Hugna 2

Trahedya o Kapalaran?

Kon kita mag-atubang sa dayag nga mga trahedya sa kagul-anan, pag-antus, ug kamatayon, kinahanglan kitang mosalig sa Dios.

Gikan sa Kinabuhi ni Spencer W. Kimball

Sayo sa iyang pagkabata, si Spencer W. Kimball nag-antus sa kasakit resulta sa kamatayon sa mga mahal sa kinabuhi. Sa otso anyos pa siya ang iyang igsoong babaye nga si Mary namatay wala madugay human siya mahimugso. Usa ka bulan ang milabay, gibati sa mga ginikanan ni Spencer nga mamatay usab ang lima ka tuig nga si Fannie, kinsa nag-antus sulod na sa daghang mga semana. Misugilon si Spencer sa adlaw sa kamatayon ni Fannie: “Sa akong ikasiyam nga birthday si Fannie namatay diha sa mga bukton sa akong Mama. Kaming tanang mga anak gipamata nianang gabhiona aron makakita. Kaming tanang mga anak gipamata sa sayong kagabhion aron sa pagtambong. Ako pang mahinumduman ang panghitabo sulod sa among sala …, ang akong pinalanggang inahan nagbakho nga diha sa iyang mga bukton ang himatyon nga lima ka tuig nga bata ug kaming tanan nanag-alirong.”¹

Labi pang malisud alang sa batan-on nga si Spencer ang usa ka balita duha ka tuig human niadto, dihang siya ug ang iyang mga igsoon gipatawag pauli gikan sa eskwelahan usa ka buntag niana. Nanagdagan sila pauli ug gisugat sa ilang bishop, kinsa mipundok kanila libot kaniya ug giingnan sila nga ang ilang mama namatay sa miaging adlaw pa. Si Presidente Kimball nahinumdom: “Miabut kini nga sama sa usa ka liti [thunderbolt]. Midagan ako pagawas ngadto sa likod sa balay aron mag-inusara sa pagpaagas sa akong mga luha. Dili makit-an ug dili madunggan, kay layo ra sa uban, mibakho ako ug mibakho. Sa matag higayon nga akong malitok ang pulong nga ‘Ma’ presko nga bul-og sa luha ang moagas hangtud nga ako naughan. Ma—patay na! Pero dili kini mahitabo kaniya! Alang kanamo ang kinabuhi lisud sa pagpadayon.… Ang akong onse anyos nga kasingkasing mora og mobuto.”²

Singkwenta ka tuig ang milabay, si Elder Spencer W. Kimball, nga nianang higayona sakop na sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles, nahilayo sa panimalay, nagpaayo gumikan sa usa ka dako nga operasyon [major surgery]. Dili makatulog, iyang nahinumduman ang adlaw sa pagkamatay sa iyang inahan: “Gusto na usab nako nga mohilak karon … dihang ang akong panumduman midala kanako og balik niadtong subo nga hitabo.”³

Sa pagsagubang sa dako nga kasub-anan gumikan niadto nga mga kasinatian, si Spencer W. Kimball kanunay nga makakaplag og kahupayan sa pag-ampo ug diha sa mga baruganan sa ebanghelyo. Bisan sa iyang pagkabata, nasayud siya kon asa mopaingon aron makadawat og kalinaw. Usa ka higala sa pamilya ang misulat sa mga pag-ampo sa batan-ong Spencer—”unsa kabug-at alang sa iyang gamay nga kasingkasing ang pagkamatay sa iyang mama ug bisan pa niana unsa siya ka isug nga nakigbatok sa iyang mga kagul-anan ug nangayo og kahupayan gikan sa bugtong nga tinubdan.”⁴

Sa iyang pangalagad, si Presidente Kimball kanunay nga mohalad og mga pulong sa kahupayan alang niadtong kinsa nagmasulub-on sa pagkawala sa mga mahal sa kinabuhi. Mipamatuod siya sa mahangturon nga mga baruganan, gipaniguro niya sa mga Santos nga ang kamatayon dili maoy katapusan sa pagpakabuhi. Sa pagpamulong panahon sa lubong, kausa miingon siya:

