1. I stało się, że Mosjasz uczynił, jak mu ojciec nakazał, i obwieścił w całej tej ziemi, aby ludzie gromadzili się po całej tej ziemi, żeby pójść do świątyni i usłyszeć słowa, które król Beniamin miał im powiedzieć.

2. I było ich bardzo dużo, tak dużo, że ich nie zliczono; albowiem rozmnożyli się niezmiernie i było ich wielu na tej ziemi.

3. I zabrali ze sobą ^apierworodne zwierzęta ze swych stad, aby złożyć ^bofiary i ^ccałopalenia ^dwedług prawa Mojżesza,

4. A także, aby złożyć dziękczynienie Panu, Swemu Bogu, który wywiódł ich z ziemi jerozolimskiej, i który wybawił ich z rąk ich wrogów, i ^awyznaczył im sprawiedliwych mężów na ^bnauczycieli, a także sprawiedliwego męża na ich króla, który ustanowił pokój na ^cziemi zarahemlskiej i nauczał ich, aby ^dprzestrzegali przykazań Boga, by mogli się radować i by napełniała ich ^emiłość do Boga i do wszystkich ludzi.

5. I stało się, że gdy przybyli do świątyni, rozbili wokół niej swe namioty, każdy mężczyzna ze swoją ^arodziną składającą się z żony i synów, i córek, a także ich synów i córek, od najstarszego do najmłodszego, a każda rodzina oddzielnie.

6. I rozbili swe namioty wokół świątyni, każdy mężczyzna postawił swój ^anamiot wejściem zwróconym ku świątyni, aby dzięki temu mogli pozostać w swoich namiotach i słyszeć słowa, które król Beniamin miał im powiedzieć.

7. Albowiem rzesza była tak liczna, że król Beniamin nie mógł nauczać wszystkich w murach świątyni; dlatego nakazał wznieść wieżę, aby w ten sposób jego lud mógł usłyszeć słowa, które im powie.

8. I stało się, że zaczął przemawiać z wieży do swego ludu; i nie wszyscy mogli usłyszeć jego słowa, gdyż była ich tak wielka rzesza; dlatego nakazał, aby słowa, które powiedział, zostały spisane, i posłał je do tych, którzy byli poza zasięgiem jego głosu, aby oni także mogli otrzymać jego słowa.

9. I oto słowa, które ^apowiedział i nakazał spisać: Moi bracia, wszyscy, którzy zebraliście się, aby posłuchać moich słów, które wam dzisiaj powiem; bowiem nie przykazałem, byście przybyli tutaj i ^bzabawiali się słowami, które wam powiem, lecz abyście ^czważali na mnie, i otworzyli swoje uszy, aby słyszeć, i swoje ^dserca, aby pojąć, i wasze ^eumysły, aby ^ftajemnice Boga mogły być wam wyjawione.

10. I nie przykazałem wam przybyć tutaj, abyście ^abali się mnie albo abyście myśleli, że ja sam jestem kimś więcej niż śmiertelnym człowiekiem.

11. Ale jestem jak wy, poddany wszelkim ułomnościom ciała i umysłu; jednak zostałem wybrany przez ten lud i poświęcony przez mego ojca, za przyzwoleniem i z ręki Pana, abym był włodarzem i królem nad tym ludem; chroniono mnie i zachowano mnie przez Jego niezrównaną moc, abym służył wam całą mocą, umysłem i siłą, które mi Pan dał.

12. Mówię wam, że pozwolono mi przeżyć moje dni w służbie wam, nawet aż do tego czasu, i nie żądałem waszego ^azłota ani srebra, ani żadnych bogactw;

13. Ani też nie pozwoliłem, aby wtrącano was do lochów lub abyście czynili siebie nawzajem niewolnikami, ani abyście mordowali czy rabowali, czy kradli, czy popełniali cudzołóstwo; ani też nie pozwoliłem, abyście popełniali jakąkolwiek niegodziwość, i nauczałem was przestrzegać przykazań Pana we wszystkim, co wam nakazał.

14. I nawet ja sam żyłem z ^apracy własnych rąk, aby wam służyć i abyście nie byli obciążeni podatkami, i nie narzucono wam czegoś ciężkiego do zniesienia; i wszystkich tych rzeczy, które wam powiedziałem, jesteście sami dzisiaj świadkami.

15. Jednakże, moi bracia, nie czyniłem tych rzeczy, aby się przechwalać, ani nie mówię o tych rzeczach, aby was oskarżać; lecz mówię o tych rzeczach, abyście wiedzieli, że mogę dzisiaj z czystym ^asumieniem odpowiadać przed Bogiem.

16. Oto mówię wam, że ponieważ powiedziałem wam, iż spędziłem życie na służbie dla was, i nie chcę się przechwalać, gdyż byłem jedynie w służbie u Boga.

17. I oto, mówię wam te rzeczy, abyście uczyli się ^amądrości; abyście uczyli się, że gdy ^bsłużycie swoim ^cbliźnim, zaprawdę, służycie Swemu Bogu.

18. Oto nazywaliście mnie swym królem; i jeśli ja, którego nazywacie swym królem, trudzę się, aby wam ^asłużyć, czyż nie powinniście trudzić się, aby służyć sobie nawzajem?

19. I oto ponadto, jeśli ja, którego nazywacie swym królem, spędziłem swe dni w służbie wam, a czyniąc to, służyłem Bogu, i zasługuję na jakiekolwiek ^apodziękowanie od was, to jak bardzo winniście dziękować waszemu Królowi Niebiańskiemu!

20. Mówię wam, bracia moi, że jeśli składalibyście wszelkie dzięki i oddawali ^achwałę z całej siły waszej duszy temu ^bBogu, który was stworzył i chronił, i zachowywał, i sprawił, że się radujecie i możecie żyć w pokoju jeden z drugim —

21. Oto mówię wam, że jeśli służylibyście Temu, który was stworzył od początku i zachowuje was z dnia na dzień, użyczając wam oddechu, abyście mogli żyć i poruszać się, i postępować według własnej ^awoli, wspierając was od jednej chwili do drugiej — mówię, że gdybyście Mu służyli całą swą duszą, to i tak będziecie ^bnieużytecznymi sługami.

22. I oto, wszystko, czego On wymaga od was, to ^aprzestrzeganie Jego ^bprzykazań; i obiecał wam, że jeśli będziecie przestrzegać Jego przykazań, będzie się wam powodziło na tej ziemi; i nigdy nie ^czmienia On tego, co powiedział; jeśli więc ^dprzestrzegacie Jego przykazań, błogosławi was i wam szczęści.

23. I teraz, po pierwsze, On was stworzył i dał wam wasze życie, za które macie wobec Niego dług wdzięczności.

24. A po drugie, wymaga, abyście postępowali, jak wam nakazał; i jeśli tak czynicie, bezzwłocznie was za to ^abłogosławi; a zatem wynagradza was. I nadal macie wobec Niego dług, i tak jest, i będzie tak na wieki wieków; czym więc możecie się przechwalać?

25. I teraz pytam, czy możecie coś powiedzieć o sobie? Odpowiem wam: Nie. Nie możecie nawet powiedzieć, że jesteście prochem ziemi, chociaż zostaliście ^astworzeni z ^bprochu ziemi; lecz oto, należy on do Tego, który was stworzył.

26. I ja, nawet ja, którego nazywacie swym królem, nie jestem od was lepszy, gdyż ja także jestem z prochu. I widzicie, że jestem stary i bliski oddania tej śmiertelnej powłoki matce ziemi.

27. Dlatego, jak wam powiedziałem, że służyłem wam, ^akrocząc z czystym sumieniem przed Bogiem, w tej oto chwili sprawiam, że się zebraliście, abym okazał się bez winy i aby wasza ^bkrew nie spadła na mnie, gdy stanę, aby Bóg sądził mnie za to, co mi przykazał względem was.

28. Mówię wam, że sprawiłem, żebyście się zgromadzili, abym mógł ^aoczyścić swoje szaty z waszej krwi, w ten czas, zanim zejdę do grobu, abym mógł odejść w pokoju, a mój nieśmiertelny ^bduch mógł wstąpić w poczet ^cchórów na wysokościach wychwalających sprawiedliwego Boga.

29. I nadto, mówię wam, że sprawiłem, żebyście się zgromadzili, abym mógł wam ogłosić, że nie mogę być dłużej waszym nauczycielem ani królem.

30. Albowiem nawet w tej chwili całe moje ciało drży niezmiernie, gdy staram się do was przemawiać; lecz Pan Bóg mnie wspiera, pozwolił mi do was przemawiać i nakazał, abym wam dzisiaj ogłosił, że mój syn, Mosjasz, jest królem i włodarzem nad wami.

31. I teraz, moi bracia, pragnę, abyście czynili tak, jak dotychczas czyniliście. Tak jak przestrzegaliście moich przykazań, a także przykazań mego ojca, i dobrze się wam wiodło, i zostaliście ochronieni przed wpadnięciem w ręce swych wrogów, tak samo, jeśli będziecie przestrzegać przykazań mego syna, czyli przykazań Boga, jakie będą wam przekazane przez niego, będzie się wam powodziło na tej ziemi, a wasi wrogowie nie będą mieli mocy nad wami.

32. Ale, o mój ludu, strzeżcie się, aby nie powstały pośród was ^aspory, abyście się nie skłonili ku posłuszeństwu złemu duchowi, o którym mówił mój ojciec, Mosjasz.

33. Albowiem niedola spadnie na tego, kto chce być posłuszny temu duchowi; bowiem jeśli chce być posłuszny temu duchowi i taki pozostaje, i umiera w swych grzechach, ten wypije ^apotępienie dla swej własnej duszy; gdyż otrzyma jako zapłatę ^bwieczną karę, przekroczywszy prawo Boga wbrew swej własnej wiedzy.

34. I mówię wam, że nie ma wśród was nikogo, z wyjątkiem waszych małych dzieci, kto nie został o tych sprawach pouczony i kto nie wie, że ma wieczny dług wdzięczności wobec Swojego Ojca Niebieskiego, aby oddać Mu wszystko, co ma i czym jest; uczono was też o kronikach zawierających proroctwa wypowiedziane przez świętych proroków, aż do czasu, gdy nasz ojciec, Lehi, opuścił Jerozolimę;

35. A także wszystkiego, co zostało do tej pory powiedziane przez naszych ojców. I oto, oni również mówili, co nakazał im Pan; dlatego jest to sprawiedliwe i prawdziwe.

36. I teraz, mówię wam, moi bracia, że jeśli po tym, jak poznaliście te proroctwa i jak uczono was tego wszystkiego, dopuścicie się wykroczenia, i będziecie postępować wbrew temu, co zostało wam powiedziane, i odsuniecie się od Ducha Pana, że nie będzie miał w was miejsca, aby prowadzić was ścieżkami mądrości, aby Pan mógł was błogosławić, sprawić, że będzie wam się dobrze wiodło, i zachować was —

37. Mówię wam, że kto tak czyni, występuje w otwartym ^abuncie przeciwko Bogu; przeto pragnie słuchać złego ducha i staje się wrogiem wszelkiej prawości; przeto Pan nie ma w nim miejsca, gdyż nie przebywa On w ^bnieświętych świątyniach.

38. Jeśli więc taki człowiek nie ^aodpokutuje, lecz trwa w tym, i umrze, będąc wrogiem Boga, wymagania boskiej ^bsprawiedliwości obudzą jego nieśmiertelną duszę do silnego poczucia własnej ^cwiny, powodując, że będzie wzdragał się przed obecnością Pana, a pierś jego będzie przepełniona poczuciem winy i bólem, i męką niczym ogniem, który nie gaśnie i którego płomienie wznoszą się na wieki wieków.

39. I teraz mówię wam, że ^amiłosierdzie nie może rościć sobie prawa wobec takiego człowieka, dlatego jego ostatecznym przeznaczeniem jest cierpienie niekończącej się męki.

40. O, wy wszyscy starsi ludzie, a także wy, młodzi ludzie, i wy, małe dzieci, rozumiejący moje słowa, bo mówiłem prosto, abyście mogli zrozumieć, modlę się, abyście się przebudzili i ^apamiętali straszne położenie tych, którzy popełnili wykroczenie.

41. A ponadto pragnę, abyście rozważyli błogosławiony i ^aszczęśliwy stan tych, którzy przestrzegają przykazań Boga. Albowiem oto oni są ^bbłogosławieni we wszystkim, zarówno sprawach doczesnych, jak i duchowych; i jeśli pozostaną ^cwierni do końca, zostaną przyjęci w ^dniebie, aby tam przebywać z Bogiem w stanie niekończącego się szczęścia. Och, pamiętajcie, pamiętajcie, że te rzeczy są prawdziwe, albowiem Pan Bóg to powiedział.