หลักธรรมของการปฏิบัติศาสนกิจ
การปฏิบัติศาสนกิจต่อผู้พิการ
อย่ากลัวที่จะช่วยเหลือและเรียนรู้ว่าท่านจะช่วยได้อย่างไร
กลาง: ภาพประกอบโดย แนนซี แอนน์ เคิร์กแพทริก; ขวา: ภาพประกอบจาก Getty Images
การปฏิบัติศาสนกิจต่อเพื่อนและเพื่อนบ้านผู้พิการอาจดูน่ากลัว แม้ว่าเราจะต้องการช่วยเหลือเหมือนพระคริสต์ แต่บางครั้งเราไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไร
ขณะพักอยู่ในเมืองนิวคานาน คอนเนตทิคัต สหรัฐอเมริกา ครอบครัวทอมป์สันได้รับพรให้มีแฝดหญิง เมื่อเด็กหญิงทั้งสองเกิดก่อนกำหนดและมีอาการดาวน์ซินโดรม วอร์ดของพวกเขาเข้ามาช่วยเหลือ สนับสนุนพวกเขาในช่วงที่เด็กทั้งสองเข้ารับการผ่าตัดหัวใจแบบเปิดและพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลหลายเดือน ความต้องการบางอย่างเหล่านี้ในช่วงแรกอาจมองเห็นได้ง่าย สมาชิกคอยจัดอาหาร ดูแลเด็ก ทำความสะอาดบ้าน ช่วยเหลือเรื่องคริสต์มาส และอื่นๆ
แต่ความช่วยเหลือด้วยความรักไม่ได้สิ้นสุดลงเมื่อเด็กๆ เติบโตขึ้นและความจำเป็นของพวกเขาเริ่มชัดเจนน้อยลง เพื่อนที่รัก ผู้นำ บราเดอร์และซิสเตอร์ผู้ปฏิบัติศาสนกิจพยายามปรึกษากับครอบครัวทอมป์สันว่าพวกเขาจะช่วยเหลือได้อย่างไร
“เพื่อนถามฉันว่าอะไรเป็นสิ่งที่ยาก” ซิสเตอร์ทอมป์สันพูด “ฉันบอกว่าวันอาทิตย์เป็นวันที่ยากลำบากเพราะฉันกับสามีมักจะยุ่งอยู่กับการเรียกของเราและต้องทิ้งให้ลูกสาวคนโตดูแลอยู่คนเดียว เพื่อนของฉันเสนอจะรับดูแลคู่แฝดทุกวันอาทิตย์สักสองสามชั่วโมงทันที เธอทำเช่นนั้นหลายเดือน”
เมื่อเด็กแฝดเข้าสู่ช่วงวัยรุ่น เหล่าผู้นำก็มักนั่งคุยกับพ่อแม่เพื่อวางแผนกิจกรรมที่พวกเขามีส่วนร่วมได้และทำให้ฝาแฝดรู้สึกสนุกสนานเช่นเดียวกับเด็กสาวคนอื่น เพื่อนอีกคนเชื้อเชิญเด็กสาวมาที่บ้านของเธอเพื่อที่ครอบครัวทอมป์สันจะได้มีส่วนร่วมในการซ้อมร้องเพลงประสานเสียง
หลังจากครอบครัวทอมป์สันย้ายไปที่ยูทาห์ คู่สามีภรรยาหนึ่งได้รับมอบหมายให้ปฏิบัติศาสนกิจต่อครอบครัวของพวกเขา “พวกเขามักถามก่อนไปเยี่ยมว่าความต้องการของเราคืออะไรและข้อความประเภทใดที่จะเหมาะกับครอบครัวของเรามากที่สุด” ซิสเตอร์ทอมป์สันกล่าว “พวกเขาใช้เวลาในการทำความรู้จักกับสมาชิกทุกคนในครอบครัว ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญเพราะพี่น้องของคนที่มีความต้องการพิเศษมักถูกมองข้าม” คู่สามีภรรยามักจะเชื้อเชิญคู่แฝดให้มาทำกิจกรรมพิเศษเพื่อให้ครอบครัวทอมป์สันได้พักผ่อน
ซิสเตอร์ทอมป์สันจะแนะนำบราเดอร์และซฺิสเตอร์ผู้ปฏิบัติศาสนกิจว่าอย่ากลัวที่จะถามพ่อแม่ของคู่แฝดว่าสิ่งที่ยากสำหรับพวกเขาคืออะไรและจะให้ความช่วยเหลืออย่างไร “แค่ยื่นมือออกไป ยิ่งทำความรู้จักคนนั้นมากเท่าใด คุณก็จะยิ่งเข้าใจวิธีปฏิบัติศาสนกิจต่อพวกเขามากขึ้นเท่านั้น”
คำแนะนำสำหรับการปฏิบัติศาสนกิจต่อผู้พิการและครอบครัวของพวกเขา
กลาง: ภาพประกอบโดย แนนซี แอนน์ เคิร์กแพทริก; ขวา: ภาพประกอบจาก Getty Images
-
ทำความรู้จักกับบุคคลในฐานะบุคคลโดยแยกจากความพิการของพวกเขา ถามว่าพวกเขาต้องการให้คุณรู้อะไรเกี่ยวกับพวกเขา พวกเขาสนใจอะไร?
-
พูดคุยกับพวกเขาในลักษณะที่คุณจะพูดคุยกับผู้อื่นในรุ่นราวคราวเดียวกันกับพวกเขา อย่าลืมแสดงความเคารพผ่านน้ำเสียงและการกระทำของคุณ อย่าลืมพูดคุยกับพวกเขาโดยตรง
-
อย่าเพิกเฉยต่อผู้พิการ ยอมรับและรวมพวกเขาเป็นส่วนหนึ่ง ปรึกษากับสมาชิกและครอบครัวของพวกเขาเกี่ยวกับวิธีที่พวกเขาอาจอยากมีส่วนร่วมและรับใช้
-
สำหรับผู้พิการที่อายุยังน้อย การพูดสิ่งต่างๆ เช่น “เล่าเรื่องเดวิดให้ฉันฟังหน่อยสิ” ช่วยให้ครอบครัวสามารถแบ่งปันสิ่งที่พวกเขารู้สึกสบายใจได้
-
การเสนอที่จะใช้เวลาร่วมกับเด็กพิการสามารถทำให้บิดามารดาของพวกเขาได้มีเวลาหยุดพักเพื่อหันไปสนใจลูกคนอื่นๆ หรือดูแลความต้องการอื่นๆ และยังช่วยสร้างความเข้าใจเรื่องของภาระที่ผู้ดูแลต้องแบกรับอีกด้วย
-
เราสามารถให้ความช่วยเหลือได้แม้ว่าท่านจะไม่ได้อยู่ตรงนั้นด้วยตนเอง ข้อความให้กำลังใจหรือเสียงที่เป็นมิตรมีความหมายมาก ท่านยังสามารถซื้อสินค้าออนไลน์สำหรับวันเกิดหรือความต้องการอื่นๆ ได้อีกด้วย