ព្រះគម្ពីរ
អាលម៉ា 10


ជំពូក​ទី ១០

លីហៃ​ជា​ពូជ​របស់​ម៉ាន៉ាសេ — អាមូលេក​រាប់​រៀប​អំពី​បញ្ជា​ពី​ទេវតា​ឲ្យ​លោក​ថែទាំ​ដល់​អាលម៉ា — ការ​អធិស្ឋាន​ទាំង​ឡាយ​របស់​ពួក​សុចរិត​បាន​ជួយ​ឲ្យ​ប្រជាជន​រស់នៅ — ពួក​មេធាវី និង​ពួក​ចៅក្រម​ដែល​ទុច្ចរិត សាង​មូលដ្ឋាន​នៃ​ការ​បំផ្លិចបំផ្លាញ​ប្រជាជន។ ប្រមាណ​ជា​ឆ្នាំ ៨២ ម.គ.ស.។

ឥឡូវ​នេះ ពាក្យ​ទាំង​នេះ​គឺជា​ពាក្យ​ដែល​អាមូលេក​បាន​ផ្សាយ​ប្រាប់​ដល់​ប្រជាជន ដែល​នៅ​ដែនដី​អាំម៉ូណៃហា ថា ៖

ខ្ញុំ​គឺ​អាមូលេក ជា​កូន​ប្រុស​របស់​គីឌដូណា ដែល​ជា​កូន​ប្រុស​របស់​អ៊ីសម៉ាអែល ដែល​ត្រូវ​ជា​កូន​ចៅ​របស់​អ័មីណាដៃ គឺជា​អ័ប៊ីណាដៃ​តែមួយ​នោះ ដែល​បាន​បកប្រែ​អក្សរ​នៅ​លើ​ជញ្ជាំង​នៃ​ព្រះ​វិហារ​បរិសុទ្ធ ដែល​បាន​សរសេរ​ដោយ​អង្គុលី​នៃ​ព្រះ។

ហើយ​អ័ប៊ីណាដៃ ជា​ពូជ​ពង្ស​របស់​នីហ្វៃ គឺជា​កូន​ប្រុស​របស់​លីហៃ ដែល​បាន​ចេញ​ពី​ដែនដី​យេរូសាឡិម​មក ដែល​ត្រូវ​ជា​ពូជ​ពង្ស នៃ​ម៉ាន៉ាសេ ដែល​ជា​កូន​ប្រុស​របស់​យ៉ូសែប ដែល​ត្រូវ​បាន​លក់​ទៅ​ស្រុក​អេស៊ីព្ទ ដោយ​ស្នាដៃ​របស់​បងៗ​លោក។

ហើយ​មើល​ចុះ ខ្ញុំ​ក៏​ជា​មនុស្ស​ម្នាក់​ដ៏​ពុំ​ខ្វះ​មនុស្ស​រាប់​អាន​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​មនុស្ស​ទាំង​អស់ ដែល​ស្គាល់​ខ្ញុំ​ទេ មែន​ហើយ មើល​ចុះ ខ្ញុំ​មាន​សាច់ញាតិ និង​មិត្ត​ជា​ច្រើន ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​រក​បាន​ទ្រព្យសម្បត្តិ​ជា​ច្រើន ដោយ​ដៃ​ដ៏​ឧស្សាហ៍​របស់​ខ្ញុំ​ដែរ។

ទោះ​ជា​មាន​ការណ៍​អស់​ទាំង​នេះ​ក៏​ដោយ គង់តែ​ខ្ញុំ​ពុំ​ដែល​បាន​ដឹង​ច្រើន អំពី​ផ្លូវ​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់ អំពី​សេចក្ដី​អាថ៌កំបាំង​ទាំង​ឡាយ និង​អំពី​ព្រះ​ចេស្ដា​ដ៏​អស្ចារ្យ​របស់​ទ្រង់​ដែរ។ ខ្ញុំ​បាន​និយាយ​ថា ខ្ញុំ​មិនដែល​បាន​ដឹង​ច្រើន​នូវ​រឿង​ទាំង​នេះ ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ ខ្ញុំ​ភាន់ច្រឡំ ព្រោះ​ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​ច្រើន​ដង​នូវ​ការ​អាថ៌កំបាំង​ទាំង​ឡាយ​របស់​ទ្រង់ និង​ព្រះ​ចេស្ដា​ដ៏​អស្ចារ្យ​របស់​ទ្រង់ មែន​ហើយ ព្រម​ទាំង​ការ​រក្សា​ជីវិត​នៃ​ប្រជាជន​នេះ​ទុក​ឲ្យ​បាន​គង់​វង់​ផង។

ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ គង់តែ​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ចិត្ត​រឹងរូស​ដែរ ត្បិត​ខ្ញុំ​ត្រូវ​បាន​ហៅ​ជា​ច្រើន​ដង តែ​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ជា​មិន​ឮ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ ខ្ញុំ​បាន​ដឹង​អំពី​ការណ៍​ទាំង​នេះ តែ​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ជា​មិន​ដឹង ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ ខ្ញុំ​បាន​បះបោរ​ទាស់​នឹង​ព្រះ​នៅ​ក្នុង​សេចក្ដី​ទុច្ចរិត​នៃ​ចិត្ត​ខ្ញុំ រហូត​ដល់​ថ្ងៃ​ទី​បួន​នៃ​ខែ​ទី​ប្រាំពីរ​នេះ ដែល​នៅ​ឆ្នាំ​ទី​ដប់​ក្នុង​រជ្ជកាល​នៃ​ពួក​ចៅក្រម។

នៅ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុងតែ​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​សួរសុខទុក្ខ​ញាតិ​សន្តាន​ដ៏​ជិត​ម្នាក់ មើល​ចុះ មាន​ទេវតា​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់​មួយ​បាន​លេច​មក​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ឃើញ ហើយ​និយាយ​ថា ៖ អាមូលេក​អើយ ចូរ​អ្នក​ត្រឡប់​ទៅ​ផ្ទះ​អ្នក​វិញ​ចុះ ព្រោះ​អ្នក​នឹង​បាន​ប្រទាន​អាហារ​ដល់​ព្យាការី​នៃ​ព្រះ​ម្នាក់ មែន​ហើយ ជា​មនុស្ស​បរិសុទ្ធ​ម្នាក់ គឺជា​អ្នក​សំណប់​នៃ​ព្រះ​ដែល​បាន​រើស ត្បិត​លោក​បាន​តម​អាហារ​អស់​ជា​ច្រើន​ថ្ងៃ​មក​ហើយ ពី​ព្រោះ​តែ​អំពើ​បាប​របស់​ប្រជាជន​នេះ ហើយ​លោក​កំពុងតែ​ឃ្លាន​អាហារ ហើយ​អ្នក​ត្រូវ​ទទួល​លោក​ចូល​ក្នុង​ផ្ទះ​អ្នក ហើយ​ត្រូវ​ឲ្យ​អាហារ​លោក​បរិភោគ ហើយ​លោក​នឹង​ប្រទាន​ពរ​ដល់​អ្នក និង​គ្រួសារ​អ្នក ហើយ​ព្រះ​ពរ​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់​នឹង​សណ្ឋិត​លើ​អ្នក និង​លើ​គ្រួសារ​អ្នក។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​តាម​សំឡេង​របស់​ទេវតា​នោះ ហើយ​ក៏​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​ខ្ញុំ​វិញ។ ហើយ​នៅ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុងតែ​ធ្វើ​ដំណើរ​មក​ផ្ទះ​វិញ នោះ​ខ្ញុំ​បាន​ជួប​នឹង​បុរស ដែល​ទេវតា​បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ ថា ៖ អ្នក​ត្រូវ​ទទួល​ចូល​ក្នុង​ផ្ទះ​អ្នក — ហើយ​មើល​ចុះ គឺជា​បុរស​ដដែល ដែល​ធ្លាប់​បាន​និយាយ​ទៅ​កាន់​អ្នក​អំពី​កិច្ចការ​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ព្រះ។

ហើយ​ទេវតា​នោះ​បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា បុរស​នោះ​ជា​មនុស្ស​បរិសុទ្ធ​ម្នាក់ ហេតុ​ដូច្នោះ​ហើយ ខ្ញុំ​ដឹង​ថា លោក​ជា​មនុស្ស​បរិសុទ្ធ​មែន ពី​ព្រោះ​ទេវតា​នៃ​ព្រះ​បាន​ប្រាប់​ថា​ដូច្នោះ។

១០ហើយ​ម្យ៉ាង​ទៀត ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ការណ៍​ទាំង​ឡាយ​ដែល​អ្នក​នោះ​បាន​ធ្វើ​បន្ទាល់ គឺជា​ការ​ពិត ត្បិត​មើល​ចុះ ខ្ញុំ​សូម​ប្រាប់​អ្នក​ថា ប្រាកដ​ដូច​ជា​ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់នៅ ព្រម​ទាំង​បាន​ចាត់​ឲ្យ​ទេវតា​របស់​ទ្រង់​មក​សម្ដែង​ការណ៍​ទាំង​នេះ​ដល់​ខ្ញុំ ហើយ​ការណ៍​នេះ ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​នៅ​ពេល​ដែល​អាលម៉ា​ស្នាក់​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​ខ្ញុំ។

១១ត្បិត​មើល​ចុះ លោក​បាន​ប្រទាន​ពរ​ដល់​គ្រួសារ​ខ្ញុំ លោក​បាន​ប្រទាន​ពរ​ដល់​ខ្ញុំ និង​ប្រពន្ធ​ខ្ញុំ និង​កូន​ចៅ​ខ្ញុំ និង​ឪពុក​ខ្ញុំ និង​ក្រុម​ញាតិ​របស់​ខ្ញុំ មែន​ហើយ គឺ​អស់​ទាំង​ញាតិ​សន្តាន​របស់​ខ្ញុំ ក៏​លោក​បាន​ប្រទាន​ពរ​ឲ្យ​ដែរ ហើយ​ព្រះ​ពរ​នៃ​ព្រះ​បាន​ធ្លាក់​មក​លើ​យើង ស្រប​តាម​ពាក្យ​ដែល​លោក​បាន​ថ្លែង។

១២ហើយ​ឥឡូវ​នេះ កាល​អាមូលេក​បាន​និយាយ​ពាក្យ​ទាំង​នេះ​ហើយ នោះ​ប្រជាជន​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​មាន​សេចក្ដី​អស្ចារ្យ ដោយ​ឃើញ​ថា មាន​សាក្សី​លើស​ជាង​មួយ ដែល​បាន​ធ្វើ​បន្ទាល់ អំពី​ការណ៍​ដែល​ពួក​គេ​ត្រូវ​ចោទ ហើយ​អំពី​ការណ៍​ទាំង​ឡាយ ដែល​នឹង​កើត​ឡើង ក្នុង​ពេល​ខាង​មុខ​ផង ស្រប​តាម​វិញ្ញាណ​នៃ​ការ​ព្យាករណ៍​ដែល​នៅ​ក្នុង​ពួក​គេ។

១៣ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ គង់​តែ​មាន​មនុស្ស​ខ្លះ​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​គេ ដែល​ចង់​សួរ​អ្នក​ទាំង​ពីរ ក្រែង​គេ​អាច​ប្រើ​កល​ល្បិច ដើម្បី​ចាប់​សម្ដី​អ្នក​ទាំង​ពីរ ក្រែង​គេ​អាច​រក​ទី​ទាស់​នឹង​អ្នក​ទាំង​ពីរ​នោះ ដើម្បី​គេ​អាច​ប្រគល់​អ្នក​ទាំង​ពីរ​ទៅ​ឲ្យ​ចៅក្រម​គេ យក​ទៅ​ជំនុំ​ជំរះ​តាម​ច្បាប់ ហើយ​ដើម្បី​យក​អ្នក​ទាំង​ពីរ​ទៅ​សម្លាប់ ឬ​ដាក់​គុក​ចោល តាម​ទោស​ដែល​គេ​អាច​ប្រឌិត​ឡើង ឬ​ធ្វើ​ជា​សាក្សី​ទាស់​នឹង​អ្នក​ទាំង​ពីរ។

១៤ឥឡូវ​នេះ ពួក​អ្នក​ដែល​ចង់​បំផ្លាញ​អ្នក​ទាំង​ពីរ​នោះ គឺជា​ពួក​មេធាវី ដែល​បាន​ជួល ឬ​បាន​តែងតាំង​ឡើង​ដោយ​ប្រជាជន ដើម្បី​អភិបាល​ច្បាប់​នៅ​ពេល​ជំនុំ ឬ​នៅ​ក្នុង​ការ​ជំនុំ​ទោស​ឧក្រិដ្ឋ​របស់​ប្រជាជន​នៅ​ខាង​មុខ​ពួក​ចៅក្រម។

១៥ឥឡូវ​នេះ ពួក​មេធាវី​ទាំង​នេះ បាន​រៀន​ចេះ​នូវ​ការ​ប្រសប់ និង​ឧបាយកល​ទាំង​អស់​នៃ​ប្រជាជន ហើយ​ការណ៍​នេះ​គឺ​ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​ស្ទាត់ជំនាញ​ក្នុង​មុខរបរ​របស់​គេ។

១៦ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពួក​គេ​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​សួរ​អាមូលេក ក្រែង​គេ​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​ឆ្លើយ​ខុស​នឹង​សម្ដី​ខ្លួន ឬ​ផ្ទុយ​នឹង​ពាក្យ​ដែល​លោក​បាន​និយាយ។

១៧ឥឡូវ​នេះ ពួក​គេ​ពុំ​បាន​ដឹង​ថា អាមូលេក​អាច​ដឹង​នូវ​បំណង​របស់​គេ​នោះ​ឡើយ។ ប៉ុន្តែ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា នៅ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ចាប់​ផ្ដើម​សួរ​លោក នោះ​លោក​បាន​យល់​ដល់​គំនិត​របស់​គេ ហើយ​លោក​បាន​និយាយ​ទៅ​គេ​ថា ៖ នែ៎ ពួក​តំណ​មនុស្ស​ទុច្ចរិត និង​ខូច​អើយ គឺ​ពួក​មេធាវី និង​ពួក​អ្នក​មាន​ពុត ត្បិត​អ្នក​រាល់​គ្នា​កំពុងតែ​សាង​មូលដ្ឋាន​នៃ​អារក្ស ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​កំពុង តែ​ដាក់​អន្ទាក់ និង​អង្គប់ ដើម្បី​ចាប់​មនុស្ស​បរិសុទ្ធ​នៃ​ព្រះ​ទេតើ។

១៨អ្នក​រាល់​គ្នា​កំពុងតែ​ធ្វើ​ផែនការ ដើម្បី​បង្ខូច​ផ្លូវ​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ពួក​សុចរិត ហើយ​នាំ​សេចក្ដី​ពិរោធ​នៃ​ព្រះ ឲ្យ​ធ្លាក់​មក​លើ​ក្បាល​អ្នក គឺ​នាំ​មក​នូវ​ការ​បំផ្លិចបំផ្លាញ​ដល់​ប្រជាជន​នេះ​ទាំង​ស្រុង។

១៩មែន​ហើយ ម៉ូសាយ ជា​ស្ដេច​ចុង​ក្រោយ​បង្អស់​របស់​យើង កាលដែល​ទ្រង់​ជិត​ប្រគល់​នគរ តែ​គ្មាន​អ្នក​ណា​ដែល​ទ្រង់​នឹង​ប្រគល់​សោះ ទើប​បាន​ឲ្យ​ប្រជាជន​នេះ​អភិបាល ដោយ​សំឡេង​របស់​ខ្លួន មាន​បន្ទូល​យ៉ាង​ច្បាស់​ថា — មែន​ហើយ ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល​យ៉ាង​ច្បាស់​ថា បើ​ដល់​ពេល​ណា​សំឡេង​របស់​ប្រជាជន​រើស​យក​សេចក្ដី​ទុច្ចរិត បាន​ន័យ​ថា បើ​ដល់​ពេល​ណា​ដែល​ប្រជាជន​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​អំពើ​ល្មើស គឺ​ពួក​គេ​បាន​ទុំ​សុស ដើម្បី​បំផ្លិច​បំផ្លាញ​ចោល​ហើយ។

