1 Արդ, եղավ այնպես, որ հետո, երբ Ամուղեկը վերջ դրեց այս խոսքերին, նրանք ետ քաշվեցին բազմությունից և եկան Երսոնի երկիրը:

2 Այո, մնացած եղբայրները, Զորամացիներին խոսքը քարոզելուց հետո, նույնպես եկան Երսոնի երկիրը:

3 Եվ եղավ այնպես, որ հետո, երբ Զորամացիների առավել հանրաճանաչ մասը խորհրդակցեց միասին այն խոսքերի վերաբերյալ, որոնք քարոզվել էին իրենց, նրանք զայրացան խոսքի պատճառով, քանզի այն կործանում էր նրանց ^անենգությունը. հետևաբար, նրանք չկամեցան ականջ դնել խոսքերին:

4 Եվ նրանք ուղարկեցին և ի մի հավաքեցին ողջ ժողովրդին՝ ամբողջ երկրով մեկ, և խորհրդակցեցին նրանց հետ այն խոսքերի վերաբերյալ, որոնք ասվել էին:

5 Արդ, նրանց կառավարիչները և նրանց քահանաները և նրանց ուսուցիչները թույլ չտվեցին ժողովրդին իմանալ իրենց ցանկությունների մասին. հետևաբար, նրանք գաղտնի պարզեցին բոլոր մարդկանց մտքերը:

6 Եվ եղավ այնպես, որ հետո, երբ նրանք պարզեցին բոլոր մարդկանց մտքերը, նրանք, ովքեր կողմ էին խոսքերին, որոնք խոսվել էին Ալմայի կողմից և նրա եղբայրների, դուրս գցվեցին երկրից. և նրանք շատ էին. և նրանք նույնպես եկան Երսոնի երկիրը:

7 Եվ եղավ այնպես, որ Ալման ու նրա եղբայրներն օգնեցին նրանց:

8 Արդ, Զորամացիները բարկացած էին Ամմոնի ժողովրդի վրա, ովքեր Երսոնում էին, և Զորամացիների գլխավոր կառավարիչը լինելով մի շատ ամբարիշտ մարդ, Ամմոնի ժողովրդի մոտ ուղարկեց՝ կամենալով, որ նրանք դուրս գցեին իրենց երկրից բոլոր նրանց, ովքեր իրենց մոտից անցել էին նրանց երկիրը:

9 Եվ նա շատ սպառնալիքներ թափեց նրանց դեմ: Եվ այժմ Ամմոնի ժողովուրդը չէր վախենում նրանց խոսքերից. հետևաբար, նրանք դուրս չգցեցին նրանց, այլ ընդունեցին Զորամացիների բոլոր աղքատներին, ովքեր անցել էին իրենց մոտ. և նրանք ^ակերակրեցին նրանց, և հագցրեցին նրանց, և տվեցին նրանց հողեր՝ ժառանգության համար. և նրանք օժանդակեցին նրանց՝ ըստ նրանց պահանջների:

10 Արդ, դա բարկության դրդեց Զորամացիներին՝ Ամմոնի ժողովրդի դեմ, և նրանք սկսեցին շփվել Լամանացիների հետ և նրանց ևս դրդել բարկության՝ ընդդեմ նրանց:

11 Եվ այսպիսով, Զորամացիներն ու Լամանացիները սկսեցին պատրաստություններ տեսնել պատերազմի համար Ամմոնի ժողովրդի դեմ, և նաև Նեփիացիների դեմ:

12 Եվ այսպես ավարտվեց Նեփիի ժողովրդի վրա դատավորների կառավարման տասնյոթերորդ տարին:

13 Եվ Ամմոնի ժողովուրդը հեռացավ Երսոնի երկրից, և եկավ հասավ Մելեքի երկիրը, և տեղ տվեց Երսոնի երկրում Նեփիացիների զորքերին, որպեսզի նրանք կարողանային կռվել Լամանացիների զորքերի և Զորամացիների զորքերի դեմ. և այսպես, սկսվեց մի պատերազմ Լամանացիների ու Նեփիացիների միջև, դատավորների կառավարման տասնութերորդ տարում. և նրանց պատերազմների մի ^ապատմություն կտրվի հետագայում:

14 Եվ Ալման և Ամմոնը և նրանց եղբայրները, և նաև Ալմայի երկու որդիները, Զորամացիներից ^աշատերին ապաշխարության բերելիս Աստծո ձեռքին գործիքներ լինելուց հետո, վերադարձան Զարահեմլայի երկիրը. և բոլոր նրանք, ովքեր բերվեցին ապաշխարության, դուրս քշվեցին իրենց երկրից, բայց նրանք ունեցան հողեր իրենց ժառանգության համար Երսոնի երկրում, և նրանք վերցրեցին զենքեր՝ պաշտպանելու իրենց և իրենց կանանց ու երեխաներին և իրենց հողերը:

15 Արդ, Ալման, վշտացած լինելով իր ժողովրդի անօրինության համար, այո, պատերազմների համար և արյունահեղությունների և հակառակությունների, որ նրանց մեջ էին. և հայտարարած լինելով խոսքը, կամ ուղարկելով խոսքը՝ հայտարարելու բոլոր ժողովրդի մեջ, ամեն քաղաքում. և տեսնելով, որ մարդկանց սրտերը սկսում էին կարծրանալ, և որ նրանք սկսում էին ^ավիրավորվել խոսքի խստության պատճառով, նրա սիրտն անչափ վշտացավ:

16 Հետևաբար, նա կարգադրեց, որ իր որդիները հավաքվեին միասին, որպեսզի նա կարողանար նրանցից ամեն մեկին առանձին տալ իր ^ահանձնարարությունը, արդարությանը պատկանող բաների վերաբերյալ: Եվ մենք ունենք մի պատմություն՝ նրա պատվիրանների, որոնք նա տվեց նրանց՝ ըստ իր սեփական հիշատակարանի: