Zasoby

Wykształcenie jako krok do samowystarczalności

Wybierz sobie rolę i odegrajcie następującą scenkę:

KOORDYNATOR: Witam wszystkich! Przedstawcie się i powiedzcie nam trochę o sobie.

KWAME: No cóż, nazywam się Kwame. Właśnie wróciłem z misji, szukam żony i wykonuję różne drobne prace.

CONSUELO: Nazywam się Consuelo. Jestem mężatką i mam dwóch małych synków. Pomagam mężowi przy straganie z owocami.

MEKALA: A ja jestem Mekala. Jestem samotną matką, która wychowuje sześcioletnią córeczkę. Pracuję na pełny etat jako pokojówka hotelowa.

ROBERT: Nazywam się Robert, mam żonę i piątkę dzieci. Jestem obecnie biskupem, ale trudno mi znaleźć dobrą pracę.

KOORDYNATOR: No dobrze. Więc dlaczego tutaj wszyscy przyszliście?

KWAME: Chciałbym się dostać do szkoły. Wszyscy moi koledzy z misji wrócili do domu na studia i ja też chciałbym studiować.

ROBERT: Ja chciałbym właściwie dostać pożyczkę z Nieustającego Funduszu Edukacji — czy to nie po to tu jesteśmy?

CONSUELO: Prorok mówi, że powinniśmy zdobyć, jak najlepsze wykształcenie, więc powiedziałam mężowi, że powinnam to zrobić.

MEKALA: No cóż, ja potrzebuję lepszej pracy, żebym mogła być bardziej samowystarczalna, ale niewiele potrafię robić.

KOORDYNATOR: No dobrze, wygląda na to, że jesteśmy tutaj z różnych powodów. Wspólnie odniesiemy sukces. Mekala, powiedziałaś coś bardzo ważnego. Możesz nam powiedzieć coś więcej na ten temat.

MEKALA: Bardzo dużo pracuję i nie mam wiele czasu, żeby być z córką. Zdałam sobie również sprawę z tego, że nie jestem w stanie znaleźć lepszej pracy bez dodatkowego przeszkolenia. Muszę więc zdobyć wykształcenie, żeby nabyć nowe umiejętności. Biskup powiedział mi, że powinnam tutaj przyjść.

KOORDYNATOR: Masz rację, Mekala! W zasadzie to właśnie dlatego tutaj wszyscy jesteśmy. Nie chodzi nam tylko o wykształcenie. Czy to nie zaskakujące? Spotkania tej grupy pomogą nam zaplanować, jak odbyć szkolenie lub zdobyć wykształcenie, ale ich celem jest zdobycie umiejętności, lepszej pracy i większych dochodów. Jednak to, co zapewne najważniejsze w ciągu tych 12 tygodni to, że będziemy poznawać zasady, umiejętności i nawyki, które pomogą nam uzyskać prawdziwą samowystarczalność. A to o wiele więcej niż zajęcia na uczelni.

ROBERT: A co z pożyczkami NFE?

KOORDYNATOR: Jeśli okaże się, że naprawdę potrzebujecie pożyczki, fundusze są oczywiście dostępne i dowiemy się, jak można je uzyskać. Ale jeśli udałoby się wam odbyć niezbędne przeszkolenie bez zaciągania pożyczki, nie musielibyście się zadłużać.

CONSUELO: Czy to pomoże nam dostać się na studia?

KOORDYNATOR: Jeśli okaże się, że dzięki studiom zdobędziecie umiejętności niezbędne do zatrudnienia na dobrym stanowisku, to tak. Ale czasami dyplom ukończenia studiów nie zapewnia zatrudnienia na naszym rynku pracy.

ROBERT: To prawda. Znam lekarzy, którzy pracują jako taksówkarze.

KWAME: Ja po prostu chciałbym zacząć coś robić. Przed misją zajmowałem się jedynie handlem ulicznym. Nie mam żadnych umiejętności zawodowych.

