1. I stało się, że brat Jereda (a liczba barek, które zostały przygotowane, wynosiła osiem) poszedł na górę, którą nazwali Szelem, była bowiem bardzo wysoka, i wytopił ze skały szesnaście kamyków; i były one białe i przejrzyste niczym szkło; i zaniósł je w rękach na szczyt góry, i ponownie wołał do Pana:

2. O Panie, powiedziałeś, że będziemy otoczeni wodą. Oto, o Panie, nie bądź gniewny na Swego sługę z powodu jego słabości przed Tobą; bo wiemy, że jesteś święty i żyjesz w niebiosach, i wiemy, że jesteśmy niegodni przed Tobą; z powodu ^aupadku staliśmy się źli z ^bnatury; mimo to, o Panie, nakazałeś nam wołać do Ciebie, abyśmy mogli otrzymać od Ciebie według naszych pragnień.

3. Oto ukarałeś nas, o Panie, za naszą niegodziwość, i wypędziłeś nas, i żyliśmy przez tyle lat na pustkowiu; mimo to byłeś nam ^amiłosierny. O Panie, spójrz na mnie z litością, i odwróć Swój gniew od tego ludu, który jest Twoim ludem, i nie pozwól, aby w ciemności przebywał szalejące morze; lecz popatrz na te rzeczy, które wytopiłem ze skały.

4. I wiem, o Panie, że masz wszelką ^amoc i możesz zrobić, cokolwiek zechcesz, na pożytek człowieka; przeto dotknij tych kamyków, o Panie, Swym palcem, i przyszykuj je, aby świeciły w ciemności; a będą nam świeciły w barkach, które przygotowaliśmy, abyśmy mieli światło gdy będziemy przeprawiać się przez morze.

5. Oto, o Panie, możesz tego dokonać. Wiemy, że możesz okazać Swą wielką moc, która w pojęciu ludzkim ^awygląda na znikomą.

6. I stało się, że gdy brat Jereda wypowiedział te słowa, ^aPan wyciągnął rękę i dotknął Swym palcem każdego z kamyków. I ^bzasłona została zdjęta z oczu brata Jereda, i zobaczył palec Pana; i był on niczym palec człowieka z ciała i krwi; i brat Jereda przypadł do ziemi przed Panem, gdyż przejął go strach.

7. I Pan widział, że brat Jereda przypadł do ziemi; i Pan powiedział mu: Powstań, dlaczego przypadłeś do ziemi?

8. I powiedział Panu: Zobaczyłem palec Pana, i przeraziłem się, że porazi mnie On, gdyż nie wiedziałem, że Pan ma ciało i krew.

9. I Pan powiedział mu: Ze względu na swą wiarę zobaczyłeś, że oblekę się w ^aciało i krew; i nigdy człowiek nie zwrócił się do mnie z tak niezmierną wiarą, jak uczyniłeś to ty; gdyż inaczej nie mógłbyś zobaczyć mego palca. Czy zobaczyłeś coś więcej?

10. I odpowiedział: Nie, Panie. Pokaż mi się.

11. I Pan powiedział mu: Czy uwierzysz w słowa, które ci powiem?

12. I odpowiedział on: Zaiste, Panie, wiem, że mówisz prawdę, gdyż jesteś Bogiem prawdy i ^anie możesz kłamać.

13. I gdy wypowiedział te słowa, oto Pan mu się ^aukazał i powiedział: ^bDlatego że wiesz o tych sprawach, jesteś odkupiony od upadku; przeto zostaniesz przywiedziony z powrotem przed moją obecność; przeto ^cukazuję ci się.

14. Oto jestem tym, który był przygotowany od założenia świata, by ^aodkupić swój lud. Oto jestem Jezusem Chrystusem. Jestem ^bOjcem i Synem. We mnie wszyscy ludzie będą mieli ^cżycie, i to na wieczność, wszyscy, którzy uwierzą w imię moje; i staną się moimi ^dsynami i moimi córkami.

15. I nigdy nie ukazałem się żadnemu człowiekowi, którego stworzyłem, gdyż żaden człowiek nie ^awierzył we mnie tak jak ty. Czy widzisz, że zostałeś stworzony na mój własny ^bobraz? Zaiste, oto wszyscy ludzie zostali stworzeni na początku na mój własny obraz.

16. Bowiem to ciało, które teraz widzisz, jest ciałem mojego ^aducha; i stworzyłem człowieka na podobieństwo swego duchowego ciała; i jak teraz ukazuję się tobie w duchu, tak swemu ludowi ukażę się w ciele.

17. I teraz, jak ja, Moroni, powiedziałem, nie mogę przytoczyć wszystkiego, co zostało zapisane, przeto wystarczy, jak powiem, że Jezus ukazał się temu mężowi w duchu, i że Jego duch miał taką samą postać jak Jego ciało, gdy ^aukazał się Nefitom.

18. I czynił posługę bratu Jereda, jak czynił posługę Nefitom; a to wszystko, aby ten człowiek mógł poznać, że jest On Bogiem, z powodu o wiele większych dzieł, które Pan mu pokazał.

19. I dzięki poznaniu tego człowieka, nie mógł on być powstrzymany przed spojrzeniem poza ^azasłonę; i gdy zobaczył palec Jezusa, przypadł do ziemi przejęty strachem, wiedząc, że jest to palec Pana; i już nie wierzył, ale wiedział bez żadnej wątpliwości.

20. Przeto dzięki tej doskonałej wiedzy Bożej, ^anie mógł być trzymany poza zasłoną; przeto ujrzał Jezusa, i czynił mu On posługę.

21. I stało się, że Pan powiedział bratu Jereda: Oto nie pozwolisz, aby to, co widziałeś i słyszałeś, zostało ujawnione światu aż do ^aczasu, gdy w ciele wsławię imię swoje; przeto zachowasz jako skarb to, co widziałeś i słyszałeś, i nie wyjawisz tego nikomu.

22. I oto, gdy przyjdziesz do mnie, zapiszesz to i zapieczętujesz, że nikt nie będzie mógł tego przetłumaczyć; albowiem zapiszesz to w języku, którego nie znają.

23. I oto, dam ci te ^adwa kamienie, które zapieczętujesz z tym, co zapiszesz.

24. Albowiem pomieszałem język, w którym będziesz pisał; przeto we właściwym dla mnie czasie sprawię, że kamienie te ujawnią dla oczu ludzi to, co zapiszesz.

25. I gdy Pan wypowiedział te słowa, pokazał bratu Jereda ^awszystkich mieszkańców ziemi, którzy byli, a także wszystkich, którzy będą; i nie ukrywał ich przed jego wzrokiem, aż po krańce świata.

26. Albowiem powiedział mu w minionych czasach, że ^ajeżeli ^buwierzy w Niego, to On może mu pokazać ^cwszystkie rzeczy — zostaną mu one ukazane; przeto Pan nie mógł niczego przed nim wstrzymywać, gdyż wiedział, że Pan może mu pokazać wszystkie rzeczy.

27. I Pan powiedział mu: Zapisz to wszystko i ^azapieczętuj; a ukażę to dzieciom ludzkim we właściwym dla mnie czasie.

28. I stało się, że Pan mu nakazał, aby zapieczętował te dwa ^akamienie, które otrzymał, i nie pokazywał ich, dopóki Pan nie pokaże ich dzieciom ludzkim.