«Երեց Էզրա Թաֆտ Բենսոնը այցելում է Լեհաստանի Սրբերին», Լիահոնա, սեպտեմբեր 2022
Պատմություններ Սրբեր հատորյակից, հատոր 3
Երեց Էզրա Թաֆտ Բենսոնը այցելում է Լեհաստանի Սրբերին
Նշանակվելով Առաջին Նախագահության կողմից՝ Տասներկու Առաքյալների Քվորումից երեց Բենսոնը վերահսկում էր Եկեղեցու օգնության նախաձեռնությունները Եվրոպայում Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո։ Այնտեղ գտնվելու 11 ամիսների ընթացքում նա անցավ ավելի քան 96000 կմ: Նկարի հետնամասում գտնվում են Լեհաստանի Վարշավա քաղաքի ավերակները։
Լուսանկարները՝ Սոլթ Լեյք Սիթիի Եկեղեցու պատմության գրադարանի կողմից
1946թ.-ի ամռան մի զով կիրակի երեկոյան Էզրա Թաֆտ Բենսոնը և երկու ճամփորդող ուղեկիցները մեքենան վարում էին Զելվագիի մռայլ ու լուռ փողոցներով: Խորդուբորդ ճանապարհներն ու հորդառատ անձրևները ամբողջ օրը խնդիրներ էին պատճառել ճամփորդողներին, բայց անբարենպաստ եղանակը, վերջապես, կարգավորվեց, երբ մարդիկ մոտենում էին իրենց նպատակակետին:
Զելվագին ժամանակին եղել է Գերմանիայի մաս և հայտնի է եղել Սելբոնգեն անունով։ Այնուամենայնիվ, պատերազմից հետո ազգային սահմանները փոխվել էին, և Կենտրոնական ու Արևելյան Եվրոպայի մեծ մասը հայտնվել էր Խորհրդային Միության ազդեցության տակ: 1929թ.-ին ծաղկող Սելբոնգեն ճյուղը կառուցել էր Վերջին Օրերի Սրբերի առաջին հավաքատունը Գերմանիայում: Բայց վեց տարվա պատերազմից հետո գյուղի Սրբերից քչերն էին ողջ մնացել:1
Այն փաստը, որ երեց Բենսոնը Լեհաստանում էր, ընդհանրապես հրաշք էր: Լեհաստանում չգործող հեռախոսագծերի պատճառով, նա և իր համախոհները դժվարանում էին կապ հաստատել պաշտոնյաների հետ, որոնք կարող էին օգնել նրանց երկիր մուտք գործելու համար փաստաթղթեր ապահովել: Միայն շատ աղոթքից և լեհական կառավարության հետ բազմիցս կապվելուց հետո առաքյալը կարողացավ ստանալ անհրաժեշտ վիզաները:2
Երբ ավտոմեքենան մոտեցավ Զելվեգիի հին հավաքատանը, փողոցներում մարդկանց մեծ մասը ցրվեց և թաքնվեց։ Երեց Բենսոնը և նրա ուղեկիցները մեքենան կանգնեցրին շենքի առջև և դուրս եկան: Նրանք ներկայացան մոտակայքում գտնվող մի կնոջ և հարցրին՝ արդյո՞ք գտել էին Վերջին Օրերի Սրբերի հավաքատունը: Կնոջ աչքերը լցվեցին ուրախության և թեթևացումի արցունքներով։ «Եղբայրներն այստե՜ղ են», - բացականչեց նա գերմաներեն:
Փակ դռների հետևից մարդիկ անմիջապես դուրս եկան՝ լաց լինելով և ուրախությունից ծիծաղելով։ Զելվագի Սրբերը երեք տարի կապ չէին ունեցել Եկեղեցու բարձրագույն ղեկավարների հետ, և այդ առավոտ նրանցից շատերը ծոմ էին պահում և աղոթում որևէ միսիոների կամ Եկեղեցու ղեկավարի այցելության համար: Մի քանի ժամվա ընթացքում մոտ հարյուր Սրբեր հավաքվեցին՝ լսելու առաքյալի խոսքը:
Երբ երեց Բենսոնը խոսում էր Սրբերի հետ, երկու զինված լեհ զինվորներ մտան հավաքատուն: Համայնքը վախից քարացավ, բայց առաքյալը նշան արեց զինվորներին, որ նստեն սենյակի առջևի մասում։ Իր ելույթում նա ընդգծեց ազատության կարևորությունը։ Զինվորներն ուշադրությամբ լսեցին, փակման երգի ժամանակ մնացին իրենց տեղերում և հեռացան առանց որևէ միջադեպի։ Այնուհետև, երեց Բենսոնը հանդիպեց ճյուղի նախագահին և սնունդ ու գումար թողեց Սրբերի համար՝ վստահեցնելով նրանց, որ ավելի շատ օգնություն կա, որը դեռ ճանապարհին է։3
Կարճ ժամանակ անց երեց Բենսոնը գրեց Առաջին Նախագահությունը: Նա քաջալերվեց՝ տեսնելով Եկեղեցու օգնությունը, որը հասնում էր Եվրոպայում գտնվող Սրբերին, բայց անհանգստանում էր այն դժվարություններից, որոնց բախվում էին Սրբերը:
«Գուցե Եկեղեցու բարօրության մեծ ծրագրի բազմաթիվ օգուտները այս և Եվրոպայի մեր մյուս Սրբերին երբեք հայտնի չեն լինի,- գրում է նա,- բայց շատ կյանքեր, անկասկած, խնայվել են, և մեր շատ նվիրված անդամների հավատքն ու քաջությունը մեծապես ամրապնդվել են»:4
Եկեղեցու անդամները Սելբոնգենում (Գերմանիա) (վերանվանվել է Զելվեգի (Լեհաստան) պատերազմից հետո) հավաքվում են իրենց հավաքատան մոտ 1930 թվականին: