiste, wyprostowanymi, pozdrowi brata albo braci tymi słowy:

133. Bracie — bracia — pozdrawiam was w imię Pana Jezusa Chrystusa na znak lub pamiątkę wiecznego przymierza, w którym to przymierzu przyjmuję was do awspólnoty w postanowieniu, które jest trwałe, nienaruszalne i niezmienne, żeby być wam przyjacielem i bbratem poprzez łaskę Bożą w więzach miłości, żeby nienagannie wypełniać wszystkie przykazania Boże, w dziękczynieniu, na wieki wieków. Amen.

134. A ten, kto się okazał niegodnym takiego pozdrowienia, nie będzie mieć miejsca pośród was; bowiem nie ścierpicie, aby dom mój został przezeń azbezczeszczony.

135. A ten, kto wchodzi i jest wierny przede mną, i jest bratem — braćmi, pozdrowi prezydenta, to jest nauczyciela z rękoma wzniesionymi do nieba tą samą modlitwą i przymierzem lub też mówiąc: Amen, na znak tego samego.

136. Oto, zaprawdę, powiadam wam, że jest to dla was przykład wzajemnego pozdrawiania się w domu Bożym, w szkole proroków.

137. I powołani jesteście, by to czynić przez modlitwę i dziękczynienie, w miarę jak Duch wypowie się na temat wszystkich waszych czynów w domu Pana, w szkole proroków, aby zostało sanktuarium, przybytkiem Ducha Świętego dla waszego apodbudowania.

138. I nie przyjmiecie pośród siebie do tej szkoły nikogo, kto nie jest oczyszczony z akrwi tego pokolenia;

139. A zostanie przyjęty przez obrzęd aobmycia stóp, bowiem w tym celu ustanowiony był obrzęd obmywania stóp.

140. I ponownie, obrzęd obmywania stóp ma być dokonany przez prezydenta, czyli przewodniczącego starszego Kościoła.

141. Ma się rozpocząć modlitwą; a po aspożyciu chleba i wina, ma on się opasać według bwzoru podanego w trzynastym rozdziale świadectwa Jana o mnie. Amen.