“Kita limitado sa atong mga panglantaw. Pinaagi sa atong mga mata atong makita ang pipila lang ka milya. Pinaagi sa atong mga dunggan atong madungog apan pipila lang ka mga katuigan. Kita nasulod sa sudlanan, gisirad-an, nga morag, anaa sa kwarto, apan kon ang atong kahayag mogawas niini nga kinabuhi, diha kita makakita lapas pa sa mortal nga mga limitasyon.…

“Ang mga bungbong mangatumpag, ang oras may katapusan ug ang gilay-on moanam og kahanap ug mawala samtang kita moadto sa kahangturan … ug dihadiha kita mahisulod sa talagsaon nga kalibutan diin wala nay kalibutanon nga mga limitasyon.”⁵

Mga Pagtulun-an ni Spencer W. Kimball

Sa Iyang Kaalam, ang Dios dili kanunayng mopugong sa mga trahedya.

Ang inadlaw-adlaw nga balita nagbuntaog sa mga ulohan: “Eroplano Nahagsa 43 ang Patay. Walay Naluwas sa Trahedya sa Kabukiran,” ug liboan ka mga tingog magdungan sa pag-ingon: “Nganong mitugot man ang Ginoo nga mahitabo kining terible nga mga butang?”

Duha ka awto nagkabanggaay dihang ang usa mideretso sa pula nga signal, ug unom ka mga tawo ang nangamatay. Nganong ang Dios dili man mopugong niini?

Ngano man nga ang usa ka batan-ong inahan mamatay sa kanser ug biniyaan ang iyang walo ka mga anak? Nganong wala man siya ayoha sa Ginoo?

Usa ka gamay nga bata nalumos; lain usab ang naligsan. Ngano man?

Usa ka tawo kalit lang nga namatay sa dihang giatake samtang nagsaka sa hagdanan. Ang iyang lawas napalgang naghapla sa salog. Ang iyang asawa mihilak sa kaguol, “Ngano man? Nganong gitugot kini sa Ginoo kanako? Wala ba siya makahunahuna sa akong tulo ka gagmayng mga anak nga nagkinahanglan og amahan?”

Usa ka batan-on nga lalaki namatay sa misyon ug ang mga tawo masawayong nangutana: “Nganong wala man protektahi sa Ginoo kini nga batan-on samtang siya nagsangyaw?”

Manghinaut ako nga makatubag niini nga mga pangutana nga may katungod, pero dili ako makahimo. Nakasiguro ako nga usahay magkasabut kita ug magkauyon. Apan sa karon kinahanglan nga mangita kita og panabut kutob sa mahimo diha sa mga baruganan sa ebanghelyo.

Ang Ginoo ba ang midala sa eroplano padulong sa bungtod aron bugtoon ang mga kinabuhi sa mga sakay niini, o duna bay mga mekanikal nga problema o mga sayop sa tawo?

Ang Amahan sa langit ba ang hinungdan sa panagbanggaay sa mga sakyanan nga midala sa unom ka tawo ngadto sa kahangturan, o sayop kadto sa drayber nga wala motuman sa mga balaod sa karsada?

Ang Dios ba ang mikutlo sa kinbuhi sa usa ka batan-ong inahan o miagda sa bata sa pag-adto ngadto sa kanal o midala sa bata ngadto sa nagpadulong nga sakyanan?

Gituyo ba sa Ginoo ang pagpaatake sa kasingkasing niadtong lalaki? Ang kamatayon ba niadtong misyonaryo wala sa oras? Tubaga, kon makahimo ka. Ako dili, bisan pa kon ako nasayud nga ang Dios adunay dako nga papel sa atong kinabuhi, wala ako masayud kon unsa ka dako ang iyang ipahitabo ug unsa ang iyang itugot. Bisan unsay tubag niini nga pangutana, aduna pay lain nga ako nakaseguro.

Ang Ginoo makapugong ba niini nga mga trahedya? Ang tubag, Oo. Ang Ginoo nasayud sa tanang umaabut, uban sa tanang gahum sa pagkontrolar sa atong mga kinabuhi, moluwas kanato sa kasakit, pugngan ang mga aksidente, momaneho sa mga eroplano ug mga sakyanan, mopakaon kanato, manalipod kanato, luwason kita gikan sa kahago, paningkamot, mga sakit, bisan sa kamatayon, kon iyang gusto. Apan dili siya.

