ជំពូកទី ១៩
ពួកសិស្ស១២នាក់ធ្វើការងារបម្រើដល់ប្រជាជន ហើយអធិស្ឋានសូមព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ — ពួកគេបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងការងារបម្រើពីពួកទេវតា — ព្រះយេស៊ូវទ្រង់អធិស្ឋានដោយប្រើពាក្យសម្ដី ដែលមិនអាចសរសេរទុកបានឡើយ — ទ្រង់បញ្ជាក់នូវសេចក្ដីជំនឿដ៏ធំក្រៃលែងរបស់ពួកសាសន៍នីហ្វៃទាំងនេះ។ ប្រមាណជាឆ្នាំ ៣៤ គ.ស.។
១ហើយឥឡូវនេះ ហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា កាលព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានយាងឡើងទៅស្ថានសួគ៌វិញហើយ នោះហ្វូងមនុស្សក៏បែកចេញពីគ្នា ហើយគេបាននាំប្រពន្ធរបស់គេ និងកូនចៅរបស់គេត្រឡប់ទៅផ្ទះគេវិញរៀងៗខ្លួន។
២ហើយរំពេចនោះ ក៏មានសំឡេងអ៊ូអរពាសពេញក្នុងចំណោមប្រជាជន នៅមុនពេលព្រលប់ថា ហ្វូងមនុស្សបានឃើញព្រះយេស៊ូវ ហើយថាទ្រង់បានធ្វើការងារបម្រើដល់ពួកគេ ហើយថា ទ្រង់នឹងបង្ហាញរូបអង្គទ្រង់ដល់ហ្វូងមនុស្ស នៅថ្ងៃស្អែកទៀត។
៣មែនហើយ នៅពេញមួយយប់ ចេះតែមានសំឡេងអ៊ូអរពាសពេញអំពីព្រះយេស៊ូវ ហើយដរាបដល់បានឮដល់មនុស្សជាច្រើន មែនហើយ មានចំនួនមនុស្សដ៏ច្រើនលើសលប់ បានធ្វើការយ៉ាងខិតខំអស់មួយយប់ត្រឹម ដើម្បីស្អែកឡើង គេអាចទៅកាន់ទីកន្លែង ដែលព្រះយេស៊ូវទ្រង់នឹងបង្ហាញរូបអង្គទ្រង់ដល់ហ្វូងមនុស្សទៀត។
៤ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា លុះដល់ស្អែកឡើង កាលហ្វូងមនុស្សបានប្រមូលគ្នាមក មើលចុះ នីហ្វៃ និងប្អូនរបស់លោក ដែលលោកបានប្រោសពីស្លាប់មកវិញ មានឈ្មោះថា ធីម៉ូថេ និងកូនប្រុសលោកផង មានឈ្មោះថា យ៉ូណាស ព្រមទាំងម៉ាថុណៃ និងប្អូនលោក គឺម៉ាថុណៃហា និងគូមេន និងគូមេណុនហៃ និងយេរេមា និងសេមណុន និងយ៉ូណាស និងសេដេគា និងអេសាយ — ឥឡូវនេះ ពួកគេនេះហើយដែលជាសិស្សដែលព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានរើស — ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ពួកគេបានដើរទៅឈរនៅកណ្ដាលចំណោមហ្វូងមនុស្ស។
៥ហើយមើលចុះ ហ្វូងមនុស្សមានចំនួនច្រើនពេក ទើបពួកគេបានបញ្ជាឲ្យបណ្ដាជនបែកគ្នាចេញជា១២ក្រុម។
៦ហើយពួក១២នាក់ បានបង្រៀនហ្វូងមនុស្ស ហើយមើលចុះ ពួកគេបានបញ្ជាឲ្យហ្វូងមនុស្សលុតជង្គង់ចុះទៅលើផ្ទៃផែនដី ហើយអធិស្ឋានដល់ព្រះវរបិតាដោយនូវព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ។
៧ហើយពួកសិស្សក៏អធិស្ឋានដល់ព្រះវរបិតាដោយនូវព្រះនាមព្រះយេស៊ូវដែរ។ ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ពួកគេបានក្រោកឡើង ហើយបានធ្វើការងារបម្រើដល់ប្រជាជន។
