Shkrimet e Shenjta
Doktrina e Besëlidhje 138


Seksioni 138

Një vegim dhënë Presidentit Joseph F. Smith në Salt Lake City, Utah, më 3 tetor 1918. Në fjalën e tij të hapjes në Konferencën e Përgjithshme Gjysmëvjetore të 89-të të Kishës, më 4 tetor 1918, Presidenti Smith shpalli se kishte marrë disa komunikime hyjnore gjatë muajve të mëparshëm. Një nga këto, lidhur me vizitën e Shpëtimtarit te shpirtrat e të vdekurve, ndërkohë që trupi i tij ishte në varr, Presidenti Smith e kishte marrë para një dite. Ai ishte shkruar menjëherë pas mbylljes së konferencësh. Më 31 tetor 1918, iu dorëzua këshilltarëve të Presidencisë së Parë, Këshillit të të Dymbëdhjetëve dhe Patriarkut dhe u pranua prej tyre në mënyrë unanime.

1–10, Presidenti Joseph F. Smith përsiat për shkrimet e Pjetrit dhe vizitën e Zotit tonë në botën e shpirtrave; 11–24, Presidenti Smith sheh të vdekurit e drejtë të mbledhur në parajsë dhe shërbesën e Krishtit mes tyre; 25–37, Ai sheh se si predikimi i ungjillit u organizua mes shpirtrave; 38–52, Ai sheh Adamin, Evën dhe shumë prej profetëve të shenjtë në botën e shpirtrave, të cilët e konsideronin gjendjen e shpirtrave të tyre përpara ringjalljes si një robëri; 53–60, Të vdekurit e drejtë të kësaj dite i vazhdojnë punët e tyre në botën e shpirtrave.

1 Më tre tetor, në vitin një mijë e nëntëqind e tetëmbëdhjetë, unë u ula në dhomën time, duke apërsiatur për shkrimet e shenjta;

2 Dhe duke reflektuar mbi sakrificën e madhe ashlyese që u bë nga Biri i Perëndisë, për bshëlbimin e botës;

3 Dhe adashurinë e madhe dhe të mrekullueshme të shfaqur nga Ati dhe Biri në ardhjen e bShëlbuesit në botë;

4 Që nëpërmjet ashlyerjes së tij dhe bbindjes ndaj parimeve të ungjillit, njerëzimi të mund të shpëtohej.

5 Ndërsa isha i përfshirë në këtë mënyrë, mendja m’u kthye te shkrimet e apostullit Pjetër, drejtuar ashenjtorëve të lashtë, të shpërndarë në të gjithë bPontin, Galatinë, Kapadokinë dhe pjesë të tjera të Azisë, ku ungjilli ishte predikuar pas kryqëzimit të Zotit.

6 Unë hapa Biblën dhe lexova kapitujt e tretë dhe të katërt të letrës së parë të Pjetrit dhe ndërsa lexoja, më lanë shumë mbresë, më shumë sesa më kishin lënë ndonjëherë më përpara, pjesët e mëposhtme:

7 “Sepse edhe Krishti ka vuajtur një herë për mëkatet, i drejti për të padrejtët, që ai të mund të na sillte te Perëndia, duke u vrarë në mish, por i ngjallur me anë të Shpirtit:

8 Me anë të të cilit gjithashtu ai shkoi dhe u predikoi shpirtrave në aburg;

9 Që dikur ishin të pabindur, kur durimi i Perëndisë i priste në ditët e Noeut, ndërsa po përgatitej arka, në të cilën pak vetë, gjithsej tetë shpirtra, u shpëtuan nga uji.” (1 Pjetër 3:18–20.)

10 “Sepse për këtë shkak ungjilli gjithashtu iu predikua atyre që janë të vdekur, që ata të gjykohen sipas njerëzve në mish, por të jetojnë sipas Perëndisë në shpirt.” (1 Pjetër 4:6.)

11 Ndërsa përsiatja për këto gjëra që janë ashkruar, bsytë e të kuptuarit tim u hapën dhe Shpirti i Zotit cpushoi në mua e unë pashë ushtritë e të dvdekurve, si të mëdhenj, edhe të vegjël.

