Մեր միսիոներական պարտականությունը

Միսիոներները գնում են ողջ աշխարհին վկայելու Հիսուս Քրիստոսի մասին և ցանելու հավերժական կյանքի թանկագին սերմերը:

Ջոզեֆ Ֆ. Սմիթի կյանքից

Հավայան Կղզիներ իր մեկնումից քիչ անց, 1854թ. հոկտեմբերի 20-ին, Ջոզեֆ Ֆ. Սմիթը նամակ է գրում իր հոր հորեղբոր որդուն՝ Տասներկուսի Քվորումի անդամ Ջորջ Ա. Սմիթին, որն իրեն երեց էր կարցել: Երիտասարդ միսիոները գրում է Տիրոջ գործի հանդեպ իր նվիրվածության մասին. «Ես ուրախ եմ ասելու, որ պատրաստ եմ անցնել նեղ և լայն օրերի բովով այս գործի համար, որը կատարում եմ. և իրապես հույս ունեմ և աղոթում եմ, որ հավատարիմ մնամ մինչև վերջ»:¹ Նրա հավատքը պետք է փորձվեր շատ անցամներ:

Մի անգամ հրդեհը ոչնչացրեց նրա ունեցվածքի մեծ մասը, ներառյալ «հագուստը, Մորմոնի Գրքի, Վարդապետություն և Ուխտերի (եվրոպական) առաջին խմբագրության օրինակները, որոնք Հայրապետ Հայրում Սմիթին որպես նվեր էին տրվել: Այս գրքերից մեկում Երեց Ջոզեֆ Ֆ. Սմիթը դրել էր իր Երեցի վկայականը: Երբ տունն իր ունեցվածքով այրվեց, Երեց Սմիթի սնդուկը և նրանում գտնվող բոլոր իրերը մոխիր էին դարձել, բացի նրա միսիոներական վկայականից: Ւնչ-որ հրաշքով այն անվնաս էր մնացել, եթե հաշվի չառնենք այրված եգրերը, սակայն ոչ մի բառ չէր այրվել, թեև գիրքը, որի մեջ դրված էր այն ամբողջովին մոխրացել էր: Ոչ միայն գրքերն էին ոչնչացել, այլև Երեց Սմիթի օրագրերը, որոնք նա բարեխղճորեն լրացնում էր»:

Այս դեպքի հետ մի ծիծաղելի միջադեպ է կապված, որն այն ժամանակ լուրջ էր թվում: Միսիոներական հագուստն այրվել էր, և Ջոզեֆ Սմիթն ու իր ընկերը ստիպված էին մեկ կոստյումը հերթով հագնել: Մեկը մնում էր տանը, իսկ մյուսը հագնելով կոստյումը հաճախում էր ժողովներին: Ապա մյուսն էր մնում տանը, մինչ մյուս ընկերը ժողովի էր մասնակցում: «Ւհարկե, դա երկար չտևեց, սակայն դա մի ծիծաղելի պատմություն էր, որի մասին շատ հաճախ էին հիշում հետագա տարիներին, երբ ժամանակը հեռացրել էր այդ տառապյալ Երեցներին իրենց նեղությունների և դժվարությունների վայրից»:²

Ջոզնֆ Ֆ. Սմիթի ուսմունքները

Միսիոներները պետք Է այնպես ապրեն, որպեսզի Աստծո Հոգին միշտ իրենց ուղեկցի:

Աշխարհին քարոզելու գնացող Երեցների պարտադիր հատկանիշները պետք է լինեն՝ համեստությունը, հեզությունը և անկեղծ սերը, մարդկային ընտանիքի բարօրության և փրկության համար, և ցանկությունը՝ հաստատելու խաղաղություն և արդարություն երկրի մարդկանց մեջ: Մենք չենք կարող քարոզել Քրիստոսի ավետարանն առանց խոնարհության, հեզության, առ Աստված հավատի, Նրա խոստումներին և մեզ ուղղված խոսքին ապավինելու: Դուք կարող եք սովորել մարդկային ողջ իմաստությունը, սակայն այն չի կարող որակել ձեզ գործելու այնպես, ինչպես խոնարհ, Աստծո Հոգու առաջնորդող ազդեցությունն ունեցող մարդը: «Կորուստից առաջ գնում է գոռոզությունը, և կործանումից առաջ ամբարտավան հոգին»: [Առակաց ԺԶ.18:]

