ព្រះគម្ពីរ
គោល​លទ្ធិ និង​សេចក្ដី​សញ្ញា 59


កណ្ឌ​ទី ៥៩

វិវរណៈ​ដែល​បាន​ប្រទាន​ឲ្យ​មក​តាម​រយៈ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ជា​ព្យាការី នៅ​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន ស្រុក​ចាកសុន រដ្ឋ​មិសសួរី ថ្ងៃ​ទី៧ ខែ​សីហា ឆ្នាំ​១៨៣១ (History of the Church, ១:១៩៦–២០១)។ ដើម​បញ្ជី​របស់​លោក​អំពី​វិវរណៈ​នេះ ព្យាការី​សរសេរ​ពណ៌នា​អំពី​ដែនដី​ស៊ីយ៉ូន ជា​កន្លែង​សម្រាប់​ឲ្យ​មនុស្ស​ជួបជុំ​គ្នា​នៅ​ពេល​នោះ។ ដែនដី​ត្រូវ​បាន​ថ្វាយ ដូចដែល​ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​ដឹកនាំ ហើយ​កន្លែង​សម្រាប់​ព្រះ​វិហារ​នៅ​ថ្ងៃ​ក្រោយ​ត្រូវ​បាន​ធ្វើ​បុណ្យ​ឆ្លង​ដែរ។ ជា​ពិសេស ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​ធ្វើ​ឲ្យ​បញ្ញត្តិ​ទាំង​នេះ មាន​ន័យ​ដល់​ពួក​បរិសុទ្ធ​នៅ​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន។

១–៤, ពួក​បរិសុទ្ធ​ដែល​មាន​ចិត្ត​ស្មោះត្រង់​នៅ​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​នឹង​ត្រូវ​បាន​ព្រះ​ពរ; ៥–៨, ពួក​គេ​ត្រូវ​ស្រឡាញ់ និង​បម្រើ​ព្រះ​អម្ចាស់ ហើយ​កាន់​តាម​ព្រះ​បញ្ញត្តិ​ទាំង​ឡាយ​របស់​ទ្រង់; ៩–១៩, ដោយ​សារ​ការ​ញែក​ថ្ងៃ​របស់​ព្រះ​អម្ចាស់​ទុកជា​បរិសុទ្ធ នោះ​ពួក​បរិសុទ្ធ​ត្រូវ​បាន​ព្រះ​ពរ​ខាង​សាច់​ឈាម និង​ខាង​វិញ្ញាណ; ២០–២៤, ពួក​មនុស្ស​សុចរិត​ត្រូវ​បាន​សន្យា​សេចក្ដី​សុខសាន្ត នៅ​នា​លោកិយ​នេះ និង​ជីវិត​ដ៏​នៅ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​នៅ​បរលោក។

មើល​ចុះ ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ថា មាន​ពរ​ហើយ​ដល់​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​បាន​ឡើង​មក​ឯ​ដែនដី​នេះ ដោយ​ភ្នែក​ស្មោះត្រង់ ទាំង​ស្រុង ចំពោះ​សិរី​ល្អ​របស់​យើង តាម​ព្រះ​បញ្ញត្តិ​ទាំង​ឡាយ​របស់​យើង។

ត្បិត​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​រស់នៅ​នឹង​បាន​គ្រង​ផែនដី​ទុកជា​មរតក ហើយ​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​ស្លាប់​ទៅ​នឹង​បាន​សម្រាក​ពី​ការងារ​របស់​ខ្លួន ហើយ​កិច្ចការ​ទាំង​ឡាយ​របស់​ពួក​គេ​នឹង​ជាប់​តាម​ពួក​គេ ហើយ​ពួក​គេ​នឹង​បាន​ទទួល​មកុដ​នៅ​ក្នុង​វិមាន​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ព្រះ​វរបិតា​របស់​យើង ដែល​យើង​បាន​រៀបចំ​សម្រាប់​ពួក​គេ​នោះ។

មែន​ហើយ មាន​ពរ​ហើយ​ដល់​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​ដាក់​ជើង​ឈរ​នៅ​លើ​ដែនដី​ស៊ីយ៉ូន ដែល​បាន​គោរព​តាម​ដំណឹង​ល្អ​របស់​យើង ត្បិត​ពួក​គេ​នឹង​បាន​ទទួល​សម្រាប់​ជា​រង្វាន់​របស់​ពួក​គេ នូវ​របស់​ល្អៗ​នៃ​ផែនដី ហើយ​ផែនដី​នឹង​ផលិត​ក្នុង​កម្លាំង​ខ្លួន។

ហើយ​ពួក​គេ​នឹង​បាន​ពាក់​មកុដ​ដោយ​ព្រះ​ពរ​ទាំង​ឡាយ​មក​ពី​លើ មែន​ហើយ និង​ដោយ​ព្រះ​បញ្ញត្តិ​ទាំង​ឡាយ​ដ៏​មិន​តិច​ដែរ និង​ដោយ​វិវរណៈ​ទាំង​ឡាយ​តាម​វេលា — គឺជា​ពួក​អ្នក​ដែល​មាន​ចិត្ត​ស្មោះត្រង់ និង​ឧស្សាហ៍​ចំពោះ​យើង។

ហេតុ​ដូច្នោះ​ហើយ យើង​ប្រទាន​បញ្ញត្តិ​មួយ​ដល់​ពួក​គេ ដោយ​មាន​បន្ទូល​ថា ៖ អ្នក​ត្រូវ​ស្រឡាញ់​ដល់​ព្រះ​អម្ចាស់​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​ឲ្យ​អស់​ពី​ចិត្ត​នៃ​អ្នក អស់​ពី​ពលំ អស់​ពី​គំនិត ហើយ​អស់​ពី​កម្លាំង​នៃ​អ្នក ហើយ​ដោយ​នូវ​ព្រះ​នាម​នៃ​ព្រះ​យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ នោះ​អ្នក​ត្រូវ​បម្រើ​ទ្រង់។

អ្នក​ត្រូវ​ស្រឡាញ់​អ្នក​ជិត​ខាង​ដូច​ជា​ខ្លួន​អ្នក។ អ្នក​មិន​ត្រូវ​លួច​ឲ្យ​សោះ ឬ​ផិត​គ្នា​ឲ្យ​សោះ ឬ​សម្លាប់​ឲ្យ​សោះ ឬ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អ្វី​ដូច​នោះ​ឲ្យ​សោះ។

អ្នក​ត្រូវ​ថ្វាយ​អំណរគុណ​ដល់​ព្រះ​អម្ចាស់​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក នៅ​គ្រប់​ការណ៍​ទាំង​អស់។

អ្នក​ត្រូវ​ថ្វាយ​ការ​បូជា​ដល់​ព្រះ​អម្ចាស់​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក ដោយ​សេចក្ដី​សុចរិត គឺ​ដោយ​ចិត្ត​សង្រេង និង​វិញ្ញាណ​ទន់​ទាប។

ហើយ​ប្រយោជន៍​ឲ្យ​អ្នក​អាច​រក្សា​ខ្លួន​ឲ្យ​បាន​ពេញ​លេញ កុំ​ឲ្យ​ប្រឡាក់​ពី​លោកិយ នោះ​អ្នក​ត្រូវ​ទៅ​ដំណាក់​នៃ​ការ​អធិស្ឋាន ហើយ​ថ្វាយ​សាក្រាម៉ង់​របស់​អ្នក​ឡើង​នៅ​ថ្ងៃ​បរិសុទ្ធ​របស់​យើង​ចុះ

១០ត្បិត​ប្រាកដ​មែន ថ្ងៃ​នេះ​ត្រូវ​បាន​ចាត់​ទុក​ដល់​អ្នក ដើម្បី​ឲ្យ​សម្រាក​ពី​ការងារ​ទាំង​ឡាយ​របស់​អ្នក ហើយ​ដើម្បី​ថ្វាយ​ភក្ដី​ភាព​របស់​អ្នក​ដល់​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពស់​បំផុត

១១ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ បំណន់​ទាំង​ឡាយ​របស់​អ្នក​ត្រូវ​ថ្វាយ​ឡើង​ដោយ​សេចក្ដី​សុចរិត នៅ​គ្រប់​ថ្ងៃ និង​គ្រប់​ពេល​វេលា

១២ប៉ុន្តែ​ចូរ​នឹក​ចាំ​ថា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ជា​ថ្ងៃ​របស់​ព្រះ​អម្ចាស់ អ្នក​ត្រូវ​ថ្វាយ​ដង្វាយ​ទាំង​ឡាយ​របស់​អ្នក និង​សាក្រាម៉ង់​ទាំង​ឡាយ​របស់​អ្នក​ដល់​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពស់​បំផុត ដោយ​សារភាព​នូវ​អំពើ​បាប​ទាំង​ឡាយ​របស់​អ្នក ដល់​បង​ប្អូន​របស់​អ្នក និង​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​អម្ចាស់​ចុះ។

១៣ហើយ​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ អ្នក​មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​អ្វី​ឡើយ ក្រៅ​ពី​រៀបចំ​អាហារ​របស់​អ្នក​ដោយ​ចិត្ត​ស្មោះស្ម័គ្រ​ប៉ុណ្ណោះ ប្រយោជន៍​ឲ្យ​ការ​តម​របស់​អ្នក​អាច​បាន​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ ឬ​ម្យ៉ាង​ទៀត ប្រយោជន៍​ឲ្យ​សេចក្ដី​អំណរ​របស់​អ្នក​អាច​បាន​ពេញ។

១៤ប្រាកដ​មែន នេះ​ជា​ការ​តម និង​ការ​អធិស្ឋាន ឬ​ម្យ៉ាង​ទៀត ជា​ការ​ត្រេកអរ និង​ការ​អធិស្ឋាន។

