1. I teraz stało się, że wielka rzesza z ludu Nefiego zgromadziła się wokół świątyni, która była w ziemi Obfitość; i zdumiewali się, i dziwili się między sobą, i pokazywali jeden drugiemu wielką i zdumiewającą zmianę, która nastąpiła.

2. I rozmawiali także o tym Jezusie Chrystusie, którego śmierci dany był im znak.

3. I stało się, że gdy tak rozmawiali między sobą, usłyszeli głos, jak gdyby dochodzący z niebios; i rozglądali się naokoło, gdyż nie rozumieli głosu, który usłyszeli; i nie był to ostry głos ani głośny głos; a chociaż był to cichy głos, przeniknął tych, którzy usłyszeli, aż do głębi, tak że nie było żadnej części ich ciała, którą nie potrząsnął; zaiste, przeniknął ich do samej duszy i sprawił, że ich serca rozgorzały.

4. I stało się, że ponownie usłyszeli głos i nie zrozumieli go.

5. I ponownie, po raz trzeci, usłyszeli głos, i otworzyli swe uszy, aby go usłyszeć; a ich oczy zwróciły się w stronę tego dźwięku; i patrzyli niewzruszenie ku niebu, skąd dochodził ten dźwięk.

6. I oto, gdy usłyszeli głos po raz trzeci, zrozumieli; i powiedział im:

7. Oto mój Umiłowany Syn, w którym mam upodobanie, przez którego wsławiłem moje imię — słuchajcie Go.

8. I stało się, że gdy zrozumieli, ponownie podnieśli wzrok ku niebu; i oto, ujrzeli Człowieka zstępującego z niebios; i był ubrany w białą szatę; i zstąpił, i stanął pośród nich; i oczy całej rzeszy spoczęły na Nim, i nie śmieli przemówić, nawet pomiędzy sobą, i nie wiedzieli, co to znaczyło, gdyż myśleli, że ukazał im się anioł.

9. I stało się, że wyciągnął rękę i przemówił do ludu:

10. Zaiste, Jam jest Jezus Chrystus, o którym prorocy świadczyli, że przyjdzie na świat.

11. Oto Jam jest światło i życie świata; i wypiłem kielich goryczy, dany mi przez Ojca, i przyniosłem chwałę Ojcu, biorąc na siebie grzechy świata, co czyniąc, poddałem się woli Ojca we wszystkim od początku.

12. I stało się, że gdy Jezus wypowiedział te słowa, cała rzesza przypadła do ziemi; gdyż pamiętała, jak prorokowano pośród nich, że Chrystus ukaże im się po Swym wniebowstąpieniu.

13. I stało się, że Pan przemówił do nich:

14. Powstańcie i pójdźcie do mnie, abyście włożyli ręce w mój bok, a także abyście dotknęli ran po gwoździach w mych rękach i stopach, abyście się przekonali, że jestem Bogiem Izraela i Bogiem całej ziemi i że zostałem zabity za grzechy świata.

15. I stało się, że rzesza postąpiła naprzód, i wkładali ręce w Jego bok, i dotykali ran po gwoździach w Jego rękach i stopach; i tak czynili, podchodząc jeden po drugim, aż wszyscy zobaczyli na własne oczy i dotknęli własnymi rękoma, i wiedzieli z pewnością, i dali świadectwo, że jest On Tym, o którym pisali prorocy, że ma przyjść.

16. I gdy wszyscy wystąpili i sami byli świadkami, zawołali jednym głosem:

17. Hosanna! Błogosławione niech będzie imię Najwyższego Boga! I padli do stóp Jezusa, i oddawali Mu cześć.

18. I stało się, że przemówił On do Nefiego (albowiem Nefi był pośród zgromadzonej rzeszy) i nakazał mu wystąpić.

19. I Nefi powstał, i wystąpił, i pokłonił się przed Panem, i ucałował Jego stopy.

20. I Pan nakazał mu powstać. I Nefi powstał, i stanął przed Nim.

21. I Pan powiedział mu: Daję ci moc, abyś chrzcił ten lud, gdy ponownie wstąpię do nieba.

22. I ponownie, Pan powołał innych, i powiedział im to samo; i dał im moc chrzczenia. I powiedział im: W ten sposób będziecie chrzcić; i nie będzie żadnych dysput między wami.

