1. Pragnę, abyście wiedzieli, że gdy mój ojciec, Lehi, skończył ^aprorokować o swoim potomstwie, stało się, że Pan ponownie do niego przemówił i powiedział mu, że nie jest wskazane, aby on, Lehi, zabrał na pustkowie tylko swoją rodzinę, ale że jego synowie powinni pojąć ^bcórki za ^cżony, by mogli wychować potomstwo dla Pana na ziemi obiecanej.

2. I stało się, że Pan ^aprzykazał mu, abym ja, Nefi, i moi bracia ponownie powrócili do ziemi jerozolimskiej i sprowadzili Ismaela wraz z rodziną na pustkowie.

3. I stało się, że ja, Nefi, ^aponownie udałem się z moimi braćmi przez pustkowie do Jerozolimy.

4. I stało się, że gdy przybyliśmy do domu Ismaela, zyskaliśmy przychylność w oczach Ismaela na tyle, że przekazaliśmy mu słowa Pana.

5. I stało się, że Pan zmiękczył serce Ismaela, a także jego rodziny, że podjęli z nami wędrówkę na pustkowie do namiotu naszego ojca.

6. I stało się, że gdy wędrowaliśmy przez pustkowie, oto Laman i Lemuel, i dwie córki Ismaela, a także dwóch ^asynów Ismaela i ich rodziny powstali przeciwko nam, to jest przeciwko mnie, Nefiemu, i Samowi, oraz ich ojcu, Ismaelowi, jego żonie, i trzem pozostałym córkom.

7. I stało się, że powstając przeciwko nam, chcieli powrócić do ziemi jerozolimskiej.

8. I teraz ja, Nefi, ^abolejąc nad zatwardziałością ich serc, przemówiłem do nich, zaiste, do Lamana i Lemuela, tymi słowy: Jak to się dzieje, że będąc moimi starszymi braćmi, macie tak twarde serca, a wasze umysły są tak zaślepione, że trzeba, abym ja, wasz młodszy brat, napominał was i dawał wam przykład?

9. Dlaczego nie zważacie na słowo Pana?

10. Jak mogliście ^azapomnieć, że widzieliście anioła Pana?

11. I jak mogliście zapomnieć, jak wielkich rzeczy dokonał dla nas Pan, ^awybawiając nas z rąk Labana i umożliwiając nam zdobycie kronik?

12. I jak mogliście zapomnieć, że Pan może ^awszystko uczynić dla dzieci ludzkich według Swej woli, jeśli stanie się, że będą wykazywać się ^bwiarą w Niego? Bądźmy Mu więc wierni.

13. I jeśli stanie się, że będziemy Mu wierni, dana nam będzie ^aziemia obiecana; i kiedyś w przyszłości przekonacie się, że wypełni się słowo Pana o ^bzagładzie Jerozolimy, albowiem wszystko, co Pan powiedział o zagładzie Jerozolimy, musi się wypełnić.

14. Oto Duch Pana wkrótce ich zupełnie opuści, gdyż oto ^aodrzucili proroków i wtrącili ^bJeremiasza do więzienia. I chcieli odebrać ^cżycie memu ojcu, że musiał opuścić kraj.

15. Oto mówię wam, że jeśli wrócicie do Jerozolimy, wy także zginiecie wraz z nimi. A teraz, jeśli chcecie, idźcie do tej ziemi, ale zapamiętajcie słowa, które wam powiedziałem, że jeśli tam pójdziecie, wy także zginiecie; oto Duch Pana nakłania mnie, abym to mówił.

16. I stało się, że gdy ja, Nefi, powiedziałem te słowa moim braciom, rozgniewali się na mnie. I stało się, że pochwycili mnie, gdyż byli niezmiernie rozgniewani, i ^azwiązali sznurami, bo chcieli odebrać mi życie, pozostawiając mnie na pustkowiu na pożarcie dzikim zwierzętom.

17. I stało się, że modliłem się do Pana tymi słowy: O Panie, według mej wiary w Ciebie wybaw mnie z rąk moich braci, dając mi siłę, abym mógł ^arozerwać więzy, którymi jestem związany.

18. I stało się, że gdy wypowiedziałem te słowa, oto rozluźniły się więzy krępujące moje ręce i stopy, że stanąłem przed moimi braćmi i ponownie do nich przemówiłem.

19. I stało się, że ponownie się na mnie rozgniewali i chcieli mnie pochwycić, ale oto jedna z ^acórek Ismaela, a także jej matka, i jeden z synów Ismaela wstawili się za mną do moich braci, że zmiękczyli ich serca; i poniechali oni nastawania na moje życie.

20. I stało się, że żałowali swej niegodziwości, iż nawet oddali mi pokłon i prosili mnie, abym przebaczył im ich postępowanie wobec mnie.

21. I stało się, że szczerze ^aprzebaczyłem im wszystko, co uczynili, i wzywałem ich, aby modlili się do Pana, Swego Boga, o przebaczenie. I stało się, że tak uczynili. Gdy zaś skończyli modlić się do Pana, wyruszyliśmy w dalszą wędrówkę do namiotu naszego ojca.

22. I stało się, że przybyliśmy do namiotu naszego ojca. I gdy ja, moi bracia i wszyscy z domu Ismaela przybyliśmy do namiotu mojego ojca, ^apodziękowaliśmy Panu, naszemu Bogu, i złożyliśmy Mu ^bofiarę i całopalenia.