ព្រះគម្ពីរ
យ៉ាកុប 5


ជំពូក​ទី ៥

យ៉ាកុប​ដកស្រង់​ពាក្យ​របស់​លោក​ស៊ីណូស ស្ដី​អំពី​រូបាធិដ្ឋាន​នៃ​ដើម​អូ​លីវ​ស្រុក និង​ដើម​អូ​លីវ​ព្រៃ — វា​មាន​ដំណើរ​ដូច​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល និង​ពួក​សាសន៍​ដទៃ — ការ​ខ្ចាត់​ព្រាត់ និង​ការ​ប្រមូល​នៃ​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល​បាន​ឃើញ​ជាមុន — ពាក្យ​ទាំង​ឡាយ​ដែល​និយាយ​សំដៅ​ទៅ​លើ​ពួក​សាសន៍​នីហ្វៃ និង​ពួក​សាសន៍​លេមិន ហើយ​នឹង​វង្ស​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​អស់ — ពួក​សាសន៍​ដទៃ​នឹង​បាន​បំបៅ​ជាប់​ទៅ​ជាមួយ​នឹង​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល — ទី​បញ្ចប់ ចម្ការ​នឹង​ត្រូវ​ឆេះ​ជា​មិន​ខាន​ឡើយ។ ប្រមាណ​ជា​ឆ្នាំ ៥៤៤–៤២១ ម.គ.ស.។

មើល​ចុះ ឱ​បង​ប្អូន​ទាំង​ឡាយ​របស់​ខ្ញុំ​អើយ ចុះ​តើ​អ្នក​មិន​ចាំ​ទេ​ឬ​ថា អ្នក​បាន​អាន​ពាក្យ​របស់​ព្យាការី​ស៊ីណូស ដែល​បាន​ពោល​ទៅ​វង្ស​អ៊ីស្រាអែល​ថា ៖

ចូរ​ប្រុង​ស្ដាប់ ឱ​វង្ស​អ៊ីស្រាអែល​អើយ ចូរ​ស្ដាប់​ពាក្យ​ទាំង​ឡាយ​របស់​ខ្ញុំ ជា​ព្យាការី​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់។

ត្បិត​មើល​ចុះ ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ដូច្នេះ​ថា ៖ ឱ​វង្ស​អ៊ីស្រាអែល​អើយ យើង​នឹង​ប្រៀបធៀប​អ្នក​ទៅ​នឹង​ដើម​អូ​លីវ​ស្រុក ដែល​បុរស​ម្នាក់​បាន​យក​មក​ដាំ​ឲ្យ​ជីជាតិ​នៅ​ក្នុង​ចម្ការ​របស់​គាត់ ហើយ​ដើម​នោះ​បាន​ដុះ​ឡើង ហើយ​ចាស់​ទៅ ហើយ​ក៏​ចាប់​ផ្ដើម​ពុក

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ម្ចាស់​ចម្ការ​ចេញ​មក ក៏​ឃើញ​ដើម​អូ​លីវ​របស់​គាត់ ចាប់​ផ្ដើម​ពុក គាត់​ក៏​និយាយ​ថា ៖ យើង​នឹង​កាត់​លួស​វា ហើយ​ជ្រួយ​គល់​វា ហើយ​ដាក់​ជីវា ក្រែង​វា​នឹង​ដុះ​មែក​ទន់​ខ្ចី ហើយ​ពុំ​ងាប់។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា គាត់​កាត់​លួស​វា ហើយ​ជ្រួយ​គល់​វា ហើយ​ដាក់​ជីវា ស្រប​តាម​ពាក្យ​របស់​គាត់។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ជា​ច្រើន​ថ្ងៃ​កន្លង​មក ដើម​នោះ​ក៏​ចាប់​ផ្ដើម​ដុះ​មែក​ទន់​ខ្ចី​ខ្លះ ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ មែក​ធំ​របស់​វា​ក៏​ចាប់​ផ្ដើម​ងាប់​ទៅ។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ម្ចាស់​ចម្ការ​បាន​ឃើញ​ដូច្នេះ ក៏​និយាយ​ទៅ​អ្នក​បម្រើ​របស់​គាត់​ថា ៖ យើង​ព្រួយ​ចិត្ត​ដែល​យើង​ត្រូវ​ខាតបង់​ដើម​ឈើ​នេះ​ទៅ ហេតុ​ដូច្នោះ​ហើយ ចូរ​អ្នក​ទៅ​រក​មែក​អូ​លីវ​ព្រៃ​យក​មក​ឲ្យ​យើង ហើយ​យើង​នឹង​កាត់​មែក​ធំ ដែល​កំពុង​ស្វិត​ទៅនោះ​ចេញ ហើយ​យើង​នឹង​បោះ​វា​ទៅ​ក្នុង​ភ្លើង​ឲ្យ​ឆេះ។

ហើយ​មើល​ចុះ ម្ចាស់​ចម្ការ​និយាយ​ថា យើង​កាត់​មែក​ដ៏​ទន់​ខ្ចី​ទាំង​នេះ​ចេញ​ជា​ច្រើន ហើយ​យើង​នឹង​យក​វា​ទៅ​បំបៅ​ជាប់​នៅ​ត្រង់ណា​តាម​ដែល​យើង​ពេញ​ចិត្ត ហើយ​បើ​ឫស​ឈើ​នេះ​ងាប់​ទៅ ក៏​មិន​ទាស់​អ្វី​ដែរ នោះ​យើង​អាច​រក្សា​ផ្លែ​វា​ទុក​សម្រាប់​ខ្លួន​យើង​វិញ ហេតុ​ដូច្នោះ​ហើយ យើង​នឹង​យក​មែក​ដ៏​ទន់​ខ្ចីៗ​ទាំង​នេះ ហើយ​យើង​នឹង​បំបៅ​ជាប់​នៅ​ត្រង់ណា តាម​ដែល​យើង​ពេញ​ចិត្ត។

ចូរ​អ្នក​យក​មែក​អូ​លីវ​ព្រៃ ហើយ​បំបៅ​ជាប់​ជំនួស​វិញ​ចុះ ហើយ​មែក​ទាំង​ឡាយ​ដែល​យើង​កាត់​ចេញ យើង​នឹង​បោះ​វា​ចោល​ទៅ​ក្នុង​ភ្លើង ហើយ​ដុត​វា ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​វា​វាតទី​នៅ​ក្នុង​ចម្ការ​របស់​យើង។

១០ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា អ្នក​បម្រើ​របស់​ម្ចាស់​ចម្ការ​នោះ ក៏​បាន​ធ្វើ​តាម​ពាក្យ​នៃ​ម្ចាស់​ចម្ការ ហើយ​បាន​បំបៅ​ជាប់​មែក​អូ​លីវ​ព្រៃ។

១១ហើយ​ម្ចាស់​ចម្ការ​បាន​ប្រើ​ឲ្យ​ជ្រួយ​គល់ ហើយ​កាត់​លួស ហើយ​ដាក់​ជី​ឲ្យ​ដើម​នោះ ដោយ​និយាយ​ទៅ​អ្នក​បម្រើ​ថា ៖ យើង​ព្រួយ​ចិត្ត​ដែល​យើង​ត្រូវ​ខាតបង់​ដើម​ឈើ​នេះ​ទៅ ហេតុ​ដូច្នោះ​ហើយ យើង​បាន​ធ្វើ​ការ​នេះ ក្រែង​យើង​អាច​រក្សា​ឫស​វា​ទុក​កុំ​ឲ្យ​ងាប់ ក្រែង​យើង​អាច​រក្សា​វា​ទុក​សម្រាប់​ខ្លួន​យើង​វិញ។

១២ហេតុ​ដូច្នោះ​ហើយ ចូរ​អ្នក​ទៅ​ថែទាំ​ដើម​ឈើ ហើយ​ដាក់​ជី​ឲ្យ​វា តាម​ពាក្យ​ទាំង​ឡាយ​របស់​យើង​ទៅ។

១៣ហើយ​យើង​នឹង​ដាក់​មែក​ឈើ​ទាំង​នេះ នៅ​ទី​ទំនាប​បំផុត​នៅ​ក្នុង​ចម្ការ​យើង ត្រង់​ទីណា​តាម​ដែល​យើង​ពេញ​ចិត្ត វា​មិន​ទាស់​អ្វី​ដល់​អ្នក​ទេ ហើយ​យើង​ធ្វើ​ការ​នេះ ដើម្បី​យើង​អាច​រក្សាទុក​សម្រាប់​ខ្លួន​យើង​នូវ​មែក​ធម្មជាតិ​នៃ​ដើម​ឈើ​នោះ ហើយ​ម្យ៉ាង​ទៀត គឺ​ដើម្បី​យើង​អាច​ប្រមូល​ផ្លែ​របស់​វា​ទុក​បម្រុង​រដូវ​អត់ ទុក​សម្រាប់​ខ្លួន​យើង ត្បិត​យើង​ព្រួយ​ចិត្ត ដែល​យើង​ត្រូវ​ខាតបង់​ដើម​ឈើ​នេះ​ទៅ ព្រម​ទាំង​ផ្លែ​វា​ផង។

១៤ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ម្ចាស់​ចម្ការ​បាន​ទៅ ហើយ​លាក់​មែក​ធម្មជាតិ​នៃ​ដើម​អូ​លីវ​ស្រុក​នៅ​ត្រង់​ទី​ទាប​បំផុត​នៃ​ចម្ការ ត្រង់​នេះ​បន្តិច ត្រង់​នោះ​បន្តិច ស្រប​តាម​ចំណង់ និង​ការ​គាប់​ចិត្ត​របស់​គាត់។

១៥ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា រយៈ​ពេល​ដ៏​យូរ​បាន​កន្លង​ផុត​ទៅ ហើយ​ម្ចាស់​ចម្ការ​និយាយ​ទៅ​អ្នក​បម្រើ​របស់​គាត់​ថា ៖ តោះ ចូរ​យើង​ចុះ​ទៅ​ក្នុង​ចម្ការ ដើម្បី​យើង​អាច​ធ្វើ​ការ​ក្នុង​ចម្ការ។

១៦ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ម្ចាស់​ចម្ការ​ព្រម​ទាំង​អ្នក​បម្រើ បាន​ចុះ​ទៅ​ធ្វើ​ការ​ក្នុង​ចម្ការ។ ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា អ្នក​បម្រើ​បាន​និយាយ​ទៅ​កាន់​ម្ចាស់​គាត់​ថា ៖ មើល​ចុះ សូម​លោក​មើល​ទី​នេះ សូម​មើល​ដើម​ឈើ​នេះ។

១៧ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ម្ចាស់​ចម្ការ​មើល​ទៅ ក៏​ឃើញ​ដើម​ឈើ ដែល​គាត់​បាន​យក​មែក​អូ​លីវ​ព្រៃ​មក​បំបៅ​ជាប់​នោះ​បាន​លូតលាស់ ហើយ​ចាប់​ផ្ដើម​ចេញ​ផ្លែ ហើយ​គាត់​ឃើញ​ថា​ល្អ ឯ​ផ្លែ​វា​ក៏​ដូច​ជា​ផ្លែ​ធម្មជាតិ​ដែរ។

១៨ហើយ​គាត់​និយាយ​ទៅ​កាន់​អ្នក​បម្រើ​ថា ៖ មើល​ចុះ មែក​ឈើ​ព្រៃ​ទាំង​នេះ បាន​ទទួល​ជីជាតិ​ទឹក​ពី​ឫស គឺ​ឫស​បាន​ផ្ដល់​កម្លាំង​យ៉ាង​សម្បើម ហើយ​ដោយ​សារ​កម្លាំង​យ៉ាង​សម្បើម​នៃ​ឫស ទើប​មែក​ព្រៃ​ទាំង​នេះ​បាន​ផ្ដល់​ផ្លែ​ល្អ។ ឥឡូវ​នេះ បើ​សិន​ជា​យើង​មិន​បាន​បំបៅ​ជាប់​មែក​ទាំង​នេះ​ទេ ដើម​នោះ​ច្បាស់​ជា​ងាប់​ទៅ​ហើយ។ ហើយ​ឥឡូវ​នេះ មើល​ចុះ យើង​នឹង​បាន​ផ្លែ​ជា​ច្រើន ដែល​ដើម​នោះ​បាន​ផ្ដល់​មក ហើយ​ផ្លែ​ទាំង​នោះ យើង​នឹង​ប្រមូល​ផ្លែ​វា​ទុក​បម្រុង​រដូវ​អត់ ទុក​សម្រាប់​ខ្លួន​យើង​ផ្ទាល់។

១៩ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ម្ចាស់​ចម្ការ​និយាយ​ទៅ​អ្នក​បម្រើ​ថា ៖ តោះ ចូរ​យើង​ទៅ​កន្លែង​ទំនាប​បំផុត​នៃ​ចម្ការ ហើយ​មើល​តើ​មែក​ធម្មជាតិ​ទាំង​ឡាយ​របស់​ដើម​នោះ មាន​ផ្ដល់​ផ្លែ​ច្រើន​ដែរ​ឬ​ទេ ដើម្បី​យើង​អាច​ប្រមូល​ផ្លែ​ទាំង​នោះ​ទុក​បម្រុង​រដូវ​អត់ ទុក​សម្រាប់​ខ្លួន​យើង​ផ្ទាល់។

២០ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពួក​គេ​បាន​ចេញ​ទៅ​ឯ​កន្លែង ដែល​ម្ចាស់​ចម្ការ​បាន​លាក់​មែក​ធម្មជាតិ​នៃ​ដើម​នោះ ហើយ​គាត់​បាន​និយាយ​ទៅ​អ្នក​បម្រើ​ថា ៖ ចូរ​មើល​ដើម​ឈើ​ទាំង​នេះ ហើយ​គាត់​បាន​ឃើញ​ថា ដើម​ទី​មួយ​មាន​ផ្លែ​ជា​ច្រើន ហើយ​គាត់​ក៏​ឃើញ​ថា ផ្លែ​ទាំង​នោះ​ល្អ​ណាស់។ ហើយ​គាត់​បាន​និយាយ​ទៅ​អ្នក​បម្រើ​ថា ៖ ចូរ​អ្នក​បេះ​ផ្លែ​ទាំង​នេះ ហើយ​ប្រមូល​ទុក​បម្រុង​រដូវ​អត់ ដើម្បី​យើង​អាច​រក្សា​វា​ទុក​សម្រាប់​ខ្លួន​យើង​ផ្ទាល់ គាត់​បាន​និយាយ​ថា ត្បិត​មើល​ចុះ យើង​បាន​ថែដើម​ឈើ​នេះ​ជា​យូរ​មក​ហើយ ហើយ​វា​បាន​ផ្ដល់​ផ្លែ​ជា​ច្រើន។

២១ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា អ្នក​បម្រើ​បាន​និយាយ​ទៅ​ម្ចាស់​របស់​គាត់​ថា ៖ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​លោក​មក​ដាំដើម​ឈើ​នេះ ឬ​ក៏​មែក​នេះ​នៅ​ត្រង់​ណេះ? ត្បិត​មើល​ចុះ ទី​នេះ​ជា​ដី​អន់​បំផុត​នៅ​ក្នុង​ចម្ការ​របស់​លោក។

២២ហើយ​ម្ចាស់​ចម្ការ​បាន​និយាយ​ទៅ​គាត់​ថា ៖ ចូរ​អ្នក​កុំ​ប្រដៅ​យើង យើង​ដឹង​ហើយ​ថា​ទី​នេះ ជាទី​ដែល​មាន​ដី​អន់ ហេតុ​ដូច្នោះ​ហើយ ទើប​យើង​បាន​ប្រាប់​អ្នក​ថា យើង​បាន​ថែ​ដើម​នេះ​អស់​ពេល​ជា​យូរ​យ៉ាង​នេះ ទើប​អ្នក​បាន​ឃើញ​ថា វា​បាន​ផ្ដល់​ផ្លែ​ជា​ច្រើន។

២៣ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ម្ចាស់​ចម្ការ​បាន​និយាយ​ទៅ​អ្នក​បម្រើ​របស់​គាត់​ថា ៖ ចូរ​មើល​ទី​នេះ មើល​យើង​បាន​ដាំ​មែក​មួយ​ទៀត​នៃដើម​ឈើ​នោះ​ដែរ ហើយ​អ្នក​ដឹង​ថា ដី​ត្រង់​នេះ​អន់​ជាង​កន្លែង​មុន​នោះ​ទៅ​ទៀត។ ប៉ុន្តែ​ចូរ​មើល​ដើម​នេះ យើង​បាន​ថែ​វា​ជា​យូរ​មក​ហើយ ហើយ​វា​បាន​ផ្ដល់​ផ្លែ​ជា​ច្រើន ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ ចូរ​បេះ​ផ្លែ​ទាំង​នេះ ហើយ​ប្រមូល​ទុក​បម្រុង​រដូវ​អត់ ដើម្បី​យើង​អាច​រក្សា​វា​ទុក​សម្រាប់​ខ្លួន​យើង​ផ្ទាល់។

២៤ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ម្ចាស់​ចម្ការ​បាន​និយាយ​ទៅ​អ្នក​បម្រើ​របស់​គាត់​ទៀត​ថា ៖ ចូរ​មើល​ទី​នេះ មើល​មែក​មួយ​ទៀត ដែល​យើង​បាន​ដាំ​មើល​ចុះ យើង​ក៏​បាន​ថែ​វា​ដែរ ហើយ​វា​ក៏​បាន​ផ្ដល់​ផ្លែ។

២៥ហើយ​គាត់​បាន​និយាយ​ទៅ​អ្នក​បម្រើ​ថា ៖ ចូរ​មើល​ទី​នេះ ហើយ​មើល​មែក​ចុង​ក្រោយ​នេះ មើល​ចុះ យើង​បាន​ដាំ​វា​នៅ​ត្រង់​ទី​មួយ​ដែល​មាន​ដី​ល្អ ហើយ​យើង​បាន​ថែ​វា អស់​ពេល​ជា​យូរ​ដល់​ម្ល៉េះ ហើយ​មាន​តែមួយ​នៃ​ដើម​នេះ​ប៉ុណ្ណោះ ដែល​បាន​ផ្ដល់​ផ្លែ​ល្អ ឯ​មួយ​ភាគ​នៃ​ដើម​នេះ​ទៀត​បាន​ផ្ដល់​ផ្លែ​ព្រៃ មើល​ចុះ យើង​បាន​ថែ​ដើម​នេះ ដូច​ជា​ដើម​ឯ​ទៀត​ដែរ។

២៦ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ម្ចាស់​ចម្ការ​បាន​និយាយ​ទៅ​អ្នក​បម្រើ​ថា ៖ ចូរ​កាត់​មែក​ទាំង​ឡាយ​ដែល​គ្មាន​ផ្លែ ហើយ​បោះ​វា​ទៅ​ក្នុង​ភ្លើង​ចុះ។

២៧ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ អ្នក​បម្រើ​បាន​និយាយ​ទៅលោក​ថា ៖ ចូរ​យើង​កាត់​លួស​វា ហើយ​ជ្រួយ​គល់​វា ហើយ​ដាក់​ជីវា​បន្តិច​ទៀត​មើល ក្រែង​វា​អាច​ផ្ដល់​ផ្លែ​ល្អ​ជូន​លោក ដើម្បី​លោក​អាច​ប្រមូល​វា​ទុក​បម្រុង​រដូវ​អត់។

២៨ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ម្ចាស់​ចម្ការ​ព្រម​ទាំង​អ្នក​បម្រើ​របស់​ម្ចាស់​ចម្ការ ក៏​បាន​ដាក់​ជី​ដល់​ដើម​ទាំង​អស់​នៅ​ក្នុង​ចម្ការ​នោះ។

២៩ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពេល​ដ៏​យូរ​បាន​កន្លង​ផុត​ទៅ ហើយ​ម្ចាស់​ចម្ការ​បាន​និយាយ​ទៅ​អ្នក​បម្រើ​របស់​គាត់​ថា ៖ តោះ ចូរ​យើង​ចុះ​ទៅ​ក្នុង​ចម្ការ ដើម្បី​យើង​អាច​ធ្វើ​ការ​ក្នុង​ចម្ការ​នោះ​ទៀត។ ត្បិត​មើល​ចុះ ពេល​វេលា​ជិត​មក​ដល់​ហើយ ហើយ​ទី​បញ្ចប់​នឹង​មក​ដល់​ក្នុង​ពេល​ដ៏​ខ្លី​នេះ ហេតុ​ដូច្នោះ​ហើយ យើង​ត្រូវ​ប្រមូល​ផ្លែ​ទុក​បម្រុង​រដូវ​អត់ ទុក​សម្រាប់​ខ្លួន​យើង​ផ្ទាល់។

៣០ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ម្ចាស់​ចម្ការ និង​អ្នក​បម្រើ​ក៏​ចុះ​ទៅ​ក្នុង​ចម្ការ ហើយ​ពួក​គេ​ទៅ​ដល់​ដើម ដែល​ពី​មុនគេ​បាន​កាត់​មែក​ធម្មជាតិ​វា​ចេញ ហើយ​បាន​យក​មែក​ព្រៃ​មក​បំបៅ​ជាប់​វិញ ហើយ​បាន​ឃើញ​ផ្លែ​គ្រប់​យ៉ាង​ធ្ងន់​ដាប​មែក។

៣១ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ម្ចាស់​ចម្ការ​បាន​ភ្លក់​ផ្លែ​ឈើ​មើល គឺ​គ្រប់​មុខ​តាម​លំដាប់​របស់​វា។ ហើយ​លោក​បាន​និយាយ​ថា ៖ មើល​ចុះ យើង​បាន​ថែ​ដើម​នេះ​អស់​ពេល​ដ៏​យូរ ហើយ​យើង​បាន​ប្រមូល​ទុក​សម្រាប់​ខ្លួន​យើង​នូវ​ផ្លែ​ជា​ច្រើន​ទុក​បម្រុង​រដូវ​អត់។

៣២ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ ពេល​នេះ​វា​បាន​ផ្ដល់​ផ្លែ​ជា​ច្រើន តែ​គ្មាន​ផ្លែ​ណាមួយ​ល្អ​សោះឡើយ។ ហើយ​មើល​ចុះ មាន​ផ្លែ​ឈើ​អាក្រក់​គ្រប់​មុខ ហើយ​វា​គ្មាន​ប្រយោជន៍​អ្វី​ដល់​យើង​ទេ ទោះ​យើង​បាន​ចំណាយ​កម្លាំង​អស់​ជា​ច្រើន​ក៏​ដោយ ហើយ​ឥឡូវ​នេះ យើង​ព្រួយ​ចិត្ត​ដែល​យើង​ត្រូវ​ខាតបង់​ដើម​នេះ​ទៅ។

៣៣ហើយ​ម្ចាស់​ចម្ការ​បាន​និយាយ​ទៅ​អ្នក​បម្រើ​ថា ៖ ចុះ​តើ​យើង​ត្រូវ​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា​ដល់​ដើម​នេះ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​អាច​រក្សា​ផ្លែ​ល្អ​ឡើង​ទុក​សម្រាប់​ខ្លួន​យើង​ផ្ទាល់?

៣៤ហើយ​អ្នក​បម្រើ​បាន​និយាយ​ទៅ​ម្ចាស់​របស់​គាត់​ថា ៖ មើល​ចុះ ពី​ព្រោះ​លោក​បាន​យក​មែក​អូ​លីវ​ព្រៃ​មក​បំបៅ​ជាប់​មែក​ទាំង​នោះ​បាន​ថែ​ឫស​ឲ្យ​រស់ ហើយ​ពុំ​ត្រូវ​ងាប់ ហេតុ​ដូច្នោះ​ហើយ ទើប​លោក​បាន​ឃើញ​ថា ដើម​ទាំង​នោះ​ល្អ​នៅ​ឡើយ។

៣៥ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ម្ចាស់​ចម្ការ​បាន​និយាយ​ទៅ​អ្នក​បម្រើ​របស់​គាត់​ថា ៖ ដើម​ឈើ​នេះ​គ្មាន​ប្រយោជន៍​អ្វី​ដល់​យើង​សោះឡើយ ហើយ​ឫស​វា​ក៏​គ្មាន​ប្រយោជន៍​អ្វី​ដល់​យើង​ដែរ បើ​វា​ចេះតែ​មាន​ផ្លែ​អាក្រក់​យ៉ាង​នេះ។

៣៦ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ គង់តែ​យើង​ដឹង​ថា ឫស​ទាំង​នេះ​ល្អ ហើយ​យើង​បាន​រក្សា​វា​ទុក គឺ​ដោយ​គោលបំណង​ផ្ទាល់​របស់​យើង ហើយ​ដោយ​វា​មាន​កម្លាំង​យ៉ាង​សម្បើម នោះ​វា​បាន​ផ្ដល់​មក​ដល់​ពេល​នេះ​នូវ​ផ្លែ​ល្អ​ដែល​ចេញ​មក​ពី​មែក​ព្រៃ។

៣៧ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ មែក​ព្រៃ​ទាំង​នេះ​បាន​លូតលាស់ ហើយ​បាន​រាលដាល​ទៅ​លើ​ឫស ហើយ​ដោយ​មក​ពី​មែក​ព្រៃ​ទាំង​នេះ​បាន​ឈ្នះ​លើ​ឫស នោះ​ដើម​នេះ​បាន​ផ្ដល់​ផ្លែ​អាក្រក់​ជា​ច្រើន ហើយ​ដោយ​មក​ពី​វា​បាន​ផ្ដល់​ផ្លែ​អាក្រក់​ជា​ច្រើន នោះ​អ្នក​ឃើញ​ថា វា​ចាប់​ផ្ដើម​ងាប់​ទៅ ហើយ​វា​នឹង​ទុំ​ក្នុង​ពេល​ដ៏​ខ្លី​នេះ​ហើយ ដែល​នឹង​ត្រូវ​បោះ​ចោល​ទៅ​ក្នុង​ភ្លើង លើក​លែងតែ​យើង​ធ្វើ​អ្វី​ដើម្បី​រក្សា​វា​ទុក។

៣៨ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ម្ចាស់​ចម្ការ​បាន​និយាយ​ទៅ​អ្នក​បម្រើ​របស់​លោក​ថា ៖ ចូរ​យើង​ចុះ​ទៅ​ក្នុង​កន្លែង​ទំនាប​បំផុត​នៃ​ចម្ការ ហើយ​មើល​តើ​មែក​ធម្មជាតិ​ទាំង​ឡាយ បាន​ផ្ដល់​ផ្លែ​អាក្រក់​ដែរ​ឬ​អី។

៣៩ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពួក​គេ​បាន​ចុះ​ទៅ​ក្នុង​កន្លែង​ទំនាប​បំផុត​នៃ​ចម្ការ។ ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពួក​គេ​បាន​ឃើញ​ថា ផ្លែ​ទាំង​ឡាយ​នៃ​មែក​ធម្មជាតិ​ទាំង​នោះ រលួយ​អស់​រលីង​ទៅ​ដែរ មែន​ហើយ ទាំង​មែក​ទី​មួយ និង​ទី​ពីរ និង​មែក​ចុង​ក្រោយ​បង្អស់​ផង​ដែរ ហើយ​វា​សុទ្ធ​តែ​រលួយ​ទាំង​អស់។

៤០ឯ​ផ្លែ​ព្រៃ នៃ​មែក​ចុង​ក្រោយ​បង្អស់​បាន​ដុះ​ឈ្នះ​លើ​ផ្នែក​នៃ​ដើម ដែល​បាន​ផ្ដល់​ផ្លែ​ល្អ គឺ​មែក​នោះ​ស្វិត ហើយ​ងាប់​ទៅ។

៤១ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ម្ចាស់​ចម្ការ​យំ ហើយ​និយាយ​ទៅ​អ្នក​បម្រើ​ថា ៖ ចុះ​តើ​យើង​ត្រូវ​ធ្វើ​អ្វី​ទៀត​ដល់​ចម្ការ​របស់​យើង​ហ្ន៎?

៤២មើល​ចុះ យើង​បាន​ដឹង​ថា ផ្លែ​ឈើ​ទាំង​អស់​នៅ​ក្នុង​ចម្ការ លើក​លែង​ផ្លែ​ទាំង​នេះ នោះ​បាន​រលួយ​អស់​ទៅ។ ហើយ​ឥឡូវ​នេះ ផ្លែ​ទាំង​នេះ​ដែល​ធ្លាប់​ជា​ផ្លែ​ល្អ ក៏​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​រលួយ​អស់​ដែរ ហើយ​ឥឡូវ​នេះ ដើម​ទាំង​អស់​ក្នុង​ចម្ការ​របស់​យើង គ្មាន​ប្រយោជន៍​អ្វី​សោះឡើយ ក្រៅ​ពី​ត្រូវ​កាប់​រំលំ ហើយ​បោះ​ចោល​ទៅ​ក្នុង​ភ្លើង​ប៉ុណ្ណោះ។

៤៣ហើយ​ចូរ​មើល​ដើម​ចុង​ក្រោយ​បង្អស់​នេះ ដែល​មាន​មែក​ស្វិត​ទៅ នោះ​យើង​បាន​ដាំ​នៅ​លើ​កន្លែង​ដី​ល្អ មែន​ហើយ គឺជា​ដី​ជម្រើស​របស់​យើង​លើ​ដី​ផ្សេងៗ​ទៀត​នៅ​ក្នុង​ចម្ការ​របស់​យើង។

៤៤ហើយ​អ្នក​បាន​ឃើញ​ថា យើង​បាន​កាប់​ដើម​ផ្សេង​ទៀត​ដែរ ដែល​ប្រជ្រៀត​កន្លែង​នេះ ដើម្បី​យក​កន្លែង​ដាំ​ដើម​នេះ​វិញ។

៤៥ហើយ​អ្នក​បាន​ឃើញ​ថា ដើម​នោះ​មាន​មួយ​ផ្នែក​បាន​ផ្ដល់​ផ្លែ​ល្អ ឯ​មួយ​ផ្នែក​ទៀត​ផ្ដល់​ផ្លែ​ព្រៃ ហើយ​ដោយ​យើង​មិន​បាន​កាត់​មែក​ទាំង​នោះ ហើយ​បោះ​ចោល​ទៅ​ក្នុង​ភ្លើង​ទៅ មើល​ចុះ វា​បាន​រាល​មក​លើ​មែក​ល្អ​វិញ ធ្វើ​ឲ្យ​មែក​នោះ​ស្វិត​អស់​ទៅ។

៤៦ហើយ​ឥឡូវ​នេះ មើល​ចុះ ទោះ​ជា​យើង​បាន​ថែ​ចម្ការ​នេះ​យ៉ាង​ណា​ក្ដី គង់តែ​ដើម​ទាំង​នោះ​បាន​រលួយ​ខូច​ទៅ​ហើយ គឺ​ផ្ដល់​ផ្លែ​មិន​ល្អ​វិញ ហើយ​យើង​បាន​សង្ឃឹម​ថា​នឹង​រក្សាទុក​ដើម​ទាំង​នេះ ដើម្បី​ប្រមូល​ផ្លែ​ទុក​បម្រុង​រដូវ​អត់ ទុក​សម្រាប់​ខ្លួន​យើង​ផ្ទាល់។ ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ ដើម​ទាំង​នេះ បាន​ក្លាយ​ទៅ​ដូច​ជា​ដើម​អូ​លីវ​ព្រៃ​វិញ ហើយ​វា​គ្មាន​ប្រយោជន៍​អ្វី​សោះឡើយ តែ​នឹង​ត្រូវ​កាប់​រំលំ ហើយ​បោះ​ចោល​ទៅ​ក្នុង​ភ្លើង​ប៉ុណ្ណោះ ហើយ​យើង​ព្រួយ​ចិត្ត ដែល​យើង​ត្រូវ​ខាតបង់​ដើម​ទាំង​នោះ​ទៅ។

៤៧ប៉ុន្តែ តើ​យើង​ត្រូវ​ធ្វើ​អ្វី​ទៀត​ដល់​ចម្ការ​យើង? តើ​យើង​បាន​ទំនេរ​ដៃ​ដោយ​មិន​បាន​ដាក់​ជីវា​ឬ​អី? ទេ យើង​បាន​ថែ​វា ហើយ​យើង​បាន​ជ្រួយ​គល់​វា ហើយ​យើង​បាន​កាត់​លួស​វា ហើយ​យើង​បាន​ដាក់​ជីវា ហើយ​យើង​បាន​លូកដៃ​យើង​ស្មើ​តែមួយ​ថ្ងៃ​សុទ្ធ ហើយ​ទី​បញ្ចប់​កាន់តែ​មក​ជិត។ ហើយ​វា​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ព្រួយ ដែល​យើង​ត្រូវ​កាប់​រំលំ​អស់​ទាំង​ដើម​នៅ​ក្នុង​ចម្ការ​យើង ហើយ​បោះ​វា​ចោល​ទៅ​ក្នុង​ភ្លើង​ឲ្យ​វា​ឆេះ​អស់​ទៅ។ ចុះ​តើ​អ្នក​ណា​ទៅ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ចម្ការ​យើង​ខូច?

៤៨ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា អ្នក​បម្រើ​បាន​និយាយ​ទៅ​ម្ចាស់​របស់​គាត់​ថា ៖ តើ​ពុំ​មែន​មក​ពី​ដើម​ទាំង​នោះ​ដុះ​ខ្ពស់​ពេក — តើ​ពុំ​មែន​មក​ពី​មែក​វា​ដុះ​រាល​ជាន់​លើ​ឫស​ដែល​ល្អ​ទេ​ឬ​អី? ហើយ​ដោយ​សារ​មែក​វា​ដុះ​រាល​ជាន់​លើ​ឫស មើល​ចុះ វា​បាន​ដុះ​លឿន​ជាង​កម្លាំង​របស់​ឫស​ទៅ​ទៀត ដោយ​ស្រូប​យក​កម្លាំង​ពី​ឫស​មក​អស់។ មើល​ចុះ ខ្ញុំ​និយាយ​ថា តើ​នេះ​ពុំ​មែន​ជាហេតុ​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ដើម​ទាំង​ឡាយ​ក្នុង​ចម្ការ​នោះ​ខូច​ទៅ​ទេ​ឬ​អី?

៤៩ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ម្ចាស់​ចម្ការ​បាន​និយាយ​ទៅ​អ្នក​បម្រើ​ថា ៖ ចូរ​យើង​ទៅ ហើយ​ទៅ​កាប់​ដើម​ទាំង​នោះ​ក្នុង​ចម្ការ ហើយ​បោះ​វា​ចោល​ទៅ​ក្នុង​ភ្លើង​ទៅ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​វា​ចង្អៀត​ដី​ចម្ការ​យើង ត្បិត​យើង​បាន​ធ្វើ​សព្វ​គ្រប់​ហើយ។ តើ​យើង​ត្រូវ​ធ្វើ អ្វី​ទៀត​ដល់​ចម្ការ​យើង?

៥០ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ អ្នក​បម្រើ​បាន​និយាយ​ទៅ​ម្ចាស់​ចម្ការ​ថា ៖ សូម​លោក​ប្រណី​ឲ្យ​វា​បន្តិច​ទៀត​សិន​ចុះ។

៥១ហើយ​ម្ចាស់​ចម្ការ​បាន​និយាយ​ថា ៖ មែន​ហើយ យើង​នឹង​ប្រណី​ឲ្យ​វា​បន្តិច​ទៀត ត្បិត​យើង​ព្រួយ​ចិត្ត​ដែល​យើង​ត្រូវ​ខាតបង់​ដើម​ទាំង​ឡាយ​ក្នុង​ចម្ការ​យើង។

៥២ហេតុ​ដូច្នោះ​ហើយ ចូរ​យើង​យក​មែក​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ដើម​ទាំង​នេះ ដែល​យើង​បាន​ដាំ​នៅ​ទី​ទំនាប​បំផុត​នៃ​ចម្ការ​យើង ហើយ​ចូរ​យើង​យក​ទៅ​បំបៅ​ជាប់​នឹង​ដើម​មុន​របស់​វា​វិញ ហើយ​ចូរ​យើង​កាត់​មែក​ណា​ដែល​មាន​ផ្លែ​ល្វីង​បំផុត ហើយ​បំបៅ​ជាប់​មែក​ធម្មជាតិ​ជំនួស​វិញ។

៥៣ហើយ​យើង​នឹង​ធ្វើ​យ៉ាង​នេះ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ដើម​នោះ​ងាប់​ទៅ ក្រែង​យើង​អាច​រក្សាទុក​សម្រាប់​ខ្លួន​យើង​នូវ​ឫស​វា ដើម្បី​គោល​បំណង​របស់​យើង​ផ្ទាល់។

៥៤ហើយ​មើល​ចុះ ឫស​នៃ​មែក​ធម្មជាតិ ដែល​យើង​បាន​ដាំ​ត្រង់​កន្លែង ដែល​យើង​ចូល​ចិត្ត​នោះ នៅ​រស់​នៅ​ឡើយ​ទេ ហេតុ​ដូច្នោះ​ហើយ ដើម្បី​យើង​អាច​រក្សា​វា​ទុក​សម្រាប់​គោលបំណង​យើង​ផ្ទាល់ នោះ​យើង​នឹង​យក​មែក​ឈើ​នេះ ហើយ​យើង​នឹង​យក​ទៅ​បំបៅ​ជាប់​នឹង​ដើម​ទាំង​នោះ។ មែន​ហើយ យើង​នឹង​បំបៅ​មែក​ពី​ដើមកំណើត​របស់​វា ជាប់​ទៅ​នឹង​ដើម​ទាំង​នោះ ក្រែង​យើង​អាច​រក្សា​ឫស​ទុក​សម្រាប់​ខ្លួន​យើង​ផ្ទាល់​ផង គឺ​កាលណា​វា​មាន​កម្លាំង​ល្មម​គ្រប់​គ្រាន់ ប្រហែលជា​វា​អាច​ផ្ដល់​ផ្លែ​ល្អ​ដល់​យើង ហើយ​យើង​អាច​នៅ​មាន​សិរី​ល្អ​ដោយ​សារ​ផ្លែ​នៅ​ក្នុង​ចម្ការ​យើង។

៥៥ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពួក​គេ​បាន​យក​មែក​ពី​ដើម​ធម្មជាតិ​ដែល​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​មែក​ព្រៃ​ទៅ​បំបៅ​ជាប់​នឹង​ដើម​ធម្មជាតិ ដែល​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ដើម​ព្រៃ​នោះ​ដែរ។

៥៦ហើយ​ពួក​គេ​ក៏​បាន​យក​មែក​ពី​ដើម​ធម្មជាតិ​ទាំង​ឡាយ ដែល​បាន​ក្លាយ​ជា​មែក​ព្រៃ​ទៅ​បំបៅ​ជាប់​នឹង​ដើមកំណើត​របស់​វា​វិញ។

៥៧ហើយ​ម្ចាស់​ចម្ការ​បាន​និយាយ​ទៅ​អ្នក​បម្រើ​ថា ៖ ចូរ​កុំ​កាត់​មែក​ព្រៃ​ពី​ដើម លើក​លែងតែ​មែក​ណា​ដែល​មាន​ផ្លែ​ល្វីង​បំផុត​ប៉ុណ្ណោះ មែក​ទាំង​នោះ​ហើយ​ដែល​អ្នក​នឹង​បំបៅ​ជំនួស​តាម​ពាក្យ​របស់​យើង។

៥៨ហើយ​យើង​នឹង​ថែ​ដើម​នៅ​ក្នុង​ចម្ការ​ម្ដង​ទៀត ហើយ​យើង​នឹង​កាត់​តម្រឹម​មែក​វា ហើយ​យើង​នឹង​កាត់​មែក​ណា​ដែល​ចាស់​ចេញ គឺ​ត្រូវ​ងាប់ ហើយ​បោះ​វា​ចោល​ទៅ​ក្នុង​ភ្លើង​វិញ។

៥៩ហើយ​យើង​ធ្វើ​បែប​នេះ ក្រែង​ឫស​វា​អាច​មាន​កម្លាំង​ពី​ព្រោះ​សេចក្ដី​ល្អ​របស់​វា ហើយ​ដោយ​សារ​ការ​ផ្លាស់​ប្ដូរ​មែក ក្រែង​មែក​ល្អ​អាច​ឈ្នះ​លើ​មែក​អាក្រក់​បាន។

៦០ហើយ​ដោយ​សារ​យើង​បាន​រក្សា​មែក​ធម្មជាតិ និង​ឫស​របស់​វា​ទុក ហើយ​យើង​បាន​បំបៅ​មែក​ធម្មជាតិ​ជាប់​ទៅ​នឹង​ដើមកំណើត​របស់​វា​វិញ ហើយ​បាន​រក្សា​ឫស​នៃ​ដើមកំណើត​របស់​វា​ទុក ក្រែង​ដើម​នៃ​ចម្ការ​យើង​អាច​ផ្ដល់​ផ្លែ​ល្អ​ទៀត ហើយ​ក្រែង​យើង​អាច​មាន​សេចក្ដី​អំណរ​ម្ដង​ទៀត​ដោយ​សារ​ផ្លែ​ក្នុង​ចម្ការ​យើង ហើយ​ក្រែង​យើង​អាច​មាន​សេចក្ដី​រីករាយ​ជា​ខ្លាំង ព្រោះ​យើង​បាន​រក្សា​ឫស និង​មែក​នៃ​ដើម​មុន​ទុក —

៦១ហេតុ​ដូច្នោះ​ហើយ ចូរ​ទៅ​ចុះ ហើយ​ហៅ​ពួក​អ្នក​បម្រើ​ឯ​ទៀត​មក ដើម្បី​យើង​អាច​ព្យាយាម​ធ្វើ​ការ​ដោយ​សមត្ថ​ភាព​របស់​យើង​នៅ​ក្នុង​ចម្ការ ប្រយោជន៍​យើង​អាច​រៀបចំ​ផ្លូវ ដើម្បី​យើង​អាច​ផ្ដល់​ផ្លែ​ឈើ​ធម្មជាតិ​ម្ដង​ទៀត គឺជា​ផ្លែ​ធម្មជាតិ​ល្អ ហើយ​វិសេស​បំផុត​ជាង​ផ្លែ​ណាៗ​ទាំង​អស់។