12 Dhe ishin mbledhur së bashku në një vend një grup i panumërt i shpirtrave të të adrejtëve, të cilët kishin qenë bbesnikë në dëshminë e Jezusit ndërkohë që jetuan në vdekshmëri;

13 Dhe të cilët kishin ofruar asakrificë në ngjashmëri me sakrificën e madhërishme të Birit të Perëndisë dhe kishin bvuajtur mundime në emër të Shëlbuesit të tyre.

14 Të gjithë këta ishin larguar nga jeta e vdekshme, të qëndrueshëm në ashpresën e një bringjalljeje të lavdishme, nëpërmjet chirit të Perëndisë, dAtit, dhe Birit të tij të eVetëmlindurit, Jezu Krishtit.

15 Unë pashë se ata u mbushën me agëzim e hare dhe u ngazëllyen së bashku, sepse dita e çlirimit të tyre ishte pranë.

16 Ata u mblodhën duke pritur ardhjen e Birit të Perëndisë në abotën e shpirtrave, për të shpallur shëlbimin e tyre nga blidhjet e vdekjes.

17 Pluhuri i tyre i përgjumur do të arivendosej në një formë të përsosur, bkockë më kockë dhe muskujt e mishi mbi to, cshpirti dhe trupi të bashkuar për të mos u ndarë më kurrë, që ata të mund të marrin plotësi të dgëzimit.

18 Ndërkohë që kjo turmë e madhe priste dhe bisedonte, duke u gëzuar në orën e çlirimit të tyre nga zinxhirët e vdekjes, Biri i Perëndisë u shfaq, duke shpallur aliri për të robëruarit që kishin qenë besnikë;

19 Dhe atje ai u apredikoi atyre bungjillin e përjetshëm, doktrinën e ringjalljes dhe të shëlbimit të njerëzimit nga crënia dhe nga mëkatet individuale me kushtin e dpendimit.

20 Por tek të aligjtë ai nuk shkoi dhe mes të paperëndishmëve e të papenduarve, të cilët e kishin bndotur vetveten, ndërsa ishin në mish, zëri i tij nuk u ngrit.

21 As rebelët që i mohuan dëshmitë dhe paralajmërimet e profetëve të lashtë, nuk e panë praninë e tij as nuk e panë fytyrën e tij.

22 Atje ku ata ishin, aerrësira mbretëronte, por mes të drejtëve kishte bpaqe;

23 Dhe shenjtorët u gëzuan me ashëlbimin e tyre dhe u bgjunjëzuan dhe e njohën Birin e Perëndisë si Shëlbuesin dhe Çlirimtarin e tyre nga vdekja dhe nga czinxhirët e ferrit.

24 Fytyrat e tyre shkëlqyen dhe arrezatimi nga prania e Zotit qëndroi mbi ta dhe ata i bkënduan përlëvdime emrit të tij të shenjtë.

25 U mahnita, sepse e kuptova që Shpëtimtari kaloi më shumë se tre vjet në shërbesën e tij mes Judenjve dhe atyre të shtëpisë së Izraelit, duke u përpjekur t’u mësonte atyre ungjillin e përjetshëm dhe duke u bërë thirrje për pendim;

26 Dhe përsëri, pavarësisht nga veprat e tij të fuqishme e mrekullitë dhe shpallja e së vërtetës, me afuqi dhe autoritet të madh, pati vetëm pak vetë të cilët ia vunë veshin zërit të tij dhe u ngazëllyen në praninë e tij e morën shpëtim nga duart e tij.

27 Por kjo shërbesë mes atyre që ishin të vdekur, u kufizua nga akoha e shkurtër ndërmjet kryqëzimit dhe ringjalljes së tij;

28 Dhe unë vras mendjen për fjalët e Pjetrit—në të cilat ai tha se Biri i Perëndisë u predikoi shpirtrave në burg, që dikur ishin të pabindur, kur durimi i Perëndisë i priste në ditët e Noeut—dhe se si ishte e mundur për të për t’u predikuar atyre shpirtrave dhe për të kryer punën e nevojshme mes tyre në një kohë kaq të shkurtër.

29 Dhe ndërsa vrisja mendjen, sytë e mi u hapën dhe të kuptuarit e mi u agjallërua dhe unë kuptova se Zoti nuk shkoi vetë mes të ligjve dhe të pabindurve që e kishin mohuar të vërtetën, për t’i mësuar ata;

30 Por vini re, mes të drejtëve, ai organizoi forcat e tij dhe caktoi lajmëtarë, të veshur me afuqi e autoritet, dhe i urdhëroi ata të shkonin dhe ta çonin dritën e ungjillit tek ata që ishin në berrësirë, madje të cgjithë shpirtrave të njerëzve; dhe kështu iu predikua ungjilli të vdekurve.

31 Dhe lajmëtarët e zgjedhur shkuan për të shpallur ditën e apranueshme të Zotit dhe për t’u shpallur bliri të robëruarve që ishin të lidhur, madje gjithë atyre që do të pendoheshin për mëkatet e tyre dhe do ta pranonin ungjillin.

32 Kështu iu predikua ungjilli atyre që kishin avdekur në mëkatet e tyre, pa një bdituri të së vërtetës ose të shkeljes, duke i mohuar profetët.

33 Këtyre iu mësua abesim në Perëndinë, pendim nga mëkati, bpagëzimi mëkëmbës për cheqjen e mëkateve, ddhurata e Frymës së Shenjtë me anë të vënies së duarve,

34 Dhe të gjitha parimet e tjera të ungjillit të cilat ishin të nevojshme për ta për t’i ditur, me qëllim që të cilësoheshin se mund të agjykoheshin sipas njerëzve në mish, por të jetonin sipas Perëndisë në shpirt.

35 Dhe kështu u bë e ditur mes të vdekurve, si të vegjël, edhe të mëdhenj, të padrejtëve si dhe besnikëve, se shëlbimi ishte sjellë nëpërmjet asakrificës së Birit të Perëndisë në bkryq.

36 Kështu u bë e ditur se Shëlbuesi ynë e kaloi kohën gjatë qëndrimit të tij në botën e shpirtrave, duke udhëzuar dhe duke përgatitur shpirtrat besnikë të aprofetëve që kishin dëshmuar për të në mish;

37 Që ata të mund ta çonin mesazhin e shëlbimit tek gjithë të vdekurit, tek të cilët ai nuk mund të shkonte personalisht, për shkak të arebelimit dhe shkeljes së tyre, që ata, nëpërmjet shërbesës së shërbëtorëve të tij, të mund t’i dëgjonin gjithashtu fjalët e tij.

38 Mes të mëdhenjve dhe të fuqishmëve që u mblodhën në atë grumbullim të gjerë të të drejtëve, ishin Ati aAdam, i Lashti i Ditëve dhe ati i të gjithëve.

39 Dhe Nëna jonë e lavdishme aEva, me shumë prej bijave të saj besnike të cilat kishin jetuar përmes epokave dhe e kishin adhuruar Perëndinë e vërtetë dhe të gjallë.

40 aAbeli, bmartiri i parë, ishte atje dhe vëllai i tij cSethi, një nga të fuqishmit, i cili ishte në dshëmbëlltyrën e saktë të atit të tij, Adamit.

41 aNoeu, i cili dha paralajmërim për përmbytjen; bShemi, cprifti i lartë i madh; dAbrahami, ati i besimtarëve; eIsaku, fJakobi dhe Moisiu, gligjvënësi i madh i Izraelit;

42 Dhe aIsaia, i cili shpalli me anë të profecisë se Shëlbuesi u vajos për të ngushëlluar zemërthyerit, për t’u shpallur liri të brobëruarve dhe hapjen e cburgut për ata që ishin të lidhur, ishin atje gjithashtu.

43 Për më tepër, aEzekieli, të cilit iu tregua në vegim lugina e madhe me bkocka të thara, që do të visheshin me mish, për të ardhur përsëri të gjallë në cringjalljen e shpirtrave të vdekur;

44 aDanieli, që parashikoi dhe tregoi vendosjen e bmbretërisë së Perëndisë në ditët e mëvonshme, kurrë më për t’u shkatërruar as për t’iu dhënë njerëzve të tjerë;

45 aEliasi, i cili ishte me Moisiun në malin e bShpërfytyrimit;

46 Dhe aMalakia, profeti që dëshmoi për ardhjen e bElijas—për të cilin gjithashtu Moroni i foli Profetit Joseph Smith, duke shpallur se ai do të vinte përpara fillimit të cditës së madhërishme dhe të tmerrshme të Zotit—ishin atje gjithashtu.

47 Profeti Elija do të mbillte në azemrat e fëmijëve premtimet e bërë etërve të tyre,

48 Duke parashikuar aveprën e madhe që do të bëhej në btempujt e Zotit në cperiudhën e plotësisë së kohëve, për shpëtimin e të vdekurve dhe dvulosjen e fëmijëve me prindërit e tyre, përndryshe e gjithë toka do të goditej me një mallkim dhe do të shkatërrohej në ardhjen e tij.

49 Të gjithë këta dhe shumë të tjerë, madje aprofetët që banuan në mes të Nefitëve dhe dëshmuan për ardhjen e Birit të Perëndisë, ishin të përzier mes kuvendit të gjerë dhe prisnin për çlirimin e tyre.

50 Sepse të vdekurit e kishin parë mungesën e gjatë të ashpirtrave të tyre nga trupat e tyre si një brobëri.

51 Këta Zoti i mësoi dhe u dha afuqi për të ardhur, pas ringjalljes së tij së vdekuri, për të hyrë në mbretërinë e Atit të tij, atje për t’u kurorëzuar me bpavdekësi dhe cjetë të përjetshme.

52 Dhe për të vazhduar që nga ajo kohë punën e tyre, sikurse ishte premtuar nga Zoti, dhe për të qenë pjesëmarrës të të gjitha abekimeve që ishin mbajtur në ruajtje për ata që e duan atë.

53 Profeti Joseph Smith dhe ati i tij, Hyrum Smith-i, Brigham Young-u, John Taylor-i, Wilford Woodruff-i dhe të tjerë shpirtra të zgjedhur të cilët u aruajtën që të vinin në plotësinë e kohëve për të marrë pjesë në ngritjen e bthemeleve të veprës së madhe të ditëve të mëvonshme,

54 Duke përfshirë ndërtimin e tempujve dhe kryerjen e ordinancave në ta për shëlbimin e të avdekurve, ishin gjithashtu në botën e shpirtrave.

55 Unë vëzhgova se ata ishin gjithashtu mes atyre afisnikëve dhe të mëdhenjve të cilët u bzgjodhën nga fillimi për të qenë sundimtarë në Kishën e Perëndisë.

56 Madje përpara se të lindeshin, ata, me shumë të tjerë, i morën mësimet e para në botën e shpirtrave dhe u apërgatitën për të ardhur në bkohën e duhur të Zotit për të punuar në cvreshtin e tij për shpëtimin e shpirtrave të njerëzve.

57 Unë vura re se apleqtë besnikë të kësaj periudhe, kur largohen nga jeta e vdekshme, i vazhdojnë punët e tyre për predikimin e ungjillit të pendimit dhe të shëlbimit, nëpërmjet sakrificës së Birit të Vetëmlindur të Perëndisë, mes atyre që janë në berrësirë dhe nën robërinë e mëkatit në botën e madhe të shpirtrave të të vdekurve.

58 Të vdekurit që pendohen, do të ashëlbehen, nëpërmjet bindjes ndaj bordinancave të shtëpisë së Perëndisë,

59 Dhe pasi e kanë paguar gjobën për shkeljet e tyre dhe janë apastruar, do të marrin një shpërblim sipas bveprave të tyre, sepse ata janë trashëgimtarë të shpëtimit.

60 Kështu ishte vegimi i shëlbimit të të vdekurve që m’u zbulua dhe unë jap dëshmi dhe e di se ky anal është i avërtetë, nëpërmjet bekimit të Zotit dhe Shpëtimtarit tonë, Jezu Krishtit, madje kështu. Amen.