Երեցները, ովքեր գնում են աշխարհին քարոզելու, պետք է ուսումնասիրեն ավետարանի ոգին, որը խոնարհության ոգին է, հեզության և անկեղծ նվիրվածության ոգին, տքնելու ձեռքով, թե խելքով, ձեր նպատակին հասնելու համար: Ւնչ վերաբերում է ավետարանը քարոզելուն, մենք պետք է նվիրվենք այդ ծառայության պարտականություններին և պետք է պայքարենք մեր բոլոր ջանքերով, որպեսզի որակվենք կատարելու այդ առանձնահատուկ աշխատանքը, իսկ ճանապարհը մեկն է՝ ապրել այնպես, որպեսզի Աստծո հոգին ընկերակցի և մեզ մոտ լինի օր ու գիշեր, մեր ծառայության ամեն վայրկյանին և ժամին:³

Իմ եղբայրներ, դուք ներգրավված եք Աստծո գործում. դուք աշխատանքի մեջ եք. դուք մեծապես ստանում եք Ավետարանի Հոգին, քանի որ բացառիկ ձևով եք զբաղված այս աշխատանքով: Դուք հավիտենական ուխտի ծառայողներն եք: Դուք աղոթում եք, դուք, իհարկե, չեք մոռանում ձեր աղոթքները: Երեցը չի կարող մոռանալ իր աղոթքները, նա չի կարող մոռանալ Տիրոջը, նա անշուշտ կհիշի Նրան, եթե կատարի իր պարտականությունը: Եթե նա գտնվում է այնպիսի դիրքում, որ կարող է ամենաշատը բարիք գործել, նա չի կարող մոռանալ Տիրոջը առավոտյան, կեսօրին և երեկոյան: Նա աղոթում է Տիրոջը և խոնարհվում է Նրա առաջ ու ընդունում Նրան: Եթե դուք այդպես եք ծառայում, ապա վայելում եք Նրա Հոգին:⁴

Միսիոները պետք է իր մեջ ունենա Աստծո Հոգու վկայությունը՝ Սուրբ Հոգու վկայությունը: … Մարդիկ դարձի չեն գալիս պերճախոսությամբ կամ հռետորական հնարքներով, նրանք համոզվում են, երբ տեսնում են, որ դու ունես ճշմարտությունը և Աստծո Հոգին:⁵

Միսիոներները պետք Է լինեն ազնիվ, առաքինի և հավատարիմ իրենց ուխտերին:

Կարծում ենք տրամաբանական չէ ուղարկել մարդկանց աշխարհ, որ նրանք հավատացնեն ուրիշներին հնազանդվել ավետարանին, եթե նրանք այդպիսին չեն: Ոչ էլ պատշաճ է ուղարկել մարդկանց ինչ-որ տեղ, որպեսզի այնտեղ վերափոխվեն: Թող որ նրանք նախ տանը վերափոխվեն, եթե խստորեն չեն պահել Աստծո պատվիրանները: Դա վերաբերվում է Ւմաստության Խոսքին, ինչպես նաև երկնքի մյուս բոլոր օրենքներին: Ոչ մի առարկություն չի կարող լինել այն կանչված մարդկանց հանդեպ, ովքեր ավելի վաղ տարիներին հնարավոր է եղել են կոպիտ կամ ինքնահաճ, սակայն վերջին տարիներին ապրել են բարեպաշտ կյանքով և տվել ապաշխարության թանկարժեք պտուղներ:⁶

