1. Oto stało się, że ja, Nefi, dużo wołałem do Pana, mego Boga, ze względu na ^agniew moich braci.

2. Jednak ich gniew na mnie wzmógł się na tyle, że nawet chcieli odebrać mi życie.

3. Zaiste, i szemrali przeciwko mnie, mówiąc: Nasz młodszy brat umyślił sobie ^apanować nad nami, i doświadczyliśmy już wiele z jego powodu; przeto, zabijmy go, aby nie dręczył nas więcej swoimi słowami. Bowiem nie będziemy mieć go za naszego włodarza, gdyż do nas, starszych braci, należy władanie nad tym ludem.

4. I nie zapisuję na tych płytach wszystkich słów, jakie szemrali przeciwko mnie. Wystarczy, że powiem, iż chcieli odebrać mi życie.

5. I stało się, że Pan ^aostrzegł mnie, abym ja, ^bNefi, odłączył się od nich i uszedł na pustkowie razem ze wszystkimi, którzy by chcieli pójść ze mną.

6. Przeto stało się, że ja, Nefi, zabrałem swoją rodzinę, a także ^aZorama i jego rodzinę, i Sama, mojego starszego brata, i jego rodzinę, i Jakuba, i Józefa, moich młodszych braci, jak również moje siostry i wszystkich tych, którzy chcieli pójść ze mną. I wszyscy, którzy chcieli pójść ze mną, wierzyli w ^bostrzeżenia i objawienia Boga, zważali więc na moje słowa.

7. I zabraliśmy swoje namioty oraz wszystko, co mogliśmy wziąć ze sobą, i wędrowaliśmy po pustkowiu przez okres wielu dni. I po wielu dniach wędrówki rozbiliśmy swoje namioty.

8. I mój lud chciał, abyśmy nadali temu miejscu nazwę ^aNefi; przeto nazwaliśmy je Nefi.

9. I wszyscy, którzy byli ze mną, zdecydowali, że będą nazywać się ^aludem Nefiego.

10. I pilnie przestrzegaliśmy sądów, statutów i przykazań Pana we wszystkim według ^aprawa Mojżesza.

11. I Pan był z nami, i niezmiernie dobrze nam się wiodło; albowiem zasialiśmy ziarno i ponownie zebraliśmy obfite plony. I zaczęliśmy hodować owce i bydło, i wszelkie inne zwierzęta.

12. I ja, Nefi, przyniosłem także zapisy wyryte na ^apłytach z mosiądzu; a także ^bkulę, czyli ^cbusolę, przygotowaną dla mojego ojca ręką Pana, zgodnie z tym, co zapisano.

13. I stało się, że zaczęło nam się niezmiernie dobrze wieść i zaczęliśmy się rozmnażać na tej ziemi.

14. I ja, Nefi, wziąłem ^amiecz Labana, i na jego wzór zrobiłem wiele mieczy na wypadek, gdyby ludzie, których teraz nazwano ^bLamanitami, chcieli nas napaść i zgładzić; albowiem znałem ich nienawiść do mnie i moich dzieci, i tych, których nazywano moim ludem.

15. I uczyłem swój lud, jak budować budynki i jak obrabiać różne rodzaje drewna i ^ażelaza, i miedzi, i mosiądzu, i stali, i złota, i srebra oraz cennych kruszców, których było w wielkiej obfitości.

16. I ja, Nefi, zbudowałem ^aświątynię i skonstruowałem ją na wzór ^bświątyni Salomona, ale nie zbudowano jej z tak wielu ^cdrogocennych rzeczy; ponieważ nie znaleziono ich w tej ziemi, nie mogła być zbudowana jak świątynia Salomona. Lecz sposób konstrukcji był podobny do świątyni Salomona, a jej wykonanie było misterne.

17. I stało się, że ja, Nefi, nakłaniałem mój lud, aby był ^apracowity, i aby pracowano własnymi rękoma.

18. I stało się, że chcieli, abym został ich ^akrólem. Jednakże ja, Nefi, pragnąłem, aby nie mieli żadnego króla; jednakże robiłem dla nich to, co było w mojej mocy.

19. I oto, spełniły się słowa Pana co do moich braci, jakie o nich powiedział, że będę ich włodarzem i nauczycielem. Byłem więc ich ^awłodarzem i ^bnauczycielem według nakazów Pana aż do czasu, gdy chcieli odebrać mi życie.

20. Przeto spełniły się słowa Pana, które On powiedział do mnie: Jeśli ^anie będą zważać na twoje słowa, zostaną ^bodcięci od obecności Pana. I oto, zostali odcięci od Jego obecności.

21. I sprawił On, że spadło na nich ^aprzekleństwo, zaiste, nawet srogie przekleństwo, z powodu ich niegodziwości. Znieczulili bowiem swe serca przeciwko Niemu, że stały się one niczym krzemień; przeto tak jak byli biali, i niezmiernie piękni i ^bprzyjemni, Pan Bóg sprawił, że ich ^cskóra poczerniała, aby nie byli pokusą dla mego ludu.

22. Tak rzecze Pan Bóg: Sprawię, że będą ^awstrętni dla twego ludu, jeśli nie odpokutują za swe niegodziwości.

23. I przeklęci będą potomkowie tego, który ^amiesza się z ich potomkami, gdyż będą przeklęci tym samym przekleństwem. Pan to powiedział, i tak się stało.

24. I z powodu ich przekleństw, które było na nich, stali się ^abezczynnym ludem, pełnym podstępu i przebiegłości, i polującym na pustkowiu na dziką zwierzynę.

25. I Pan Bóg powiedział do mnie: Będą oni dyscypliną dla twoich potomków, aby pobudzić ich do pamiętania o mnie; i jeśli twoi potomkowie nie będą o mnie pamiętać, i nie będą zważać na moje słowa, będą oni ich nękać aż do zagłady.

26. I stało się, że ja, Nefi, ^apoświęciłem Jakuba i Józefa na kapłanów i nauczycieli nad ziemią mego ludu.

27. I stało się, że żyliśmy szczęśliwie.

28. I upłynęło trzydzieści lat od czasu, gdy opuściliśmy Jerozolimę.

29. I ja, Nefi, zapisałem na płytach, które sam sporządziłem, kroniki mojego ludu do tego czasu.

30. I stało się, że Pan Bóg powiedział do mnie: Przygotuj ^ainne płyty i wyryj na nich wiele z tego, co jest dobre w moich oczach dla pożytku twojego ludu.

31. Dlatego ja, Nefi, aby być posłuszny przykazaniom Pana, poszedłem i przygotowałem ^apłyty, na których wyryłem te rzeczy.

32. I wyryłem na nich to, co jest miłe Bogu. I jeśli memu ludowi miłe jest to, co pochodzi od Boga, będą im miłe także grawerunki znajdujące się na tych płytach.

33. I jeśli mój lud będzie chciał poznać szczegóły dziejów mego ludu, musi szukać ich na moich innych płytach.

34. A teraz wystarczy, że powiem, iż upłynęło czterdzieści lat, a już były wojny i spory z naszymi braćmi.