Rozdział 35
Dobry Samarytanin
Pewnego dnia jakiś przywódca żydowski zapytał Jezusa, co musi zrobić, żeby mieć życie wieczne. Zbawiciel spytał go, co mówią pisma święte. Przywódca powiedział, że człowiek powinien kochać Boga, a także swego bliźniego. Jezus powiedział, że ma rację. Wtedy przywódca spytał: „Kto jest bliźnim moim?”
Jezus odpowiedział na to pytanie opowieścią. Pewnego dnia Żyd szedł drogą do miasta Jerycho. Napadli go i obrabowali złodzieje. Ledwo żywego pozostawili na drodze.
Wkrótce przyszedł kapłan żydowski i ujrzał tego człowieka. Ów kapłan przeszedł na drugą stronę drogi. Nie udzielił pomocy temu człowiekowi.
Przyszedł inny Żyd, który pracował w świątyni. Widział rannego człowieka. Lecz także mu nie pomógł i przeszedł na drugą stronę drogi.
Następnie pojawił się tam Samarytanin. Żydzi i Samarytanie nie lubili się. Lecz kiedy Samarytanin zobaczył tego człowieka, zrobiło mu się go żal. Opatrzył jego rany i przyodział go.
Ew. Łukasza 10:33–34; Ew. Jana 4:9; Bible Dictionary, „Samaritans”, 768
Samarytanin zabrał mężczyznę do gospody i opiekował się nim do następnego dnia. Kiedy miał wyjechać, dał pieniądze właścicielowi gospody i powiedział mu, by opiekował się tym człowiekiem.
Kiedy Jezus opowiedział tę historię, zapytał przywódcę żydowskiego, który z tych trzech mężczyzn był bliźnim poszkodowanego.
Przywódca odpowiedział, że Samarytanin, ponieważ pomógł temu człowiekowi. Jezus powiedział temu przywódcy żydowskiemu, aby był taki jak ten Samarytanin.