២០ហើយ​ឥឡូវ​នេះ ខ្ញុំ​សូម​ប្រាប់​អ្នក​ថា ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​ជំនុំ​ជំរះ​យ៉ាង​ត្រឹម​ត្រូវ​ចំពោះ​អំពើ​ទុច្ចរិត​ទាំង​ឡាយ​របស់​អ្នក ទ្រង់​ស្រែក​ប្រកាស​ប្រាប់​យ៉ាង​ជាក់ ដោយ​សំឡេង​នៃ​ពួក​ទេវតា​របស់​ទ្រង់ មក​រក​ប្រជាជន​នេះ​ថា ៖ ចូរ​អ្នក​ប្រែចិត្ត​ចុះ ចូរ​ប្រែចិត្ត​ចុះ ត្បិត​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌​នៅ​ជិត​ដៃ​បង្កើយ។

២១មែន​ហើយ ទ្រង់​ស្រែក​ប្រាប់​យ៉ាង​ជាក់ ដោយ​សំឡេង​នៃ​ពួក​ទេវតា​របស់​ទ្រង់​ថា ៖ យើង​នឹង​ចុះ​មក​ក្នុង​ចំណោម​រាស្ត្រ​យើង​ដោយ​សេចក្ដី​ពិត និង​សេចក្ដី​យុត្តិធម៌​នៅ​ក្នុង​ដៃ​យើង។

២២មែន​ហើយ ហើយ​ខ្ញុំ​សូម​ប្រាប់​អ្នក​ថា បើ​សិន​ជា​ពុំ​ដោយ​សារ​ការ​អធិស្ឋាន​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ពួក​សុចរិត ដែល​នៅ​លើ​ដែនដី​ឥឡូវ​នេះ​ទេ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ច្បាស់​ជា​ឥឡូវ​នេះ​ត្រូវ​ពិនិត្យពិច័យ ដោយ​ការ​បំផ្លិចបំផ្លាញ​ទាំង​ស្រុង​ទៅ​ហើយ ទោះ​ពុំ​ត្រូវ​បំផ្លាញ​ដោយ​ទឹក​ជំនន់ ដូច​ប្រជាជន​ក្នុង​ជំនាន់​លោក​ណូអេ​ក្ដី គង់តែ​នឹង​ត្រូវ​បំផ្លាញ​ដោយ​អំណត់​អត់ ដោយ​ជំងឺ​អាសន្នរោគ និង​ដោយ​ដាវ​ដែរ។

២៣តែ​ដោយ​សារ​ការ​អធិស្ឋាន​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ពួក​សុចរិត ទើប​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បាន​នៅ​រស់ ឥឡូវ​នេះ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ បើ​សិន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​បណ្ដេញ​ពួក​សុចរិត​ចេញ​ពី​ចំណោម​អ្នក ខណៈ​នោះ ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​នឹង​ពុំ​ទប់​ព្រះ​ហស្ត​របស់​ទ្រង់​ឡើយ តែ​នៅ​ក្នុង​សេចក្ដី​ពិរោធ​ដ៏​ខ្លាំង​របស់​ទ្រង់ ទ្រង់​នឹង​មក​ទាស់​នឹង​អ្នក ខណៈ​នោះ អ្នក​នឹង​ត្រូវ​វាយ​ដោយ​អំណត់​អត់ ដោយ​ជំងឺ​អាសន្នរោគ និង​ដោយ​ដាវ ឯ​ពេល​នោះ​ជិត​មក​ដល់​ហើយ លើកលែង​អ្នក​ប្រែ​ចិត្ត។

២៤ហើយ​ឥឡូវ​នេះ ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ប្រជាជន​ខឹង​នឹង​អាមូលេក​កាន់តែ​ខ្លាំង​ឡើង ហើយ​ពួក​គេ​បាន​ស្រែក​ថា ៖ អ្នក​នេះ​បាន​ជេរប្រមាថ​ដល់​ច្បាប់​ទាំង​ឡាយ​របស់​យើង​ដែល​ត្រឹម​ត្រូវ និង​ដល់​ពួក​មេធាវី​ដ៏​ឈ្លាសវៃ​របស់​យើង ដែល​យើង​បាន​រើស​តាំង​ឡើង។

២៥តែ​អាមូលេក​បាន​លាត​ដៃ​លោក ហើយ​ស្រែក​ជា​ខ្លាំង​ទៅ​គេ​ថា ៖ នែ៎ ពួក​តំណ​មនុស្ស​ទុច្ចរិត និង​ខូច​អើយ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ត្រូវ​អារក្ស​សាតាំង​ក្ដាប់​ជាប់​នូវ​ដួង​ចិត្ត​របស់​អ្នក​ដូច្នេះ? ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​អ្នក​បណ្ដោយ​ខ្លួន​ឲ្យ​វា​មាន​អំណាច​មក​លើ​អ្នក ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ងងឹតភ្នែក ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​អ្នក​យល់​ពាក្យ​ទាំង​ឡាយ ដែល​បាន​និយាយ​តាម​ការ​ពិត​ទៅ​វិញ?

២៦ត្បិត​មើល​ចុះ តើ​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​បន្ទាល់​ទាស់​នឹង​ច្បាប់​របស់​អ្នក​ឬ? អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​យល់​ទេ អ្នក​រាល់​គ្នា​និយាយ​ថា ខ្ញុំ​បាន​និយាយ​ទាស់​នឹង​ច្បាប់​អ្នក​ទៅ​វិញ តែ​ខ្ញុំ​ពុំ​បាន​ធ្វើ​យ៉ាង​នោះ​ទេ តែ​ខ្ញុំ​បាន​និយាយ​ក្នុង​ការ​គាំទ្រ​ដល់​ច្បាប់​របស់​អ្នក ដើម្បី​កាត់ទោស​ដល់​អ្នក​វិញ​ទេតើ។

២៧ហើយ​ឥឡូវ​នេះ មើល​ចុះ ខ្ញុំ​សូម​ប្រាប់​អ្នក​ថា មូលដ្ឋាន​នៃ​ការ​បំផ្លិចបំផ្លាញ​ប្រជាជន​នេះ បាន​ចាប់​ផ្ដើម​សាង​ឡើង ដោយ​អំពើ​ដ៏​ឥត​សុចរិត​របស់​ពួក​មេធាវី និង​ពួក​ចៅក្រម​របស់​អ្នក។

២៨ហើយ​ឥឡូវ​នេះ ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា កាល​អាមូលេក​បាន​និយាយ​ពាក្យ​ទាំង​នេះ​ហើយ នោះ​ប្រជាជន​បាន​ស្រែក​ទាស់​នឹង​លោក​ថា ៖ ឥឡូវ​នេះ យើង​ដឹង​ថា មនុស្ស​នេះ​ជា​កូន​នៃ​អារក្ស ព្រោះ​វា​បាន​កុហក​ដល់​យើង ព្រោះ​វា​បាន​និយាយ​ទាស់​នឹង​ច្បាប់​របស់​យើង។ ប៉ុន្តែ​ឥឡូវ​នេះ វា​និយាយ​ថា វា​មិន​បាន​និយាយ​ទាស់​នឹង​ច្បាប់​របស់​យើង​ទេ។

២៩ហើយ​ម្យ៉ាង​ទៀត វា​បាន​បង្អាប់​ដល់​ពួក​មេធាវី​របស់​យើង និង​ពួក​ចៅក្រម​របស់​យើង។

៣០ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពួក​មេធាវី​បាន​បញ្ចូល​ទៅ​ក្នុង​ចិត្ត​ប្រជាជន​ថា គេ​ត្រូវ​ចាំ​ការណ៍​ទាំង​នេះ ដើម្បី​ទាស់​នឹង​លោក។

៣១ហើយ​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​គេ មាន​មនុស្ស​ម្នាក់​ឈ្មោះ ស៊ីអែសរ៉ុម។ ឥឡូវ​នេះ មនុស្ស​នេះ​គឺជា​អ្នក​ដឹក​មុខ​គេ ក្នុង​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​អាមូលេក និង​អាលម៉ា គាត់​ជា​អ្នក​ជំនាញការ​បំផុត​ម្នាក់​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​គេ ដោយ​មាន​កិច្ចការ​ទាក់​ទង​ជា​ច្រើន​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជាជន។

៣២ឥឡូវ​នេះ គោលបំណង​របស់​ពួក​មេធាវី​ទាំង​នេះ គឺ​ស្វែងរក​កម្រៃ​ដល់​ខ្លួន ហើយ​គេ​បាន​កម្រៃ ស្រប​តាម​មុខរបរ​របស់​ពួក​គេ៕