ព្រះគម្ពីរ
នីហ្វៃ ទី ២ 15


ជំពូក​ទី ១៥

ចម្ការ​ទំពាំងបាយជូរ (អ៊ីស្រាអែល) របស់​ព្រះ​អម្ចាស់ នឹង​ត្រូវ​ចោល​ទទេ ហើយ​រាស្ត្រ​ទ្រង់​នឹង​ត្រូវ​បែកខ្ញែក — វេទនា​នឹង​កើត​មាន​ដល់​គេ នៅ​គ្រា​ដែល​គេ​ក្បត់​សាសនា និង​គ្រា​ដែល​បែកខ្ញែក — ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​នឹង​លើក​ទង់ជ័យ ហើយ​ប្រមូល​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល — ចូរ​ប្រៀបធៀប​នឹង​គម្ពីរ​អេសាយ ៥។ ប្រមាណ​ជា​ឆ្នាំ ៥៥៩–៥៤៥ ម.គ.ស.។

ហើយ​នៅ​ពេល​នោះ ខ្ញុំ​សូម​ច្រៀង​បទ​ថ្វាយ​ស្ងួន​សម្លាញ់​របស់​ខ្ញុំ គឺជា​បទ​ចម្រៀង​ច្រៀង​ពី​ស្ងួន​សម្លាញ់​ខ្ញុំ​ខាង​ឯ​ចម្ការ​ទំពាំងបាយជូរ​របស់​ទ្រង់​ថា ស្ងួន​សម្លាញ់​ខ្ញុំ ទ្រង់​មាន​ចម្ការ​ទំពាំងបាយជូរ​នៅ​លើ​ភ្នំ​ដែល​មាន​ជីជាតិ។

ហើយ​ទ្រង់​ក៏​ធ្វើ​របង​ហ៊ុម ហើយ​រើស​យក​ដុំ​ថ្ម​ចេញ រួច​ទ្រង់​ដាំ​ទំពាំងបាយជូរ​យ៉ាង​ល្អ​បំផុត ហើយ​សង់​ប៉ម​មួយ​នៅ​ចំ​កណ្ដាល ហើយ​ធ្វើ​ធុង​ឃ្នាប​គាប​ផ្លែ​ផង ក្រោយ​នោះ​ទ្រង់​ប្រាថ្នា​ចង់​ឲ្យ​ទំពាំងបាយជូរ​នោះ​កើត​ផល តែ​បាន​កើត​ផល​ក្លាយ​ជា​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​ព្រៃ​វិញ។

ហើយ​ឥឡូវ​នេះ ឱ​ពួក​ក្រុង​យេរូសាឡិម និង​ជនជាតិ​យូដា​អើយ សូម​វិនិច្ឆ័យ​រឿង​យើង ដែល​កើតក្ដី​នឹង​ចម្ការ​ទំពាំងបាយជូរ​របស់​យើង​នេះ​ចុះ។

តើ​គួរ​ឲ្យ​យើង​ធ្វើ​អ្វី​ទៀត​ដល់​ចម្ការ​ទំពាំងបាយជូរ​របស់​យើង ដែល​យើង​លះបង់​មិន​បាន​ធ្វើ​នោះ? ហេតុ​ដូច្នោះ​ហើយ កាល​យើង​ប្រាថ្នា​កើត​មាន​ផល​ល្អ ម្ដេច​ក៏​ក្លាយ​ទៅ​ជា​មាន​ផ្លែ​ទំពាំងបាយជូរ​ព្រៃ​វិញ?

ហើយ​ឥឡូវ​នេះ ទៅ​ចុះ យើង​នឹង​ប្រាប់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ថា យើង​នឹង​ធ្វើ​អ្វី​ដល់​ចម្ការ​ទំពាំងបាយជូរ​របស់​យើង​នោះ — គឺ​យើង​នឹង​រើ​របង​ចេញ នោះ​សត្វ​នឹង​ចូល​ស៊ី​បំផ្លាញ ហើយ​យើង​នឹង​រំលំ​កំផែង​ចេញ នោះ​ចម្ការ​នឹង​ត្រូវ​ជាន់​ឈ្លី​ទៅ។

ហើយ​យើង​នឹង​បំផ្លាញ​អស់​រលីង ហើយ​គ្មាន​អ្នក​ណា​កាត់​លួស ឬ​ជ្រួយ​ដី​ទៀត​ឡើយ ប៉ុន្តែ​នឹង​កើត​មាន​អញ្ចាញ ហើយ​បន្លា​ដុះ​ឡើងវិញ យើង​ក៏​នឹង​បង្គាប់​ដល់​ពពក ហាម​មិន​ឲ្យ​ធ្លាក់​ភ្លៀង​មក​លើ​ចម្ការ​នោះ​ត​ទៅ។

