1. I teraz ja, Moroni, przechodzę do zakończenia opisu zagłady ludu, o którym piszę.

2. Oto odrzucili wszystkie słowa Etera, albowiem naprawdę powiedział im o wszystkim od początków człowieka; i że potem, jak wody ^aopadły z powierzchni tej ziemi, stała się ona ziemią wyborniejszą niż wszystkie inne ziemie, wybraną ziemią Pana; przeto Pan chce, aby wszyscy ludzie, którzy żyją na jej powierzchni, Mu ^bsłużyli;

3. I że jest to miejsce ^aNowej Jerozolimy, która ^bzstąpi z nieba, i święte sanktuarium Pana.

4. Oto Eter widział czasy Chrystusa i mówił o ^aNowej Jerozolimie na tej ziemi.

5. I mówił także o domu Izraela i o ^aJerozolimie, skąd ^bLehi miał przybyć — po tym, jak zostanie ona zniszczona, ma zostać odbudowana jako ^cświęte miasto dla Pana; przeto nie może być ono Nową Jerozolimą dlatego, że została zbudowana w dawnych czasach; lecz zostanie odbudowana i stanie się świętym miastem Pana; i będzie zbudowana dla domu Izraela —

6. I że ^aNowa Jerozolima ma być zbudowana na tej ziemi dla resztki potomstwa ^bJózefa, czego ^cznak dano już wcześniej.

7. Albowiem, jak Józef zabrał swego ojca do ziemi ^aegipskiej, gdzie umarł on, tak samo Pan wyprowadził resztkę potomstwa Józefa z ziemi jerozolimskiej, aby okazać miłosierdzie potomkom Józefa, żeby nie ^bwyginęli, podobnie jak okazał miłosierdzie ojcu Józefa, żeby nie zginął.

8. Przeto resztka z domu Józefa rozrośnie się na tej ^aziemi, która stanie się ziemią ich dziedzictwa; i wybudują oni dla Pana święte miasto na wzór dawnej Jerozolimy; i ^bnie będą więcej skonfundowani, dopóki nie nastąpi koniec, kiedy ziemia przeminie.

9. I powstanie ^anowe niebo i nowa ziemia; i będą one jak te poprzednie, tylko że poprzednie przeminęły, i wszystko stało się nowe.

10. Wtedy nastanie Nowa Jerozolima; i błogosławieni będą jej mieszkańcy, bowiem ich szaty będą ^awybielone krwią Baranka; i są to ci, którzy są zaliczeni do resztki potomstwa Józefa, którzy byli z domu Izraela.

11. I wtedy też nastanie dawna Jerozolima; i jej mieszkańcy będą błogosławieni, gdyż będą obmyci krwią Baranka; i są to ci, którzy zostali rozproszeni, a potem ^azgromadzeni z czterech krańców ziemi, i z ^bpółnocnych krajów, i mają oni udział w wypełnieniu przymierza, które Bóg zawarł z ich ojcem ^cAbrahamem.

12. I kiedy to nastanie, wypełni się pismo, które mówi, że ci, którzy byli ^apierwsi, będą ostatnimi; a ci, którzy byli ostatni, będą pierwszymi.

13. I zamierzałem napisać o tym więcej, ale mi zabroniono; lecz wielkie i zdumiewające były proroctwa Etera; lecz mieli go za nic, i wypędzili go; i krył się w jamie skalnej za dnia, a nocą wychodził, aby oglądać to, co miało się stać z ludźmi.

14. I gdy mieszkał w jamie skalnej, zapisał do końca tę kronikę, oglądając nocą zniszczenia, które spadały na lud.

15. I stało się, że tego samego roku, kiedy wypędzono go spośród ludu, nastała pośród nich wielka wojna, bo powstało wielu, którzy byli potężnymi mężami, i chcieli zniszczyć Koriantumra przez swoje tajemne, niegodziwe plany, o których już mówiono.

16. I teraz Koriantumr, wykształciwszy się we wszelkich sztukach wojennych oraz wszelkich fortelach świata, wytoczył bitwę tym, którzy chcieli go zniszczyć.

17. I nie odpokutował, ani też jego piękni synowie, ani córki; ani piękni synowie i córki Kohora; ani piękni synowie i córki Korihora; i, krótko mówiąc, nie było nikogo pośród ich pięknych synów i córek na powierzchni całej tej ziemi, kto odpokutowałby za swe grzechy.

18. Przeto stało się, że podczas pierwszego roku, gdy Eter mieszkał w jamie skalnej, wielu ludzi zostało zabitych mieczem przez te ^atajemne sprzysiężenia, które walczyły przeciwko Koriantumrowi, aby mogły zdobyć królestwo.

19. I stało się, że synowie Koriantumra walczyli wiele i stracili wiele krwi.

20. I drugiego roku do Etera doszło słowo Pana, że ma pójść do ^aKoriantumra i prorokować mu, że jeśli odpokutuje z całym swoim domostwem, Pan da mu królestwo i oszczędzi ten lud —

21. Inaczej zostaną oni zniszczeni, i całe jego domostwo oprócz niego samego. A przeżyje tylko po to, by zobaczyć wypełnienie się proroctw danych w odniesieniu do ^ainnego ludu, który otrzyma tę ziemię w posiadanie; i Koriantumr zostanie przez nich pochowany; i każda dusza zostanie zniszczona oprócz ^bKoriantumra.

22. I stało się, że ani Koriantumr nie odpokutował, ani jego domostwo, ani też jego lud; i wojny nie ustały; i chcieli zabić Etera, ale uciekł przed nimi i ukrył się znowu w jamie skalnej.

23. I stało się, że powstał Szared, który także wytoczył bitwę Koriantumrowi; i pobił go tak, że w trzecim roku wziął go do niewoli.

24. I w czwartym roku synowie Koriantumra pobili Szareda, i przywrócili znowu królestwo swemu ojcu.

25. I zapanowała wojna na całej powierzchni tej ziemi, i każdy ze swoją bandą walczył o cokolwiek zapragnął.

26. I byli tam złoczyńcy, i — krótko mówiąc — wszelkiego rodzaju niegodziwość panowała na całej powierzchni tej ziemi.

27. I stało się, że Koriantumr gniewał się niezmiernie na Szareda, i poszedł z nim walczyć ze swoimi armiami; i spotkali się w wielkim gniewie, i spotkali się w dolinie Gilgal; a bitwa była niezmiernie ciężka.

28. I stało się, że Szared walczył z Koriantumrem przez okres trzech dni. I stało się, że Koriantumr pobił go i ścigał, aż doszedł do niziny Heszlon.

29. I stało się, że na tej nizinie Szared znowu wytoczył mu bitwę; i oto, pobił Koriantumra, i wyparł go z powrotem do doliny Gilgal.

30. I Koriantumr ponownie wytoczył bitwę Szaredowi w dolinie Gilgal, w której pobił Szareda i zabił go.

31. I Szared zranił Koriantumra w udo, tak że nie brał udziału w bitwach przez okres dwóch lat, podczas gdy wszyscy ludzie na całej powierzchni tej ziemi przelewali krew, i nikt nie mógł ich powstrzymać.