Ρακοτομαλάλα Αλφόνσε

Σαροντρόα, Μαδαγασκάρη

Όταν η Ρακοτομαλάλα ενδιαφέρθηκε για το Ευαγγέλιο, η πιο κοντινή εκκλησία ήταν στο Αντσιράμπε, μία πόλη 50 χιλιόμετρα από το χωριό του στη Σαροντρόα. Ο Ρακοτομαλάλα και ένας φίλος βρήκαν τρόπο για να ταξιδεύουν κάθε Κυριακή.

Σήμερα, η Σαροντρόα έχει ένα μικρό οίκημα συγκεντρώσεων, όπου παρευρίσκονται πάνω από 100 μέλη κάθε Κυριακή. Ο Ρακοτομαλάλα έχει δει το χωριό του να ασπάζεται το Ευαγγέλιο. Τέσσερεις ιεραπόστολοι έχουν υπηρετήσει από τη Σαροντρόα και η Εκκλησία συνεχίζει να αναπτύσσεται.

Κόντυ Μπελλ, φωτογράφος

Όταν αρρώστησε ο παππούς μου, ταξίδεψα στο Αντσιράμπε για να είμαι μαζί του. Οι ιεραπόστολοι επισκέφθηκαν το σπίτι του αρκετές φορές. Ο παππούς κι εγώ δεν ήμασταν μέλη της Εκκλησίας, αλλά του άρεσε που τον επισκέπτονταν οι ιεραπόστολοι. Μια νύχτα έδωσαν στον παππού μία ευλογία και ύστερα από μία οικογενειακή βραδιά, μας έδωσαν το Βιβλίο του Μόρμον.

«Παρακαλούμε διαβάστε αυτό το βιβλίο και ρωτήστε τον Θεό αν είναι αληθινό» είπαν.

Όταν επέστρεψα στη Σαροντρόα, δεν ήθελα να διαβάσω το Βιβλίο του Μόρμον, επειδή νόμιζα ότι δεν ήταν αληθινό. Τότε, μια μέρα αρρώστησα τόσο, που έμεινα στο σπίτι μου για αρκετές ημέρες. Καθώς αναζητούσα κάτι να κάνω, βρήκα το Βιβλίο του Μόρμον και άρχισα να διαβάζω.

Αργότερα, επέστρεψα στο Αντσιράμπε και συνάντησα τους ιεραποστόλους. Με δίδαξαν περισσότερα για το Βιβλίο του Μόρμον και για τον Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ. Τους είπα ότι δεν χρειαζόμασταν προφήτες και ότι δεν υπήρχε προφήτης σήμερα. Οι ιεραπόστολοι μου ζήτησαν να προσευχηθώ στον Θεό και να ρωτήσω αν υπάρχει προφήτης τώρα. Υποσχέθηκαν ότι ο Θεός θα μου απαντούσε. Προσευχήθηκα και ένιωσα ότι αυτό που έλεγαν οι ιεραπόστολοι ήταν αληθινό.

Ήθελα να παρευρεθώ στην εκκλησία, αλλά δεν είχα χρήματα για το λεωφορείο. Μίλησα στη φίλη μου, την Ραζαφιντραβαονασόλο και είπε ότι θα μπορούσαμε να πάμε με το ποδήλατό μου. Πηγαίναμε με ποδήλατο δύο ώρες τη φορά από τη Σαροντρόα έως το Αντσιράμπε κάθε Κυριακή. Όταν κουραζόμουν από το πετάλι, πήγαινα πίσω και εκείνη άρχιζε να κάνει πετάλι. Και μετά όταν εκείνη κουραζόταν, αλλάζαμε θέσεις ξανά.

Τελικώς, η οικογένεια της Ραζαφιντραβαονασόλο κι εγώ προσχωρήσαμε στην Εκκλησία. Παρευρισκόμασταν στην εκκλησία στο Αντσιράμπε έως ότου άνοιξε ένας κλάδος στη Σαροντρόα. Ήμασταν τόσο ευτυχισμένοι, όταν μπορούσαμε να παρευρισκόμαστε στο ίδιο μας το χωριό!

Ο πατέρας της Ραζαφιντραβαονασόλο εκλήθη ως πρόεδρος κλάδου. Μια μέρα με συνάντησε και με παρότρυνε να προετοιμασθώ για ιεραποστολή. Δεν νόμιζα ότι θα μπορούσα να υπηρετήσω, αλλά με διαβεβαίωσε ότι μπορούσα. Αποδέχθηκα την κλήση να υπηρετήσω στην Ιεραποστολή του Ανταναναρίβο της Μαδαγασκάρης. Τώρα είμαι παντρεμένος και έχω δύο παιδιά. Είμαι ευγνώμων για την οικογένειά μου και έχω περισσότερες εμπειρίες από αυτές που μπορώ να αναφέρω οι οποίες με έχουν βοηθήσει να γνωρίζω ότι αυτή η Εκκλησία είναι αληθινή.