ព្រះគម្ពីរ
នីហ្វៃ ទី ៣ 10


ជំពូក​ទី ១០

មាន​ការ​ស្ងាត់ស្ងៀម​នៅ​ក្នុង​ដែនដី​អស់​រយៈ​ពេល​ជាច្រើន​ម៉ោង — សំឡេង​នៃ​ព្រះ​គ្រីស្ទ​សន្យា​ថា​នឹង​ប្រមូល​រាស្ត្រ​ទ្រង់ ដូច​ជា មេមាន់​មួយ​ប្រមូល​កូន​របស់​វា — ផ្នែក​នៃ​ប្រជាជន​ដែល​សុចរិត​ច្រើនជាង ត្រូវ​បាន​រក្សាទុក។ ប្រមាណ​ជា​ឆ្នាំ ៣៤–៣៥ គ.ស.។

ហើយ​ឥឡូវ​នេះ មើល​ចុះ ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ប្រជាជន​ទាំង​អស់​នៅ​លើ​ដែនដី បាន​ឮ​ការ​និយាយ​ទាំង​នេះ ហើយ​បាន​ធ្វើ​បន្ទាល់​ដល់​ការណ៍​នេះ។ ហើយ​បន្ទាប់ពី​ការ​និយាយ​ទាំង​នេះ​មក មាន​ការ​ស្ងាត់ស្ងៀម​នៅ​លើ​ដែនដី​អស់​រយៈ​ពេល​ជាច្រើន​ម៉ោង។

ឯ​ប្រជាជន​មាន​សេចក្ដី​អស្ចារ្យ​ជា​ខ្លាំង រហូត​ដល់​ពួក​គេ​ឈប់​យំសោក និង​ទួញ ព្រោះ​ការ​បាត់បង់​ញាតិ​សន្តាន​របស់​គេ​ដែល​ត្រូវ​ស្លាប់ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ មាន​ការ​ស្ងាត់ស្ងៀម​នៅ​អស់​ទាំង​ដែនដី​អស់​រយៈ​ពេល​ជាច្រើន​ម៉ោង។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា មាន​សំឡេង​មួយ​បាន​បន្លឺ​មក​កាន់​ប្រជាជន​ទៀត ហើយ​ប្រជាជន​ទាំង​អស់​បាន​ស្ដាប់ ហើយ​បាន​ធ្វើ​បន្ទាល់​ដល់​ការណ៍​នេះ​ថា ៖

ឱ​អ្នក​រាល់​គ្នា ដែល​ជា​ប្រជាជន​របស់​ទី​ក្រុង​ដ៏​ធំ​ទាំង​នេះ ដែល​ត្រូវ​រលំ​អើយ ដែល​ជា​ពង្ស​របស់​យ៉ាកុប មែន​ហើយ ដែល​ត្រូវ​ជា​វង្ស​អ៊ីស្រាអែល ជា​ញឹកញាប់​យ៉ាង​ណា​ទៅ ដែល​យើង​បាន​ប្រមូល​អ្នក​រាល់​គ្នា ដូច​ជា​មេមាន់​ប្រមូល​កូន​របស់​វា​នៅ​ក្រោម​ស្លាប​វា ហើយ​បាន​ចិញ្ចឹម​អ្នក​រាល់​គ្នា។

ហើយ​ជាថ្មី​ទៀត ជា​ញឹកញាប់​យ៉ាង​ណា​ទៅ ដែល​យើង​បាន​ប្រមូល​អ្នក​រាល់​គ្នា ដូច​ជា​មេមាន់​ប្រមូល​កូន​របស់​វា​នៅ​ក្រោម​ស្លាប​វា មែន​ហើយ ឱ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​ជា​ប្រជាជន​នៃ​វង្ស​អ៊ីស្រាអែល ដែល​បាន​ដួល​ចុះ​អើយ មែន​ហើយ ឱ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​ជា​ប្រជាជន​នៃ​វង្ស​អ៊ីស្រាអែល​អើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​អាស្រ័យ​នៅ​ឯ​ក្រុង​យេរូសាឡិម គឺ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នេះ​ដែល​បាន​ដួល​ចុះ មែន​ហើយ ជា​ញឹកញាប់​យ៉ាង​ណា​ទៅ ដែល​យើង​បាន​ប្រមូល​អ្នក​រាល់​គ្នា ដូច​ជា​មេមាន់​ប្រមូល​កូន​របស់​វា តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ព្រម​សោះ។

ឱ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​ជា​វង្ស​អ៊ីស្រាអែល ជា​អ្នក​ដែល​យើង​បាន​លើកលែង​អើយ ជា​ញឹកញាប់​យ៉ាង​ណា​ទៅ ដែល​យើង​បាន​ប្រមូល​អ្នក​រាល់​គ្នា ដូច​ជា​មេមាន់​ប្រមូល​កូន​របស់​វា​នៅ​ក្រោម​ស្លាប​វា បើ​សិន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ព្រម​ប្រែចិត្ត ហើយ​ត្រឡប់​មក​រក​យើង​ដោយ​អស់​ពី​ដួងចិត្ត