CONSUELO: Więc, czy będziemy tutaj uczyć się o tym, jak zdobyć pracę i wykształcenie?

KOORDYNATOR: Oczywiście! Przecież chcemy być samowystarczalni, prawda? Będziemy więc poznawać kluczowe zasady samowystarczalności. Zaczniemy od rozeznania się w tym, jaki zawód zapewni nam dochody, które pomogą nam stać się samowystarczalnymi.

Następnie zdecydujemy, jaki rodzaj szkolenia lub jakie wykształcenie pomoże nam uzyskać kwalifikacje do danego zawodu. Potem zastanowimy się, jak zapłacić za to wykształcenie i odnieść sukces w nauce. Będziemy pomagać sobie nawzajem w osiągnięciu tych celów.

ROBERT: To zaczyna mieć sens. Do tej pory wiedziałem, że chcę dostać się do szkoły, ale nie zastanawiałem się tak naprawdę, dlaczego powinienem to zrobić.

KWAME: Wygląda na to, że pomoże mi to iść we właściwym kierunku. Nic dziwnego, że prezydent kworum kazał mi tu przyjść!

MEKALA: Ale czy to naprawdę zadziała? Jestem w trudnej sytuacji i wcześniej próbowałam już zdobyć wykształcenie innymi sposobami.

KOORDYNATOR: Będziemy musieli się wspólnie bardzo do tego przyłożyć i pomagać sobie nawzajem, ale moim zdaniem osiągniemy sukces. Z całego serca wierzę, że Pan pragnie, żebyśmy byli samowystarczalni i odnosili sukcesy. Pragnie, żebyśmy się uczyli i wzrastali oraz posiada moc, żeby nam pomóc. Zadośćuczynienie działa zarówno w kwestiach doczesnych, jak i duchowych. A grupy poznające zasady samowystarczalności pomagają wielu osobom takim jak my. Co o tym myślicie? Czy uda nam się odnieść sukces? Czy powinniśmy spróbować? Oto historia pewnej osoby:

EMELDA: Tego, że znajduję się w gronie najlepszych studentów, nie zawdzięczam sobie. Zawdzięczam to Kościołowi! Wiedziałam, że przystąpienie do Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich wzniesie mnie do wyższych duchowych światów, ale nigdy nie wyobrażałam sobie, że otworzą się przede mną drzwi edukacji akademickiej.

Uczenie się ewangelii było dla mnie prawdziwym przebudzeniem. Zdałam sobie sprawę, że odpowiadam za własne przeznaczenie. Bez względu na obecne okoliczności i na to, jakie mogę mieć uczucia, nie mam wątpliwości, że Ojciec Niebieski ma dla mnie dobry plan.

Wróć na stronę 4.

Nauka według zasad „Idź i działaj”

Po kolei przeczytajcie poniższe akapity.

Na tradycyjnych zajęciach często uczymy się według następującego wzoru: (1) Przychodzimy na zajęcia i siadamy, zwykle bez żadnego przygotowania z naszej strony. (2) Nauczyciel wykłada temat. (3) Staramy się słuchać i uczyć. (4) Czasami odpowiadamy na pytania, a potem (5) idziemy do domu.

Na zajęciach grupy poznającej zasady samowystarczalności będziemy zdobywać wiedzę według innego wzoru.

act diagram

Podstawa

Sprawozdanie

Nauka

Rozważanie

Zobowiązanie

DZIAŁAJ codziennie i odpowiedzialnie

W ciągu tygodnia będziemy skupiać się na działaniu. Będziemy robić to, do czego zobowiązaliśmy się na poprzednim spotkaniu grupy. Będziemy zadawać pytania, wypróbowywać pomysły i naprawdę się uczyć.

Następnie, przed spotkaniem grupy, wszyscy przejrzą swoje zeszyty ćwiczeń i zobowiązania oraz przyjdą przygotowani i na czas.

Na początku każdego spotkania grupy będziemy omawiać zasadę lub nawyk z broszury Moja podstawa. Zobowiążemy się również do przedstawienia ich rodzinie i innym osobom.

Potem będziemy zdawać sprawozdanie z naszych zobowiązań, uczyć się od siebie nawzajem i szukać sposobów na poprawę.

Następnie będziemy się uczyć. Będziemy poznawać pomysły i narzędzia, które będą nam potrzebne, żeby postępować według zasady „Idź i działaj” w ciągu tygodnia. Będziemy wspólnie oddawać się dyskusjom, oglądać filmy i ćwiczyć.

Po zakończeniu nauki poświęcimy trochę czasu na rozważanie. Czas ten będzie poświęcony na natchnienie i udzielanie odpowiedzi.

W końcu będziemy dokonywać wobec siebie wzajemnie zobowiązań. Powtórzymy to, co planujemy zrobić w ciągu tygodnia, żeby dokonać w naszym życiu zmiany na lepsze.

Dzięki temu ponownie skupimy się na działaniu. Najważniejszy element tej metody zdobywania wiedzy ma miejsce pomiędzy spotkaniami! Co tydzień wybierzemy sobie do pomocy „partnera do współpracy”, z którym powinniśmy się codziennie kontaktować, żeby zdać krótkie sprawozdanie z tego, co udało nam się zrobić i czego się nauczyliśmy. Możemy to robić przy pomocy SMS-ów lub innych metod komunikacji. Ponadto nasza rodzina będzie naszym największym źródłem pomocy!

Wróć na stronę 5.

Preferowane listy NFE

Wybierz sobie rolę i odegrajcie następującą scenkę:

KOORDYNATOR: No dobrze, słuchajcie. Na tej Preferowanej liście NFE znajdują się niektóre z najlepszych miejscowych zawodów, programów nauczania i szkół w naszej okolicy. Jeśli chcecie uzyskać pożyczkę NFE, będziecie musieli dokonać wyboru z tej listy.

CONSUELO: A dlaczego?

KOORDYNATOR: Dobre pytanie. Na liście znajdują się najlepsze opcje zatrudnienia w naszej okolicy — „preferowane zawody” — na które jest duże zapotrzebowanie. Jest w nich coraz więcej miejsc pracy i dają coraz lepsze możliwości zatrudnienia.

ROBERT: To bardzo pomocne. Kto przygotował tę listę?

KOORDYNATOR: Nasz lokalny kierownik służb ds. samowystarczalności wraz z kilkoma wolontariuszami przeprowadzili badania rynku pracy. Przyjrzeli się obecnym trendom, a nawet porozmawiali z wieloma lokalnymi pracodawcami. Wyszukali także miejscowe szkoły i programy nauczania, które pomagają zdobyć umiejętności niezbędne do wykonywania tych zawodów.

MEKALA: Wygląda na to, że podali nam także długość tych programów i koszty.

KWAME: Nieźle. Ciekawe, że w niektórych szkołach te same programy nauczania wymagają dwóch lat, a w innych tylko 10 miesięcy nauki.

CONSUELO: Koszty też bardzo się różnią. Ciekawe dlaczego?

KOORDYNATOR: O kosztach i związaną z nimi wartością dowiemy się więcej na kolejnych spotkaniach. Ale to, na co zwróciliście uwagę, jest ważne. Nie wszystkie szkoły przedstawiają tę samą wartość!

MEKALA: To jest ważne. Chciałabym uczyć się w szkole, która pomoże mi dostać dobrą pracę, ale krótszy program nauczania o niższych kosztach też ma dla mnie znaczenie.

KOORDYNATOR: Dokładnie. Preferowane szkoły i programy uczą umiejętności niezbędnych do wykonywania preferowanych zawodów w rozsądnym przedziale czasu i przy umiarkowanych kosztach. Powinny osiągać również dobre wyniki w kwestii szans na przyszłe zatrudnienie. Jest to dla nas bardzo cenne narzędzie.