ត្បិត​អី​ចម្ការ​ទំពាំងបាយជូរ​របស់​ព្រះ​អម្ចាស់​នៃ​ពួក​ពល​បរិវារ នោះ​គឺជា​វង្ស​អ៊ីស្រាអែល ហើយ​ពួក​យូដា​ជា​ដំណាំ​ដែល​គាប់​ដល់​ព្រះ​នេត្រ​ទ្រង់ ហើយ​ទ្រង់​បាន​ទត​រក​ការ​ជំនុំ​ជំរះ ហើយ​មើល​ចុះ បាន​ការ​សង្កត់សង្កិន​វិញ រក​សេចក្ដី​សុចរិត ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ បាន​សម្រែក​គ្រ លួច​វិញ។

វេទនា​ដល់​ពួក​អ្នក​ដែល​សង់​ផ្ទះ​ភ្ជាប់​គ្នា​ឥត​មាន​ចន្លោះ​ណា​ឡើយ បណ្ដា​ល​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​តែឯង​តាម​ញក​ស្រុក​វិញ!

ព្រះ​អម្ចាស់​នៃ​ពួក​ពល​បរិវារ ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ដាក់​ត្រចៀក​ខ្ញុំ​ថា ពិតប្រាកដ​ជា​ផ្ទះ​ជាច្រើន​នោះ​នឹង​ត្រូវ​ចោល​ទទេ ព្រម​ទាំង​ទី​ក្រុង​ធំៗ ហើយ​ល្អៗ​ផង ឥត​មាន​អ្នក​ណា​នៅ​ឡើយ។

១០មែន​ហើយ ចម្ការ​ទំហំ​១០​រ៉ៃ នឹង​បាន​ទឹក​ទំពាំងបាយជូរ​តែ​១​ប៉ោត ហើយ​ពូជ​ពង្រោះ​១០​ថាំង​នឹង​ច្រូត​បាន​តែ​១​ថាំង​ទេ។

១១វេទនា​ដល់​ពួក​អ្នក​ដែល​ក្រោក​ឡើង​ពី​ព្រលឹម ដើម្បី​តែ​នឹង​រក​គ្រឿង​ស្រវឹង ហើយ​អត់ងងុយ​ដរាប​ដល់​យប់​ជ្រៅ ទាល់តែ​ឆេះ​រោលរាល ដោយ​សារ​ស្រា​ទំពាំងបាយជូរ!

១២ជា​ពួក​អ្នក​ដែល​មាន​ស៊ុង ពិណ ក្រាប់ ខ្លុយ និង​ស្រា​ទំពាំងបាយជូរ​ក្នុង​ការ​ស៊ី​លៀង​របស់​គេ តែ​គេ​មិន​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់ ចំពោះ​ស្នាដៃ​របស់​ព្រះ​អម្ចាស់​ទេ ក៏​មិន​ពិចារណា​ពី​ការ​ដែល​ព្រះ​ហស្ត​ទ្រង់​ធ្វើ​ដែរ។

១៣ហេតុ​នោះ បាន​ជា​រាស្ត្រ​របស់​យើង​ត្រូវ​បាន​ចាប់​យក​ទៅ​ក្នុង​ការ​ជាប់​ឃុំឃាំង គឺ​ដោយ​ព្រោះ​គេ​ខ្វះ​ខាត​តម្រិះ ពួក​អ្នក​រុងរឿង​ត្រូវ​អត់ឃ្លាន​រហិតរហៃ​ទៅ ហើយ​ពួក​បណ្ដាជន​ណែនណាន់ ក៏​ខះក​ដោយ​ស្រេកទឹក។

១៤ដូច្នេះ ស្ថាន​នរក​បាន​រីកធំឡើង ព្រម​ទាំង​ហា​មាត់​ធំ​ហួស​ប្រមាណ ឯ​ពួក​រុងរឿង​ឧត្ដម ពួក​ណែនណាន់តាន់តាប់ ពួក​អ៊ឹកធឹក និង​ពួក​អ្នក​ដែល​រីករាយ​សប្បាយ​ក្នុង​ពួក​គេ ក៏​ចុះ​ទៅ​ឯ​ស្ថាន​នោះ។

