Pisma święte
Doktryna i Przymierza 128


Rozdział 128

List Proroka Józefa Smitha do Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, zawierający dalsze wskazówki na temat chrztu za zmarłych, datowany w Nauvoo w stanie Illinois na 6 września 1842 r.

1–5: Zapisujący miejscowi i generalni muszą poświadczyć fakt chrztów za zmarłych; 6–9: Zapisy ich są wiążące i zapisane zarówno na ziemi, jak i w niebie; 10–14: Chrzcielnica jest na podobieństwo grobu; 15–17: Eliasz przywrócił moc związaną z chrztem za zmarłych; 18–21: Wszystkie klucze, moce i upoważnienia przeszłych dyspensacji zostały przywrócone; 22–25: Zachwyt nad radosną i pełną chwały nowiną dla żywych i zmarłych.

1. Jakom oświadczył w poprzednim liście do was, zanim opuściłem swoje miejsce, że będę do was pisywał od czasu do czasu i informował odnośnie do wielu spraw, tak teraz powracam do tematu achrztu za zmarłych, jako że temat ten wydaje się zajmować moje myśli i narzuca się najsilniej uczuciom moim, odkąd ścigany jestem przez wrogów moich.

2. Napisałem do was kilka słów objawienia w sprawie zapisującego. Nasunęło mi się kilka dodatkowych myśli dotyczących tej sprawy, które teraz potwierdzam. A mianowicie, stwierdziłem w poprzednim liście, że powinien być obecny azapisujący jako naoczny świadek, także słuchający na własne uszy, aby mógł uczynić zapis prawdy przed Panem.

3. Teraz, w odniesieniu do tej sprawy, trudno, aby jeden zapisujący był zawsze obecny i sam wszystko robił. Aby zaradzić tej trudności, możecie mieć wyznaczonego w każdym okręgu w mieście zapisującego, który jest kompetentny do prowadzenia dokładnych protokołów; i niechaj będzie bardzo szczegółowy i dokładny w zapisywaniu całej procedury, poświadczając w zapisie, że widział na własne oczy i słyszał na własne uszy, podając datę, imiona i tak dalej, oraz historię całego wydarzenia; wymieniając także trzy obecne osoby — jeżeli są obecne — które w razie potrzeby mogłyby zawsze zaświadczyć o tym fakcie, aby każde słowo zostało potwierdzone ustami dwóch lub trzech aświadków.

4. Potem niechaj będzie jeden zapisujący generalny, któremu wręczone będą wszystkie inne zapisy wraz z zaświadczeniami nad ich własnymi podpisami poświadczającymi, że sporządzony zapis jest prawdziwy. Wówczas generalny zapisujący Kościoła sporządzi zapis w generalnej księdze Kościoła wraz z poświadczeniami i wszystkimi towarzyszącymi świadkami, dodając swoje własne oświadczenie, że prawdziwie wierzy, że powyższe oświadczenie i zapisy są prawdziwe, w oparciu o swoją wiedzę o ogólnym charakterze i wyznaczonej funkcji tych ludzi w Kościele. A kiedy zostanie to wpisane do generalnej księgi kościelnej, zapis ten będzie tak samo święty, a obrzęd będzie tak samo ważny, jak gdyby ten widział go na własne oczy i słyszał na własne uszy, i uczynił z tego zapis w generalnej księdze Kościoła.

5. Taki porządek rzeczy może się wam wydać wielce szczególny, lecz niech mi wolno będzie wam powiedzieć, że tak jest tylko w odpowiedzi na wolę Bożą przez stosowanie się do obrzędu i przygotowań, jakie Pan ustanowił i przygotował przed założeniem świata dla azbawienia zmarłych, którzy umarli bez bwiedzy o ewangelii.

6. I dalej, chcę, abyście pamiętali, że Jan Objawiciel rozważał ten sam temat w odniesieniu do zmarłych, gdy powiedział, jak możecie przeczytać zapis w Objawieniu Jana 20:12: I widziałem zmarłych, wielkich i małych, stojących przed Bogiem; i księgi zostały otwarte; i również inna księga, księga żywota, została otwarta; i osądzeni byli zmarli zgodnie z tym, co zapisano w księgach, według swych uczynków.