Kinahanglan nga masabtan nato kini, tungod kay makamatngon kita kon unsa ka dili maalamon alang kanato ang pagsagang sa atong mga anak gikan sa tanang paningkamot, gikan sa mga kapakyasan, mga tintasyon, mga kasub-anan, ug mga pag-antus.

Ang pinakauna nga balaod sa ebanghelyo mao ang kagawasan sa pagpili [free agency] ug ang mahangturong paglambo. Ang pagpugos kanato nga magmaampingon o magmatarung makapawalay-bili niana nga sukaranang balaod ug ang atong paglambo mahimong imposible.⁶

Uban sa mahangturon nga panglantaw, atong masabtan nga ang kalisdanan kinahanglanon alang sa atong mahangturon nga pag-uswag.

Kon atong tan-awon ang mortalidad nga maoy kinatibuk-an sa pagpakabuhi, ang kasakit, kasub-anan, kapakyasan, ug ang hamubo nga kinabuhi mahimong usa ka kalamidad. Apan kon atong tan-awon ang kinabuhi isip usa ka mahangturon nga butang nga mobira balik ngadto sa nangagi nga kinabuhi sa wala pa dinhi sa yuta [premortal] ug paingon ngadto sa mahangturong umaabut human sa kamatayon, nan ang tanan nga mga panghitabo mabutang sa eksakto nga panglantaw.

Wala bay kaalam ang iyang paghatag kanato og mga pagsulay aron mabuntog kini, ang paghatag og mga responsibilidad aron kita molampus, trabaho aron molig-on ang atong mga braso, mga kasub-anan aron sulayan ang atong mga kalag? Wala ba kita hatagi og mga tintasyon aron masulayan ang atong kalig-on, mga sakit aron makat-on kita sa pagpasensya, kamatayon aron kita mahimong imortal ug mahimaya?

Kon ang tanang masakiton nga giapil nato sa pag-ampo nangaayo, kon ang tanan nga mga matarung gipanalipdan ug ang mga dautan gigun-ob, ang kinatibuk-ang programa sa Amahan mahimong walay bili ug ang nag-una nga baruganan sa ebanghelyo, ang kabubut-on, matapos. Wala na unyay tawo nga magkinabuhi sa pagtuo.

Kon ang kalipay ug kalinaw ug mga ganti ihatag dayon sa naghimo og maayo, wala untay dautan—tanan mobuhat sa maayo pero dili tungod sa kaeksakto sa pagbuhat og matarung. Wala nay pagsulay sa kalig-on, walay pagpalambo sa kinaiya, walay pagtubo sa mga gahum, walay kagawasan sa pagpili [free agency], puro pagkontrolar ni Satanas lamang.

Kon tanang mga pag-ampo kinahanglang tubagon dayon sigun sa atong hinakog nga mga tinguha ug sa atong limitadong panabut, dinha adunay gamay o wala nay pag-antus, kasub-anan, kapakyasan, o bisan kamatayon, ug kon wala kini, wala usab untay kalipay, kalampusan, pagkabanhaw, ingon man kinabuhing dayon ug pagkadios.

“Kay kini gikinahanglan gayud, nga adunay katugbang sa tanan nga mga butang … pagkamatarung … pagkadautan … pagkabalaan … pagkauyamot … pagkamaayo … pagkangil-ad.…” (2 Nephi 2:11.)

Isip usa ka tawo, gusto natong malayo ang atong kinabuhi sa lawasnong kasakit ug kaguol sa panghunahuna ug ipaniguro sa atong kaugalingon ang padayong kahusay ug kahupayan, apan kon atong sirad-an ang mga pultahan alang sa mga kasub-anan ug kagul-anan, mahimo nga atong gisalikway ang atong mga mahinungdanon nga mga higala ug magtatabang. Ang pag-antus makahimong santos sa mga tawo samtang sila magkat-on og pasensya, pagkamainantuson, ug kahanas sa kaugalingon.…

Ganahan ako sa bersikulo sa “Unsa Kalig-on ang Tukuranan”—

Kon sa kasakit ikaw akong tawagon,
Suba sa kaguol dili motabon
Kay ako kanimo, mopanalangin,
Diha sa kasubo nga naghingapin.

[Tan-awa sa Mga Himno ug mga Awit sa mga Bata, nu. 6]

Ug si Elder James E. Talmage misulat: “Walay kasakit nga giantus sa usa ka babaye o lalaki sa kalibutan nga dili pagabalusan … kon kini pagadawaton uban sa pasensya.”

Sa laing bahin, kining mga butanga makapahugno kanato sa hilabihan kon atong paundayonan ang kahuyang, pagbagulbol, ug pagpanaway.

“Walay kasakit nga atong giantus, walay pagsulay nga atong nasinati ang makawang. Modugang kini sa atong edukasyon, sa pagpalambo niana nga mga kalidad sama sa pasensya, hugot nga pagtuo, kalig-on ug pagkamapainubsanon. Ang tanan natong giantus ug gilahutay, ilabi na kon kini atong giantus nga may pasensya, makapalig-on sa atong mga kinaiya, molimpyo sa atong mga kasingkasing, mopadako sa atong mga kalag, ug mohimo kanatong mas malumo ug mahigugmaon, mas angayan nga pagatawgong mga anak sa Dios … ug kini pinaagi sa kasub-anan ug pag-antus, paghago ug kalisdanan, aron makaangkon sa edukasyon nga maoy usa sa atong gianhi dinhi ug diin kita mahimong mas mahisama sa atong Amahan ug Inahan sa langit.…” (Orson F. Whitney)

Dunay mga tawo nga bangis kaayo samtang magtan-aw sa ilang mga mahal sa kinabuhi nga mag-antus ug masakitan pagayo ug gisakit pag-ayo ang lawas. Ang uban mopasangil sa Ginoo nga walay balatian, walay pagpakabana, ug dili makatarunganon. Kita dili gayud angayan nga mohukom! …

Ang gahum sa priesthood walay kinutuban apan ang Dios maalamong mibutang kanato og piho nga mga limitasyon. Mahimo akong makapalambo og gahum sa priesthood samtang akong gihingpit ang akong kaugalingong kinabuhi, gani ako mapasalamaton nga bisan pinaagi sa priesthood dili nako mamaayo ang tanang masakiton. Basin mamaayo nako ang mga tawo nga angay na untang mamatay. Basin mahuwasan sa pag-antus ang mga tawo nga angay untang mag-antus. Nahadlok ako nga ako unyang mapakyas ang mga katuyoan sa Dios.

Kon aduna pa lang ako’y gahum nga walay limitasyon, ug bisan limitado nga panan-aw ug panabut, basin akong giluwas si Abinadi gikan sa nagdilaab nga kalayo sa dihang gisunog siya hangtud namatay, ug sa pagbuhat sa ingon ako unta siyang gidaot sa hangtud. Namatay siya nga usa ka martir ug gidawat ang ganti sa pagkamartir—ang kahimayaan.

Ako unta nga napanalipdan si Pablo batok sa iyang mga kasakit kon ang akong gahum walay kinutuban. Ako unta siyang giayo ug gitangtangan sa iyang mga “tunok sa lawas.” [2 Mga Taga-Corinto 12:7.] Ug sa pagbuhat sa ingon ako untang naguba ang plano sa Ginoo. Katulo siya mihalad og pag-ampo, mihangyo sa Ginoo nga tangtangon ang mga “tunok” nga diha kaniya, apan ang Ginoo wala motubag sa iyang mga pag-ampo [tan-awa sa 2 Mga Taga-Corinto 12:7–10]. Sa makadaghang higayon masayang lang unta ni Pablo ang iyang kaugalingon kon siya maayo pa nga manulti, baskog, guwapo, ug kon wala pa niya ang mga butang nga naghimo kaniya nga mapainubsanon.…

Akong gikahadlokan nga kon didto pa ako sa Bilanggoan sa Carthage niadtong Hunyo 27, 1844, basin ako pang gipasimang ang mga bala nga mitaop sa lawas sa Propeta ug sa Patriarch. Basin ako pa silang giluwas gikan sa mga kasakit ug mga pag-antus, apan mawagtang gikan kanila ang pagkamatay nga martir ug ang ganti. Gikalipay nako nga wala ko kana mahimo nga desisyon.