១៥ហើយ​ដរាបណា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត​ការ​ទាំង​នេះ ដោយ​អំណរគុណ ដោយ​ទឹក​ចិត្ត និង​ទឹកមុខ​រីករាយ ដោយ​មិន​សើច​ចេចចាច​ឡើយ ត្បិត​នេះ​ជា​អំពើ​បាប ប៉ុន្តែ​ដោយ​ចិត្ត​អរ​សប្បាយ និង​មុខ​រីករាយ​វិញ —

១៦យើង​ប្រាប់​ជា​ប្រាកដ​ថា ដរាបណា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត​របៀប​នេះ នោះ​ផល​បរិបូរ​នៃ​ផែនដី​ជា​របស់​ផង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ គឺ​សត្វ​ជើង​បួន​លើ​វាល និង​សត្វ​ហើរ​លើ​អាកាស និង​អ្វី​ដែល​ឡើង​លើ​ដើម​ឈើ ហើយ​ដើរ​នៅ​លើ​ផែនដី​ផង

១៧មែន​ហើយ ហើយ​រុក្ខជាតិ និង​អ្វី​ដែល​កើត​មក​ពី​ផែនដី​ផង ទោះ​ជា​សម្រាប់​អាហារ ឬ​សម្រាប់​សំលៀកបំពាក់ ឬ​សម្រាប់​ផ្ទះ​សំបែង ឬ​សម្រាប់​ជង្រុក ឬ​សម្រាប់​ចម្ការ ឬ​សម្រាប់​សួនច្បារ ឬ​សម្រាប់​ចម្ការ​ទំពាំងបាយជូរ​ក្ដី

១៨មែន​ហើយ គ្រប់​ទាំង​អស់​ដែល​បាន​មក​ពី​ផែនដី​តាម​រដូវ​កាល​វា គឺ​ត្រូវ​បាន​បង្កើត​ឡើង​សម្រាប់​ផល​ប្រយោជន៍ និង​ការ​ប្រើប្រាស់​របស់​មនុស្ស ទាំង​ដើម្បី​ផ្គាប់​ភ្នែក និង​ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​ចិត្ត​អរ​សប្បាយ​ផង។

១៩មែន​ហើយ គឺ​សម្រាប់​អាហារ និង​សម្រាប់​សំលៀកបំពាក់ សម្រាប់​ភ្លក់ និង​សម្រាប់​ហិតក្លិន ដើម្បី​ចម្រើន​កម្លាំង​ដល់​រូប​កាយ និង​ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រលឹង​មាន​ជីវិត​ជីវ៉ា​ឡើង។

២០ហើយ​ការណ៍​នេះ​សព្វ​ព្រះ​ហឫទ័យ​ដល់​ព្រះ ដែល​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​គ្រប់​ទាំង​អស់​ដល់​មនុស្ស ព្រោះ​ដោយ​ហេតុ​នេះ​ហើយ បាន​ជា​របស់​ទាំង​នេះ​ត្រូវ​បាន​បង្កើត​មក ដើម្បី​ឲ្យ​យក​មក​ប្រើ​ប្រាស់​ដោយ​ការ​វិនិច្ឆ័យ គឺ​មិន​ឲ្យ​ហួស​ហេតុ ឬ​ដោយ​ការ​គំរាមកំហែង​ឡើយ។

២១ហើយ​មនុស្ស​មិនដែល​ជំទាស់​ព្រះ​ក្នុង​ការណ៍​ណាមួយ​ឡើយ ឬ​ក៏​សេចក្ដី​ក្រោធ​របស់​ទ្រង់​មិន​ទាស់​នឹង​នរណា​មួយ​ទេ លើក​លែង​តែ​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​មិន​ទទួល​ស្គាល់​ព្រះ​ហស្ត​របស់​ទ្រង់​ក្នុង​គ្រប់​ទាំង​អស់ ហើយ​មិន​គោរព​តាម​ព្រះ​បញ្ញត្តិ​ទាំង​ឡាយ​របស់​ទ្រង់​ប៉ុណ្ណោះ។

២២មើល​ចុះ នេះ​គឺ​តាម​ក្រឹត្យ​វិន័យ និង​ពួក​ព្យាការី ហេតុ​ដូច្នោះ​ហើយ ចូរ​កុំ​រំខាន​ដល់​យើង​អំពី​រឿង​នេះ​ទៀត​ឡើយ។

២៣ប៉ុន្តែ​ចូរ​រៀន​ចុះ​ថា អ្នក​ណា​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​កិច្ចការ​ទាំង​ឡាយ​ដោយ​សេចក្ដី​សុចរិត នោះ​នឹង​បាន​ទទួល​រង្វាន់​របស់​ខ្លួន គឺ​សេចក្ដី​សុខសាន្ត​នៅ​នា​លោកិយ​នេះ និង​ជីវិត​ដ៏​នៅ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​នៅបរលោក។

២៤យើង​ជា​ព្រះ​អម្ចាស់ បាន​មាន​បន្ទូល​ថា​ដូច្នោះ​ហើយ ហើយ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​ធ្វើ​ទី​បន្ទាល់។ អាម៉ែន៕