พระคัมภีร์
๓ นีไฟ 8


บทที่ ๘

พายุฝนฟ้าคะนอง, แผ่นดินไหว, เพลิง, ลมหมุน, และความปั่นป่วนทางธรรมชาติต่าง ๆ ยืนยันการตรึงกางเขนของพระคริสต์—ผู้คนเป็นอันมากถูกทำลาย—ความมืดปกคลุมแผ่นดินสามวัน—บรรดาผู้ที่เหลืออยู่คร่ำครวญถึงชะตากรรมของพวกเขา. ประมาณ ค.ศ. ๓๓–๓๔.

และบัดนี้เหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือตามบันทึกของเรา, และเรารู้ว่าบันทึกของเราเป็นเรื่องจริง, เพราะดูเถิด, ชายเที่ยงธรรมเป็นผู้จดบันทึกนี้—เพราะโดยแท้แล้วท่านได้ทำปาฏิหาริย์หลายประการในพระนามของพระเยซู; และไม่มีคนใดที่ทำปาฏิหาริย์ในพระนามของพระเยซูได้นอกจากพระองค์จะทรงทำให้สะอาดหมดจดแล้วจากความชั่วช้าสามานย์ของเขา—

และบัดนี้เหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้น, หากไม่มีความผิดพลาดในการนับเวลาของเราโดยชายผู้นี้แล้ว, ปีที่สามสิบสามได้ผ่านพ้นไป;

และผู้คนเริ่มมองหาเครื่องหมายด้วยความตั้งใจอย่างมากซึ่งแซมิวเอลศาสดาพยากรณ์, ชาวเลมันได้ให้ไว้, แท้จริงแล้ว, ตั้งตารอเวลาที่จะมีความมืดต่อเนื่องเป็นเวลาสามวันบนผืนแผ่นดิน.

และเริ่มมีความสงสัยและการโต้เถียงอย่างรุนแรงในบรรดาผู้คน, ทั้งที่มีเครื่องหมายมากมายให้ไว้ดังนั้น.

และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นในปีที่สามสิบสี่, ในเดือนแรก, ในวันที่สี่ของเดือน, เกิดพายุร้าย, อย่างที่ไม่มีผู้ใดเคยพบเห็นมาก่อนทั่วทั้งแผ่นดิน.

และมีพายุฝนฟ้าคะนองรุนแรงน่าสะพรึงกลัวด้วย; และมีฟ้าร้องน่าสะพรึงกลัว, ถึงขนาดที่ทำให้ทั่วแผ่นดินโลกสั่นสะเทือนประหนึ่งว่ากำลังจะแยกออกจากกัน.

และมีสายฟ้าฟาดแปลบปลาบยิ่งนัก, อย่างที่ไม่เคยพบเห็นมาในทั่วแผ่นดิน.

และเมืองแห่งเซราเฮ็มลาเกิดไฟไหม้.

และเมืองแห่งโมโรไนจมลงสู่ห้วงลึกของทะเล, และผู้อยู่อาศัยในนั้นจมน้ำตาย.

๑๐ และแผ่นดินถูกหอบขึ้นไปถมเมืองแห่งโมโรไนฮาห์, จนกลับมีภูเขามหึมาขึ้นแทนเมือง.

๑๑ และมีความพินาศรุนแรงและน่าสะพรึงกลัวในแผ่นดินทางใต้.

๑๒ แต่ดูเถิด, มีความพินาศรุนแรงและน่าสะพรึงกลัวมากกว่านั้นในแผ่นดินทางเหนือ; เพราะดูเถิด, ทั่วทั้งผืนแผ่นดินเปลี่ยนไป, เพราะพายุฝนฟ้าคะนองและลมหมุน, และฟ้าคำรนคำรามและสายฟ้าฟาด, และการสั่นสะเทือนอย่างร้ายแรงยิ่งของทั้งแผ่นดินโลก;

๑๓ และทางหลวงสายต่าง ๆ ขาด, และถนนที่ราบเรียบเสียหาย, และที่ราบมากมายกลับกลายเป็นที่ขรุขระ.

๑๔ และเมืองยิ่งใหญ่และมีชื่อเสียงหลายเมืองจม, และหลายเมืองถูกเผา, และหลายเมืองสั่นสะเทือนจนอาคารที่อยู่ในนั้นพังลงสู่พื้นดิน, และผู้อยู่อาศัยในนั้นถูกสังหาร, และสถานที่ต่าง ๆ ถูกทิ้งให้รกร้างว่างเปล่า.

๑๕ และมีบางเมืองที่เหลืออยู่; แต่ความเสียหายของมันใหญ่หลวงยิ่งนัก, และมีคนเป็นอันมากในนั้นถูกสังหาร.

๑๖ และมีบางคนถูกลมหมุนพัดไป; และพวกเขาไปที่ไหนไม่มีผู้ใดรู้, นอกจากรู้ว่าพวกเขาถูกพัดไป.

๑๗ และดังนั้นทั้งพื้นพิภพจึงเสียรูปไป, เพราะพายุฝนฟ้าคะนอง, และฟ้าคำรนคำราม, และสายฟ้าฟาด, และการสั่นสะเทือนของแผ่นดิน.

๑๘ และดูเถิด, ศิลาถูกแยกเป็นสอง; มันแตกอยู่ทั่วพื้นพิภพ, ถึงขนาดที่พบมันเป็นเศษหัก, และเป็นร่องและเป็นรอยแตก, อยู่ทั่วผืนแผ่นดิน.

๑๙ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือเมื่อฟ้าคำรนคำราม, และสายฟ้าฟาด, และพายุร้าย, และพายุฝนฟ้าคะนอง, และการสั่นสะเทือนของแผ่นดินยุติลง—เพราะดูเถิด, มันมีอยู่เป็นเวลาราวสามชั่วโมง; และบางคนว่านานกว่านั้น; กระนั้นก็ตาม, เหตุการณ์อันใหญ่หลวงและน่าสะพรึงกลัวทั้งหมดนี้ผ่านพ้นไปในเวลาราวสามชั่วโมง—และแล้วดูเถิด, มีความมืดบนผืนแผ่นดิน.

๒๐ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือมีความมืดหนาทึบทั่วผืนแผ่นดิน, ถึงขนาดที่ผู้อยู่อาศัยในนั้นซึ่งยังไม่ได้ล้มตายสัมผัสไอแห่งความมืดได้;

๒๑ และมีความสว่างไม่ได้, เพราะความมืด, ไม่มีทั้งความสว่างจากเทียน, ทั้งจากไต้; ทั้งก่อไฟด้วยไม้ดีและแห้งสนิทของพวกเขาก็ไม่ติด, ดังนั้นจึงมีความสว่างไม่ได้เลย;

๒๒ และไม่มีความสว่างให้เห็นได้เลย, ทั้งไฟ, หรือแสงริบหรี่, ทั้งดวงอาทิตย์, และดวงจันทร์, ทั้งดวงดาว, เพราะหมอกแห่งความมืดซึ่งอยู่บนผืนแผ่นดินหนาทึบยิ่งนัก.

๒๓ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือมันคงอยู่ตลอดเวลาสามวันที่ไม่มีความสว่างให้เห็น; และมีความโศกเศร้าและคร่ำครวญและพิลาปรำพันในบรรดาผู้คนทั้งปวงตลอดเวลา; แท้จริงแล้ว, เสียงร้องระงมคือเสียงครวญครางของผู้คน, เพราะความมืดและความพินาศอันใหญ่หลวงซึ่งมาถึงพวกเขา.

๒๔ และในสถานที่หนึ่งได้ยินเสียงร้อง, ว่า : โอ้หากเรากลับใจก่อนวันอันยิ่งใหญ่และน่าสะพรึงกลัวนี้, และเมื่อนั้นพี่น้องของเราคงจะได้รับการละเว้น, และพวกเขาคงจะไม่ถูกเผาอยู่ในเมืองเซราเฮ็มลาที่ยิ่งใหญ่นั้น.

๒๕ และในอีกสถานที่หนึ่งได้ยินพวกเขาร้องและคร่ำครวญ, ว่า : โอ้หากเรากลับใจก่อนวันอันยิ่งใหญ่และน่าสะพรึงกลัวนี้, และไม่ได้ฆ่าและขว้างปาศาสดาพยากรณ์ด้วยก้อนหิน, และขับไล่พวกท่าน; เมื่อนั้นแม่ของเราและลูกสาวที่งดงามของเรา, และลูก ๆ ของเราคงจะได้รับการละเว้น, และคงจะไม่ถูกฝังอยู่ในเมืองโมโรไนฮาห์อันสำคัญยิ่งนั้น. และเสียงคร่ำครวญของผู้คนเป็นไปอย่างใหญ่หลวงและน่าสะพรึงกลัวดังนั้น.