Մեզ անհրաժեշտ են այնպիսի երիտասարդներ … , որոնք անբիծ են պահել իրենց աշխարհից և կարող են գնալ երկրագնդի տարբեր ազգերի մեջ և ասել մարդկանց. «Հետևեք ինձ, ինչպես ես եմ հետևում Քրիստոսին»: Ապա մենք կցանկանայինք, որ նրանք երգել և աղոթել իմանային: Մենք ակնկալում ենք, որ նրանք մինչև մահ ազնիվ, առաքինի և հավատարիմ կլինեն իրենց ուխտերին, իրենց եղբայրներին, կանանց, հայրերին ու մայրերին, եղբայրներին ու քույրերին, իրենք իրենց և Աստծուն: Եթե ունեք նման մարդիկ, որպեսզի քարոզեն ավետարանն աշխարհին, կարևոր չէ շատ գիտեն սկզբի համար, թե ոչ, Տերն Իր Հոգին կդնի նրանց սրտում և կպսակի նրանց մտավոր կարողությամբ և ուժով՝ փրկելու մարդկանց հոգիները: Քանզի նրանց մեջ է կյանքի սերմը: Այն չի փչացել կամ ապականվել. այն չի հեռացել նրանցից:⁷

Կարիք չկա, որ մեր երիտասարդները տեղյակ լինեն այս կամ այն վայրում կատարվող անօրինություններին: Նման գիտելիքը չի վեհացնում, և, հնարավոր է, շատ պատանիներ կարող են նկատել, որ անկում տանող առաջին քայլը հետաքրքրասիրությունն է եղել, որը մղել է նրանց դեպի կասկածելի վայրեր: Թող որ Սիոնի երիտասարդները՝ միսիոներներ լինեն, թե ոչ, խուսափեն անպարկեշտ վայրեր հաճախելուց: Կարիք չկա, որ նրանք իմանան, թե ինչ է կատարվում նման վայրերում: Ոչ ոք ավելի լավը կամ ավելի ուժեղ չի դառնա նման գիտելիքից: Թող որ նրանք հիշեն. «Մեղքի մասին գիտելիքը դրդում է դեպի դրա կատարումը», իսկ այնուհետև խուսափեն այն գայթակղություններից, որոնք կարող են հետագայում վտանգ հանդիսանալ իրենց առաքինության ու Քրիստոսի Եկեղեցում իրենց դիրքի համար:⁸

Լավ միսիոներին բնորոշ գծերն են՝ մարդամոտ և հաղորդակցվող լինելը, մարդ, որի ընկերությունը հարատև է և աշխույժ, որը կարող է շահել խավարում գտնվող մարդկանց վստահությունն ու սերը: Սա չի կարող հանպատրաստից լինել: Դուք պետք է ծանոթանաք տվյալ մարդու հետ, ճանաչեք նրան և նրա վստահությանն արժանանաք, իսկ նա պետք է զգա և իմանա, որ ձեր միակ ցանկությունը նրա համար բարիք գործելն է և նրան օրհնելը: Այնուհետև կարող եք հաղորդել նրան ձեր ուղերձը և բարյացակամությամբ ու սիրով տալ այն լավ բաները, որ ունեք նրա համար: Ուստի, միսիոներներ ընտրելով, ընտրեք նրանց, ովքեր մարդամոտ են, ընկերասեր են և մարդկանց հանդեպ թշնամություն չեն տածում: Եվ եթե դուք չունեք նման պատանիներ ձեր ծխում, ապա մի քանի երիտասարդների սովորեցրեք և պատրաստեք այս աշխատանքի համար:⁹

Միսիոներները պետք Է Հոգով և պարզորեն ուսուցանեն կյանքի ավետարանը:

Մեր երեցները ուսուցանվում են այստեղ, և նրանց սովորեցնում են դեռևս մանկությունից, որ չպետք է գնան և պատերազմեն աշխարհի կրոնական կազմակերպությունների հետ, երբ կանչվում են գնալու և քարոզելու Հիսուս Քրիստոսի ավետարանը, այլ պետք է գնան և իրենց հետ տանեն այն ուղերձը, որը տրվել է մեզ Ջոզեֆ Սմիթի միջոցով, այս վերջին ժամանակաշրջանում, որի շնորհիվ մարդը կարող է իմանալ ճշմարտությունը, եթե կամենում է:

Նրանք ուղարկվում են, որպեսզի աշխարհ տանեն խաղաղության ձիթենու ճյուղը, այն գիտելիքը, որ Աստված երկնքից մեկ անգամ ևս խոսել է երկրի վրա ապրող իր զավակների հետ. որ Աստված իր ողորմածությամբ կրկին երկրի վրա վերականգնել է մարմնի մեջ Ւր Միածին Որդու ավետարանի լրիվությունը, որ Աստված հայտնել է մարդկանց և վերականգնել Ւր աստվածային զորությունը և իշխանությունը, որի միջոցով նրանք իրավունք և իշխանություն են ունենում կատարելու Հիսուս Քրիստոսի ավետարանի արարողությունները, որոնք անհրաժեշտ են իրենց փրկության համար. և այդ արարողությունների նրանց կատարումը անպայմանորեն պետք է ընդունվի Աստծո համար, որը իշխանություն է տվել նրանց Ւր անունով կատարել դրանք:

Մեր երեցները ուղարկվել են, որպեսզի քարոզեն մեղքերից ապաշխարություն, արդարություն, աշխարհին քարոզեն կյանքի, ընկերության և մարդկանց մեջ եղբայրության ավետարանը, ուսուցանեն տղամարդկանց ու կանանց անել այն, ինչը շիտակ է Աստծո աչքում և բոլոր մարդկանց առաջ, ուսուցանեն նրանց այն փաստը, որ Աստված է կազմակերպել այս Եկեղեցին, իսկ Ւնքը Եկեղեցու հեղինակն է և հիմնադիրը:¹⁰

Հարց է ծագում երիտասարդների մտքում, ովքեր հայտնվում են միսիոներական բնագավառում. «Ի՞նչ պետք է ես ասեմ»: … Եվ հետևում է հաջորդ հարցը. «Ինչպե՞ս պետք է ես դա ասեմ»: … Թեև որոշակի օրենք չենք կարող առաջարկել, փորձը ցույց է տվել, որ լավագույնը ամենապարզ ձևն է: Աղոթող հոգով և խորը ուսումնասիրությամբ սովորած լինելով ավետարանի սկզբունքները, դրանք պետք է մարդկանց ներկայացնել խոնարհությամբ, խոսքի ամենապարզ ձևով, առանց կանխավարկածների կամ գոռոզության և Քրիստոսի առաքելության ոգով: Սա չի հաջողվի, եթե երիտասարդ միսիոները իր ուժերը վատնում է ցուցամոլ ձգտումով դառնալու բարձրախոս հռետոր: Ահա թե ինչի վրա կուզենայի, որ երեցներն ուշադրություն դարձնեին և խորհուրդ կտայի, որ հռետորական պերճախոսությունը սահմնափակվեր ճիշտ պահով և վայրով: Միսիան հռետորական ջանքեր ներդնելու վայրը չէ: Ավետարանի հաջող ուսուցանումը չի կայանում խոսքերի և փաստարկների ցուցամոլ ներկայացման մեջ, այլ արտահայտվում է պարզ ճշմարտության համեստ և իրատեսական հաստատմամբ, որն արտասանվում է այնպես, որ դիպչի մարդկանց սրտերին և դիմի նաև նրանց առողջ դատողությանն ու բանականությանը:

… Նախ Հոգին պեաք է միսիոների հեա լինի, եթե նա ցանկանում է արձագանք գտնել իր ունկնդիրների սրտերում, և սա ճշմարիտ է անկախ նրանից, թե այդ խոսքերը ասվում են զրույցի ժամանակ՝ դեմ առ դեմ, թե հասարակական հավաքներում: Հոգին չի հայտնի իրեն այն անձի մեջ, որն իր ժամանակը նվիրում է իր խոսքը փքուն կամ պերճաշուք բառերով ներկայացնել: Նա հույս ունի դուր գալ արհեստականորեն, ոչ թե ազդեցիկ ձևով՝ սրտով:¹¹