ប៉ុន្តែ បើ​ពុំ​នោះ​សោត​ទេ ឱ​វង្ស​អ៊ីស្រាអែល​អើយ ទីកន្លែង​ទាំង​ឡាយ​ដែល​អ្នក​អាស្រ័យ​នៅ នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ស្ងាត់ច្រៀប រហូត​ដល់​ពេល​នៃ​ការ​បំពេញ​សេចក្ដី​សញ្ញា​ឲ្យ​ដល់​ពួក​អយ្យកោ​អ្នក។

ហើយ​ឥឡូវ​នេះ ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា បន្ទាប់ពី​ប្រជាជន​បាន​ឮ​ពាក្យ​ទាំង​នេះ​ហើយ មើល​ចុះ ពួក​គេ​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​យំ ហើយ​ស្រែក​ទួញ​ទៀត ដោយ​មក​ពី​ការ​បាត់បង់​ញាតិ​សន្តាន និង​មិត្តភក្តិ​របស់​ពួក​គេ។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា រយៈ​ពេល​បី​ថ្ងៃ​បាន​កន្លង​ផុត​ទៅ។ ហើយ​គឺ​នៅ​ពេល​ព្រឹក ហើយ​ភាព​ងងឹត​ក៏​រសាត់​បាត់​ពី​ផ្ទៃ​ផែនដី ហើយ​ផែនដី​ក៏​ឈប់​កក្រើក ហើយ​ថ្ម​ទាំង​ឡាយ​ក៏​ឈប់​ប្រេះ ហើយ​សំឡេង​ថ្ងូរ​ដ៏​អាណោច​អាធ័ម​ទាំង​ឡាយ​ក៏​ឈប់ ហើយ​សំឡេង​កងរំពង​ទាំង​អស់​ក៏​អស់​ទៅ។

១០ហើយ​ផែនដី​បាន​ភ្ជាប់​មក​វិញ​ទៀត ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ឈរ​នឹង​ន ហើយ​ការ​ទួញ​សោក និង​ការ​យំ និង​ការ​ថ្ងូរ​របស់​ប្រជាជន ដែល​បាន​លើកលែង​ឲ្យ​រស់​ក៏​បាន​ឈប់​ទៅ ហើយ​ការ​ទួញ​សោក​របស់​ពួក​គេ ត្រូវ​បាន​បែរ​ទៅ​ជា​សេចក្ដី​អំណរ​វិញ ហើយ​ការ​សោកសៅ​របស់​គេ​ទៅ​ជា​ការ​សរសើរ​តម្កើង និង​ការ​អរគុណ​ដល់​ព្រះ​អម្ចាស់​យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ជា​ព្រះ​ដ៏​ប្រោស​លោះ​របស់​គេ។

១១ហើយ​គឺ​ដល់​ត្រឹម​នេះ​ហើយ ដែល​បទគម្ពីរ​ទាំង​ឡាយ​ត្រូវ​បាន​បំពេញ ដែល​បាន​និយាយ​ដោយ​ពួក​ព្យាការី។

១២ហើយ​គឺ​ផ្នែក​នៃ​ប្រជាជន​ដែល​សុចរិត​ច្រើនជាង​នោះ​ហើយ​ដែល​បាន​សង្គ្រោះ ហើយ​គឺ​ពួក​នេះ​ហើយ​ដែល​បាន​ទទួល​ពួក​ព្យាការី ហើយ​ពុំ​ចោល​ថ្ម​ទៅ​លើ​ពួក​គេ ហើយ​គឺ​ពួក​នេះ​ហើយ​ដែល​ពុំ​បាន​កំចាយ​ឈាម​ពួក​បរិសុទ្ធ ជា​អ្នក​ដែល​បាន​រួច​ជីវិត —

១៣ហើយ​ពួក​គេ​បាន​រួច​ជីវិត ហើយ​មិន​ត្រូវ​បាន​ពន្លិច ហើយ​កប់​ទៅ​ក្នុង​ដី​ទេ ហើយ​ពួក​គេ​មិន​ត្រូវ​បាន​ពន្លង់​នៅ​ក្នុង​ជម្រៅ​នៃ​សមុទ្រ​ទេ ហើយ​ពួក​គេ​មិន​ត្រូវ​បាន​ឆេះ​ដោយ​ភ្លើង​ទេ ហើយ​ក៏​មិន​ត្រូវ​បាន​សង្កត់​លើ ឬ​ត្រូវ​កិន​ដល់​ស្លាប់​ដែរ ហើយ​ពួក​គេ​ពុំ​ត្រូវ​កួច​ទៅ​ដោយ​ខ្យល់កួច​ទេ ហើយ​ពួក​គេ​ក៏​មិន​ត្រូវ​គ្រប​ដណ្ដប់​ទៅ​ដោយ​ចំហាយ​ផ្សែង និង​ចំហាយ​នៃ​សេចក្ដី​ងងឹត​ដែរ។

