1. I stało się, że Jered i jego brat, i ich rodziny, a także przyjaciele Jereda i jego brata, i ich rodziny poszli do doliny na północ (a dolina ta nazywała się ^aNimrod po wielkim łowczym) wraz ze swymi stadami, które zgromadzili, zabierając samce i samice każdego gatunku.

2. I zastawiali też sidła, i łowili ptactwo; i zrobili naczynie, w którym nieśli ryby z wód.

3. I zabrali też ze sobą deseret, co w tłumaczeniu oznacza pszczołę miodną; i tak nieśli roje pszczół oraz wszystko to, co było na powierzchni ziemi, każdego rodzaju, i nasiona każdego gatunku.

4. I stało się, że gdy zeszli do doliny Nimrod, Pan zstąpił i rozmawiał z bratem Jereda; i był w ^aobłoku, a brat Jereda nie widział Go.

5. I stało się, że Pan im nakazał, aby poszli na pustkowie, zaiste, w ten rejon, gdzie nigdy nie stanęła stopa ludzka. I stało się, że Pan szedł przed nimi i mówił z nimi, stojąc w ^aobłoku, i dawał wskazówki, dokąd mają iść.

6. I stało się, że wędrowali przez pustkowie, i zbudowali barki, którymi przeprawili się przez wiele wód, będąc kierowani bez przerwy ręką Pana.

7. I gdy przebyli morze, Pan nie pozwolił im zatrzymać się na pustkowiu, ale chciał, aby poszli do ^aziemi obiecanej — wyborniejszej niż wszystkie inne ziemie — którą Pan Bóg zachował dla prawego ludu.

8. I Pan w Swym gniewie przysiągł bratu Jereda, że każdy lud, który posiądzie ziemię obiecaną od tego czasu, odtąd i na wieki, będzie ^asłużył Jemu, prawdziwemu i jedynemu Bogu, albo zostanie ^bzmieciony, gdy spadnie na niego pełnia Jego gniewu.

9. I teraz możemy zobaczyć dekrety Boże dotyczące tej ziemi, która jest ziemią obiecaną; i każdy naród, który ją posiądzie, będzie służył Bogu, albo zostanie zmieciony, gdy spadnie na niego pełnia Jego gniewu. A pełnia Jego gniewu spadnie na niego, gdy dojrzeje w niegodziwości.

10. Albowiem jest to ziemia wyborniejsza niż wszystkie inne ziemie; przeto ten, kto ją posiądzie, będzie służył Bogu, albo zostanie zmieciony; gdyż taki jest wieczny dekret Boga. A tylko wtedy, gdy nastanie ^apełnia niegodziwości pośród dzieci tej ziemi, zostaną one ^bzmiecione.

11. I to zostanie wam wyjawione, o ^aInne narody, abyście mogły poznać dekrety Boże — abyście mogły odpokutować i nie trwać w swojej niegodziwości aż do pełni, abyście nie sprowadziły na siebie gniewu Bożego, jak uczynili to przedtem mieszkańcy tej ziemi.

12. Oto jest to wyborna ziemia, i każda nacja, która ją posiądzie, będzie ^awolna i niezależna od wszystkich innych nacji pod niebem, jeśli będzie ^bsłużyć Bogu tej ziemi, Jezusowi Chrystusowi, który mu się objawia przez to, co jest zapisane.

13. I teraz powracam do mego zapisu; bowiem stało się, że Pan przywiódł Jereda i jego braci do wielkiego morza, które rozdzielało lądy. I gdy doszli do morza, rozbili swoje namioty i nazwali to miejsce Moriankumer; i mieszkali w namiotach, i mieszkali w namiotach na wybrzeżu przez okres czterech lat.

14. I stało się, że pod koniec czterech lat Pan ponownie przyszedł do brata Jereda, i stał w obłoku, i rozmawiał z nim. I przez trzy godziny rozmawiał z bratem Jereda, i ^akarcił go, albowiem nie pamiętał on o tym, aby ^bwzywać imienia Pana.

15. I brat Jereda odpokutował za zło, które czynił, i wzywał imienia Pana dla dobra swych braci, którzy z nim byli. I Pan powiedział mu: Przebaczę tobie i twym braciom wasze grzechy; ale nie grzeszcie więcej, i pamiętajcie, że mój ^aDuch nie ^bpozostaje na zawsze z człowiekiem; przeto jeśli będziecie grzeszyć, aż dojrzejecie w grzechu, zostaniecie odcięci od obecności Pana. I takie są moje myśli o ziemi, którą dam wam jako dziedzictwo; albowiem będzie to ziemia ^cwyborniejsza niż wszystkie inne ziemie.

16. I Pan powiedział: Zabierz się do pracy i zbuduj barki na wzór tych, które dotychczas budowaliście. I stało się, że brat Jereda zabrał się do pracy, a także jego bracia, i zbudowali barki na wzór dotychczas budowanych, zgodnie z ^ainstrukcjami od Pana. I były one małe, i były one lekkie na wodzie, nawet tak lekkie, jak ptak na wodzie.

17. I zbudowano je w taki sposób, że były niezmiernie ^aszczelne, i niczym misa nie przepuszczały wody; i ich dno było szczelne niczym misa; i ściany boczne były szczelne niczym misa; a zakończenia ich były zaostrzone; a wierzch był szczelny niczym misa; i były one na długość drzewa; a drzwi, kiedy były zamknięte, były szczelne niczym misa.

18. I stało się, że brat Jereda wołał do Pana tymi słowy: O Panie, wykonałem pracę, którą mi nakazałeś, i zbudowałem barki, jak mi poleciłeś.

19. I oto, o Panie, nie ma w nich światła; dokąd mamy je sterować? I zginiemy, bo nie będziemy mogli w nich oddychać, chyba że tylko powietrzem, które w nich jest; przeto zginiemy.

20. I Pan powiedział bratu Jereda: Oto zrobisz otwór u góry, a także u dołu, i gdy brak wam będzie powietrza, odetkacie zawór i napłynie powietrze. A jeśli woda zacznie się przez ten otwór dostawać, oto zatkacie zawór, abyście nie zatonęli w powodzi.

21. I stało się, że brat Jereda uczynił, jak mu Pan polecił.

22. I ponownie wołał do Pana: O Panie, oto uczyniłem, jak mi nakazałeś; i przygotowałem barki dla mego ludu, i nie ma w nich światła. Oto, czy pozwolisz, o Panie, abyśmy przebyli te wielkie wody w ciemności?

23. I Pan powiedział bratu Jereda: Cóż chcesz, abym uczynił, abyście mieli światło w waszych barkach? Albowiem nie możecie mieć okien, gdyż zostałyby one roztrzaskane na kawałki; ani nie zabierzecie z sobą ognia, gdyż nie będziecie płynęli przy świetle ognia.

24. Oto będziecie jak wieloryb na morzu; gdyż będą na was spadać fale wielkie niczym góry. Mimo to będę wyprowadzał was z głębin morskich; albowiem ^awiatry wychodzą z moich ust, i posyłam też ^bdeszcze i powodzie.

25. I oto, przygotuję was na te rzeczy; bowiem nie moglibyście przebyć tych wielkich głębin, gdybym nie przygotował was na fale morskie i na wiatry, które wieją, i na powodzie, które nastaną. Przeto, cóż chcesz, abym uczynił, abyście mieli światło, gdy zostaniecie pochłonięci przez głębiny morskie?