៨ហើយកាលពួកគេបានធ្វើការងារបម្រើនូវពាក្យទាំងឡាយនោះ ដែលព្រះយេស៊ូវទ្រង់មានបន្ទូល — គឺពុំមានខុសពីពាក្យដែលព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលបន្តិចសោះឡើយ — មើលចុះ គេបានលុតជង្គង់ទៀត ហើយបានអធិស្ឋានដល់ព្រះវរបិតាដោយនូវព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ។
៩ហើយពួកគេបានអធិស្ឋានសូមនូវអ្វីៗ ដែលគេចង់បានបំផុត ហើយពួកគេមានប្រាថ្នាសូមឲ្យកព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានប្រទានដល់ពួកគេ។
១០ហើយកាលពួកគេបានអធិស្ឋានចប់ហើយ នោះពួកគេបានដើរចុះទៅឯមាត់ទឹក ឯហ្វូងមនុស្សក៏ដើរតាមពួកគេ។
១១ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា នីហ្វៃបានចុះកទៅក្នុងទឹក ហើយបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក។
១២ហើយលោកបានងើបឡើងពីទឹកមកវិញ ហើយក៏ចាប់ផ្ដើមធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹក។ ហើយលោកបានធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យអ្នកអស់ទាំងនោះ ដែលព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានរើស។
១៣ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា កាលពួកគេទាំងអស់គ្នាបានកទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក និងងើបឡើងពីទឹកមកហើយ នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានយាងចុះមកសណ្ឋិតលើគេ ហើយពួកគេបានពោរពេញទៅដោយខព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងដោយភ្លើង។
១៤ហើយមើលចុះ ពួកគេត្រូវបានកឡោមព័ទ្ធ ហាក់បីដូចជាដោយភ្លើង ហើយភ្លើងនោះបានចុះមកពីស្ថានសួគ៌ ហើយបណ្ដាជនបានឃើញ ហើយបានធ្វើបន្ទាល់អំពីការណ៍នេះ ហើយពួកទេវតាបានចុះមកពីស្ថានសួគ៌ ហើយបានធ្វើការងារបម្រើដល់ពួកគេ។
១៥ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា នៅពេលពួកទេវតាកំពុងតែធ្វើការងារបម្រើដល់ពួកសិស្ស មើលចុះ ព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់បានយាងមកឈរនៅចំកណ្ដាល ហើយបានធ្វើការងារបម្រើដល់ពួកគេ។
១៦ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅហ្វូងមនុស្ស ហើយបានបញ្ជាឲ្យពួកគេលុតជង្គង់ចុះទៅលើដីទៀត ហើយឲ្យពួកសិស្សរបស់ទ្រង់លុតជង្គង់ចុះទៅលើដីដែរ។
១៧ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា កាលពួកគេទាំងអស់គ្នាបានលុតជង្គង់ចុះទៅលើដីហើយ នោះទ្រង់បានបញ្ជាឲ្យពួកសិស្សរបស់ទ្រង់អធិស្ឋាន។
១៨ហើយមើលចុះ ពួកគេបានចាប់ផ្ដើមអធិស្ឋាន ហើយពួកគេបានអធិស្ឋានដល់ព្រះយេស៊ូវ ដោយហៅទ្រង់ថា ជាព្រះអម្ចាស់របស់គេ និងជាព្រះរបស់ពួកគេ។
១៩ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ព្រះយេស៊ូវទ្រង់យាងចេញពីកណ្ដាលពួកគេ ហើយបានយាងទៅឆ្ងាយបន្តិចពីពួកគេ ក៏ក្រាបចុះទៅដី ហើយទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា ៖
២០ព្រះវរបិតាអើយ ទូលបង្គំសូមអរគុណព្រះអង្គ ដែលទ្រង់បានប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដល់ពួកអ្នកដែលទូលបង្គំបានរើសទាំងនេះ ហើយនេះគឺមកពីជំនឿរបស់ពួកគេដល់ទូលបង្គំ ទើបទូលបង្គំបានរើសពួកគេចេញពីមនុស្សលោកមក។
២១ព្រះវរបិតាអើយ ទូលបង្គំសូមអធិស្ឋានដល់ព្រះអង្គ សូមទ្រង់ប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដល់អស់អ្នកណា ដែលនឹងជឿដល់ពាក្យសម្ដីរបស់ពួកគេ។
២២ព្រះវរបិតាអើយ ព្រះអង្គបានប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដល់ពួកគេ ពីព្រោះពួកគេបានជឿដល់ទូលបង្គំ ហើយព្រះអង្គទតឃើញថា ពួកគេជឿដល់ទូលបង្គំ ពីព្រោះព្រះអង្គឮពួកគេ ហើយពួកគេអធិស្ឋានដល់ទូលបង្គំ ហើយពួកគេអធិស្ឋានដល់ទូលបង្គំ ពីព្រោះទូលបង្គំនៅជាមួយនឹងពួកគេ។
២៣ហើយឥឡូវនេះ ឱព្រះវរបិតាអើយ ទូលបង្គំសូមអធិស្ឋានដល់ព្រះអង្គសម្រាប់ពួកគេ និងសម្រាប់អស់អ្នកណាដែលនឹងជឿដល់ពាក្យសម្ដីរបស់ពួកគេ សូមឲ្យពួកគេអាចជឿដល់ទូលបង្គំ ដើម្បីទូលបង្គំអាចនៅក្នុងពួកគេ ឱព្រះវរបិតាអើយ កដូចជាព្រះអង្គគង់នៅក្នុងទូលបង្គំ ដើម្បីឲ្យយើងអាចទៅជាខមួយ។
២៤ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា កាលព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានអធិស្ឋានដល់ព្រះវរបិតាចប់ហើយ នោះទ្រង់បានយាងមកឯពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ ហើយមើលចុះ ពួកគេនៅតែអធិស្ឋានគ្មានឈប់សោះ គឺអធិស្ឋានដល់ទ្រង់ ហើយពួកគេមិនបានកបន្ថែមពាក្យច្រើនឡើយ ត្បិតត្រូវបានប្រទានដល់ពួកគេនូវអ្វីដែលពួកគេត្រូវខអធិស្ឋានហើយ ហើយពួកគេបានពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីប្រាថ្នា។
២៥ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានប្រទានពរដល់ពួកគេក្នុងកាលពួកគេអធិស្ឋានដល់ទ្រង់ ហើយព្រះភក្ត្ររបស់ទ្រង់បានញញឹមទៅរកពួកគេ ហើយរស្មីនៃកព្រះភក្ត្ររបស់ទ្រង់បានភ្លឺទៅលើពួកគេ ហើយមើលចុះ ពួកគេមានខពណ៌សដូចជាព្រះភក្ត្រ និងព្រះពស្ត្ររបស់ព្រះយេស៊ូវដែរ ហើយមើលចុះ ឯសេចក្ដីសនោះ គឺសជាងអ្វីៗទាំងអស់ មែនហើយ គឺគ្មានអ្វីនៅលើផែនដីនេះ ដែលសដូចជាសេចក្ដីសនោះឡើយ។
២៦ហើយព្រះយេស៊ូវទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅពួកគេថា ៖ ចូរបន្តការអធិស្ឋានចុះ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គង់តែពួកគេពុំឈប់អធិស្ឋានដែរ។
២៧ហើយទ្រង់បានបែរចេញពីពួកគេទៀត ហើយបានយាងទៅឆ្ងាយបន្តិច ហើយបានក្រាបចុះទៅដី ហើយទ្រង់បានអធិស្ឋានដល់ព្រះវរបិតាទៀតថា ៖