ROBERT: Czy możemy korzystać z tej listy, nawet jeśli nie potrzebujemy pożyczki NFE?

KWAME: No pewnie. Zaraz się z nią zapoznam.

KOORDYNATOR: Dobry pomysł. Nawet jeśli nie wybierzecie zawodu, programu nauczania ani szkoły z tej listy, nadal powinniście znaleźć odpowiedzi na następujące pytania: Na jakie zawody jest duże zapotrzebowanie oraz które programy nauczania i szkoły najlepiej przygotowują do ich uzyskania? Co o tym myślicie?

Wróć na stronę 6.

Mój plan pracy w trzy minuty

Wybierz sobie rolę i odegrajcie następującą scenkę:

MEKALA: No dobrze, więc oto mój plan pracy w trzy minuty. Pierwsza część to lista wybranych zawodów. Nie jestem jeszcze do nich całkowicie przekonana, ale zdobywam dużo informacji i budzi się we mnie nadzieja. Oto one: asystentka zarządu, nauczycielka lub kierowniczka w hotelarstwie. A teraz następna część…

ROBERT: Następna część planu pracy to lista osób, z którymi udało mi się porozmawiać. Co do zawodu tłumacza skontaktowałem się z pracownikami biura tłumaczeń i z moim prezydentem palika, który pracuje w firmie międzynarodowej. W związku z posadą kierownika w szkolnictwie udało mi się porozmawiać jedynie z dwoma osobami w prywatnych szkołach, które miały dla mnie trochę czasu. A odnośnie do otworzenia piekarni, spotkałem się z czterema różnymi właścicielami podobnych firm i z moją ciotką, Ellen. Dowiedziałem się, że mam dość dobre możliwości ze względu na moje doświadczenie w biznesie.

Czy macie do mnie jakieś pytania lub spostrzeżenia?

MEKALA: Które z tych zawodów pozwolą ci lepiej służyć w twoim powołaniu w Kościele? Wiem, że jest to dla ciebie ważne.

CONSUELO: I ile sprzętu potrzeba, żeby otworzyć piekarnię?

ROBERT: To dobre pytania. Myślę, że miałbym więcej wolnego czasu, ale koszt…

KWAME: To było świetne zadanie, nie? Czułem się, jak bym znowu był na misji. Jeden właściciel spawalni opowiedział mi o tym, jak się przyuczył do zawodu, gdzie to zrobił i ile go to kosztowało. A potem powiedział mi, że najlepiej byłoby, jak bym zapisał się na praktyki. Inna spawalnia nawet mi od razu zaproponowała praktyki, ale miały być bezpłatne, więc nie wiem. Akademia policyjna była naprawdę wspaniała. Musiałbym najpierw pójść na rok do szkoły, a potem obserwować policjantów przez kolejny rok. Koszty byłyby wyższe, ale zarabiałbym cztery razy więcej niż do tej pory. Tak że muszę dokonać wyboru…

CONSUELO: Tak więc musiałam dokonać wyboru. Skupiam się teraz na dwóch opcjach, ale jeszcze rozmawiamy o tym w rodzinie i to bardzo pomaga. Skłaniam się w kierunku specjalisty ds. oprogramowania oraz technika medycznego. Zarobki są mniej więcej takie same w obu przypadkach, ale praca w roli specjalisty ds. oprogramowania byłaby pewnie lepsza dla mojej rodziny. Nadal mogłabym pomagać mężowi i kurs jest trzy razy krótszy…

KWAME: No dobrze, skończył nam się czas. Ale dokonujemy postępów!

Wróć na stronę 10.