Աչ ոք ինքն իրենով չի կարող քարոզել Հիսուս Քրիստոսի ավետարանը. քանզի Աստծո բաները ոչ ոք չգիտի, միայն Աստծո Հոգով, որը նրանում է [տե՛ս Ա Կորնթացիս Բ.11]: Քանզի եթե մարդը փորձում է քարոզել Տիրոջ խոսքն իր իմաստությամբ և գիտելիքով, առանց ոգեշնչման, պարզապես ծաղրում է: Ոչ ոք չի կարող քարոզել Աստծուն, աստվածայնությունը և ճշմարտությունը, ինչպես որ դրանք Քրիստոս Հիսուսի մեջ են, եթե նա ոգեշնչված չլինի Սուրբ Հոգու կողմից: Հնում աշակերտները շրջում էին և հաղորդակցվում Փրկչի հետ՝ մարդկանց զավակների մեջ Նրա առաքելության ժամանակ, և դեռևս … նրանց պատվիրվեց մնալ Երուսաղեմում և չգնալ քարոզելու, մինչև վերևից զորություն չհագնեն. այլ խոսքերով, մինչև Սուրբ Հոգին չթափվի նրանց վրա, որի շնորհիվ նրանց մտքերը կպայծառանան, հասկացողությունը կընդլայնվի, Հիսուս Քրիստոսի վկայությունը կամրապնդվի նրանց սրտերում, և նրանք կկարողանան այդ մասին վկայել նրանց, ում մոտ կգնան:¹²

Յուրաքանչյուր երեց զգալի չափով թողնվում է իր կոչման հոգու կողմից առաջնորդվելուն, որով նա պետք է տոգորված լինի: Եթե նա թերանում է սնուցել այդ հոգին, որը եռանդի և գործունեության հոգին է, նա շուտով կդառնա անգործունյա, ծույլ և դժբախտ: Յուրաքանչյուր միսիոներ պետք է ձգտի յուրաքանչյուր օրվա մի մասը տրամադրել ավետարանի սկզբունքների և Եկեղեցու աստվածաբանության ուսումնասիրությանն ու աղոթքով խորհի դրանց շուրջ: Նա պետք է կարդա, խորհրդածի և աղոթի: Ւրականում մենք դեմ ենք նախօրոք սահմանված քարոզներ պատրաստելուն, որոնք կներկայացվեն հռետորական և պերճախոս մտքերով. սակայն երբ երեցը կանգնում է իր խոսքը ուղղելու հավաքվածներին լինի դա իր հայրենիքում, թե այլ երկրում, նա պետք է հիմնավորապես պատրաստված լինի իր քարոզին: Նրա միտքը պետք է լցված լինի արտասանվելու, լսվելու և հիշվելու արժանի մտքերով. այն ժամանակ ոգեշնչման ոգին առաջ կբերի այնպիսի ճշմարտություններ, որոնց կարիքն իր ունկնդիրներն ունեն, և նրա խոսքերը զորավոր կդարձնի:¹³

Պետք է լրջորեն առաջարկել այլ երկրներում միսիայում ծառայող երեցներին, ինչպես նաև ընդհանրապես Վերջին Օրերի Սրբերին խուսափել վարդապետությունների թեմայով փաստարկներով վիճաբանելուց և բանավեճերից: Ավետարանի ճշմարտությունը բուռն քննարկումներով ներկայացվելու կարիք չունի. ճշմարտության ուղերձը ավելի մեծ հաջողությամբ կարելի է ներկայացնել պարզ և հոգուց բխող խոսքերով:

… ճշմարտության վկայությունը ավելին է, քան լոկ մաքի համաձայնություն, այն սրտի համոզում է, գիտելիք, որը լցնում է ստացողի ամբողջ հոգին:

Միսիոներները ուղարկվում են քարոզելու և ուսուցանելու ավետարանի առաջին սկզբունքները, Քրիստոսի՝ այն էլ խաչված Քրիստոսի ավետարանի սկզբունքները, և ոչինչ ավելին աստվածաբանական վարդապետության հարցում: Նրանք իրավունք չունեն իրենց տեսակետը շարադրել աստվածաբանության բարդ հարցերի վերաբերյալ, խորը գիտելիքի ցուցադրությամբ մոլորեցնել իրենց ունկնդիրներին: Նրանք կան և պետք է լինեն ուսուցիչներ, եթե ինչ-որ չափով բավարարում են իրենց բարձր կոչման պահանջները. սակայն նրանք պետք է ուսուցանեն այնպես, որ հնարավորինս մոտ լինի Վարդապետի ուսուցման ոճին՝ ձգտելով սիրով առաջնորդել իր ընկերներին, պարզ ձևով բացատրել և համոզել, ոչ թե փորձել ուժով համոզել:

Եղբայրնե՛ ր, հանգիստ թողեք այս անօգուտ քննարկման թեման. մոտ կանգնեք հայտնված խոսքի ուսմունքներին, որոնք պարզորոշ ներկայացված են Եկեղեցու գրականության մեջ և կենդանի մարգարեների ելույթներում: Եվ թույլ մի՛ տվեք, որ վարդապետության հարցերի շուրջ դժվար հասկանալի տարբեր տեսակետները գրավեն ձեր ուշադրությունը, չլինի թե դրա հետևանքով դուք օտարանաք մեկդ մյուսից և հեռանաք Տիրոջ Հոգուց:¹⁴

Միսիոներական ծառայությունը կարևոր դեր ունի ինչպես տանը, այնպես էլ արտերկրում:

Ցավալի է, որ շատ տղաներ, ովքեր գնում են օտար երկրներ և հրաշալի միսիա կատարում, վերադառնալով տուն, Եկեղեցու նախագահող իշխանությունների կողմից ըստ երևույթին մոռացվում են կամ անտեսվում և թույլ է տրվում, որ կրկին դառնան անհոգ, անտարբեր և ի վերջո, միգուցե լիովին հեռանան Եկեղեցու իրենց պարտականություններից: Նրանց պետք է աշխատանքի մեջ պահել, նրանց պետք է ինչ-որ ձևով ակտիվացնել ծառայության գործում, որպեսզի ավելի լավ պահեն ավետարանի ոգին իրենց մաքում և իրենց սրտում, և օգտակար լինեն ինչպես տանը, այնպես էլ այլ երկրներում:

Անկասկած, միսիոներական ծառայությունը պահանջարկ ունի և այնքան կարևոր է Սիոնում կամ այստեղ տանը, որքան արտասահմանում: … Մենք շատ տղաներ ենք տեսնում, ովքեր շեղվում են դեպի անհոգ, եթե ոչ կործանարար, ճանապարհը և սովորությունները: Յուրաքանչյուր պատանի միսիոներ, ով վերադառնում է միսիայից հավատով և բարի ցանկություններով լի, պետք է պարտավորվի, որքանով որ հնարավոր է, դառնալ փրկիչ՝ իր ավելի երիտասարդ ու անփորձ ընկերների համար: Երբ վերադարձած միսիոները տեսնում է տղայի, որը սխալ ուղի է բռնել և վատ սովորություններ է ձեռք բերել, նա պետք է գիտակցի, որ դա իր պարտականությունն է՝ հոգ տանել նրա համար իր ցցի կամ ծխի նախագահող ղեկավարության հետ, և գործադրել ողջ ուժն ու ազդեցությունը այդ մոլորված երիտասարդին փրկելու համար, որը չունի այն փորձը, որը մեր երեցներն են ձեռք բերում այլ երկրներում. և այդպիսով դառնալով շատերի համար փրկության և ճշմարտության մեջ ավելի ամուր հաստատվելու միջոց:¹⁵