១៥ហើយ​មនុស្ស​ជាន់​ទាប​ត្រូវ​ឱន​ចុះ ហើយ​មនុស្ស​ជាន់​ខ្ពស់​ក៏​ត្រូវ​បន្ទាប​ដែរ ឯភ្នែក​របស់​អ្នក​មាន​ឫក​ខ្ពស់​នឹង​ត្រូវ​ចុះ​សំយុង​ជ្រប់។

១៦តែ​ព្រះ​អម្ចាស់​នៃ​ពួក​ពល​បរិវារ ទ្រង់​បាន​តម្កើង​ឡើង​ដោយ​សេចក្ដី​យុត្តិធម៌ គឺ​ព្រះ​ដ៏​បរិសុទ្ធ ទ្រង់​បាន​ញែក​ជា​បរិសុទ្ធ​ក្នុង​សេចក្ដី​សុចរិត​វិញ។

១៧នៅ​ពេល​នោះ កូន​ចៀម​នឹង​រកស៊ី​នៅ​គ្រប់កន្លែង ដូច​ជា​នៅ​វាលស្មៅ​របស់​វា ឯ​មនុស្ស​ដទៃ គេ​នឹង​ត្របាក់​លេប​ទ្រព្យសម្បត្តិ​បាក់​បែក​របស់​ពួក​អ្នក​ស្តុក​ស្ដម្ភ។

១៨វេទនា​ដល់​ពួក​អ្នក​ដែល​អូសទាញ​សេចក្ដី​ទុច្ចរិត ដោយ​ខ្សែ​ជា​សេចក្ដី​ភូតភរ ហើយ​អំពើ​បាប ដោយ​ខ្សែ​លាម​រទេះ។

១៩ជា​ពួក​អ្នក​ដែល​ថា ៖ ចូរ​ឲ្យ​ទ្រង់​ប្រញាប់​ឡើង ឲ្យ​ទ្រង់​បង្ហើយការ​ឲ្យ​ឆាប់​ចុះ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​បាន​ឃើញ​នឹង​ភ្នែក ហើយ​ចូរ​ឲ្យ​គំនិត​របស់​ព្រះ​ដ៏​បរិសុទ្ធ​នៃ​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល​ចូល​មក​ជិត ហើយ​មក​ដល់​ចុះ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​បាន​ស្គាល់​ផង។

២០វេទនា​ដល់​ពួក​អ្នក​ដែល​រាប់​សេចក្ដី​អាក្រក់​ថា​ជា​ល្អ ហើយ​សេចក្ដី​ល្អ​ថា​ជា​អាក្រក់​វិញ ជា​ពួក​អ្នក​ដែល​យក​សេចក្ដី​ងងឹត​ថា​ជា​ពន្លឺ ហើយ​យក​ពន្លឺ​ជា​ងងឹត ក៏​យក​សេចក្ដី​ល្វីង​ជូរចត់​ថា​ជា​ផ្អែម ហើយ​យក​ផ្អែមថា​ជា​ល្វីង​ជូរចត់​វិញ!

២១វេទនា​ដល់​ពួក​អ្នក​ដែល​រាប់​ខ្លួន​ថា ជា​អ្នក​មាន​ប្រាជ្ញា ហើយ​ស្មាន​ថា​ខ្លួន​គេ​មាន​គំនិត​ស្រួច។

២២វេទនា​ដល់​ពួក​អ្នក​ដែល​ប៉ិនប្រសប់​នឹង​ផឹក​ស្រា​ទំពាំងបាយជូរ និង​អ្នក​ដែល​ខ្លាំងពូកែ​ក្នុង​ការ​លាយ​គ្រឿង​ស្រវឹង

២៣ជា​ពួក​អ្នក​ដែល​ស៊ីសំណូក ដើម្បី​រាប់​មនុស្ស​អាក្រក់​ថា​ជា​សុចរិត​វិញ ហើយ​ដក​សេចក្ដី​សុចរិត​របស់​មនុស្ស​សុចរិត​ចេញ!

