1. Słowa Jakuba, brata Nefiego, skierowane do ludu Nefiego po śmierci Nefiego.

2. Moi umiłowani bracia, ja, Jakub, zgodnie z obowiązkiem, jaki mam przed Bogiem, aby z powagą rozwijać mój urząd, abym mógł oczyścić swoje szaty z waszych grzechów, przyszedłem dzisiaj do świątyni, abym mógł ogłosić wam słowo Boga.

3. I sami wiecie, że dotąd pilnie służyłem na urzędzie mojego powołania; jednak dzisiaj jestem przytłoczony większym pragnieniem i troską o dobro waszych dusz niż kiedykolwiek przedtem.

4. Oto bowiem dotychczas byliście posłuszni słowu Pana, które wam przekazywałem.

5. Jednak oto zważajcie na mnie i wiedzcie, że z pomocą Wszechmogącego Stworzyciela nieba i ziemi mogę wam powiedzieć, jakie są wasze ^amyśli, i że zaczynacie brodzić w grzechu, który jest dla mnie występny, zaiste, i jest występny dla Boga.

6. Zaiste, moja dusza boleje nad tym, że wzdragam się ze wstydu przed obecnością mego Stworzyciela, że muszę wam świadczyć o niegodziwości waszych serc.

7. I boleję także nad tym, że muszę tak ^aśmiało mówić o was przed waszymi żonami i dziećmi, bowiem uczucia wielu spośród nich są nader ^bczyste i delikatne przed Bogiem, co jest Mu miłe.

8. I mniemam, że przyszły tutaj, aby usłyszeć miłe ^asłowo Boga, zaiste, słowo, które uzdrawia zranioną duszę.

9. Przeto ciężko mi na duszy, że jestem zmuszony przez surowe przykazanie, które otrzymałem od Boga, napomnieć was według waszych występków i powiększyć rany tych, którzy są zranieni, zamiast koić i uzdrawiać ich rany — a tym, którzy nie zostali zranieni, zamiast delektować się miłym słowem Boga, niczym sztyletami przeszyć dusze i zranić ich wrażliwe umysły.

10. Mimo że jest to ciężkie zadanie, muszę postąpić według surowych ^aprzykazań Boga i powiedzieć wam o waszej niegodziwości i występkach w obecności tych, którzy są nieskalanego serca i których serca są złamane, i muszę tego dokonać pod ^bprzenikliwym okiem Wszechmocnego Boga.

11. Przeto muszę wam powiedzieć prawdę według ^aprostoty słowa Bożego. Oto gdy pytałem Pana, przyszło do mnie słowo tej treści: Jakubie, udaj się nazajutrz do świątyni i oznajmij słowo, które ci przekażę dla tego ludu.

12. I teraz, moi bracia, oto słowo, które wam oznajmiam: Wielu spośród was zaczęło szukać złota i srebra, i wszelkich cennych ^akruszców, w które ta ziemia, będąca dla was i dla waszych potomków ^bziemią obiecaną, obfituje w wielkiej mierze.

13. I ręka Opatrzności uśmiechnęła się przyjemnie do was, że zdobyliście wiele bogactw. I ponieważ niektórzy z was otrzymali więcej niż wasi bracia, ^aunosicie się w pysze waszych serc, wasze karki stały się sztywne, zadzieracie dumnie głowy z powodu kosztowności swych strojów i prześladujecie swych braci, uważając się za lepszych.

14. I teraz, czy uważacie, moi bracia, że Bóg was w tym usprawiedliwia? Oto mówię wam: Nie. On was potępia, i jeśli będziecie przy tym obstawać, Jego sądy rychło na was spadną.

15. Oby pokazał wam, że może was przeszyć i zetrzeć na proch jednym spojrzeniem Swego oka!

16. Oby oczyścił was z waszej niegodziwości i występków. I obyście byli posłuszni słowu Jego przykazań i nie pozwolili, aby ^apycha waszych serc zniszczyła wasze dusze!

17. Myślcie o swoich braciach jak o sobie i bądźcie przyjaźni dla wszystkich, i szczodrzy ze swych ^amajętności, aby ^bstali się bogaci jak wy.