23. Zaprawdę, powiadam wam, że kto odpokutuje za swe grzechy za sprawą waszych słów i zapragnie zostać ochrzczony w imię moje, w ten sposób ochrzcicie go — Oto pójdziecie i staniecie w wodzie, i w imię moje ochrzcicie go.

24. I teraz, oto są to słowa, które wypowiecie, nazywając go po imieniu:

25. Mając upoważnienie dane mi przez Jezusa Chrystusa, ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.

26. I wtedy zanurzycie go w wodzie, i ponownie wyjdziecie z wody.

27. I w ten sposób będziecie chrzcić w imię moje; albowiem zaprawdę powiadam wam, że Ojciec, i Syn, i Duch Święty są jednym; i jestem w Ojcu, a Ojciec jest we mnie, i Ojciec, i Ja jesteśmy jednym.

28. I jak wam nakazałem, tak będziecie chrzcić. I nie będzie między wami żadnych dysput, jak to było do tej pory; a także nie będzie między wami żadnych dysput dotyczących punktów mojej doktryny, jak to było do tej pory.

29. Bowiem, zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, że ten, kto ma ducha niezgody, nie jest ode mnie, ale od diabła, który jest ojcem sporów i podburza serca ludzi, aby gniewnie spierali się między sobą.

30. Oto moją doktryną nie jest pobudzanie serc ludzi do gniewu, jednych przeciwko drugim; lecz jest moją doktryną, aby zaprzestano takich rzeczy.

31. Oto, zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, oznajmię wam moją doktrynę.

32. I oto moja doktryna, a jest to doktryna dana mi przez Ojca; i daję świadectwo o Ojcu, a Ojciec daje świadectwo o mnie, i Duch Święty daje świadectwo o Ojcu i o mnie; i daję świadectwo, że Ojciec nakazuje wszystkim ludziom wszędzie, aby odpokutowali i wierzyli we mnie.

33. A kto uwierzy we mnie i zostanie ochrzczony, ten będzie zbawiony; i tacy odziedziczą królestwo Boga.

34. A kto nie uwierzy we mnie i nie zostanie ochrzczony, będzie potępiony.

35. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, że to jest moja doktryna i daję o tym świadectwo od Ojca; i kto wierzy we mnie, wierzy także w Ojca; i temu Ojciec da świadectwo o mnie, albowiem nawiedzi go ogniem i Duchem Świętym.

36. I tak Ojciec daje świadectwo o mnie, a Duch Święty da mu świadectwo o Ojcu i o mnie; albowiem Ojciec i Ja, i Duch Święty jesteśmy jednym.

37. I ponownie powiadam wam, że musicie odpokutować i stać się jak małe dziecko, i zostać ochrzczeni w imię moje, albowiem w żaden inny sposób nie możecie tych rzeczy otrzymać.

38. I ponownie powiadam wam, że musicie odpokutować i zostać ochrzczeni w imię moje, i stać się jak małe dziecko, albowiem w żaden inny sposób nie możecie odziedziczyć królestwa Bożego.

39. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, to jest moja doktryna, i kto na niej buduje, buduje na mojej opoce, i bramy piekielne nie przemogą go.

40. I kto ogłosi więcej albo mniej niż to, i podaje to za moją doktrynę, jest od złego, i nie buduje na mojej opoce; lecz buduje na piaszczystym fundamencie, i bramy piekielne stoją otworem, by przyjąć takich, gdy nadejdą powodzie i uderzą w nich wichry.

41. Przeto idźcie między ten lud i głoście słowa, które powiedziałem, aż po krańce ziemi.