១៤ហើយ​ឥឡូវ​នេះ អស់​អ្នក​ណា​ដែល​អាន សូម​ឲ្យ​គេ​យល់​ចុះ អ្នក​ដែល​មាន​គម្ពីរ សូម​ឲ្យ​គេ​ពិចារណា​មើល​បទគម្ពីរ ហើយ​មើល ហើយ​ឃើញ​ថា តើ​អស់​ទាំង​ការ​ស្លាប់ និង​ការ​បំផ្លិចបំផ្លាញ​ដោយ​ភ្លើង និង​ដោយ​ផ្សែង និង​ដោយ​ព្យុះ និង​ដោយ​ខ្យល់កួច និង​ដោយ​ផែនដី​បើក​ឡើង​ទទួល​ពួក​គេ ហើយ​អស់​ការណ៍​ទាំង​នេះ តើ​ពុំ​មែន​ជា​ការ​បំពេញ​នូវ​ពាក្យ​ព្យាករណ៍​ទាំង​ឡាយ​របស់​ពួក​ព្យាការី​បរិសុទ្ធ​ជាច្រើន​នោះ​ទេ​ឬ​អី?

១៥មើល​ចុះ ខ្ញុំ​សូម​និយាយ​ទៅ​កាន់​អ្នក​ថា មែន​ហើយ មនុស្ស​ជាច្រើន​បាន​ធ្វើ​បន្ទាល់​អំពី​ការណ៍​ទាំង​នេះ ក្នុង​កាល​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ទ្រង់​យាង​មក ហើយ​ត្រូវ​គេ​សម្លាប់​ចោល ពី​ព្រោះ​ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ​បន្ទាល់​អំពី​ការណ៍​ទាំង​នេះ។

១៦មែន​ហើយ ព្យាការី​ស៊ីណូស​បាន​ធ្វើ​បន្ទាល់​អំពី​ការណ៍​ទាំង​នេះ ហើយ​ស៊ីណុក​បាន​និយាយ​អំពី​ការណ៍​ទាំង​នេះ​ដែរ ពី​ព្រោះ​ពួក​គេ​ធ្វើ​បន្ទាល់​ជា​ពិសេស​អំពី​ពួក​យើង ដែល​ជា​សំណល់​នៃ​ពូជ​ពួក​គេ។

១៧មើល​ចុះ យ៉ាកុប ជា​អយ្យកោ​របស់​យើង​ផង បាន​ធ្វើ​បន្ទាល់​អំពី​សំណល់​នៃ​ពូជ​យ៉ូសែប។ ហើយ​មើល​ចុះ តើ​យើង​រាល់​គ្នា​មិន​មែន​ជា​សំណល់​មួយ នៃ​ពូជ​យ៉ូសែប​ទេ​ឬ​អី? ហើយ​ការណ៍​ទាំង​នេះ​ដែល​ធ្វើ​បន្ទាល់​អំពី​យើង តើ​ពុំ​បាន​កត់​នៅ​លើ​ផ្ទាំង​លង្ហិន ដែល​លីហៃ​ជា​អយ្យកោ​របស់​យើង បាន​នាំ​ចេញ​ពី​ក្រុង​យេរូសាឡិម​មក​ទេ​ឬ​អី?

១៨ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា នៅ​ចុង​ឆ្នាំ​ទី​សាមសិប​បួន មើល​ចុះ ខ្ញុំ​នឹង​បង្ហាញ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា ប្រជាជន​នីហ្វៃ​ដែល​បាន​រួច​ជីវិត ព្រម​ទាំង​ពួក​អ្នក​ដែល​ហៅ​ថា សាសន៍​លេមិន​ផង ដែល​បាន​រួច​ជីវិត គឺ​ពួក​គេ​បាន​ទទួល​ការ​ប្រោសប្រណី​ដ៏​ធំ ហើយ​ព្រះ​ពរ​ដ៏​ធំ​ទាំង​ឡាយ​បាន​ស្រោច​មក​លើ​ក្បាល​ពួក​គេ ដរាប​ដល់​មិនយូរប៉ុន្មាន បន្ទាប់ពី​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ទ្រង់​យាង​ឡើង​ទៅ​លើ​ស្ថានសួគ៌ ទ្រង់​បាន​សម្ដែង​រូបអង្គ​ទ្រង់​ដ៏​ពិត​ដល់​ពួក​គេ —

១៩បង្ហាញ​ព្រះ​កាយ​របស់​ទ្រង់​ដល់​ពួក​គេ ហើយ​ធ្វើ​ការងារ​បម្រើ​ពួក​គេ ហើយ​ដំណើរ​រឿង​អំពី​ការងារ​បម្រើ​របស់​ទ្រង់ នឹង​មាន​ចែង​ជា​ក្រោយ។ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ នៅ​ពេល​នេះ ខ្ញុំ​សូម​បញ្ចប់​នូវ​ការ​និយាយ​របស់​ខ្ញុំ​សិន​ហើយ៕