1. Trzeciego października roku tysiąc dziewięćset osiemnastego siedziałem w swoim pokoju, ^arozważając pisma święte;

2. I rozmyślając nad wielką ofiarą ^azadośćuczynienia złożoną przez Syna Bożego dla ^bodkupienia świata;

3. I nad wielką i zadziwiającą ^amiłością okazaną przez Ojca i Syna poprzez przyjście ^bOdkupiciela na świat;

4. Aby przez Jego ^azadośćuczynienie i przez ^bposłuszeństwo zasadom ewangelii ludzkość mogła być zbawiona.

5. Kiedy byłem tym zajęty, umysł mój zwrócił się do pism apostoła Piotra, do ^apierwszych świętych rozproszonych po ^bPoncie, Galacji, Kapadocji i innych częściach Azji, gdzie głoszono ewangelię po ukrzyżowaniu Pana.

6. Otworzyłem Biblię i przeczytałem rozdział trzeci i czwarty Pierwszego Listu Piotra, i kiedy czytałem, byłem pod wielkim wrażeniem, większym niż kiedykolwiek przedtem, następujących fragmentów:

7. „Gdyż i Chrystus raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was przywieść do Boga; w ciele wprawdzie poniósł śmierć, lecz przez Ducha został ożywiony.

8. W nim też poszedł i głosił duchom będącym w ^awięzieniu,

9. Które niegdyś były nieposłuszne, gdy Bóg cierpliwie czekał za dni Noego, kiedy budowano arkę, w której kilka, to jest osiem dusz, ocalało przez wodę” (Ⅰ List Piotra 3:18–20).

10. „W tym celu bowiem i zmarłym głoszona była ewangelia, aby w ciele osądzeni zostali na sposób ludzki, ale w duchu żyli na sposób Boży” (Ⅰ List Piotra 4:6).

11. Gdy tak rozmyślałem nad tymi sprawami, które są ^azapisane, ^boczy mojego zrozumienia otwarły się, a Duch Pana ^cspoczął na mnie, i ujrzałem zastępy ^dzmarłych, zarówno małych, jak i wielkich.

12. I była zgromadzona w jednym miejscu niezliczona kompania duchów ^asprawiedliwych, którzy byli ^bwierni w świadectwie Jezusa, kiedy żyli w doczesności;

13. I którzy złożyli ^aofiary na podobieństwo wielkiej ofiary Syna Bożego, i ^bcierpieli utrapienia w imię ich Odkupiciela.

14. Wszyscy ci opuścili życie doczesne, trwając w ^anadziei na chwalebne ^bzmartwychwstanie przez ^cłaskę Boga ^dOjca i Jego ^eJednorodzonego Syna, Jezusa Chrystusa.

15. Ujrzałem, że są napełnieni ^aradością i weselem, i radowali się wspólnie, bowiem dzień ich wybawienia był blisko.

16. Byli zebrani w oczekiwaniu na przyjście Syna Bożego do ^aświata duchów, aby ogłosił im odkupienie z ^bpęt śmierci.

17. Ich śpiący proch miał być ^aprzywrócony do swego doskonałego kształtu, ^bkość do kości, a ścięgna i ciało na nich, ^cduch i ciało zjednoczone, aby nigdy więcej nie zostały rozdzielone, aby otrzymali pełnię ^dradości.

18. Kiedy ta wielka rzesza oczekiwała i rozmawiała, radując się w godzinie ich wyzwolenia z łańcuchów śmierci, ukazał się Syn Boży, głosząc ^awolność więźniom, którzy byli wierni;

19. I tam ^agłosił im wieczną ^bewangelię, doktrynę zmartwychwstania i odkupienia ludzkości z ^cupadku, a także z osobistych grzechów na warunkach ^dpokuty.

20. Ale do ^aniegodziwych nie poszedł, i pośród bezbożnych i nieskorych do pokuty, którzy ^bzbrukali się jeszcze w ciele, głos Jego nie wzniósł się;

21. Ani też zbuntowani, którzy odrzucili świadectwa i ostrzeżenia starożytnych proroków, nie dojrzeli Jego obecności, ani nie spojrzeli na oblicze Jego.

22. Tam, gdzie oni byli, ^aciemność panowała, ale pośród prawych był ^bpokój;

23. I radowali się święci ze swego ^aodkupienia, i zgięli ^bkolano, i uznali Syna Bożego za swego Odkupiciela i Wyzwoliciela od śmierci i ^cłańcuchów piekielnych.

24. Oblicza ich jaśniały, a ^apromienność z obecności Pańskiej spoczęła na nich, i ^bśpiewali pochwały Jego świętemu imieniu.

25. Dziwiłem się, bowiem rozumiałem, że Zbawiciel spędził około trzech lat w Swej posłudze pośród Żydów i pośród tych z domu Izraela, starając się nauczyć ich wiecznej ewangelii i nawołując do pokuty;

26. A jednak, pomimo Jego potężnych dzieł i cudów, i głoszenia prawdy z wielką ^amocą i upoważnieniem, było zaledwie kilku, którzy zważali na głos Jego i radowali się obecnością Jego, i przyjęli zbawienie z Jego rąk.

27. Lecz posługa Jego pośród tych, którzy zmarli, ograniczona była do ^akrótkiego czasu dzielącego ukrzyżowanie i Jego zmartwychwstanie;

28. I byłem zadziwiony słowami Piotra — w których rzekł, że Syn Boży głosił w więzieniu duchom, które niegdyś były nieposłuszne, gdy Bóg cierpliwie czekał za dni Noego — jak to było możliwe, aby głosił tym duchom i wykonał niezbędną pracę pośród nich w tak krótkim czasie.

29. I gdy byłem zadziwiony, otwarły się oczy moje, a zrozumienie moje zostało ^aożywione, i zrozumiałem, że Pan nie poszedł osobiście pośród niegodziwych i nieposłusznych, którzy odrzucili prawdę, aby ich nauczać;

30. Lecz oto, spośród prawych zorganizował Swoje siły i wyznaczył posłańców odzianych w ^amoc i upoważnienie, i polecił im pójść i ponieść światło ewangelii tym, którzy byli w ^bciemnościach — nawet ^cwszystkim duchom ludzkim; i w ten sposób głoszono ewangelię zmarłym.

31. I wybrani posłańcy poszli, aby głosić dzień ^ałaski Pana, a także ogłosić ^bwolność więźniom, którzy byli związani, oraz wszystkim, którzy odpokutują za swe grzechy i przyjmą ewangelię.

32. Tak głoszono ewangelię tym, którzy ^aumarli w swych grzechach, bez ^bwiedzy o prawdzie, czyli w wykroczeniu, odrzuciwszy proroków.

33. Tych uczono ^awiary w Boga, pokuty za grzechy, ^bchrztu w zastępstwie dla ^codpuszczenia grzechów, ^ddaru Ducha Świętego przez nałożenie rąk,

34. I wszystkich innych zasad ewangelii, które koniecznie musieli poznać, aby mogli zakwalifikować się i być ^aosądzeni niczym ludzie w ciele, ale żyć według Boga w duchu.

35. I tak było wiadome pośród zmarłych — zarówno małych, jak i wielkich, nieprawych i wiernych — że odkupienie zostało dokonane poprzez ^aofiarę Syna Bożego na ^bkrzyżu.

36. I tak było wiadome, że Odkupiciel nasz spędził pewien czas podczas Swego pobytu w świecie duchów na pouczaniu i przygotowywaniu wiernych duchów ^aproroków, którzy o Nim świadczyli w ciele;

37. Aby ponieśli wieść o odkupieniu do wszystkich zmarłych, do których nie mógł sam pójść ze względu na ich ^abunt i wykroczenia, aby oni przez posługę sług Jego mogli także usłyszeć słowa Jego.

38. Pomiędzy wielkimi i potężnymi, którzy byli zebrani w tej ogromnej kongregacji prawych, był Ojciec ^aAdam, Najstarszy Dniami i ojciec wszystkich,

39. I nasza pełna chwały Matka ^aEwa z wieloma swoimi wiernymi córkami, które żyły na przestrzeni wieków i oddawały cześć prawdziwemu i żywemu Bogu.

40. ^aAbel, pierwszy ^bmęczennik, był tam i brat jego, ^cSet, jeden z potężnych, który był na dokładne ^dpodobieństwo ojca swego, Adama.

41. ^aNoe, który dał ostrzeżenie o potopie; ^bSzem, wielki ^cwyższy kapłan; ^dAbraham, ojciec wiernych; ^eIzaak, ^fJakub i ^gMojżesz, wielki prawodawca Izraela;

42. I ^aIzajasz, który ogłosił przez proroctwo, że namaszczono Odkupiciela, aby przewiązał rany tych o złamanym sercu, ogłosił wolność ^bpojmanym oraz otwarcie ^cwięzienia tym, którzy byli związani — także tam byli.

43. Ponadto ^aEzechiel, któremu w wizji ukazano wielką dolinę ^bwyschłych kości, które miały być odziane w ciało, aby wyjść ponownie w ^czmartwychwstaniu zmarłych, jako żywe dusze;

44. ^aDaniel, który przewidział i zapowiedział ustanowienie ^bkrólestwa Bożego w dniach ostatnich, które nigdy więcej nie zostanie zniszczone ani oddane innemu ludowi;

45. ^aElias, który był z Mojżeszem na Górze ^bPrzemienienia;

46. I ^aMalachiasz, prorok, który świadczył o przyjściu ^bEliasza — o którym także mówił Moroni do Proroka Józefa Smitha, ogłaszając, że przyjdzie przed nadejściem wielkiego i strasznego ^cdnia Pana — byli tam także.

47. Prorok Eliasz miał zasadzić w ^asercach dzieci obietnice uczynione ich ojcom,

48. Zapowiadając wielkie ^adzieło, które będzie dokonane w ^bświątyniach Pana w ^cdyspensacji pełni czasów dla odkupienia zmarłych i ^dzapieczętowania dzieci do rodziców, aby cała ziemia nie została obłożona klątwą i zniszczona całkowicie w czasie Jego przyjścia.

49. Wszystkich tych i wielu innych, nawet ^aproroków, którzy mieszkali pośród Nefitów i świadczyli o przyjściu Syna Bożego, pomieszanych w ogromnym zgromadzeniu i oczekujących swego wyzwolenia,

50. Bowiem zmarli postrzegali długą nieobecność swoich ^aduchów w ciałach jako ^bniewolę.

51. Tych nauczał Pan i dał im ^amoc, by wyszli po Jego zmartwychwstaniu, aby wstąpili do królestwa Jego Ojca i tam zostali ukoronowani ^bnieśmiertelnością i ^cżyciem wiecznym,

52. I kontynuowali odtąd swoje dzieło, jako obiecał Pan, i uczestniczyli we wszystkich ^abłogosławieństwach, jakie trzymano w rezerwie dla tych, którzy Go miłują.

53. Prorok Józef Smith i mój ojciec, Hyrum Smith, Brigham Young, John Taylor, Wilford Woodruff i inne znamienite duchy, które ^azachowano, aby wyszły w pełni czasów, aby uczestniczyły w położeniu ^bpodwalin pod wielkie dzieło w dniach ostatnich,

54. Łącznie z budową świątyń i dokonywaniem w nich obrzędów dla odkupienia ^azmarłych — byli także w świecie duchów.

55. Zauważyłem, że byli też pośród ^aszlachetnych i wielkich, których ^bwybrano na początku, aby byli włodarzami Kościoła Boga.

56. Jeszcze zanim się narodzili, wraz z wieloma innymi, otrzymali pierwsze lekcje w świecie duchów, i byli ^aprzygotowani na wyjście we właściwym ^bczasie Pańskim, aby trudzić się w Jego ^cwinnicy dla zbawienia dusz człowieczych.

57. Dostrzegłem, że wierni ^astarsi tej dyspensacji, kiedy odchodzą z życia doczesnego, nadal trudzą się głoszeniem ewangelii pokuty i odkupienia przez ofiarę Jednorodzonego Syna Bożego pośród tych, którzy są w ^bciemności i w okowach grzechu w wielkim świecie duchów zmarłych.

58. Zmarli, którzy odpokutują, zostaną ^aodkupieni przez posłuszeństwo ^bobrzędom domu Boga,

59. A kiedy już zapłacą karę za swoje wykroczenia i będą ^aobmyci do czystości, otrzymają nagrodę według ^buczynków swoich, bowiem oni są dziedzicami zbawienia.

60. Taka była objawiona mi wizja odkupienia zmarłych, i daję świadectwo, i wiem, że to świadectwo jest ^aprawdziwe, przez błogosławieństwo naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa; tak jest. Amen.