18. Zanim będziecie szukać ^abogactw, szukajcie ^bkrólestwa Bożego.

19. I gdy otrzymacie nadzieję w Chrystusie, dane wam będą bogactwa, jeśli będziecie ich szukać z zamiarem ^aczynienia dobra — aby przyodziać nagich i nakarmić głodnych, i uwolnić jeńców, i nieść ulgę chorym i udręczonym.

20. I teraz, moi bracia, przemówiłem do was o pysze; i cóż powiecie na to wy, którzy dręczyliście swego bliźniego i prześladowaliście go, bo serca wasze pełne były pychy ze względu na to, czym Bóg was obdarzył?

21. Czyż nie uważacie, że jest to występne dla Tego, który stworzył wszelkie ciało i któremu każda istota jest równie droga? I wszelkie ciało powstało z prochu; i w tym samym celu stworzył On ich — aby przestrzegali Jego ^aprzykazań i sławili Go na wieki.

22. I teraz kończę przemawiać do was o tej pysze. I gdybym nie musiał mówić do was o waszym większym wykroczeniu, moje serce radowałoby się niezmiernie z waszego powodu.

23. Lecz słowo Boga ciąży na mnie z powodu waszych większych wykroczeń. Albowiem tak mówi Pan: Ten lud zaczyna popadać w niegodziwość; nie rozumieją pism świętych, bo starają się usprawiedliwić swoją rozpustę tym, co zapisano o Dawidzie i Salomonie, jego synu.

24. Oto rzeczywiście Dawid i ^aSalomon mieli wiele ^bżon i nałożnic, co było mi wstrętne — rzecze Pan.

25. Przeto tak mówi Pan: Wyprowadziłem ten lud z ziemi jerozolimskiej mocą ramienia swego, abym mógł wychować sobie ^aprawą gałąź z owocu lędźwi Józefa.

26. Dlatego Ja, Pan Bóg, nie pozwolę, aby lud ten postępował jak tamci w dawnych czasach.

27. Przeto słuchajcie mnie, moi bracia, i zważajcie na słowa Pana: Przeto żaden z was nie będzie miał więcej niż ^ajednej żony; i nie będziecie mieli żadnych nałożnic.

28. Albowiem miła jest mi, Panu Bogu, ^aczystość moralna kobiet, a rozpusta jest dla mnie występkiem; tak rzecze Pan Zastępów.

29. Dlatego albo lud ten będzie przestrzegał moich przykazań — rzecze Pan Zastępów — albo ta ziemia będzie im ^aprzeklęta.

30. Oto, jeśli będę chciał — rzecze Pan Zastępów — wychować sobie ^apotomstwo, nakażę to Swojemu ludowi; w innym wypadku będą zważać na te sprawy.

31. Oto Ja, Pan, widziałem boleść i słyszałem rozpacz cór mego ludu w ziemi jerozolimskiej, zaiste, i na wszystkich ziemiach mego ludu, z powodu niegodziwości i występków ich mężów.

32. I nie pozwolę — mówi Pan Zastępów — aby dochodził mnie płacz pięknych cór tego ludu, który wywiodłem z ziemi jerozolimskiej, przeciwko mężom spośród mego ludu, rzecze Pan Zastępów.

33. Nie wolno im uprowadzać do niewoli cór mego ludu z powodu ich łagodności, w innym razie nawiedzę ich ciężkim przekleństwem, aż do zagłady; bowiem nie będą oddawać się ^arozpuście jak tamci w dawnych czasach — rzecze Pan Zastępów.

34. I teraz oto, moi bracia, wiecie, że przykazania te zostały dane naszemu ojcu, Lehiemu; znaliście je więc przedtem i zasłużyliście na wielkie potępienie, czyniąc to, czego wam zabroniono.

35. Oto popełniliście ^awiększe niegodziwości niż Lamanici, nasi bracia. Złamaliście serca waszych czułych żon i straciliście zaufanie waszych dzieci, dając im zły przykład; i łkania ich serc wznoszą się do Boga przeciwko wam. I z powodu surowości słowa Boga skierowanego przeciwko wam, wiele serc zamarło z powodu głębokich ran.