Pisma święte
Ks. Jakuba 4


Rozdział 4

Wszyscy prorocy oddawali cześć Ojcu w imię Chrystusa. Ofiarowanie Izaaka przez Abrahama było na podobieństwo Boga i Jego Jednorodzonego. Ludzie powinni pojednać się z Bogiem przez Zadośćuczynienie. Żydzi odrzucą kamień węgielny. W okresie lat 544–421 p.n.e.

1. Oto stało się, że ja, Jakub, wiele czyniłem swojemu ludowi posługi słowem (i mogę zapisać tylko niewiele z moich słów, gdyż trudno jest wyryć nasze słowa na płytach), i wiemy, że te sprawy, o których piszemy na płytach, muszą pozostać.

2. Lecz cokolwiek zapiszemy na czymś innym, poza płytami, zginie i przepadnie. Jednak możemy zapisać kilka słów na płytach, które dadzą naszym dzieciom, a także naszym umiłowanym braciom, małą cząstkę wiedzy o nas, to jest ich ojcach.

3. Już radujemy się tym i trudzimy się pilnie, aby wyryć te słowa na płytach, mając nadzieję, że nasi umiłowani bracia i nasze dzieci przyjmą je z wdzięcznym sercem i będą rozpatrywać je, aby uczyć się o swych pierwszych rodzicach z radością, a nie z boleścią czy pogardą.

4. Albowiem zapisaliśmy te rzeczy, aby mogli wiedzieć, że awiedzieliśmy o Chrystusie i mieliśmy nadzieję Jego chwały kilkaset lat przed Jego przyjściem. I nie tylko my mieliśmy nadzieję Jego chwały, lecz także wszyscy święci bprorocy, którzy byli przed nami.

5. Oto wierzyli oni w Chrystusa i aoddawali cześć Ojcu w imię Jego; i my także oddajemy cześć Ojcu w imię Jego. I z tym zamiarem przestrzegamy bprawa Mojżesza cwskazującego naszym duszom na Niego; i dlatego jest nam ono uświęcone przez prawość, jak było ono przyznane Abrahamowi na pustkowiu, gdy był posłuszny przykazaniom Boga, ofiarując swego syna Izaaka, co było na podobieństwo Boga i Jego dJednorodzonego Syna.

6. Dlatego badamy proroków i mamy wiele objawień i ducha aproroctwa; i mając te wszystkie bświadectwa, dana jest nam nadzieja, a nasza wiara staje się niewzruszona, że naprawdę możemy crozkazaćdimię Jezusa, i nawet drzewa, góry czy fale morza są nam posłuszne.

7. Jednak mimo to Pan Bóg ukazuje nam naszą asłabość, abyśmy wiedzieli, że to dzięki Jego łasce i Jego wielkiej łaskawości wobec dzieci ludzkich mamy moc czynienia tych rzeczy.

8. Oto wielkie i zdumiewające są dzieła Pana. aNiezbadane są głębie Jego btajemnic i niemożliwe jest dla człowieka poznanie wszystkich Jego dróg. I nikt nie czna Jego ddróg, jeśli nie są mu objawione. Nie gardźcie więc, bracia, objawieniami Boga.

9. Oto mocą Jego asłowa bczłowiek przyszedł na powierzchnię ziemi, a ziemia ta została stworzona mocą Jego słowa. Jeśli więc Bóg mógł przemówić, i powstał świat, i jeśli mógł przemówić, i człowiek został stworzony, och, czyż nie może On rozkazywać cziemi czy też dziełu Swych rąk na jej powierzchni według Swej woli i upodobania?

10. Przeto nie starajcie się, bracia, audzielać rad Panu, lecz przyjmujcie rady z ręki Jego, gdyż sami wiecie, że radzi bmądrze i sprawiedliwie, z wielkim miłosierdziem nad wszystkimi Jego dziełami.

11. Przeto, umiłowani bracia, pojednajcie się z Nim poprzez azadośćuczynienie Chrystusa, Jego bJednorodzonego Syna, a będziecie mogli otrzymać czmartwychwstanie, zgodnie z mocą zmartwychwstania, która jest w Chrystusie; i będziecie przedstawieni Bogu jako dpierwsi z plonu Chrystusa, mając wiarę i otrzymawszy pewną nadzieję chwały w Nim, zanim objawił się w ciele.

12. I teraz, umiłowani, nie dziwcie się, że mówię wam te rzeczy; dlaczego bowiem nie mielibyśmy amówić o zadośćuczynieniu Chrystusa i dążyć do zdobycia doskonałej wiedzy o Nim, tak jak dążymy do wiedzy o zmartwychwstaniu i o świecie, który nastanie?

13. Oto, moi bracia, ten, kto prorokuje, niech prorokuje tak, by ludzie rozumieli, bo aDuch mówi prawdę i nie kłamie. Przeto mówi o rzeczach, jakie rzeczywiście b i jakie rzeczywiście się staną. Przeto rzeczy te zostały nam cwyraźnie ukazane dla zbawienia naszych dusz. Lecz oto, nie jesteśmy jedynymi świadkami tych rzeczy, gdyż Bóg również powiedział o nich prorokom w dawnych czasach.

14. Lecz oto, Żydzi byli ludem o ahardym karku; bgardzili słowami prostoty i zabijali proroków, i chcieli tego, czego nie mogli pojąć. I przez swe zaślepienie, które to czaślepienie przyszło przez patrzenie poza cel, muszą upaść; albowiem Bóg odebrał im Swą prostotę i dał im wiele rzeczy, których dnie mogą zrozumieć, ponieważ tego pragnęli. A ponieważ tego pragnęli, Bóg tak uczynił, żeby się potykali.

15. I teraz Duch nakłania mnie, Jakuba, do prorokowania, gdyż pod wpływem Ducha, który jest we mnie, pojmuję, że Żydzi, apotykając się, bodrzucą ckamień, na którym mogliby budować i mieć bezpieczną podstawę.

16. Oto zgodnie z pismem świętym akamień ten stanie się wielką, ostateczną i jedyną pewną bpodstawą, na której Żydzi mogą budować.

17. I teraz, moi umiłowani, jak to jest możliwe, aby odrzuciwszy tę pewną podstawę, mogli akiedykolwiek budować na niej, aby stała się ich kamieniem węgielnym?

18. Oto, moi umiłowani bracia, odkryję wam tę tajemnicę, jeśli w jakiś sposób moja pewność w Duchu nie zostanie zachwiana i nie potknę się przez swój zbytni niepokój o was.