Uban nianang walay kontrol nga gahum, sigurado nakong bation nga protektahan si Kristo gikan sa kasakit sa Getsemani, sa mga pang-insulto, sa korona nga tunok, sa mga pagpakaulaw didto sa korte, sa pisikal nga mga kadaot. Ako untang gitambalan ang iyang mga samad ug gipang-ayo kini, mihatag kaniya og bugnaw nga tubig imbis nga suka. Basin og ako pa siyang giluwas gikan sa pag-antus ug kamatayon, ug mawala sa kalibutan ang iyang maulaong sakripisyo.

Dili ako mangahas sa pagkuha sa responsibilidad sa pagpabuhi og balik sa akong mga mahal sa kinabuhi. Si Jesukristo mismo miila sa kalainan tali sa iyang kabubut-on ug sa kabubut-on sa Amahan sa dihang siya nag-ampo nga ang kopa sa pag-antus tangtangon gikan kaniya; gani siya midugang, “hinoon, dili ang akong pagbuot maoy matuman kondili ang imo.” [Lucas 22:42.]⁷

Ang kamatayon makaabli sa pultahan sa mahimayaong mga kahigayunan.

Alang sa usa nga mamatay, ang kinabuhi magpadayon ug ang iyang kagawasan sa pagpili [free agency] magpadayon, ug ang kamatayon, nga para kanato usa ka kalamidad, mahimong panalangin nga nagtakuban [bessing in disguise].…

Kon kita moingon nga ang sayo nga pagkamatay usa ka kalamidad, hitabong dautan, o trahedya, wala ba kana mag-ingon nga ang mortalidad nagpasabut sa sayo nga pagsulod ngadto sa kalibutan sa espiritu ug sa anam-anam nga kaluwasan ug kahimayaan? Kon ang mortalidad mao ang hingpit nga kahimtang, ang kamatayon wala nay kapuslanan, apan ang ebanghelyo nagtudlo kanato nga walay trahedya sa kamatayon, apan sa sala lamang. “… bulahan ang mga patay nga namatay diha sa Ginoo.…” (Tanawa sa D&P 63:49.)

Gamay ra kaayo ang atong nahibaloan. Ang atong hunahuna limitado kaayo. Atong gihukman ang mga pamaagi sa Ginoo gikan sa atong kaugalingong hiktin nga panan-aw.

Nakapamulong ako sa usa ka serbisyo sa patay [funeral service] sa batan-ong estudyante sa Brigham Young University nga namatay panahon sa Ikaduhang Gubat sa Kalibutan. Adunay mga gatusan ka libo nga batan-ong mga lalaki nga sayo ra kaayo nga gipasulod ngadto sa kahangturan dala sa kadaot niadto nga gubat, ug ako namulong nga nagatuo ako nga kining mga matarung nga mga kabatan-onan gitawag ngadto sa kalibutan sa mga espiritu aron pagsangyaw sa ebanghelyo ngadto sa mga nahikawan nga mga kalag. Mahimong dili kini tinuod sa tanang nangamatay, pero gibati nako nga tinuod kini kaniya.

Sa iyang panan-awon sa “Ang Pagluwas sa mga Patay” si Presidente Joseph F. Smith nakakita gayud niining mga butanga.… Siya misulat:

“… Ako nakasabut nga dili ang Ginoo mismo maoy miadto sa mga dautan ug sa mga masinupakon kinsa misalikway sa kamatuoran … pero hinonoa, gikan sa mga matarung Siya mihan-ay sa iyang pundok … ug gitugyan kanila ang paglakaw ngadto ug pagdala sa kahayag sa ebanghelyo …

“… ang atong Manunubos migahin sa Iyang panahon … ngadto sa kalibutan sa mga espiritu, nagtudlo ug nag-andam sa mga matinud-anong mga espiritu … kinsa nakapamatuod Kaniya diha sa unod, nga sila unta modala sa mensahe sa katubsanan ngadto sa tanan nga mga patay ngadto kinsa siya dili makaadto sa iyang kaugalingon tungod sa ilang pagsukol ug paglapas.…

“Ug akong nakita nga ang mga matinud-anon nga mga anciano [elders] niining mao nga kapaigoan o dispensasyon, sa panahon nga sila mobiya gikan sa mortal nga kinabuhi, mopadayon sa ilang mga paghago diha sa pagsangyaw sa ebanghelyo sa paghinulsol ug katubsanan.” [Tan-awa sa D&P 138:29–30, 36–37, 57.]

Nan, ang kamatayon, mahimong moabli sa pultahan sa mga kahigayunan, lakip na nianang pagtudlo sa ebanghelyo ni Kristo.⁸

Sa mga panahon sa pagsulay, kinahanglan kita nga mosalig sa Dios.

Bisan pa sa kamatuoran nga ang kamatayon moabli sa bag-ong mga pultahan, wala kini nato pangandoya. Gipahimangnoan kita nga mag-ampo alang niadtong mga masakiton ug gamiton ang atong gahum sa priesthood sa pag-ayo kanila.

“Ug ang mga anciano [elders] sa simbahan, duha o labaw pa, pagatawgon, ug mag-ampo diha ug magpandong sa ilang mga kamot alang kanila diha sa akong ngalan; ug kon sila mamatay sila mamatay ngari kanako, ug kon sila mabuhi sila mabuhi ngari kanako.

“Kamo magpuyo nga maghiusa sa gugma, sa ingon nga kamo magbakho tungod sa pagkawala kanila nga namatay, ug labaw na gayud niadto nga walay paglaum sa usa ka mahimayaon nga pagkabanhaw.

“Ug kini mahinabo nga kadtong namatay ngari kanako dili makatilaw og kamatayon, kay kini matam-is ngadto kanila;

“Ug sila nga wala mamatay ngari kanako, alaot ngadto kanila, kay ang ilang kamatayon mapait.

“Ug usab, mahinabo nga siya nga adunay hugot nga pagtuo kanako mamaayo, ug wala ikatakda ngadto sa kamatayon, paga ayohon.” (D&P 42:44–48.)

Gipaniguro sa Ginoo kanato nga ang masakiton mamaayo kon ang ordinansa mapahigayon, kon adunay igo nga pagtuo, ug kon ang masakiton “wala ikatakda ngadto sa kamatayon.” Pero adunay tulo ka mga butang, ang tanan niini kinahanglan nga matubag. Daghan ang wala makasunod sa mga ordinansa, ug baga ang gidaghanon niadtong walay tinguha o wala makaangkon sa paghupot og igo nga pagtuo. Pero ang lain nga butang usab mogawas nga importante: Kon sila wala ikatakda sa kamatayon.

Ang tanan kinahanglan nga mamatay. Ang kamatayon usa ka importante nga bahin sa kinabuhi. Sa tinuod, dili pa kaayo kita andam alang niana nga kausaban. Sa kawalay kasayuran kon kanus-a kini moabut, atong pakigbisogan og maayo nga mapadayon ang atong kinabuhi. Hinoon dili nato angayang ikahadlok ang kamatayon. Iampo nato ang mga masakiton, alagaran nato ang mga may balatian, mohangyo kita sa Ginoo nga ayohon ug maminusan ang kasakit ug luwason ang kinabuhi ug iuswag ang oras sa kamatayon, ug sa pinahimutang nga paagi, dili tungod kay ang kahangturan makahahadlok kaayo.…

Sama sa giingon sa Ecclesiastes (3:2), ako masaligon nga adunay oras sa kamatayon, apan nagatuo usab ako nga daghang mga tawo ang mamatay sa dili pa ang “ilang panahon” tungod kay dili sila magmatngon, abusohan ang ilang mga lawas, mosagop sa dili kinahanglanon nga mga kahigayunan, o mobutang sa ilang mga kaugalingon sa peligro, mga aksidente, ug mga sakit.…

Ang Dios maoy nagkontrolar sa atong mga kinabuhi, migiya ug mipanalangin kanato, pero mihatag kanato sa atong kabubut-on [agency]. Mahimong puy-an nato ang atong kinabuhi nga mahiuyon sa iyang plano alang kanato o mahimong ato kining binuangan sa pagpamubo o sa pagkutlo niini.

Sigurado ako sa akong hunahuna nga ang Ginoo maoy nagplano alang sa atong kapalaran [destiny]. Sa ubang higayon hingpit nato nga masabtan, ug kon atong lingion gikan sa mas taas-taas nga lantawanan sa atong umaabut, matagbaw ra kita sa kadaghang mga panghitabo niining kinabuhia nga lisud kaayo nato nga masabtan.

