Տեսնելով հայրիկին երգելիս
Մարիա Օկա
Կալիֆորնիա, ԱՄՆ
Նկարը` Ալեն Գարնսի
Ընդամենը չորս ու կես ամիս էր, ինչ ես միսիայում էի Հոնոլուլու քաղաքում (Հավայան կղզիներ, ԱՄՆ), երբ ծանր նոպաներ ունեցա, որից հետո ինձ մոտ ախտորոշեցին էպիլեպսիա: Դրան հաջորդեցին ամիսներ տևած հիվանդանոցային այցերը, անհամար հետազոտություններն ու նոր դեղամիջոցները՝ անդառնալի կողմնակի ազդեցություններով:
Մինչ այդ ես այնքան կլանված էի միսիոներական աշխատանքով, որ շատ չէի կարոտում իմ տունն ու հարազատներին, բայց նոպաներից հետո կարոտում էի նրանց: Ես կարոտել էի ծնողներիս և մենակ էի զգում, նույնիսկ շրջապատված լինելով հրաշալի ու հոգատար մարդկանցով: Ես չէի ուզում տուն գնալ, բայց ուզում էի խաղաղություն զգալ:
Իմ միսիայի նախագահի թույլտվությամբ, ես հեռախոսով խոսեցի ծնողներիս հետ իմ բուժման վերաբերյալ: Հայրս, ով նոր էր իրականություն դարձրել իր ողջ կյանքի նպատակը՝ ընդգրկվելով տաճարային հրապարակի Թաբերնաքլի երգչախմբում, վստահեցրեց, որ սրտանց կերգի ինձ համար գերագույն համաժողովին, որը սկսվելու էր հաջորդ օրը:
Հաջորդ առավոտյան ես ջերմեռանդ աղոթում էի խաղաղության համար, որն ինձ ծայրահեղ անհրաժեշտ էր: Ես ստացել էի որոշակի հարցերի պատասխաններ նախկին գերագույն համաժողովներին, և հավատում էի, որ կրկին կարող էի առաջնորդություն ստանալ: Երբ համաժողովը սկսվեց, երգչախումբը երգեց «Թանկագին երեխաներ, Աստված ձեր կողքին է» (Hymns, no. 96): Առաջին րոպեի ընթացքում հեռուստացույցի էկրանին ես տեսա հայրիկիս: Ֆոտոխցիկը մի որոշ ժամանակ մոտիկից ցուցադրում էր նրա դեմքը:
Աչքերս արցունքով լցվեցին, երբ խաղաղության մի անպատմելի զգացում պարուրեց ինձ: Ես գիտեի, որ Աստված սիրում է ինձ։ Նա հստակ գիտեր, թե այդ օրն ինձ ինչ էր անհրաժեշտ. պարզ համոզվածություն, որ Նա իմ կողքին էր և տեղյակ էր իմ մասին: Ես զգացի Աստծո սերը, ինչպես նաև իմ ընտանիքի, ընկերների և իմ միսիայի նախագահի սերը: Ծանրաբեռնված լինելու փոխարեն ես տեսա Տիրոջը ավելի մոտ լինելու հնարավորությունը:
Իմ առողջական խնդիրները չվերացան: Ամեն դեպքում, ես պետք է շուտ ավարտեի իմ միսիան, սակայն գիտեի, որ Աստված իմ կողքին էր, և որ Նա սիրում էր ինձ: Այդ վստահությունը չէր լքել ինձ բազմաթիվ խոր վշտերի ժամանակ և հույս էր տվել իմ խավար ժամերին: Մյուսները կարող են սա զուգադիպություն անվանել, բայց ես գիտեմ, որ Աստծո սիրո մասին երգելիս հայրիկին տեսնելը փոքրիկ հրաշք էր ինձ համար այդ կարիքի պահին: