‘Door de Heer in slaap gesust’, Liahona, juli 2025.
Onder heiligen der laatste dagen
Door de Heer in slaap gesust
God kalmeerde onze zoon en troostte mij toen we dat hard nodig hadden.
Illustratie, David Malan/Malan Creative
Toen ons eerste kindje, Caden, tien maanden oud was, lieten mijn man, David, en ik hem voor het eerst aan de zorg van mijn ouders toe. We gingen uit eten en daarna naar de bioscoop. We hadden net popcorn gekocht en plaatsgenomen, toen mijn moeder belde.
Onze baby ademde niet en er was een ambulance onderweg!
We reden in paniek naar huis en renden naar binnen. We zagen Caden in mijn moeders armen, glimlachend naar de hulpverleners. Het ging goed met hem, maar hij had een epileptische aanval gehad.
Artsen konden de oorzaak van de aanval, of de twee daaropvolgende aanvallen, niet achterhalen, maar ze schreven medicijnen voor. Hij was mijn eerste kind, en ik was er kapot van. Caden leek in orde, maar mijn geloof wankelde. Ik werd door stress en zorgen verteerd.
Twee jaar later adviseerde een neuroloog om een elektro-encefalogram (EEG) uit te voeren, een test die zijn hersenactiviteit zou meten terwijl hij sliep. Als de resultaten er goed uitzagen, zou hij met zijn medicijnen tegen epilepsie kunnen stoppen.
Ik maakte me zorgen over het onderzoek omdat Caden sinds een jaar niet meer overdag sliep. Hoe zouden we hem in slaap krijgen in een drukke dokterspraktijk met elektroden op zijn hele hoofd?
De avond voor het onderzoek gaf David hem een priesterschapszegen. Zodra hij begon te praten, voelde ik sterk de aanwezigheid van de Geest. Ik wist dat alles in orde zou komen. Het was de eerste keer sinds zijn eerste aanval dat ik me rustig voelde.
De volgende dag plaatsten de artsen elektroden op het hoofd van Caden. Daarna legden we hem op de onderzoekstafel en deden we het licht uit.
Hij viel binnen enkele minuten in slaap. Dat lijkt misschien geen wonder, maar hij had al meer dan een jaar niet meer overdag geslapen.
Onze hemelse Vader was ons niet vergeten. Zijn Geest was aanwezig in de spreekkamer van de arts, waardoor Caden tot rust kwam en ik getroost werd. Mijn houding tegenover beproevingen en priesterschapszegens veranderde die dag. Ik weet dat de macht van het priesterschap echt is.
Caden is nu jongvolwassen. Hij heeft geen aanvallen meer gehad sinds hij een baby was. Hij heeft andere moeilijkheden gehad, maar heeft de meeste overwonnen. Ik weet dat de Heer over hem blijft waken en mijn angsten tot bedaren brengt (zie Lukas 8:50).