7. W cytacie tym odkryjecie, że księgi zostały otwarte; i że otwarto inną księgę, która była aksięgą żywota; lecz sądzono zmarłych według tego, co zapisano w księgach, według uczynków ich; czyli księgi, o których mowa, muszą być księgami, które zawierają zapis ich uczynków, i odnoszą się do bzapisów prowadzonych na ziemi. A księga, która była księgą żywota, jest zapisem prowadzonym w niebie; zasada ta dokładnie odpowiada doktrynie przekazanej w objawieniu zawartym w liście, jaki do was napisałem, zanim opuściłem swoje miejsce — żeby we wszystkich waszych zapisach mogło to być odnotowane w niebie.

8. A teraz, charakter tego obrzędu polega na amocy kapłaństwa przez objawienie Jezusa Chrystusa, które podaje, że cokolwiek bzwiążecie na ziemi, będzie związane i w niebie, a cokolwiek rozwiążecie na ziemi, zostanie rozwiązane i w niebie. Czyli innymi słowy, inaczej patrząc na tłumaczenie, cokolwiek zapiszecie na ziemi, zostanie zapisane w niebie, a czego nie zapiszecie na ziemi, nie zostanie zapisane w niebie; bowiem umarli wasi sądzeni będą z ksiąg, według swoich własnych uczynków, czy to sami uczestniczyli w cobrzędach propria persona, czy też za pośrednictwem swoich przedstawicieli, według obrzędu, jaki Bóg przygotował dla ich dzbawienia przed założeniem świata, według zapisów, jakie prowadzili odnośnie do swych zmarłych.

9. Może się to, o czym mówimy, wydać niektórym bardzo śmiałą doktryną, która zapisuje lub wiąże na ziemi i wiąże w niebie. Jednakże we wszystkich epokach świata — kiedy tylko Pan dał adyspensację kapłaństwa jakiemuś człowiekowi czy jakiejś grupie ludzi przez rzeczywiste objawienie — moc ta zawsze była dana. Stąd, cokolwiek ludzie ci uczynili, posiadając właściwe bupoważnienie, w imię Pańskie, i prawdziwie, i wiernie, i zrobili właściwy i wierny zapis tego, stało się to prawem na ziemi i w niebie, i nie mogło być anulowane, zgodnie z zarządzeniami wielkiego cJehowy. Jest to wierne powiedzenie. Kto je słyszy?

10. I ponownie, jako precedens, Ew. Mateusza 16:18, 19: A Ja ci powiadam, że ty jesteś Piotr, i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go; i tobie dam klucze Królestwa Niebieskiego; i cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebie; a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie.

11. Teraz wielka i wspaniała tajemnica całej sprawy i summum bonum całego tematu, jaki stoi przed nami, polega na uzyskaniu mocy Świętego Kapłaństwa. Ten, kto otrzymał te aklucze, nie ma trudności w uzyskaniu wiedzy o faktach odnośnie do bzbawienia dzieci ludzkich, zarówno zmarłych, jak i żyjących.

12. Jest tu achwałabcześć, i cnieśmiertelność, i życie wieczne — obrzęd chrztu wodą przez dzanurzenie w niej symbolizuje śmierć, aby ta zasada zgadzała się z inną; zostać zanurzonym w wodzie i wyjść z wody jest na podobieństwo zmartwychwstania zmarłych, którzy wychodzą z grobów swoich, stąd obrzęd ten ustanowiono, aby stworzyć więź z obrzędem chrztu za zmarłych, który jest na podobieństwo śmierci.

13. W konsekwencji ustanowiono achrzcielnicę jako bpodobieństwo grobu i nakazano, aby była pod miejscem, gdzie zwykle zbierają się żywi, by pokazać żywych, i zmarłych i że wszystko ma swe podobieństwo, i że odpowiada sobie nawzajem — to, co ziemskie, odpowiada temu, co niebiańskie, jak głosił Paweł w Ⅰ Liście do Koryntian 15:46, 47 i 48:

14. Wszakże nie to, co duchowe, jest pierwsze, lecz to, co cielesne, potem dopiero duchowe. Pierwszy człowiek jest z prochu ziemi, ziemski; drugi człowiek jest Panem z nieba. Jaki był ziemski, tacy są i ziemscy; jaki jest niebieski, tacy są i niebiescy. A jakie są zapisy na ziemi dotyczące waszych zmarłych, które są wiernie sporządzone, takie są i zapisy niebiańskie. To jest przeto mocą apieczętującą i wiążącą, to znaczy bkluczami królestwa, które składają się z klucza cwiedzy.

15. A teraz, wielce ukochani bracia i siostry, chcę was zapewnić, że są to zasady co do zmarłych i żywych, których nie można lekko potraktować, jeżeli chodzi o nasze zbawienie. Bowiem ich azbawienie jest niezbędne i zasadnicze dla naszego zbawienia, jak mówi Paweł o ojcach — że oni nie mogą być budoskonaleni bez nas — a my nie możemy być udoskonaleni bez naszych zmarłych.

16. A teraz w odniesieniu do chrztu za zmarłych dam wam inny cytat z Ⅰ Listu Pawła do Koryntian 15:29: Cóż tedy uczynią ci, którzy się dają chrzcić za zmarłych? Jeżeli zmarli w ogóle nie bywają wzbudzeni, to po cóż się dają chrzcić za nich?

17. I ponownie, w związku z tym cytatem, dam wam cytat jednego z proroków, który miał wzrok skupiony na aprzywróceniu kapłaństwa, na chwałach, jakie zostaną objawione w ostatnich dniach, a w sposób szczególny na tym najbardziej chwalebnym ze wszystkich tematów należących do wiecznej ewangelii — mianowicie chrzcie za zmarłych; bowiem, jak mówi Malachiasz w ostatnim rozdziale, w wersetach 23. i 24.: Oto Ja poślę wam proroka bEliasza, zanim przyjdzie wielki i straszny dzień Pana, i zwróci serca ojców ku synom, a serca synów ku ich ojcom, abym, gdy przyjdę, nie obłożył ziemi klątwą.

18. Mogłem dać aprostsze tłumaczenie tego, ale dla mojego celu jest wystarczająco zrozumiałe to, co jest. Wystarczy wiedzieć w tym przypadku, że ziemia będzie obrzucona klątwą, o ile nie będzie łączącego bogniwa tego czy innego typu pomiędzy ojcami a dziećmi w ten czy inny sposób — a oto, jaki jest ten sposób? To cchrzest za zmarłych. Bowiem bez nich nie możemy być udoskonaleni; ani oni bez nas nie mogą być udoskonaleni. Ani oni, ani my nie będziemy udoskonaleni bez tych, którzy także pomarli w ewangelii, bowiem przy wprowadzaniu ddyspensacji pełni czasów, a dyspensacja ta właśnie się zaczyna, konieczne jest, aby miał miejsce cały, kompletny i doskonały związek oraz połączenie dyspensacji i kluczy, mocy i chwał, jakie zostały objawione od dni Adama, aż do chwili obecnej. I nie tylko to, lecz także te rzeczy, jakich nigdy nie objawiono od ezałożenia świata, lecz które były ukryte przed mądrymi i roztropnymi, zostaną objawione fniemowlętom i oseskom w tej dyspensacji pełni czasów.

19. Teraz cóż słyszymy w ewangelii, którą otrzymaliśmy? Głos radości! Głos miłosierdzia z nieba i głos aprawdy z ziemi, dobrą nowinę dla zmarłych, głos radości dla żyjących i zmarłych, dobrą bnowinę wielkiej radości. Jak piękne są na górach cstopy tych, którzy zwiastują dobrą nowinę o dobrych rzeczach i mówią Syjonowi: Oto Bóg twój króluje! Jako drosa Karmelu, tak zstąpi na nich wiedza Boża!

20. I ponownie, cóż słyszymy? Dobrą nowinę z aKumorah! bMoroni, anioł z nieba ogłaszający wypełnienie proroków — cksięgę, która ma być objawiona. Głos Pana na pustkowiu dFayette w hrabstwie Seneca ogłaszający trzech świadków — którzy ezłożą świadectwo o księdze! Głos fMichała na brzegach rzeki Susquehanna, rozpoznający diabła, gdy ten ukazał się jako anioł gświatła! Głos hPiotra, Jakuba i Jana na pustkowiu między Harmony w hrabstwie Susquehanna a Colesville w hrabstwie Broome nad rzeką Susquehanna, gdy ogłosili, że posiadają iklucze królestwa i dyspensacji pełni czasów!

21. I ponownie, głos Boga w izbie leciwego aWhitmera, ojca, w Fayette w hrabstwie Seneca, jak również w innych czasach i w różnych miejscach przez wszystkie podróże i utrapienia tego Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich! I głos Michała, archanioła, głos bGabriela, cRafaela i różnych daniołów, od Michała, czyli eAdama, aż do czasów obecnych, wszyscy ogłaszający swoje fdyspensacje, swe prawa, swe klucze, swe zaszczyty, swój majestat i chwałę, i moc swego kapłaństwa, dając wiersz za wierszem, gpojęcie za pojęciem, trochę tu i trochę tam, dając nam pociechę przez ukazanie tego, co nastanie, utwierdzając naszą hnadzieję!

22. Bracia, czyż nie pójdziemy dalej w tak wielkiej sprawie? Idźcie do przodu, nie wstecz. Odwagi, bracia, i naprzód, naprzód do zwycięstwa! Niech się weselą serca wasze i będą niezmiernie radosne. Niechaj ziemia zabrzmi aśpiewem. Niechaj zmarli zaśpiewają hymny wiecznej chwały Królowi bImmanuelowi, który — zanim powstał świat — ustanowił to, co nam pozwoli codkupić ich z ich dwięzienia, bowiem wolni wyjdą więźniowie.

23. Niechaj wołają agóry z radości i wy, wszystkie doliny, wołajcie w głos, i wy, wszystkie morza i suche lądy, rozpowiadajcie o cudach waszego Króla Wiecznego! I wy, rzeki, ruczaje i strumyki płyńcież radośnie. Niechaj bory i wszystkie drzewa pól chwalą Pana; a wy, twarde bskały, płaczcież z radości! I niechaj wraz śpiewają słońce, księżyc i gwiazdy cporanne, i niech wszyscy synowie Boga krzyczą z radości! A wieczne dzieła stworzenia niechaj głoszą imię Jego na wieki wieków! I ponownie powiadam, jakże pełen chwały jest głos, który słyszymy z nieba, głoszący nam w uszach chwałę i zbawienie, i cześć, i dnieśmiertelność, i eżycie wieczne, królestwa, księstwa i moce!

24. Oto bliski jest wielki adzień Pański; a któż będzie mógł bostać się w dniu przyjścia Jego i kto przetrwa, gdy ukaże się On? Bowiem jest jako ogień cwytapiającego i jako mydło folusznika; i On zasiądzie jako dwytapiający i oczyszczający srebro, i oczyści synów eLewiego, i będzie ich płukał jak złoto i srebro, aby mogli składać Panu fofiarę w prawości. Przeto, jako Kościół i lud, i jako święci w dniach ostatnich złóżmy Panu ofiarę w prawości; i złóżmy w Jego świętej świątyni, gdy będzie ukończona, księgę zawierającą gzapisy naszych zmarłych, które będą godne pełnego przyjęcia.

25. Bracia, mam wam wiele do powiedzenia na ten temat; ale na obecną chwilę na tym skończę i będę kontynuował temat innym razem. Jestem, jak zawsze, waszym pokornym sługą i niezawodnym przyjacielem,

Józef Smith.