២៨ឱព្រះវរបិតាអើយ ទូលបង្គំសូមអរគុណដល់ព្រះអង្គ ដែលទ្រង់បានញ៉ាំងពួកអ្នកដែលទូលបង្គំបានរើសឲ្យកបរិសុទ្ធ ពីព្រោះមកពីសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេ ហើយទូលបង្គំអធិស្ឋានសម្រាប់ពួកគេ និងសម្រាប់អស់អ្នកណាដែលនឹងជឿដល់ពាក្យសម្ដីរបស់ពួកគេ សូមឲ្យពួកគេបានបរិសុទ្ធនៅក្នុងទូលបង្គំ តាមរយៈសេចក្ដីជំនឿជឿដល់ពាក្យសម្ដីរបស់ពួកគេ ដូចជាពួកគេបានបរិសុទ្ធនៅក្នុងទូលបង្គំដែរ។
២៩ឱព្រះវរបិតាអើយ ទូលបង្គំពុំអធិស្ឋានសម្រាប់មនុស្សលោកទេ ប៉ុន្តែសម្រាប់អស់អ្នកណា ដែលទ្រង់បានប្រទានដល់ទូលបង្គំកចេញមកពីមនុស្សលោកវិញ ពីព្រោះមកពីសេចក្ដីជំនឿរបស់គេ សូមឲ្យពួកគេបានបរិសុទ្ធនៅក្នុងទូលបង្គំ ដើម្បីឲ្យទូលបង្គំអាចនៅក្នុងពួកគេ ដូចជាព្រះវរបិតាគង់នៅក្នុងទូលបង្គំ ដើម្បីឲ្យយើងអាចបានទៅជាមួយ ដើម្បីឲ្យទូលបង្គំអាចបានរុងរឿងនៅក្នុងពួកគេ។
៣០ហើយកាលព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូលយ៉ាងនេះហើយ នោះទ្រង់បានយាងមកឯពួកសិស្សរបស់ទ្រង់វិញ ហើយមើលចុះ ពួកគេនៅតែអធិស្ឋានដល់ព្រះអង្គយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួនគ្មានឈប់សោះ ហើយទ្រង់បានញញឹមទៅរកពួកគេទៀត ហើយមើលចុះ ពួកគេកសដូចជាព្រះយេស៊ូវដែរ។
៣១ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ទ្រង់បានយាងចេញទៅឆ្ងាយបន្តិចទៀត ហើយបានអធិស្ឋានដល់ព្រះវរបិតា
៣២ហើយគ្មានអណ្ដាតណាអាចថ្លែងប្រាប់ពាក្យដែលទ្រង់បានអធិស្ឋាន ហើយគ្មានមនុស្សណាអាចកសរសេរនូវពាក្យដែលទ្រង់បានអធិស្ឋាននោះឡើយ។
៣៣ហើយហ្វូងមនុស្សបានឮ ហើយបានធ្វើបន្ទាល់ ហើយចិត្តគេបានបើក បណ្ដាលឲ្យគេយល់នៅក្នុងចិត្តគេនូវពាក្យទាំងឡាយដែលទ្រង់បានអធិស្ឋាន។
៣៤ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គង់តែពាក្យទាំងឡាយដែលទ្រង់អធិស្ឋាននោះមហិមា ហើយអស្ចារ្យណាស់ ដែលពួកគេមិនអាចកត់ទុកបានឡើយ ហើយគ្មានមនុស្សណាអាចកពោលបានដែរ។
៣៥ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា កាលព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានបញ្ចប់នូវការអធិស្ឋានហើយ នោះទ្រង់បានយាងមកឯពួកសិស្សវិញ ហើយមានព្រះបន្ទូលទៅពួកគេថា ៖ យើងពុំដែលបានឃើញកសេចក្ដីជំនឿដ៏មហិមាបែបនេះនៅក្នុងចំណោមពួកសាសន៍យូដាឡើយ ហេតុដូច្នោះហើយ បានជាយើងពុំអាចបង្ហាញដល់ពួកគេនូវអព្ភូតហេតុដ៏មហិមាយ៉ាងនេះទេ ពីព្រោះតែខការឥតជំនឿនៃពួកគេ។
៣៦យើងប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា គ្មានអ្នកណាមួយក្នុងពួកគេ ដែលបានឃើញនូវការណ៍ដ៏មហិមាទាំងឡាយ ដូចដែលអ្នករាល់គ្នាបានឃើញនោះទេ ហើយពួកគេក៏ពុំដែលបានឮនូវការណ៍ដ៏មហិមាទាំងឡាយ ដូចដែលអ្នករាល់គ្នាបានឮនោះឡើយ៕