1. I oto, teraz stało się, że Lamanici ci byli jeszcze bardziej gniewni, gdyż zabili swych braci; przeto poprzysięgli zemstę Nefitom; a tymczasem nie próbowali więcej zabijać ^aAnti-Nefi-Lehitów.

2. Lecz ze swymi armiami przekroczyli granice ziemi zarahemlskiej i napadli na ludzi, którzy byli w ziemi ammonihańskiej, i ^azgładzili ich.

3. A potem stoczyli wiele bitew z Nefitami, podczas których ich wypędzano i zabijano.

4. I spośród zabitych Lamanitów prawie wszyscy byli ^apotomkami Amulona i jego braci, którzy byli kapłanami Noego, i ginęli z rąk Nefitów;

5. I ci, którzy pozostali, uciekli do wschodniej części pustkowia i, zagarnąwszy moc i władzę nad Lamanitami, skazali na ^aśmierć w ogniu wielu Lamanitów z powodu ich wiary —

6. Albowiem wielu z ^anich, doznawszy ciężkich strat i udręk, zostało pobudzonych do przypomnienia sobie ^bsłów Aarona i jego braci, głoszonych im na ich ziemi; dlatego zaczęli wątpić w ^ctradycje swych ojców i wierzyć w Pana, że dał On wielką moc Nefitom; i bardzo wielu z nich nawróciło się na pustkowiu.

7. I stało się, że ich włodarze, którzy wywodzili się od ocalałych dzieci ^aAmulona, skazali ich na ^bśmierć, zaiste, wszystkich tych, którzy wierzyli w te rzeczy.

8. A ich męczeńska śmierć spowodowała, że wielu ich braci zapałało gniewem; i zaczęły się spory na pustkowiu; i Lamanici zaczęli ^atropić potomków Amulona i jego braci, i zabijać ich; a oni uciekli do wschodniej części pustkowia.

9. I oto do tego dnia są oni tropieni przez Lamanitów. Tak wypełniły się słowa Abinadiego, które powiedział o potomkach kapłanów, którzy skazali go na śmierć w ogniu.

10. Albowiem powiedział im: Co ze mną ^auczynicie, będzie przykładem tego, co nastąpi.

11. I Abinadi był pierwszym, który poniósł ^aśmierć w ogniu z powodu swej wiary w Boga; teraz to, co powiedział, oznaczało, że wielu poniesie śmierć w ogniu, tak jak on.

12. I powiedział kapłanom Noego, że ich potomkowie skażą wielu na podobną śmierć, i że w podobny sposób będą rozproszeni po ziemi, i będą zabijani, tak samo jak owce bez pasterza są pędzone i zabijane przez dzikie zwierzęta; i oto, teraz te słowa sprawdziły się, gdyż byli pędzeni przez Lamanitów, i byli tropieni, i byli zabijani.

13. I stało się, że gdy Lamanici przekonali się, że nie byli w stanie pokonać Nefitów, powrócili do swej ziemi; i wielu z nich osiedliło się na ziemi ismaelskiej i na ziemi nefickiej, przystępując do ludu Boga, to jest do ludu ^aAnti-Nefi-Lehitów.

14. I oni również ^azakopali swą broń wojenną, tak jak ich bracia, i zaczęli być prawym ludem; i postępowali drogami Pana, i pilnie przestrzegali Jego przykazań i statutów.

15. Zaiste, i przestrzegali prawa Mojżesza; bowiem było konieczne, aby na razie przestrzegali ^aprawa Mojżesza, gdyż jak dotąd nie wszystko jeszcze wypełniło się. Lecz bez względu na prawo Mojżesza, oczekiwali przyjścia Chrystusa, uważając, że prawo Mojżesza było ^bsymbolem Jego przyjścia, i wierzyli, że muszą przestrzegać tych ^czewnętrznych obrządków aż do czasu, gdy On im się objawi.

16. I nie przypuszczali, że ^azbawienie następuje dzięki ^bprawu Mojżesza; lecz że prawo Mojżesza służy do wzmocnienia ich wiary w Chrystusa; i tak przez swą wiarę zachowali ^cnadzieję wiecznego zbawienia, polegając na duchu proroctwa, który mówił o tym, co nastąpi.

17. I teraz oto Ammon i Aaron, i Omner, i Himni, i ich bracia radowali się niezmiernie sukcesami, jakie odnieśli pośród Lamanitów, widząc, że Pan wysłuchał ich ^amodlitw i spełnił każde Swoje słowo odnoszące się do nich w najdrobniejszym szczególe.