Usahay atong mahunahuna nga gusto natong mahibaloan kon unsay anaa sa unahan, apan ang malinawon nga panghunahuna modalag balik kanato sa pagdawat sa kinabuhi hinay-hinay matag adlaw ug sa pagpalambo ug aron himayaon ang matag adlaw.…

Nasayud kita sa wala pa kita matawo nga kita moanhi sa yuta alang sa lawas ug kasinatian ug nga kita makaangkon og kalipay ug mga kagul-anan, kahupay ug kasakit, kasayon ug mga kalisdanan, kabaskog ug mga sakit, mga kalampusan ug mga kapakyasan, ug nasayud usab kita nga human sa usa ka kinabuhi kita mamatay. Atong gidawat kini nga mahitabo uban sa malipayon nga kasingkasing, andam sa pagdawat sa tanan magustuhan man ug dili. Gidawat nato sa dakong kahinangup ang kahigayunan nga moanhi sa kalibutan bisan og mahimong kini usa ra ka adlaw o usa ka tuig ra sa kalibutan. Tingali wala kaayo nato hunahunaa kon mamatay ba kita sa sakit, aksidente o sa katigulangon. Andam kitang moangkon og kinabuhi kon kini moabut ug nga ato unyang han-ayon ug pagadumalahon kini, ug buhaton kini sa walay pagbagulbol, pagreklamo, o dili makatarunganong mga pagpamugos.

Sa pag-atubang niining dayag nga trahedya kinahanglan natong ibutang ang atong pagsalig sa Dios, uban sa kasayuran nga bisan pa sa atong limitado nga panglantaw ang Iyang mga katuyoan dili gayud mapakyas. Uban sa tanan niini nga mga kasamok ang kinabuhi mihalad kanato sa dakong kahigayonan nga motubo sa kahibalo ug kaalam, pagtuo ug mga buhat, pagpangandam alang sa pagbalik ug pagpakigbahin sa himaya sa Dios.⁹

Mga Sugyot alang sa Pagtuon ug Pagtudlo

Hunahunaa kini nga mga ideya samtang ikaw magtuon sa hugna o samtang ikaw mangandam sa pagtudlo. Alang sa dugang nga tabang, tan-awa ang mga pahina v–xi.

Nganong ang Ginoo dili man manalipod kanato gikan sa tanang kagul-anan ug pag-antus? (Tan-awa sa mga pahina 16–17.)
Tun-i ang mga pahina 17–20, sa pagpangita kon unsa ang mawala kanimo kon ang Ginoo dili motugot kanato nga makasinati og mga pagsulay. Unsaon man nato sa pag-atubang ang atong mga pagsulay ug kagul-anan? Giunsa man paglig-on sa Ginoo kanimo diha sa imong mga pagsulay?
Basaha ang paragrap nga nagsugod sa “Adunay mga tawo kinsa …” nga naa sa pahina 19. Nganong lisud man kaayo nga magsud-ong sa mga minahal nga mag-antus? Unsa may atong mahimo aron malikayan nga kita mahimong maligutgot o mawad-an sa paglaum sa ingon niana nga higayon?
Ribyuha ang mga pahina 19–25, sa pagpangita alang sa mga pagtulun-an kabahin sa mga panalangin sa priesthood. Kanusa ka nakasaksi sa pag-ayo o mahupayong gahum sa priesthood? Unsaon nato sa pagtubag kon atong masayran nga dili kabubut-on sa Ginoo alang sa usa ka minahal aron mamaayo o alang sa kamatayon aron iuswag kini?
Unsaon man nimo sa pagpasabut ang mga pagtulun-an ni Presidente Kimball kabahin sa kamatayon sa usa ka bata?
Si Presidente Kimball nagtudlo, “Sa pag-atubang niining dayag nga mga trahedya kinahanglan natong ibutang ang atong pagsalig sa Dios” (pahina 20–21). Kon ang usa ka tawo mosalig sa Dios, unsa kaha ang iyang buhaton sa panahon sa usa ka pagsulay?

May Kalabutan nga mga Kasulatan: Salmo 116:15; 2 Nephi 2:11–16; 9:6; Alma 7:10–12; D&P 121:1–9; 122:1–9