1 Και τώρα συνέβη ώστε κατά το τεσσαρακοστό και τρίτο έτος της βασιλείας των δικαστών, δεν υπήρχε διχόνοια ανάμεσα στον λαό του Νεφί εκτός από λίγη υπερηφάνεια που ήταν στην εκκλησία, το οποίο προκάλεσε μικρές διαφωνίες ανάμεσα στον λαό, τα οποία θέματα τακτοποιήθηκαν κατά το τέλος του τεσσαρακοστού και τρίτου έτους.

2 Και δεν υπήρχε διχόνοια ανάμεσα στον λαό κατά το τεσσαρακοστό και τέταρτο έτος ούτε υπήρχε πολλή διχόνοια κατά το τεσσαρακοστό και πέμπτο έτος.

3 Και συνέβη ώστε κατά το τεσσαρακοστό και έκτο έτος, μάλιστα, υπήρχε πολλή διχόνοια και πολλές διαφωνίες, ως αποτέλεσμα του ότι υπήρχαν πολλοί που αναχώρησαν από τη γη του Ζαραχέμλα, και πήγαν στη χώρα προς τα βόρεια, για να κληρονομήσουν τη χώρα.

4 Και ταξίδεψαν σε μια υπερβολικά μεγάλη απόσταση, τόσο που έφθασαν σε μεγάλες ποσότητες νερού και πολλούς ποταμούς.

5 Μάλιστα, και διασκορπίστηκαν σε όλα τα μέρη της χώρας, μέσα σε όσα μέρη που δεν ήταν ερημωμένα και χωρίς ξυλεία, εξαιτίας των πολλών κατοίκων που είχαν πρωτύτερα κληρονομήσει τη χώρα.

6 Και τώρα κανένα μέρος της χώρας δεν ήταν ερημωμένο, εκτός αν επρόκειτο για ξυλεία. Όμως εξαιτίας της τόσο μεγάλης καταστροφής του λαού που είχε πρωτύτερα κατοικήσει τη χώρα, ονομάσθηκε ερήμωση.

7 Και επειδή εκεί υπήρχε μόνον λίγη ξυλεία επάνω στο πρόσωπο της γης, εντούτοις, οι άνθρωποι που πήγαν εκεί έγιναν υπερβολικά ειδήμονες στην επεξεργασία κονίας· γι’ αυτό έχτιζαν σπίτια από κονία, στα οποία κατοικούσαν.

8 Και συνέβη ώστε πληθύνθηκαν και απλώθηκαν και προχώρησαν από τη γη προς τα νότια μέχρι τη γη προς τα βόρεια, και απλώθηκαν τόσο πολύ που άρχισαν να καλύπτουν το πρόσωπο όλης της γης, από τη θάλασσα νότια μέχρι τη θάλασσα βόρεια, από τη θάλασσα δυτικά μέχρι τη θάλασσα ανατολικά.

9 Και οι άνθρωποι που ήταν στη χώρα προς τα βόρεια κατοικούσαν σε σκηνές, και σε σπίτια από κονία, και άφηναν οποιοδήποτε δένδρο φύτρωνε επάνω στο πρόσωπο της γης να μεγαλώσει, ώστε εν καιρώ να έχουν ξυλεία για να κτίζουν τα σπίτια τους, μάλιστα, τις πόλεις τους, και τους ναούς τους, και τις συναγωγές τους και τα αγιαστήριά τους και όλων των ειδών τα κτήριά τους.

10 Και συνέβη ώστε καθώς η ξυλεία ήταν υπερβολικά σπάνια στη χώρα προς τα βόρεια, έστελναν πολλή μέσω πλοίων.

11 Και έτσι παρείχαν τη δυνατότητα στον λαό στη χώρα προς τα βόρεια να μπορέσει να κτίσει πολλές πόλεις, και από ξύλο και από κονία.

12 Και συνέβη ώστε υπήρχαν πολλοί από τον λαό του Αμμών, που ήταν Λαμανίτες εκ γενετής, που πήγαν επίσης μέσα σε αυτήν τη χώρα.

13 Και τώρα υπάρχουν πολλά χρονικά που κρατήθηκαν για τα τεκταινόμενα του λαού αυτού, από πολλούς από αυτούς τους ανθρώπους, τα οποία είναι ειδικά και πολύ μεγάλα, σχετικά με αυτούς.

14 Όμως ιδού, ούτε ένα εκατοστό από τα τεκταινόμενα αυτού του λαού, μάλιστα, το ιστορικό των Λαμανιτών και των Νεφιτών, και τους πολέμους τους και τις διχόνοιες και τις διαφωνίες, και τα κηρύγματά τους, και τις προφητείες τους και τις ναυτολογήσεις τους και τις ναυπηγήσεις τους, και τις οικοδομήσεις των ναών τους και των συναγωγών τους και των αγιαστηρίων τους, και τη χρηστότητά τους και την κακία τους και τις δολοφονίες τους και τις ληστείες τους και τις λεηλασίες τους, και όλα τα είδη των βδελυγμάτων τους και των πορνειών τους, δεν μπορεί να συμπεριληφθεί σε αυτό το έργο.

15 Όμως ιδού, υπάρχουν πολλά βιβλία και πολλά χρονικά όλων των ειδών, και αυτά έχουν τηρηθεί κυρίως από τους Νεφίτες.

16 Και έχουν μεταβιβαστεί από γενεά σε γενεά από τους Νεφίτες, μέχρι που έχουν πέσει σε παράβαση και έχουν δολοφονηθεί, λεηλατηθεί και κυνηγηθεί και εκδιωχθεί και θανατωθεί, και διασκορπιστεί επάνω στο πρόσωπο της γης, και αναμειχθεί με τους Λαμανίτες μέχρι που δεν ονομάζονται πλέον Νεφίτες, έχοντας γίνει άνομοι και άγριοι και θηριώδεις, μάλιστα, έχοντας γίνει Λαμανίτες.

17 Και τώρα επιστρέφω στην αφήγησή μου. Γι’ αυτό, αυτά που έχω πει έγιναν αφού υπήρξαν πολλές διχόνοιες και αναταραχές και πόλεμοι και διαφωνίες ανάμεσα στον λαό του Νεφί.

18 Το τεσσαρακοστό και έκτο έτος της βασιλείας των δικαστών τελείωσε.

19 Και συνέβη ώστε υπήρχε ακόμη μεγάλη διχόνοια στη χώρα, μάλιστα, ακόμα και το τεσσαρακοστό και έβδομο έτος, επίσης και το τεσσαρακοστό και όγδοο έτος.

20 Εντούτοις, ο Ήλαμαν ανέλαβε τη δικαστική έδρα με δικαιοσύνη και ευθυδικία. Μάλιστα, πρόσεχε να τηρεί τους θεσμούς και τις κρίσεις και τις εντολές του Θεού, και έκανε αυτό που ήταν σωστό στα μάτια του Θεού συνεχώς. Και βάδιζε κατά τις οδούς του πατέρα του, τόσο πολύ ώστε ευημερούσε στη χώρα.

21 Και συνέβη ώστε απέκτησε δύο υιούς. Έδωσε στον μεγαλύτερο το όνομα Νεφί και στον μικρότερο το όνομα Λεχί. Και άρχισαν να ωριμάζουν πνευματικώς προς τον Κύριο.

22 Και συνέβη ώστε οι πόλεμοι και οι διχόνοιες άρχισαν να σταματούν, σε ένα μικρό βαθμό, ανάμεσα στον λαό των Νεφιτών, κατά το τέλος του τεσσαρακοστού και όγδοου έτους της βασιλείας των δικαστών επί του λαού του Νεφί.

23 Και συνέβη ώστε κατά το τεσσαρακοστό και ένατο έτος της βασιλείας των δικαστών, υπήρχε συνεχής ειρήνη εδραιωμένη στη χώρα όλη εκτός από τις μυστικές συνωμοσίες τις οποίες είχε καθιερώσει ο Γαδιάντον, ο ληστής, στα πιο πυκνοκατοικημένα τμήματα της χώρας, τα οποία την εποχή εκείνη δεν τα ήξεραν εκείνοι που ήταν στην κεφαλή της κυβέρνησης. Γι’ αυτό δεν αφανίστηκαν έξω από τη χώρα.

24 Και συνέβη ώστε αυτό το ίδιο έτος υπήρχε υπερβολικά μεγάλη ευημερία στην εκκλησία, τόσο ώστε υπήρχαν χιλιάδες που ενώθηκαν με την εκκλησία και βαπτίσθηκαν προς μετάνοια.

25 Και τόσο μεγάλη ήταν η ευημερία της εκκλησίας, και τόσες πολλές οι ευλογίες που εξεχύθησαν επάνω στον λαό, που ακόμα και οι αρχιερείς και οι διδάσκαλοι οι ίδιοι ήταν υπέρμετρα κατάπληκτοι.

26 Και συνέβη ώστε το έργο του Κυρίου προόδευε ώστε να βαπτίζονται και να προσχωρούν στην εκκλησία του Θεού πολλές ψυχές, μάλιστα, μέχρι και δεκάδες χιλιάδες.