៦២ហេតុ​ដូច្នោះ​ហើយ ចូរ​យើង​ទៅ​ចុះ ហើយ​ធ្វើ​ការ​ដោយ​សមត្ថ​ភាព​របស់​យើង ជា​លើក​ចុង​ក្រោយ​បង្អស់ ត្បិត​មើល​ចុះ ទី​បញ្ចប់​ខិត​ជិត​មក​ដល់​ហើយ ហើយ​នេះ​ជា​លើក​ចុង​ក្រោយ​បង្អស់ ដែល​យើង​នឹង​កាត់​លួស​ក្នុង​ចម្ការ​យើង។

៦៣ចូរ​បំបៅ​ជាប់​មែក​ទាំង​នេះ​ចុះ ចូរ​ចាប់​ផ្ដើម​ពី​ចុង ដើម្បី​ឲ្យ​វា​អាច​បាន​ទៅ​ជា​មុនដំបូង ហើយ​មែក​មុនដំបូង​នឹង​បាន​ទៅ​ជា​ចុង​វិញ ចូរ​ជ្រួយ​គល់​ទាំង​ដើម​ចាស់​និង​ដើម​ខ្ចី ទាំង​ដើម​មុនដំបូង និង​ដើម​ចុង​ក្រោយ​បង្អស់ ហើយ​ដើម​ចុង​ក្រោយ​បង្អស់ និង​ដើមដំបូង ដើម្បី​ឲ្យ​ដើម​ទាំង​អស់​អាច​បាន​ទទួល​ជីជាតិ​ជា​ថ្មី​ម្ដង​ទៀត ជា​លើក​ចុង​ក្រោយ​បង្អស់។

៦៤ហេតុ​ដូច្នោះ​ហើយ ចូរ​ជ្រួយ​គល់​វា ហើយ​កាត់​លួស​វា ហើយ​ដាក់​ជីវា​ម្ដង​ទៀត ជា​លើក​ចុង​ក្រោយ​បង្អស់ ត្បិត​ទី​បញ្ចប់​ខិត​ជិត​មក​ហើយ។ ហើយ​បើ​សិន​ជា​មែក​ដែល​បំបៅ​ជាប់​ចុង​ក្រោយ​នេះ​នឹង​ដុះ ហើយ​ផ្ដល់​ផ្លែ​ធម្មជាតិ ពេល​នោះ​អ្នក​នឹង​រៀបចំ​ផ្លូវ​សម្រាប់​វា ដើម្បី​ឲ្យ​វា​អាច​ដុះ។

៦៥ហើយ​នៅ​ពេល​ដែល​វា​ចាប់​ផ្ដើម​ដុះ អ្នក​ត្រូវ​ឆ្ការ​មែក​ណា​ដែល​ផ្ដល់​ផ្លែ​ល្វីង ស្រប​តាម​កម្លាំង និង​ទំហំ​នៃ​ផ្លែ​ល្អ ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ឆ្ការ​មែក​អាក្រក់​ទាំង​អស់​តែ​ម្ដង​ទេ ក្រែង​ឫស​វា​មាន​កម្លាំង​ហួស​ពេក​ដល់​មែក​ដែល​បំបៅ​ជាប់ ហើយ​មែក​ដែល​បំបៅ​ជាប់​នោះ នឹង​ងាប់​បាត់​ទៅ ហើយ​យើង​ខាតបង់​ដើម​ទាំង​ឡាយ​នៅ​ក្នុង​ចម្ការ​របស់​យើង។

៦៦ត្បិត​យើង​ព្រួយ​ចិត្ត ដែល​យើង​ត្រូវ​ខាតបង់​ដើម​ទាំង​ឡាយ​នៅ​ក្នុង​ចម្ការ​របស់​យើង ហេតុ​ដូច្នោះ​ហើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ឆ្ការ​មែក​ណា​ដែល​អាក្រក់​ចោល តាម​ដែល​មែក​ល្អ​ដុះ គឺ​ដើម្បី​ឲ្យ​ឫស និង​ចុង​ដើម​មាន​កម្លាំង​ស្មើ​គ្នា រហូត​ដល់​មែក​ល្អ​ឈ្នះ​លើ​មែក​អាក្រក់ ឯ​មែក​អាក្រក់​វិញ នឹង​ត្រូវ​កាប់​រំលំ ហើយ​បោះ​ចោល​ទៅ​ក្នុង​ភ្លើង ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​វា​ចង្អៀត​ដី​ចម្ការ​របស់​យើង ហើយ​យើង​នឹង​សំអាត​មែក​អាក្រក់​ចេញ​ពី​ចម្ការ​របស់​យើង​បែប​ដូច្នោះ។

៦៧ហើយ​យើង​នឹង​បំបៅ​មែក​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ដើម​ឈើ​ធម្មជាតិ​ជាប់​ទៅ​នឹង​ដើម​ធម្មជាតិ​វិញ

៦៨ហើយ​យើង​នឹង​បំបៅ​មែក​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ដើម​ធម្មជាតិ​ជាប់​ទៅ​នឹង​មែក​ធម្មជាតិ​នៃ​ដើម​វា​វិញ ហើយ​យើង​នឹង​ផ្គុំ​វា​ជាមួយ​គ្នា​វិញ​បែប​ដូច្នោះ ដើម្បី​នឹង​ឲ្យ​ផ្ដល់​ផ្លែ​ធម្មជាតិ ហើយ​វា​នឹង​បាន​ទៅ​ជា​មួយ។

៦៩ហើយ​ដើម​ណា​អាក្រក់​នឹង​ត្រូវ​បោះ​ចោល មែន​ហើយ គឺ​ចោល​ឲ្យ​ផុត​ពី​ដី​ទាំង​មូល នៃ​ចម្ការ​របស់​យើង ត្បិត​មើល​ចុះ យើង​នឹង​កាត់​លួស​ចម្ការ​យើង​តែ​ម្ដង​នេះ​ទៀត​ទេ។

៧០ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ម្ចាស់​ចម្ការ​បាន​ប្រើ​អ្នក​បម្រើ​របស់​គាត់​ទៅ ហើយ​អ្នក​បម្រើ​នេះ​បាន​ទៅ​ធ្វើ​ដូចដែល​ម្ចាស់​បាន​បញ្ជា ព្រម​ទាំង​បាន​នាំ​ពួក​អ្នក​បម្រើ​ផ្សេងៗ​ទៀត​មក​ជា​មួយ​ផង តែ​ពួក​គេ​មាន​ចំនួន​តិច

៧១ហើយ​ម្ចាស់​ចម្ការ​បាន​និយាយ​ទៅ​ពួក​គេ​ថា ៖ ចូរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ ហើយ​ធ្វើ​ការ​ក្នុង​ចម្ការ​ដោយ​សមត្ថ​ភាព​របស់​អ្នក​ចុះ។ ត្បិត​មើល​ចុះ នេះ​ជា​លើក​ចុង​ក្រោយ​បង្អស់​ហើយ ដែល​យើង​នឹង​ថែ​ចម្ការ​របស់​យើង ត្បិត​ទី​បញ្ចប់​នៅ​ជិត​ដៃ​បង្កើយ ហើយ​រដូវ​ក៏​មក​យ៉ាង​ឆាប់​រហ័ស ហើយ​បើ​សិន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​ការ​ដោយ​សមត្ថ​ភាព​របស់​អ្នក​ជាមួយ​នឹង​យើង នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មាន​សេចក្ដី​អំណរ ដោយ​សារ​ផ្លែ​ឈើ ដែល​យើង​នឹង​ប្រមូល​ទុក​សម្រាប់​ខ្លួន​យើង សម្រាប់​ពេល​ដែល​ជិត​មក​ដល់​នោះ។

៧២ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពួក​អ្នក​បម្រើ​បាន​ទៅ​ធ្វើ​ការ​ដោយ​សមត្ថ​ភាព​របស់​ពួក​គេ ឯ​ម្ចាស់​ចម្ការ​វិញ ក៏​ធ្វើ​ការ​ជាមួយ​នឹង​ពួក​គេ​ដែរ ហើយ​ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ​តាម​បញ្ជា​ទាំង​ឡាយ​របស់​ម្ចាស់​ចម្ការ​ចំពោះ​កិច្ចការ​គ្រប់​យ៉ាង។

៧៣ហើយ​នៅ​ក្នុង​ចម្ការ​ក៏​ចាប់​ផ្ដើម​មាន​ផ្លែ​ធម្មជាតិ​ទៀត ឯ​មែក​ធម្មជាតិ​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​ដុះ​លូតលាស់​ជា​ច្រើន ហើយ​មែក​ព្រៃ​ទាំង​ឡាយ ក៏​ចាប់​ផ្ដើម​កាត់​ចោល ហើយ​ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ឫស និង​ចុង​ដើម​ស្មើ​គ្នា​តាម​កម្លាំង​វា។

៧៤ហើយ​ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ​ការ​ដូច្នោះ ដោយ​អស់​ទាំង​សេចក្ដី​ព្យាយាម ស្រប​តាម​បញ្ជា​របស់​ម្ចាស់​ចម្ការ រហូត​ដល់​មែក​អាក្រក់​ទាំង​ឡាយ​ត្រូវ​បាន​បោះ​ចោល​ចេញ​ពី​ចម្ការ ហើយ​ម្ចាស់​ចម្ការ​បាន​រក្សាទុក​សម្រាប់​គាត់​នូវ​ដើម​ឈើ​ទាំង​ឡាយ ដែល​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ដើម ដែល​មាន​ផ្លែ​ធម្មជាតិ​វិញ ហើយ​វា​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ដូច​ជា​ដើម​តែមួយ ឯ​ផ្លែ​ទាំង​ឡាយ​ក៏​ស្មើ​គ្នា ហើយ​ម្ចាស់​ចម្ការ​បាន​រក្សាទុក​សម្រាប់​គាត់​នូវ​ផ្លែ​ធម្មជាតិ​ដ៏​វិសេស​បំផុត សម្រាប់​លោក​ចាប់​ពី​ដំបូង​មក។

៧៥ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា កាលដែល​ម្ចាស់​ចម្ការ​បាន​ឃើញ​ថា ផ្លែ​ឈើ​របស់​គាត់​ល្អ ហើយ​ចម្ការ​របស់​គាត់​ឈប់​ខូច​ទៀត​ហើយ នោះ​គាត់​ក៏​បាន​ហៅ​ពួក​អ្នក​បម្រើ​របស់​គាត់​មក ហើយ​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា ៖ មើល​ចុះ នេះ​ជា​លើក​ចុង​ក្រោយ​បង្អស់ ដែល​យើង​រាល់​គ្នា​ថែ​ចម្ការ​យើង ហើយ​អ្នក​បាន​ឃើញ​ថា យើង​បាន​ធ្វើ​តាម​ចំណង់​របស់​យើង ហើយ​យើង​បាន​រក្សា​ផ្លែ​ធម្មជាតិ​ទុក ផ្លែ​ណា​ដែល​ល្អ គឺ​ដូច​ផ្លែ​កាលពីមុន​ដែរ។ ហើយ​អ្នក​មាន​ពរ​ហើយ ព្រោះ​ដោយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ធ្វើ​ការ​យ៉ាង​ព្យាយាម​ជាមួយ​នឹង​យើង​នៅ​ក្នុង​ចម្ការ​នេះ ហើយ​បាន​កាន់​តាម​បញ្ញត្តិ​របស់​យើង ហើយ​បាន​ផ្ដល់​ផ្លែ​ធម្មជាតិ​ដល់​យើង​ទៀត ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ចម្ការ​យើង​រលួយ​ខូច​ទៀត​ឡើយ ឯ​មែក​អាក្រក់​ទាំង​ឡាយ ត្រូវ​បាន​កាត់​បោះ​ចោល ហើយ​មើល​ចុះ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មាន​សេចក្ដី​អំណរ​ជាមួយ​នឹង​យើង​ដោយ​សារ​ផ្លែ​ឈើ​នៃ​ចម្ការ​របស់​យើង។

៧៦ត្បិត​មើល​ចុះ ជា​កាល​ដ៏​យូរយារ​ដែល​យើង​នឹង​ប្រមូល​ផ្លែ​នៃ​ចម្ការ​យើង ទុក​សម្រាប់​ខ្លួន​យើង​ផ្ទាល់​បម្រុង​រដូវ​ដែល​នឹង​មក​ដល់​យ៉ាង​ឆាប់​រហ័ស​នេះ ហើយ​ជា​លើក​ចុង​ក្រោយ​បង្អស់ ដែល​យើង​បាន​ថែ​ចម្ការ​របស់​យើង ហើយ​បាន​កាត់​លួស​វា ហើយ​ជ្រួយ​គល់​វា ហើយ​ដាក់​ជីវា ហេតុ​ដូច្នោះ​ហើយ យើង​នឹង​ប្រមូល​ផ្លែ​ទុក​សម្រាប់​ខ្លួន​យើង​ទុកជា​យូរយារ ស្រប​តាម​ពាក្យ​ដែល​យើង​បាន​និយាយ​មក។

៧៧ហើយ​កាលណា​ពេល​នោះ​មក​ដល់ គឺ​ផ្លែ​អាក្រក់​នោះ នឹង​ចូល​មក​ក្នុង​ចម្ការ​យើង​ទៀត ពេល​នោះ​យើង​នឹង​បញ្ជា​ឲ្យ​បេះ​ផ្លែ​ល្អ និង​ផ្លែ​អាក្រក់​មក ហើយ​យើង​នឹង​ទុក​ផ្លែ​ល្អ​សម្រាប់​ខ្លួន​យើង ឯ​ផ្លែ​អាក្រក់​វិញ យើង​នឹង​បោះ​ចោល​ទៅ​កន្លែង​វា​វិញ។ ហើយ​បន្ទាប់​មក រដូវ និង​ទី​បញ្ចប់​នឹង​មក​ដល់ ហើយ​យើង​នឹង​ដុត​ចម្ការ​របស់​យើង​ដោយ​ភ្លើង៕