1. I powtarzam: Zważaj, o domu Izraela, wszyscy, którzy zostaliście odłamani i wyprowadzeni ze względu na niegodziwość pasterzy mego ludu; zaiste, wszyscy, którzy zostaliście odłamani i rozproszeni po świecie, którzy wywodzicie się z mego ludu, o domu Izraela! O ^awyspy, słuchajcie mnie! I wy, ludy ^bnajdalsze, zważajcie! Powołał mnie Pan już w łonie mej matki; już gdy byłem w jej trzewiach, wspomniał moje imię.

2. I uczynił me usta niczym ostry miecz, w cieniu Swej ręki mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, ukrył mnie w swoim kołczanie.

3. I rzekł do mnie: Jesteś moim ^asługą, o Izraelu, przez ciebie się wsławię.

4. Ja zaś mówiłem: Próżno się trudziłem, na darmo i na próżno zużyłem me siły. Lecz mój sąd jest u Pana, a moja nagroda u Boga mego.

5. I teraz, rzecze Pan — który mnie ^aukształtował w łonie mojej matki na swego sługę, bym przyprowadził Mu z powrotem Jakuba — powiedział, że chociażby Izrael nie zgromadził się, to znajdę uznanie w oczach Pana, a mój Bóg będzie moją mocą.

6. I powiedział On: To za mało, że jesteś mi sługą, by wzbudzić ^aplemiona Jakuba, i odzyskać ocalałych z Izraela. Uczynię cię także ^bświatłem dla ^cInnych narodów, abyś był moim zbawieniem aż po krańce ziemi.

7. Tak rzecze Pan, Odkupiciel Izraela, jego Święty Bóg, do wzgardzonego i budzącego odrazę w narodzie, do sługi włodarzy: Królowie zobaczą cię i powstaną, książęta oddadzą cześć, przez wzgląd na Pana, który jest wierny.

8. Tak rzecze Pan: Gdy nadejdzie czas mej łaski, wysłucham was, o wyspy morza, i w dniu zbawienia przyjdę wam z pomocą. Będę was strzegł, i dam wam ^amego sługę, aby zawrzeć przymierze z ludem, aby ustanowić ład na ziemi, aby przywrócić opuszczone dziedzictwa.

9. Abyś rzekł do ^awięźniów: Wyjdźcie! A do tych, którzy siedzą w ^bciemności: Pokażcie się! Przy drogach będą się paść, a na wszystkich wzgórzach będą ich ^cpastwiska.

10. Nie będą łaknąć ani pragnąć, nie porazi ich gorący wiatr ani żar słoneczny; bowiem ten, który ma dla nich miłosierdzie, będzie ich prowadził i zawiedzie ich do krynicznych wód.

11. I wszystkie me góry zamienię na drogę, a moje ^agościńce będą wywyższone.

12. I wtedy, o domu Izraela, oto przybędą ^aoni z daleka; jedni z północy i z zachodu, a inni z ziemi synickiej.

13. ^aŚpiewajcie, o niebiosa, i wesel się, o ziemio, albowiem stopy tych ze wschodu staną mocno; i zabrzmijcie śpiewem, o góry, albowiem nie będą już bici, gdyż Pan pocieszył Swój lud, i zmiłuje się nad Swoimi udręczonymi.

14. A jednak Syjon mówi: Pan mnie porzucił, Pan zapomniał o mnie. Jednak On wykaże, że nie zapomniał.

15. Czyż może ^akobieta zapomnieć o swym niemowlęciu, że nie ulituje się nad synem swego łona? A nawet gdyby ^bzapomniała, Ja nie zapomnę o tobie, o domu Izraela!

16. Oto wyryłem cię na moich ^adłoniach, twe mury są ustawicznie przede mną.

17. Twoje dzieci pośpieszą przeciwko twoim niszczycielom, a ci, którzy cię ^apustoszyli, odejdą precz od ciebie.

18. Podnieś swoje oczy wokoło i spojrzyj: Wszyscy się ^azgromadzili, przychodzą do ciebie. Jakom żyw — rzecze Pan — przyodziejesz się w nich wszystkich jak w ozdobę i przepaszesz się nimi jak oblubienica.

19. Albowiem twe spustoszone, wyludnione miejsca i ziemia twego pogromu zbyt ciasne będą teraz dla twoich mieszkańców; a daleko będą ci, którzy cię pochłaniają.

20. Jeszcze będą mówić do twoich własnych uszu twoje dzieci, których cię pozbawiono: Za ciasne jest dla mnie to miejsce, dodaj mi jeszcze, abym miał gdzie mieszkać.

21. Wtedy ^apowiesz w swym sercu: Któż mi tych zrodził? Oto utraciłam moje dzieci, i byłam ^bosamotniona, wzięta do niewoli i gnana to tu, to tam, więc kto ich wychował? Oto pozostałam sama; skąd więc oni pochodzą?

22. Tak rzecze Pan Bóg: Oto skinę ręką na ^aInne narody i ku ludowi podniosę mój ^bsztandar. I przyniosą twych synów na ^crękach, a córki twe będą nieść na barkach.

23. ^aKrólowie będą twymi ^bpiastunami, a ich królowe — mamkami twoimi. Twarzą do ziemi pokłon ci będą oddawać i lizać będą proch z twoich stóp. Wtedy się przekonasz, że Ja jestem Pan, bo nie zawstydzą się ci, którzy na mnie ^cczekają.

24. Czyż można odebrać łup potężnemu lub czy ^asprawiedliwy jeniec może zostać ocalony?

25. Jednak tak rzecze Pan: I jeńcy potężnego zostaną mu odebrani, i łup straszliwego zostanie ocalony; gdyż Ja rozprawię się z twoimi przeciwnikami, i Ja ocalę twoje dzieci.

26. I ^anakarmię tych, którzy cię uciskają, ich własnym ciałem, upiją się własną krwią niczym słodkim winem. Wówczas wszelkie ciało będzie ^bwiedziało, że Ja, Pan, jestem twoim Zbawicielem i twoim Odkupicielem, ^cPotężnym Jakuba.