1. I stało się, że zgromadziliśmy wszelkiego rodzaju nasiona, zarówno wszelkiego rodzaju zboża, jak i nasiona wszelkich owoców.

2. I stało się, że gdy mój ojciec przebywał na pustkowiu, przemówił do nas tymi słowy: Oto ^aśniłem sen, czyli innymi słowy, ujrzałem ^bwizję.

3. I oto, dzięki temu, co zobaczyłem, raduję się w Panu ze względu na ^aNefiego, a także Sama, bo mam podstawę przypuszczać, że oni, a także wielu ich potomków, zostaną zbawieni.

4. Oto jednak, ^aLamanie i Lemuelu, niezmiernie się obawiam z waszego powodu; oto bowiem zdawało mi się, że w swoim śnie zobaczyłem ciemne i ponure pustkowie.

5. I stało się, że ujrzałem człowieka ubranego w białą ^aszatę, który przyszedł i stanął przede mną.

6. I stało się, że przemówił do mnie, nakazując mi, abym za nim podążył.

7. I stało się, że gdy podążyłem za nim, spostrzegłem, że jestem na ciemnym i ponurym pustkowiu.

8. I wędrując tak przez wiele godzin w ciemnościach, zacząłem modlić się do Pana, aby miał dla mnie ^amiłosierdzie, według Swego wielkiego, troskliwego miłosierdzia.

9. I stało się, że gdy pomodliłem się do Pana, ujrzałem wielkie i rozległe ^apole.

10. I stało się, że zobaczyłem ^adrzewo, którego ^bowoc był pożądany, gdyż czynił on ludzi szczęśliwymi.

11. I stało się, że podszedłem i spożyłem ^aowoc tego drzewa, i przekonałem się, że był on słodszy ponad wszystko, co kiedykolwiek kosztowałem. Zaiste, i zobaczyłem, że owoc tego drzewa był biały, ^bbielszy ponad wszystko, co kiedykolwiek widziałem.

12. I gdy skosztowałem owocu tego drzewa, napełnił on moją duszę niezmiernie wielką ^aradością, dlatego ^bzapragnąłem, aby moja rodzina także go spożyła, bo wiedziałem, że był on ^cpożądany ponad wszystkie inne owoce.

13. I gdy rozglądałem się dookoła, że może zobaczę również moją rodzinę, ujrzałem ^arzekę wody płynącej w pobliżu drzewa, którego owocu kosztowałem.

14. I gdy patrzyłem, skąd płynęła, zobaczyłem niedaleko jej źródło, a przy jej źródle ujrzałem waszą matkę Sarię, Sama i Nefiego, którzy stali, jak gdyby nie wiedzieli, dokąd mają iść.

15. I stało się, że skinąłem na nich ręką, a także wołałem donośnym głosem, aby przyszli do mnie i spożyli owoc, który był pożądany ponad wszystkie inne owoce.

16. I stało się, że przyszli do mnie i także spożyli ten owoc.

17. I stało się, że pragnąłem, aby Laman i Lemuel również przyszli i spożyli owoc; dlatego patrzyłem w kierunku źródła rzeki, że może ich tam zobaczę.

18. I stało się, że zobaczyłem ich, ale oni ^anie chcieli przyjść do mnie i spożyć owocu.

19. I ujrzałem ^apręt z żelaza, który prowadził wzdłuż brzegu rzeki do drzewa, przy którym stałem.

20. I ujrzałem również ^aciasną i wąską ścieżkę, która wiodła wzdłuż pręta z żelaza aż do samego drzewa, gdzie stałem; ona także wiodła obok źródła rzeki na wielkie i rozległe ^bpole, będące niczym świat.

21. I widziałem niezliczone tłumy ludzi, wielu z nich dążących naprzód, aby wejść na ^aścieżkę prowadzącą do drzewa, przy którym stałem.

22. I stało się, że na nią wchodzili i wyruszali wzdłuż ścieżki wiodącej do drzewa.

23. I stało się, że powstała ciemna ^amgła; zaiste, tak niezmiernie gęsta ciemna mgła, że ci, którzy wyruszali wzdłuż ścieżki, tracili kierunek, schodzili ze ścieżki i gubili się.

24. I stało się, że widziałem innych dążących naprzód, a ci dochodzili i chwytali koniec pręta z żelaza; i dążyli naprzód przez ciemną mgłę, trzymając się kurczowo pręta z żelaza, aż przyszli i spożyli ^aowoc tego drzewa.

25. I gdy skosztowali owocu tego drzewa, rozglądali się wokół, jak gdyby się ^awstydzili.

26. Ja także rozejrzałem się dookoła i ujrzałem na drugim brzegu rzeki wody wielki i ^arozległy budynek stojący jak gdyby w powietrzu, wysoko ponad ziemią.

27. I był on pełen ludzi, zarówno starych, jak i młodych, zarówno mężczyzn, jak i kobiet, przebogato odzianych; i byli ^ausposobieni szyderczo, i wytykali palcami tych, którzy przyszli i kosztowali owocu.

28. I gdy ci ludzie ^akosztowali owocu, ^bwstydzili się z powodu tych, którzy z nich drwili, ^codchodzili na zakazane ścieżki i gubili się.

29. I teraz ja, Nefi, nie przytaczam ^awszystkich słów mojego ojca.

30. Lecz, krótko mówiąc, oto zobaczył on wielu innych tłumnie dążących naprzód ku ścieżce, którzy, gdy dochodzili, chwytali koniec ^apręta z żelaza; i dążyli naprzód, trzymając się pewnie przez cały czas pręta z żelaza, aż doszedłszy, padali na ziemię i kosztowali owocu drzewa.

31. Widział on także ^arzeszę innych na ślepo zmierzających do wielkiego i rozległego budynku.

32. I stało się, że wielu z nich tonęło w głębinach ^aźródła; i wielu tracił z oczu, gdy odchodzili, błąkając się po nieznanych drogach.

33. I wielka była rzesza tych, którzy wchodzili do tego osobliwego budynku. A wszedłszy tam, wskazywali palcami i ^awyśmiewali się ze mnie i z tych, którzy także kosztowali owocu; lecz my na nich nie baczyliśmy.

34. Jak powiedział mój ojciec: Tylu, ilu na nich ^abaczyło, odchodziło i gubiło się.

35. A ^aLaman i Lemuel nie skosztowali tego owocu — powiedział mój ojciec.

36. I stało się, że gdy mój ojciec wypowiedział wszystkie słowa o swoim śnie, czyli wizji, a było ich wiele, rzekł do nas, że z powodu tego, co zobaczył w wizji, martwi się niezmiernie o Lamana i Lemuela; zaiste, obawia się, że zostaną oni odrzuceni i nie będą przebywać w obecności Pana.

37. Dlatego wzywał ich wówczas z całym uczuciem troskliwego ^arodzica, aby zważali na jego słowa, gdyż może Pan będzie dla nich miłosierny i nie odrzuci ich; zaiste, mój ojciec głosił im ewangelię.

38. I gdy skończył im głosić, a także prorokować im o wielu rzeczach, nakazał, aby przestrzegali przykazań Pana, i na tym poniechał dalszej mowy do nich.