Pisma święte
Ⅰ Ks. Nefiego 1


Pierwsza Księga Nefiego

Jego panowanie i posługa

Dzieje Lehiego, jego żony Sarii i jego czterech synów, nazwanych (poczynając od najstarszego) Laman, Lemuel, Sam i Nefi. Pan ostrzega Lehiego, aby opuścił ziemię jerozolimską, gdyż Lehi prorokował ludziom o ich niegodziwości, i nastają oni na jego życie. Lehi wędruje z rodziną przez trzy dni w głąb pustkowia. Nefi zabiera swych braci i powraca do ziemi jerozolimskiej po kroniki Żydów. Opis ich cierpień. Biorą za żony córki Ismaela. Zabierają swe rodziny i uchodzą w głąb pustkowia. Ich cierpienia i udręki na pustkowiu. Przebieg ich wędrówek. Dochodzą do wielkich wód. Bracia Nefiego powstają przeciwko niemu. Nefi krzyżuje ich plany, i buduje statek. Nadają miejscu nazwę Obfitość. Przemierzają wielkie wody do ziemi obiecanej i dalej. Jest to zgodne z relacją Nefiego; innymi słowy ja, Nefi, sam to napisałem.

Rozdział 1

Nefi rozpoczyna kronikę swego ludu. Lehi widzi słup ognia w wizji, i czyta księgę proroctwa. Sławi Boga, przepowiada przyjście Mesjasza i prorokuje o zagładzie Jerozolimy. Jest prześladowany przez Żydów. Około 600 r. p.n.e.

1. Ja, aNefi, wywodząc się z bdobrych crodziców, byłem dnauczany nieco z całej wiedzy mojego ojca, i jako że widziałem wiele eudręk w dniach mego życia, Pan miał we mnie wielkie upodobanie przez wszystkie moje dni; zaiste, otrzymałem wielką wiedzę o dobroci Boga i Jego ftajemnicach. Dokonuję więc gzapisu dziejów swego życia.

2. Zaiste, dokonuję zapisu w ajęzyku mego ojca, na który składają się nauka Żydów i język Egipcjan.

3. I wiem, że zapis, którego dokonuję, jest aprawdą, i dokonuję go swą własną ręką, i dokonuję go według swej wiedzy.

4. Stało się bowiem na początku apierwszego roku panowania bSedekiasza, króla Judy (mój ojciec, Lehi, mieszkał w cJerozolimie przez wszystkie swoje dni); i tego roku, pojawiło się tam wielu dproroków prorokujących ludziom, że muszą odpokutować albo wielkie miasto eJerozolima będzie musiało ulec zagładzie.

5. Dlatego stało się, że kiedy mój ojciec, aLehi, wyruszył, modlił się do Pana z całego bserca za swój lud.

6. I stało się, że gdy modlił się do Pana, pojawił się asłup ognia i zatrzymał na skale przed nim; i Lehi zobaczył i usłyszał wiele, a przez to, co zobaczył i usłyszał, drżał i trząsł się niezmiernie.

7. I stało się, że gdy powrócił do swego domu w Jerozolimie, rzucił się na swe łoże, będąc aprzejęty Duchem i tym, co zobaczył.

8. I będąc tak przejęty Duchem, został poniesiony w awizji, że ujrzał same bniebiosa otwarte, i sądził, że zobaczył Boga siedzącego na tronie, otoczonego przez niezliczone zastępy aniołów śpiewających i sławiących Swego Boga.

9. I stało się, że zobaczył Jednego zstępującego z nieba, i zobaczył, że Jego ablask był ponad blask słońca w południe.

10. I zobaczył także adwunastu innych, którzy za Nim podążali, a ich blask przewyższał blask gwiazd na firmamencie.

11. I zstąpili oni, i poszli w świat. I ten, który był pierwszy, przyszedł i stanął przed moim ojcem, i dał mu aksięgę, nakazując mu, że ma czytać.

12. I stało się, że gdy czytał, został przepełniony aDuchem Pana.

13. I czytał te słowa: Biada, biada ci, Jerozolimo, bowiem widziałem twe awystępki! I mój ojciec przeczytał wiele na temat bJerozolimy — że ulegnie zagładzie wraz z jej mieszkańcami, wielu zginie od miecza, a wielu zostanie cwziętych do niewoli do Babilonu.

14. I stało się, że gdy mój ojciec przeczytał i zobaczył dużo wielkich i zdumiewających rzeczy, zawołał do Pana o wielu rzeczach następująco: Wielkie i zdumiewające są Twe dzieła, O Panie Boże Wszechmocny! Twój tron jest wysoko w niebiosach, a swą potęgę, dobroć i miłosierdzie roztaczasz nad wszystkimi mieszkańcami ziemi; i ponieważ jesteś miłosierny, nie pozwolisz, aby ci, którzy aprzychodzą do Ciebie, zginęli!

15. I w ten sposób mówił mój ojciec, sławiąc Swego Boga, gdyż jego dusza radowała się i całe jego serce było przepełnione z powodu tego, co zobaczył, zaiste, tym, co mu Pan pokazał.

16. I ja, Nefi, nie przytoczę w pełni tego, co zapisał mój ojciec, gdyż pisał on o wielu rzeczach, które zobaczył w wizjach i snach, a także spisał wiele z tego, o czym aprorokował, i mówił swoim dzieciom, czego nie przytoczę w pełni.

17. Natomiast podam, czego ja dokonałem za moich dni. Oto podaję astreszczenie bkroniki mego ojca na płytach, które wykonałem własnymi rękami; dlatego, kiedy podam streszczoną kronikę mego ojca, wtedy dokonam zapisu o swoim własnym życiu.

18. Pragnę bowiem, abyście wiedzieli, że gdy Pan pokazał tyle zdumiewających rzeczy mojemu ojcu, Lehiemu, zaiste, na temat azagłady Jerozolimy, poszedł on między ludzi i zaczął bprorokować, i głosić im rzeczy, które zarówno widział, jak i słyszał.

19. I stało się, że Żydzi aszydzili z niego ze względu na to, co o nich świadczył, gdyż prawdziwie świadczył o ich niegodziwości i występkach, a także świadczył, że rzeczy, które widział i słyszał, i o których przeczytał w księdze, wskazywały wyraźnie na przyjście bMesjasza, a także na zbawienie świata.

20. I gdy Żydzi to usłyszeli, rozgniewali się na niego, tak jak na dawnych proroków, których awypędzali, kamienowali i zabijali; jemu także chcieli odebrać życie. Ale ja, Nefi, wykażę wam, że troskliwe bmiłosierdzie Pana roztacza się nad wszystkimi, których wybrał ze względu na ich wiarę, że czyni ich silnymi, a nawet posiadającymi moc do wyratowania się.