1 Dhe ndodhi që ai i urdhëroi ata të shkruanin fjalët që Ati i kishte dhënë Malakias, që duhej t’ua thoshte atyre. Dhe ndodhi që pasi u shkruan, ai i shpjegoi ato. Dhe këto janë fjalët që ai u tha atyre, duke thënë: Kështu i tha Ati Malakias—Vër re, unë do të të çoj ^alajmëtarin tim dhe ai do të përgatisë udhën para meje dhe Zoti që ju kërkoni, madje lajmëtari i besëlidhjes, në të cilin ju gëzoni, do të vijë menjëherë në tempullin e tij; vini re, ai do të vijë, thotë Zoti i Ushtrive.

2 Por, kush mund të ^adurojë ditën e ardhjes së tij dhe kush do të qëndrojë më këmbë kur ai të shfaqet? Pasi ai është sikurse zjarri i një ^brafinuesi dhe soda e larësve.

3 Dhe ai do të ulet si rafinues dhe pastrues argjendi; dhe ai do të pastrojë të ^abijtë e Levit dhe do t’i rafinojë si ar dhe argjend, që ata të mund t’i ^bofrojnë Zotit një blatim në drejtësi.

4 Atëherë oferta e Judës dhe e Jeruzalemit do t’i pëlqejë Zotit, sikurse në kohët e vjetra dhe në vitet e shkuara.

5 Dhe unë do t’ju afrohem juve në gjykim; dhe unë do të jem një dëshmitar i shpejtë kundër magjistarëve dhe kundër shkelësve të kurorës dhe kundër atyre që bëjnë betime të rreme, dhe kundër atyre që shtypin punëtorin në pagën e tij, të vejën dhe ^ajetimin dhe dëbojnë të huajin dhe nuk më kanë frikë—thotë Zoti i Ushtrive.

6 Pasi unë jam Zoti dhe nuk ndryshoj; prandaj, ju bijtë e Jakobit nuk jeni konsumuar.

7 Që nga ditët e etërve tuaj jeni ^alarguar nga ordinancat e mia dhe nuk i keni zbatuar ato. ^bKthehuni tek unë dhe unë do të kthehem te ju—thotë Zoti i Ushtrive. Por, ju thoni: Si duhet të kthehemi?

8 A do të vjedhë një njeri Perëndinë? Megjithatë, ju më keni vjedhur. Por, ju thoni: Në çfarë mënyre të kemi vjedhur? Në të ^adhjeta dhe në ^boferta.

9 Ju jeni mallkuar me një mallkim, pasi më keni vjedhur, madje i tërë ky komb.

10 Sillni të gjitha të ^adhjetat në shtëpinë e thesarit, që të ketë ushqim në shtëpinë time; dhe më provoni për këtë—thotë Zoti i Ushtrive—në qoftë se nuk do t’u hap dritaret e qiellit dhe nuk do të derdh një ^bbekim, që nuk do të ketë mjaft vend për ta mbajtur.

11 Dhe unë do të qortoj gllabëruesin për hirin tuaj dhe ai nuk do të shkatërrojë frutat e tokës suaj; as vreshti juaj nuk do ta lëshojë parakohe frutin e tij në fusha—thotë Zoti i Ushtrive.

12 Dhe të gjitha kombet do t’ju quajnë të bekuar, pasi ju do të jeni një vend i këndshëm—thotë Zoti i Ushtrive.

13 Fjalët tuaja kanë qenë të rrepta kundër meje—thotë Zoti. Megjithatë, ju thoni: Çfarë kemi thënë kundër teje?

14 Ju keni thënë: Është e kotë t’i shërbesh Perëndisë dhe ç’përfituam që zbatuam ordinancat e tij dhe që kemi ecur me trishtim para Zotit të Ushtrive?

15 Dhe tani, ne i quajmë kryelartët të lumtur; po, ata që punojnë poshtërsi janë lartësuar; po, ata që tundojnë Perëndinë, janë të shpëtuar.

16 Atëherë ata që kishin frikë nga Zoti ^afolën shpesh me njëri-tjetrin dhe Zoti u vuri veshin dhe i dëgjoi; dhe një ^blibër kujtimi u shkrua para tij, për ata që kishin frikë nga Zoti dhe që respektonin emrin e tij.

17 Dhe ata do të jenë të mitë, thotë Zoti i Ushtrive, atë ditë kur të ^ambledh xhevahiret e mia; dhe do t’i fal ata, ashtu sikurse një njeri fal birin e tij që i shërben.

18 Atëherë ju do të ktheheni dhe do të ^adalloni mes të drejtit dhe të ligut, mes atij që i shërben Perëndisë dhe atij që nuk i shërben.