จงตามเรามา: พระคัมภีร์มอรมอน
เราสามารถเรียนรู้อะไรจากหนังสือของโมโรไน?
(30 พฤศจิกายน–6 ธันวาคม)
โมโรไนมีชีวิตอยู่ในช่วงเวลาที่สับสนอลหม่าน ท่านเห็นการทำลายล้างชาวนีไฟครั้งสุดท้าย บิดาท่านเสียชีวิตในการสู้รบ (ดู โมโรไน 8:3) และชาวนีไฟที่ไม่ยอมปฏิเสธพระเยซูคริสต์ถูกสังหาร (ดู โมโรไน 2) โมโรไนไม่ยอม “ปฏิเสธพระคริสต์” เช่นกัน (โมโรไน 1:3) ท่านหลบหนีเพื่อความปลอดภัยและซ่อนตัวอยู่หลายปี
“ข้าพเจ้าจึงเขียนเพิ่มอีกเล็กน้อย” (โมโรไน 1:4)
ระหว่างนี้ โมโรไนคิดว่าการเขียนบนแผ่นจารึกของท่านจบแล้ว แต่พระเจ้าทรงมีพระประสงค์ให้ท่าน “เขียนเพิ่มอีกเล็กน้อย, เพื่อว่าสิ่งเหล่านี้อาจจะมีคุณค่าแก่ … พี่น้องข้าพเจ้า, สักวันหนึ่งในอนาคต” (โมโรไน 1:4)
ท่านเขียนอะไร?
โมโรไนเพิ่มบทที่ 8 และ 9 เข้าไปในหนังสือของมอรมอน รวมทั้งความย่อในหนังสือของอีเธอร์ และเพิ่มหนังสือของท่านเอง (หนังสือของโมโรไน) ไว้ในแผ่นจารึกของมอรมอน
งานเขียนของโมโรไนประกอบด้วยหลายสิ่งที่มีค่าต่อเรา ท่านเขียนเกี่ยวกับงานของศาสนจักร (ดู โมโรไน 1–6) รวมทั้งคำสอนจากมอรมอนบิดาท่าน (ดู โมโรไน 7–9) และบันทึกประจักษ์พยานสุดท้ายของท่านด้วย (ดู โมโรไน 10)
ท่านเขียนเพราะเหตุใด?
โดยรู้จุดประสงค์อันสูงส่งของพระคัมภีร์มอรมอน โมโรไนจึงเลือกสิ่งที่เขียนอย่างระมัดระวัง หลังจากอ่านหนังสือของโมโรไน เราอาจถามว่าเหตุใดโมโรไนจึงเลือกบันทึกสิ่งที่ท่านบันทึก ท่านรู้สึกว่าจำเป็นต้องบันทึกอะไร? ประจักษ์พยานสุดท้ายของโมโรไนมีผลต่อความรู้สึกของเราอย่างไรเกี่ยวกับพระคัมภีร์มอรมอน?