27 Έτσι μπορούμε να δούμε ότι ο Κύριος είναι ελεήμων προς όλους που, με την ειλικρίνεια της καρδιάς τους, επικαλούνται το άγιο όνομά Του.

28 Μάλιστα, έτσι βλέπουμε ότι η πύλη των ουρανών είναι ανοικτή προς όλους, ακόμη και προς εκείνους που θα πιστέψουν στο όνομα του Ιησού Χριστού, ο οποίος είναι ο Υιός του Θεού.

29 Μάλιστα, βλέπουμε ότι όποιος θέλει, μπορεί να κρατηθεί από τον λόγο του Θεού, ο οποίος είναι ζων και ισχυρός, ο οποίος θα χωρίσει στα δύο όλη την πανουργία και τις παγίδες και πονηριές του διαβόλου, και θα οδηγήσει τον άνθρωπο του Χριστού σε στενή και στενόχωρη πορεία πέρα από αυτόν τον αιώνιο κόλπο της δυστυχίας που είναι προετοιμασμένος για να καταπιεί τους κακούς –

30 Και να προσγειώσουν τις ψυχές τους, μάλιστα τις αθάνατες ψυχές τους, στο δεξί χέρι του Θεού στο βασίλειο των ουρανών, για να καθίσουν με τον Αβραάμ και τον Ισαάκ και με τον Ιακώβ και με όλους τους άγιους πατέρες μας, για να μην ξαναβγούν πια.

31 Και αυτό το έτος υπήρχε διαρκής αγαλλίαση στη χώρα του Ζαραχέμλα και σε όλες τις περιοχές ολόγυρα, ακόμη και σε όλη τη χώρα που την κατείχαν οι Νεφίτες.

32 Και συνέβη ώστε υπήρχε ειρήνη και υπερβολικά μεγάλη αγαλλίαση κατά το υπόλοιπο του τεσσαρακοστού και ενάτου έτους. Μάλιστα, και επίσης υπήρχε διαρκής ειρήνη και μεγάλη αγαλλίαση και κατά το πεντηκοστό έτος της βασιλείας των δικαστών.

33 Και κατά το πεντηκοστό και πρώτο έτος της βασιλείας των δικαστών, υπήρχε επίσης ειρήνη, εκτός από την υπερηφάνεια που άρχισε να εισχωρεί στην εκκλησία –όχι στην εκκλησία του Θεού, αλλά στις καρδιές του λαού που ισχυρίζονταν ότι ανήκαν στην εκκλησία του Θεού–

34 Και ανυψώνονταν σε υπερηφάνεια, μέχρι και στην καταδίωξη πολλών από τους αδελφούς τους. Λοιπόν αυτό ήταν μεγάλο κακό, το οποίο έκανε το πιο ταπεινόφρονο τμήμα του λαού να υποφέρει μεγάλες διώξεις και να περνούν μεγάλα βάσανα.

35 Ωστόσο νήστευαν και προσεύχονταν συχνά, και γίνονταν ισχυρότεροι και ισχυρότεροι στην ταπεινοφροσύνη τους, και σταθερότεροι και σταθερότεροι στην πίστη του Χριστού, μέχρι που γέμιζε η καρδιά τους με αγαλλίαση και παρηγοριά, μάλιστα, μέχρι τον εξαγνισμό και την καθαγίαση της καρδιάς τους, η οποία καθαγίαση έρχεται εξαιτίας της παραχώρησης της καρδιάς τους προς τον Θεό.

36 Και συνέβη ώστε το πεντηκοστό και δεύτερο έτος τελείωσε εν ειρήνη επίσης, εκτός από την υπερβολικά μεγάλη υπερηφάνεια που είχε εισχωρήσει μέσα στις καρδιές των ανθρώπων. Και ήταν επειδή είχαν υπερβολικά πολλά πλούτη και ευημερία στη χώρα. Και αυξανόταν σε αυτούς από μέρα σε μέρα.

37 Και συνέβη ώστε κατά το πεντηκοστό και τρίτο έτος της βασιλείας των δικαστών, ο Ήλαμαν πέθανε, και ο μεγαλύτερος υιός του, ο Νεφί, άρχισε να βασιλεύει στη θέση του. Και συνέβη ώστε ανέλαβε τη δικαστική έδρα με δικαιοσύνη και ευθυδικία. Μάλιστα, τηρούσε τις εντολές του Θεού και βάδιζε κατά τις οδούς του πατέρα του.