Działanie i zobowiązanie

Wybierz sobie rolę i odegrajcie następującą scenkę:

UCZESTNIK 1: Wierzymy w dokonywanie i dotrzymywanie zobowiązań. Kiedy w grupach poznajemy zasady samowystarczalności, wszystko, co robimy, skupia się na podejmowaniu się zobowiązań i zdawaniu sprawozdań z postępów.

UCZESTNIK 2: Pod koniec spotkania grupy przeglądamy nasze zadania na ten tydzień i składamy podpis, żeby pokazać, że zobowiązujemy się do ich wykonania. Wybieramy sobie również „partnera do współpracy”, który podpisuje nasz zeszyt ćwiczeń, zobowiązując się, że będzie nas wspierać. Każdego dnia pomiędzy spotkaniami kontaktujemy się z partnerem, żeby zdać sprawozdanie z postępów i uzyskać potrzebną pomoc.

UCZESTNIK 3: Pomiędzy spotkaniami odnotowujemy nasze postępy w zeszycie ćwiczeń i korzystamy z zapewnionych nam narzędzi, takich jak arkusze i inne formularze. Jeśli będziemy potrzebować dodatkowej pomocy, możemy poprosić o nią członków rodziny, przyjaciół lub koordynatora.

UCZESTNIK 4: Na początku kolejnego spotkania zdajemy sprawozdanie z podjętych zobowiązań. Powinna to być miła i pełna mocy chwila dla wszystkich uczestników. Kiedy członkowie grupy będą zdawać swoje sprawozdania, zastanów się, jak pomaga im dokonywanie zobowiązań i zgłaszanie postępów.

UCZESTNIK 1: Kiedy pierwszy raz zdawałem sprawozdanie z podjętych zobowiązań, wydawało mi się to dziwne. Co resztę członków grupy obchodzi, jak mi poszło? Ale potem zdałem sobie sprawę, że naprawdę się tym interesowali i to mi pomogło.

UCZESTNIK 2: Zdałem sobie sprawę, że nie chciałem zawieść mojej grupy. Więc naprawdę bardzo starałem się dotrzymać moich zobowiązań. Nie jestem pewien, czy w innych okolicznościach dokonywałbym regularnych postępów. Zdawanie sprawozdania na każdym spotkaniu naprawdę pomogło mi zrozumieć, co jest dla mnie priorytetem.

UCZESTNIK 3: Kiedy myślałem o mojej ścieżce do samowystarczalności, ogarniał mnie lęk, bo to taka wielka sprawa. Ale spotkania grupy pomogły mi rozłożyć to na mniejsze kroki i z każdego z nich zdawałem grupie sprawozdanie. Wtedy naprawdę udało mi się zrobić postępy. Uważam, że sukces zawdzięczam wyrobieniu w sobie nowych nawyków.

Wróć na stronę 17.

MÓJ PLAN PRACY: JAKI ZAWÓD POMOŻE MI STAĆ SIĘ SAMOWYSTARCZALNYM?
Wypisz trzy zawody, które bierzesz pod uwagę.

DO KOGO POWINIENEM ZWRÓCIĆ SIĘ PO INFORMACJE?
Wypisz imiona 3–5 osób, z którymi powinieneś porozmawiać o danym zawodzie.

O CO POWINIENEM ZAPYTAĆ?
Jakich miesięcznych zarobków mogę oczekiwać w momencie zatrudnienia? Jakich miesięcznych zarobków mogę oczekiwać po roku pracy?
Czy posiadam odpowiednie kwalifikacje do danego zawodu?
Jakimi lokalnymi szkołami powinienem się zainteresować?
Czy rośnie zapotrzebowanie na ten rodzaj zatrudnienia?
Jakie są początkowe koszty?
Inne pytania?

KTÓRY ZAWÓD ZAPEWNI MI NAJLEPSZE ZAROBKI I POKRYWA SIĘ Z MOIMI ATUTAMI I UMIEJĘTNOŚCIAMI?
Czego się dowiedziałem o tych opcjach? Która z nich jest dla mnie najlepsza?