Tot we elkaar weerzien
Laat het rusten
President Boyd K. Packer
President van het Quorum der Twaalf Apostelen
Uit ‘Balm of Gilead’, Ensign, november 1987, 17–18.
De wereld van mijn vriend was ingestort. Zijn vrouw was overleden.
Illustratie Paul Mann
Als je last hebt van zorgen, verdriet, schaamte, jaloezie, teleurstelling, afgunst, zelfbeschuldiging of zelfrechtvaardiging, luister dan naar deze les die ik jaren geleden van een patriarch heb geleerd. Hij was een van de rechtvaardigste mensen die ik ooit heb gekend. […]
Hij groeide op in een kleine gemeenschap en had het verlangen om iets van zijn leven te maken. Met moeite volgde hij een goede opleiding.
Hij trouwde met zijn grote liefde en alles leek goed te gaan. Hij had een goede baan, met goede vooruitzichten. Ze waren stapelverliefd op elkaar, en ze verwachtten hun eerste kind.
De avond waarop de baby werd geboren, traden er complicaties op. De enige dokter was ergens op het platteland met patiënten bezig. […]
Uiteindelijk wist men de dokter te vinden. In de noodsituatie handelde hij snel, en hij had de situatie gauw onder controle. De baby werd geboren en de crisis leek bezworen.
Enkele dagen later stierf de jonge moeder aan dezelfde infectie die de dokter die avond bij een ander gezin had behandeld.
De wereld van mijn vriend stortte in. Alles was niet goed meer. Alles was goed fout. Zijn vrouw was overleden. Hij kon niet voor de baby zorgen en naar zijn werk gaan.
Na enkele weken werd zijn verdriet steeds groter. ‘Die arts zou niet meer mogen praktiseren’, zei hij. ‘Hij heeft die infectie aan mijn vrouw gegeven. Als hij voorzichtiger was geweest, zou ze nog in leven zijn.’
Hij moest er steeds aan denken en begon in zijn bitterheid bedreigingen te uiten. […]
Op een avond werd er op de deur geklopt. Een klein meisje zei eenvoudigweg: ‘Papa wil dat u komt. Hij wil met u praten.’
‘Papa’ was de ringpresident. […]
Deze geestelijke herder hield zijn kudde in de gaten en wilde iets tegen hem zeggen.
De raad van die wijze dienstknecht was simpel: ‘John, laat het rusten. Wat je ook doet, je krijgt haar toch niet terug. Je maakt het alleen maar erger. John, laat het rusten.’ […]
Hij ging door een hel voordat hij zichzelf onder controle had. Uiteindelijk besloot hij dat wat zijn problemen ook waren, hij gehoorzaam moest zijn.
Gehoorzaamheid is een krachtig geestelijk medicijn. Het geneest nagenoeg alle geestelijke kwalen.
Hij besloot de raad van die wijze geestelijke leider op te volgen. Hij zou het laten rusten.
Toen zei hij tegen me: ‘[…] Pas als oude man kon ik eindelijk een arme plattelandsdokter voor me zien — overwerkt, onderbetaald, hollend van de ene patiënt naar de andere, met weinig medicijnen, geen ziekenhuis, weinig instrumenten — die uit alle macht probeerde levens te redden, en daar grotendeels ook nog in slaagde.
‘Hij was op een kritiek moment gekomen toen er twee levens op het spel stonden. En hij had zonder uitstel gehandeld.
Hij zei het nogmaals: ‘Ik was al een oude man toen ik het eindelijk begreep! Ik had mijn leven en het leven van anderen kunnen verwoesten’, zei hij.
Hij had de Heer vele malen op zijn knieën bedankt voor een wijze priesterschapsleider die hem simpelweg aanraadde: ‘John, laat het rusten.’