Միսիոներական բնագավառում աշխատելը ընդլայնում է տեսադաշտը, դարձնում կենսունակ ու եռանդուն, ավելի աշխատունակ ցանկացած բնագավառում և ամեն տեսակետից ավելի ուժեղ և ավելի օգտակար քաղաքացի, ինչպես նաև ավելի նվիրված Եկեղեցու անդամ: Մինչ միսիոները միսիայում է գտնվում, նա պետք է լիովին նվիրվի իր գործին ողջ ուժն ու եռանդը նվիրաբերելով իրեն հանձնարարված պարտականությունները կատարելուն: Երբ նա վերադառնում է տուն, ընդհանուր իմաստով նա դեռևս միսիոներ է. սակայն նա պետք է հիշի, որ կրկին գրավել է իր տեղը մշակների շարքում, որ երեսի քրտինքով հաց ուտի: … Վերադարձած միսիոներները պահանջվում են այնտեղ, որտեղ քաջարի սրտերի, ուժեղ մտքի և կամեցող ձեռքերի կարիքը կա: Ավետարանի ոգին բարությունը բացասող ոգին չէ, լոկ վատ բաների բացակայությունն է, այն բարեգործության համար ճիշտ ձևով նպատակաուղղված եռանդուն ուժի կողմնակիցն է, այսինքն՝ աշխատանքի կողմնակիցն է:¹⁶

Որպես հավերժական կյանքի թանկագին սերմի կրողներ և ցանողներ, թող որ մեր կյանքը համապատասխանի մեր հավատին, մեր խոսքերը համահունչ լինեն այն ճշմարտությանը, որ մենք ենք կրում, և մեր գործերը համաձայնության մեջ լինեն Աստծո հայտնված կամքի հետ. քանզի [եթե] մեր հավատի դավանանքը որոշ չափով նման պտուղներ չտա, մենք որպես Երեցներ կամ Սրբեր, միայն խոչընդոտներ կհանդիսանանք այս աշխատանքի առաջընթացի համար, գայթակղության քար՝ փաստերով մտածող դիտորդի համար, և ոչ միայն չենք մեծացնի ուրիշների փրկության հնարավորությունը, այլ կվտանգենք մեր անձնական փրկությունը:¹⁷

Ուսումնական առաջարկություններ

Ինչո՞ւ են միսիոներների համար պարտադիր հատկանիշներ հանդիսանում՝ «համեստությունը, հեզությունը և անկեղծ սերը»: Ինչպիսի՞ այլ գծեր կարող են օգնել երեցներին ու քույրերին արդյունավետ միսիոներներ դառնալ: (Տես նաև ՎևՈւ 4:) Ինչպե՞ս կարող են այդ գծերն օգնել մեզ արդյունավետ անդամ-միսիոներներ լինել:
Ինչո՞ւ է կարևոր, որ միսիոներներն իրենց «անբիծ պահեն աշխարհից»: Ինչպե՞ս է Տերն օրհնում նման միսիոներներին:
Ինչպե՞ս կարող ենք մեր ոչ անդամ ընկերների և հարևանների վստահությանն արժանանալ և օգնել նրանց իմանալ, որ մեր «միակ ցանկությունը [նրանց] համար բարիք գործելն է և [նրանց] օրհնելը»: Ինչպե՞ս կարող ենք ավելի արդյունավետ լինել ոչ անդամ մեր ընկերների հետ ավետարանով կիսվելիս:
Ինչպիսի՞ ճշմարտություններ պետք է պատրաստ լինեն միսիոներները ուսուցանելու:
Ինչո՞ւմ է կայանում վտանգը, երբ միսիոներներն ավետարանն ուսուցանելիս օգտագործում են փաստարկներ, բանավեճեր և անօգուտ քննարկումներ: Ինչո՞ւ է ավելի մեծ զորություն գալիս պարզապես Հոգով ուսուցանելու դեպքում: (Տես ՎևՈւ 100.5–8:)
Ինչպե՞ս կարող է միսիոները սնուցել «իր կոչման հոզին»: Ինչպե՞ս կարող ենք մենք որպես անդամներ, ավետարանով կիսվելիս, ձեռք բերել և սնուցել «եռանդի ու գործունեության հոգին»:
Ինչպե՞ս կարող են վերադարձած միսիոներները «աշխատանքի մեջ» մնալ: Ինչպե՞ս կարող են Եկեղեցու ղեկավարները և մյուս անդամները օգնել վերադարձած միսիոներներին «ակտիվ մնալ ծառայության գործում»: Ինչպե՞ս կարող են վերադարձած միսիոներները դառնալ «շատերի համար փրկության և ճշմարտության մեջ ավելի ամուր հաստատվելու միջոց»: