1. Teraz stało się, że gdy ^asynowie Mosjasza uczynili to wszystko, zabrali ze sobą małą grupę i powrócili do swego ojca, króla, prosząc go, aby pozwolił im pójść z tymi, których wybrali, do ziemi ^bnefickiej, i głosić to, co słyszeli, aby mogli dzielić się słowem Bożym ze swymi braćmi, Lamanitami —

2. A być może doprowadzą ich do wiedzy o Panu, ich Bogu, i przekonają o niegodziwym postępowaniu ich ojców; i być może wyleczą ich z ^anienawiści do Nefitów, aby oni także mogli dostąpić radości w Panu, Swym Bogu, i stać się ich przyjaciółmi, aby nie było więcej sporów na całej ziemi, którą dał im Pan, ich Bóg.

3. Teraz pragnęli, aby zbawienie było ogłoszone każdej istocie; bowiem nie mogli ^aznieść tego, że jakakolwiek ^bdusza ludzka miałaby zginąć; zaiste, nawet drżeli i trzęśli się na samą myśl, że jakakolwiek dusza miałaby znosić ^cnieskończoną mękę.

4. I taki wpływ miał na nich Duch Pana, bo przedtem byli najbardziej ^anikczemnymi z grzeszników. I Pan w Swym nieskończonym ^bmiłosierdziu uznał za stosowne oszczędzenie ich; jednakże doznawali męki duszy z powodu swej niegodziwości, cierpiąc wiele i lękając się, że na zawsze zostaną odrzuceni.

5. I stało się, że przez wiele dni prosili swego ojca, aby pozwolił im pójść do ziemi nefickiej.

6. I król Mosjasz poszedł i zapytał Pana, czy powinien pozwolić swym synom pójść do Lamanitów, by głosili im słowo.

7. I Pan powiedział Mosjaszowi: Pozwól im pójść, albowiem wielu uwierzy w ich słowa i dostąpi życia wiecznego; a Ja ^awyratuję twoich synów z rąk Lamanitów.

8. I stało się, że Mosjasz pozwolił im, aby poszli i czynili to, o co go prosili.

9. I ^apodjęli wędrówkę na pustkowie, aby pójść i głosić słowo pośród Lamanitów; a ^brelację z ich poczynań podam później.

10. I król Mosjasz nie miał nikogo, komu by mógł przekazać królestwo, bo żaden z jego synów nie chciał przejąć królestwa.

11. Wziął więc kroniki wyryte na ^apłytach z mosiądzu, a także płyty Nefiego, i wszystko, co chronił i zachowywał zgodnie z przykazaniami Boga, po tym, jak przetłumaczył i sprawił, że sporządzono kroniki wyryte na ^bpłytach ze złota znalezionych przez lud Limhiego i przekazanych mu ręką Limhiego;

12. I dokonał tego ze względu na wielkie pragnienie swego ludu, bo bardzo chcieli się dowiedzieć o ludziach, którzy zostali zgładzeni.

13. Oto przetłumaczył je za pomocą dwóch ^akamieni umocowanych w dwóch oprawach w kształcie łuku.

14. Kamienie te były przygotowane od początku i były przekazywane z pokolenia na pokolenie w celu tłumaczenia języków.

15. I zostały one ochronione i zachowane ręką Pana, aby mógł On objawiać każdemu, kto by zajął tę ziemię, niegodziwości i występki Jego ludu.

16. I ktokolwiek posiada te rzeczy, jest według dawnego zwyczaju nazywany ^awidzącym.

17. Teraz, gdy Mosjasz skończył tłumaczenie tych kronik, oto zawierały one dzieje ludu, który został ^azgładzony, od czasu ich zagłady wstecz do budowy ^bwielkiej wieży, gdy Pan ^cpomieszał mowę ludzi i zostali rozproszeni po powierzchni całej ziemi, zaiste, nawet od tego czasu wstecz, do stworzenia Adama.

18. Teraz te dzieje spowodowały, że ludzie Mosjasza ogromnie rozpaczali, zaiste, byli napełnieni smutkiem; jednakże dało im to dużo wiedzy, z czego się radowali.

19. I dzieje te będą podane później; oto konieczne jest, aby wszyscy ludzie poznali to, co jest napisane w tych dziejach.

20. I teraz, jak wam powiedziałem, gdy król Mosjasz to uczynił, wziął płyty z ^amosiądzu i wszystko, co przechowywał, i przekazał je Almie, synowi Almy; zaiste, wszystkie kroniki, jak również ^binterpretery przekazał mu i nakazał, aby je chronił i ^czachował, a także, aby dzieje ludu były nadal zapisywane i przekazywane z jednego pokolenia na drugie, tak jak były przekazywane od czasu, gdy Lehi opuścił Jerozolimę.