២៤ហេតុ​នោះ ប្រៀប​ដូច​ជា​អណ្ដាត​ភ្លើង​ឆេះ​បន្សុស​ជញ្ជ្រាំង ហើយ​ស្មៅ​ក្រៀម​ស្រុត​ចុះ​ក្នុង​ភ្លើង​យ៉ាង​ណា នោះ​ឫស​របស់​ពួក​អ្នក​ទាំង​នោះ​នឹង​បាន​ដូច​ជា​អ្វី​ដែល​ពុករលួយ ហើយ​ផ្កា​របស់​គេ​នឹង​ហុយ​ឡើង​ដូច​ជា​ធូលី​យ៉ាង​នោះ​ដែរ ពី​ព្រោះ​គេ​បាន​លះ​ចោល​ក្រឹត្យវិន័យ នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់​នៃ​ពួក​ពល​បរិវារ ព្រម​ទាំង​មើល​ងាយ​ចំពោះ​ព្រះ​បន្ទូល​របស់​ព្រះ​ដ៏​បរិសុទ្ធ​នៃ​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល​ផង។

២៥ហេតុ​នោះ សេចក្ដី​ខ្ញាល់​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់ បាន​ឆួល​ឡើង​ទាស់​នឹង​រាស្ត្រ​នៃ​ទ្រង់ ហើយ​ទ្រង់​បាន​លូក​ព្រះ​ហស្ត​ទាស់​នឹង​គេ ហើយ​បាន​វាយ​គេ ឯ​ភ្នំ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ក៏​ញ័រ ហើយ​ខ្មោច​គេ​បាន​ត្រឡប់​ដូច​ជា​សំរាម​នៅ​កណ្ដាល​ផ្លូវ​ទាំង​ឡាយ។ ត្បិត​ទោះ​ជា​យ៉ាង​នោះ​ក៏​ដោយ គង់តែ​សេចក្ដី​ខ្ញាល់​របស់​ទ្រង់ មិនទាន់​បែរ​ចេញ​ទាំង​អស់​ទៅ​ដែរ គឺ​ព្រះ​ហស្ត​ទ្រង់​ចេះតែ​លូក​មក​ទៀត។

២៦ហើយ​ទ្រង់​នឹង​លើក​ទង់ជ័យ​សម្រាប់​ពួក​សាសន៍​ដែល​នៅ​ទី​ឆ្ងាយ ហើយ​នឹង​ហួច​ហៅ​ឲ្យ​មក​ពី​ចុង​ផែនដី ហើយ​មើល​ចុះ ពួក​ខ្លាំង​នឹង​ខំ​សង្វាត​មក​ដោយ​ប្រញាប់ ឥត​មាន​អ្នក​ណាមួយ​អស់​កម្លាំង ឬ​ជំពប់​ជើង​ឡើយ។

២៧ឥត​មាន​អ្នក​ណា​មួយ​ងុយ​ងោក ឬ​ដេកលក់​ដែរ ក៏​ឥត​មាន​អ្នក​ណាមួយ​បន្ធូរ​ខ្សែក្រវាត់ ឬ​ស្រាយ​ខ្សែ​ស្បែកជើង​ដែរ

២៨ជា​ពួក​អ្នក​ដែល​មាន​ព្រួញ​មុត​ណាស់ ហើយ​ធ្នូ​ទាំង​អស់​ក៏​ដំឡើង​ជាស្រេច ឯ​ក្រចក​សេះ នោះ​នឹង​បាន​រាប់​ជា​ថ្ម​ដែកភ្លើង ហើយ​កង់​រទេះ​របស់​គេ​ក៏​ដូច​ជា​ខ្យល់កួច សូរ​សន្ធឹក​របស់​ពួក​នោះ​នឹង​បាន​ដូច​ជា​សូរ​គ្រហឹម​របស់​មេ​សិង្ហ។

២៩គេ​នឹង​គ្រហឹម​ដូច​ជា​កូន​សិង្ហ មែន​ហើយ គេ​នឹង​គ្រហឹម ហើយ​ចាប់​រំពា​យក​ទៅ ហើយ​ឥត​មាន​អ្នក​ណា​ជួយ​ឲ្យ​រួច​បាន​ឡើយ។

៣០ហើយ​នៅ​គ្រា​នោះ គេ​នឹង​គ្រហឹម​ដាក់​ពួក​អ្នក​ទាំង​នោះ​ឲ្យ​ឮ ដូច​ជា​សូរ​គ្រាំ​គ្រេង​នៃ​សមុទ្រ ហើយ​បើ​សិន​ជា​អ្នក​ណា​មើល​ទៅ​ក្នុង​ស្រុក នោះ​នឹង​ឃើញ​មាន​តែ​ងងឹត និង​សេចក្ដី​សោកសៅ​ទេ ហើយ​ពន្លឺ​ដែល​នៅ​លើ​មេឃ​នឹង​ងងឹតសូន្យ​ទៅ​ដែរ៕