1 Tani ndodhi që pasi ^abijtë e Mosias bënë të gjitha këto gjëra, ata morën një numër të vogël me vete dhe u kthyen tek ati i tyre, mbreti dhe dëshiruan nga ai që t’i lejonte që me këta të cilët ata i kishin zgjedhur, të mund të shkonin në tokën e ^bNefit, që ata të mund të predikonin gjërat që kishin dëgjuar dhe që të mund t’u sillnin vëllezërve të tyre Lamanitë, fjalën e Perëndisë—

2 Që ndoshta të mund t’i sillnin ata në njohurinë e Zotit, Perëndisë së tyre dhe t’i bindnin për paudhësinë e etërve të tyre; dhe se ndoshta mund t’i shëronin ata nga ^aurrejtja që kishin ndaj Nefitëve, që edhe ata të mund të silleshin që të gëzoheshin në Zotin, Perëndinë e tyre, që të mund të bëheshin miq me njëri-tjetrin dhe të mos kishte më grindje në të gjithë vendin që Zoti, Perëndia i tyre, u kishte dhënë atyre.

3 Tani, ata dëshironin që shpëtimi duhej t’i njoftohej çdo krijese, pasi nuk mund të ^aduronin që ndonjë ^bshpirt njeriu të mbaronte; po, madje vetëm mendimet se ndonjë shpirt do të pësonte vuajtje ^cpa mbarim, i bënin të ngjetheshin dhe të dridheshin.

4 Dhe kështu veproi Shpirti i Zotit mbi ta, pasi ata kishin qenë mëkatarët më të ^aurryer. Dhe Zoti e pa të arsyeshme në ^bmëshirën e tij të pafund që t’i kursente ata; megjithëse ata vuajtën dhembje të mëdha shpirtërore për shkak të paudhësive të tyre, duke vuajtur shumë dhe duke u frikësuar se do të dëboheshin përgjithnjë.

5 Dhe ndodhi që ata iu përgjëruan atit të tyre për shumë ditë, që të mund të shkonin në tokën e Nefit.

6 Dhe mbreti Mosia shkoi të pyeste Zotin, në qoftë se duhej t’i lejonte bijtë e tij të shkonin mes Lamanitëve që të predikonin fjalën.

7 Dhe Zoti i tha Mosias: Leri të shkojnë, pasi shumë do të besojnë në fjalët e tyre dhe ata do të kenë jetën e përjetshme; dhe unë do t’i ^ashpëtoj bijtë e tu nga duart e Lamanitëve.

8 Dhe ndodhi që Mosia u dha leje të shkonin dhe të bënin sipas kërkesës së tyre.

9 Dhe ata ^anisën udhëtimin e tyre për në vendin e shkretë për të shkuar që të predikonin fjalën mes Lamanitëve; dhe unë do të bëj një ^brrëfim të veprimeve të tyre më pas.

10 Tani, mbreti Mosia nuk kishte kujt t’ia kalonte mbretërinë, pasi asnjë nga bijtë e tij nuk e pranoi mbretërinë.

11 Prandaj, ai mori analet që ishin gdhendur mbi ^afletët e tunxhit dhe gjithashtu fletët e Nefit dhe të gjitha gjërat që ai kishte mbajtur dhe kishte ruajtur sipas urdhërimeve të Perëndisë, pasi i përktheu dhe bëri që të shkruheshin analet që ishin mbi ^bfletët e arit, që ishin gjetur nga njerëzit e Limhit, që iu dorëzuan atij nga dora e Limhit;

12 Dhe këtë ai e bëri për shkak të kureshtjes së madhe të popullit të tij; pasi ata dëshironin jashtë mase të dinin në lidhje me ata njerëz që kishin qenë shkatërruar.

13 Dhe tani, ai i përktheu ato me anë të atyre dy ^agurëve që ishin ngulitur në dy cepat e një harku.

14 Tani, këto gjëra ishin përgatitur që nga fillimi dhe ishin pasuar nga një brez në tjetrin, me qëllim që të përkthenin gjuhët;

15 Dhe ato u mbajtën dhe u ruajtën nga dora e Zotit, që ai t’i zbulonte çdo krijese që do të zotëronte vendin, paudhësitë dhe neveritë e popullit të tij;

16 Dhe kushdo që i ka këto gjëra, quhet ^ashikues sipas mënyrës së kohërave të vjetra.

17 Tani, pasi Mosia mbaroi së përkthyeri këto anale, vini re, ato jepnin një histori të popullit që ishte ^ashkatërruar, që nga koha kur ata u shkatërruan gjatë ndërtimit të ^bkullës së madhe, në kohën që Zoti ^cngatërroi gjuhën e njerëzve dhe ata u shpërndanë tutje mbi faqen e të gjithë dheut, po, dhe madje që nga ajo kohë deri më herët në krijimin e Adamit.

18 Tani, ky rrëfim bëri që njerëzit e Mosias të pikëlloheshin jashtëzakonisht, po, ata ishin të mbushur me hidhërim; megjithatë, ai u dha atyre njohuri të madhe, në të cilën ata u gëzuan.

19 Dhe ky rrëfim do të shkruhet më vonë; pasi vini re, është e domosdoshme që të gjithë njerëzit të dinë gjërat që janë shkruar në këtë rrëfim.

20 Dhe tani, sikurse ju thashë, pasi mbreti Mosia i bëri këto gjëra, ai mori fletët e ^atunxhit dhe të gjitha gjërat që ai kishte mbajtur dhe ia kaloi Almës që ishte i biri i Almës; po, të gjitha analet, dhe gjithashtu ^binterpretuesit, dhe ia kaloi atij dhe e urdhëroi që t’i mbante dhe t’i ^cruante ato, dhe gjithashtu të mbante një anal të popullit, duke i pasuar ato nga një brez në tjetrin, ashtu sikurse ishin kaluar, që nga koha që Lehi u largua nga Jeruzalemi.