Γραφές
Μορόνι 6


Κεφάλαιο 6

Μεταμελημένα άτομα βαπτίζονται και συντροφεύονται. Μέλη της Εκκλησίας που μετανοούν συγχωρούνται. Οι συγκεντρώσεις διευθύνονται με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Περίπου το 401–421 μ.Χ.

1 Και τώρα μιλώ σχετικά με το βάπτισμα. Ιδού, πρεσβύτεροι, ιερείς και διδάσκαλοι βαπτίσθηκαν. Και δεν βαπτίζονταν παρά μόνον αν απέφεραν καρπό καλό που να ήταν άξιοι γι’ αυτό.

2 Ούτε δέχονταν κανέναν για βάπτισμα παρά μόνον αν έρχονταν με καρδιά συντετριμμένη και πνεύμα μεταμελημένο, και αν έδιναν τη μαρτυρία τους προς την εκκλησία ότι αληθινά μετανόησαν για όλες τις αμαρτίες τους.

3 Και κανένας δεν γινόταν δεκτός προς βάπτισμα παρά μόνον αν έπαιρναν επάνω τους το όνομα του Χριστού, έχοντας την αποφασιστικότητα να Τον υπηρετήσουν μέχρι τέλους.

4 Και αφού είχαν γίνει δεκτοί προς βάπτισμα, και είχαν επηρεαστεί και καθαριστεί από τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, συγκαταλέγησαν με τον λαό της εκκλησίας του Χριστού. Και έπαιρναν το όνομά τους, ώστε να τους θυμούνται και να τους γαλουχούν με τον καλό λόγο του Θεού, για να τους κρατούν στον σωστό δρόμο, για να τους κρατούν συνεχώς προσεκτικούς στην προσευχή, στηριζόμενοι μόνο στις αξίες του Χριστού, ο οποίος ήταν ο αρχηγός και ο τελειωτής της πίστης τους.

5 Και τα μέλη της εκκλησίας συγκεντρώνονταν συχνά, για να νηστεύουν και να προσεύχονται, και να μιλούν ο ένας με τον άλλον σχετικά με την ευημερία της ψυχής τους.

6 Και συγκεντρώνονταν συχνά για να μεταλάβουν από το ψωμί και το κρασί, σε ανάμνηση του Κυρίου Ιησού.

7 Και ήταν αυστηροί στην παρατήρηση ώστε να μην υπάρχει ανομία ανάμεσά τους. Και όποιος βρισκόταν να διαπράττει ανομία, και τρεις μάρτυρες της εκκλησίας τους κατηγορούσαν ενώπιον των πρεσβυτέρων, και αν δεν μετανοούσαν, και δεν εξομολογούνταν, εξαλείφονταν τα ονόματά τους, και δεν συγκαταλέγονταν με τον λαό του Χριστού.

8 Όμως όσες φορές μετανοούσαν και επεδίωκαν συγχώρηση, με πραγματική πρόθεση, συγχωρούνταν.

9 Και οι συγκεντρώσεις τους διευθύνονταν από την εκκλησία κατά τον τρόπο των ενεργειών του Πνεύματος, και με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, επειδή όπως τους καθοδηγούσε η δύναμη του Αγίου Πνεύματος είτε να κηρύξουν είτε να παροτρύνουν ή να προσευχηθούν ή να ικετεύσουν ή να ψάλουν, ακριβώς έτσι γινόταν.