Հաղորդությունը և Քավությունը

Երեց Ջեյմս Ջ. Համուլա

Յոթանասունից

Official portrait of Elder James J. Hamula of the First Quorum of the Seventy, 2008. Formerly of the Sixth Quorum of the Seventy.

Հաղորդության արարողությունը պետք է դառնա առավել սուրբ և սրբազան մեզանից յուրաքանչյուրի համար:

Գեթսեմանիի և Գագաթի նախօրեին Հիսուսը հավաքեց միասին Իր Առաքյալներին մի վերջին երկրպագության համար: Նրանք հավաքվեցին Երուսաղեմում աշակերտներից մեկի տան վերնահարկում: Այդ ժամանակ Զատկի օրեր էին:¹

Նրանց առաջ ավանդական զատկական կերակուր էր՝ զոհաբերված գառ, գինի և բաղարջ, որոնք խորհրդանիշներն էին՝ Իսրայելի գերությունից և մահից փրկության² և գալիք փրկագնման, որը դեռ պետք է իրագործվեր:³ Ճաշի ավարտին Հիսուսը վերցրեց հացը, օրհնեց և կտրեց այն,⁴ և տվեց Իր Առաքյալներին՝ ասելով. «Առեք կերեք»:⁵ «Այս է իմ մարմինը, որ ձեզ համար տրվում է. այս արեք իմ հիշատակի համար»:⁶ Նույն ձևով Նա վերցրեց գինու բաժակը, օրհնեց այն և փոխանցեց Իր շուրջը գտնվողներին՝ ասելով. «Այս բաժակը նոր ուխտն է իմ արյունովը»,⁷ «որ թափվում է … ի թողություն մեղաց»:⁸ «Այս արեք իմ հիշատակի համար»:⁹

Այդքան պարզ, սակայն խորիմաստ ձևով Հիսուսը նոր արարողություն հիմնեց Աստծո ուխտյալ ժողովրդի համար: Այլևս կենդանու արյուն չպետք է թափվեր, ոչ էլ կենդանու մարմին պետք է այրվեր ի սպասումն Քրիստոսի փրկագնող զոհաբերության, ով դեռևս պետք է գար:¹⁰ Փոխարենը, արդեն իսկ եկած Քրիստոսի կոտրված մարմնի և հեղված արյան խորհրդանիշները պետք է ճաշակվեին ի հիշատակ Նրա քավող զոհաբերության:¹¹ Մասնակցել այդ նոր արարողությանը կնշանակեր հանդիսավոր կերպով ընդունել Հիսուսին որպես Քրիստոս և ողջ սրտով ցանկանալ հետևել Նրան և պահել Նրա պատվիրանները: Ովքեր կկարևորեն դա և այդպես կվարեն իրենց կյանքը, հոգևոր մահը կանցնի նրանց կողքով և նրանք կունենան հավերժական կյանք:

Հաջորդող ժամերին և օրերին Հիսուսն անցավ Գեթսեմանիով, Գագաթով և հաղթականորեն դուրս եկավ Արիմաթացու գերեզմանից: Հիսուսի հեռանալուց հետո Երուսաղեմում և շրջակայքում ապրող Նրա հավատարիմ աշակերտները հավաքվեցին միասին միաշաբաթի օրը, որ «կտրեն հացը»,¹² և նրանք անում էին դա «մշտապես»:¹³ Հիրավի, նրանք դա անում էին ոչ միայն հիշելու իրենցից հեռացած Տիրոջը, այլև հայտնելու իրենց երախտագիտությունը և ցույց տալու իրենց հավատքը առ իրենց համար կատարված Նրա զարմանահրաշ Փրկագնումը:

Հատկանշականն այն է, որ երբ Հիսուսն այցելեց Իր աշակերտներին Ամերիկաներում, Նա նաև նրանց մեջ հիմնեց հաղորդությունը:¹⁴ Դա անելիս Նա ասաց. «Այս պիտի դուք միշտ հետևեք, որ կատարեք»¹⁵ և «դա կլինի մի վկայություն Հորը, որ դուք միշտ հիշում եք ինձ»:¹⁶ Կրկին, Վերականգնման արշալույսին, Տերը հիմնեց հաղորդության արարողությունը, տալով մեզ նույն հրահանգները, որոնք տվել էր Իր վաղեմի աշակերտներին:¹⁷

Հաղորդության արարողությունը կոչվեց «Եկեղեցու ամենասուրբ և սրբազան արարողություններից մեկը»:¹⁸ Այն պետք է դառնա առավել սուրբ և սրբազան մեզանից յուրաքանչյուրի համար: Հիսուս Քրիստոսն Ինքը հիմնեց այդ արարողությունը, որ հիշեցնի մեզ, թե ինչ է արել մեզ փրկագնելու համար և ուսուցանեց, թե ինչպես կարող ենք օգուտ քաղել Նրա Փրկագնումից և այդպիսով կրկին ապրել Աստծո հետ:

Մի փոքր հացի կտոր ճաշակելով մենք ցույց ենք տալիս, որ հիշում ենք Հիսուս Քրիստոսի ֆիզիկական մարմինը, մարմին, որը կրեց ամեն տեսակի ցավեր, չարչարանքներ և գայթակղություններ,¹⁹ մարմին, որը այնպես կրեց չարչարանքի բեռը, որ արյունահոսեց ամեն ծակոտիից,²⁰ տառապեց և մահացավ խաչի վրա:²¹ Մենք ցույց ենք տալիս մեր հավատքը, որ չնայած այդ մահացած մարմինը ննջում էր, այն դուրս եկավ գերեզմանից կրկին ի կյանք, որպեսզի այլևս չտեսնի հիվանդություն, քայքայում կամ մահ:²² Եվ ճաշակելով հացը մենք ընդունում ենք, որ Քրիստոսի մահկանացու մարմնի պես մեր մարմինները կազատվեն մահվան կապանքներից, հաղթականորեն կբարձրանան գերեզմանից և կմիավորվեն մեր հավերժական հոգիների հետ:²³

Մի փոքր բաժակ ջրով մենք ցույց ենք տալիս, որ հիշում ենք Հիսուսի հեղված արյունը և հոգևոր տառապանքը, որ Նա կրեց ողջ մարդկության համար: Մենք հիշում ենք հոգևարքը, երբ արյունը մեծ կաթիլներով թափվեց Գեթսեմանիում:²⁴ Մենք հիշում ենք, որ Նա ծեծվեց և մտրակահարվեց Իրեն ձերբակալողների կողմից:²⁵ Մենք հիշում ենք արյունը, որ Գագաթում թափվեց Նրա ձեռքերից, ոտքերից և կողերից:²⁶ Եվ մենք հիշում ենք Իր տառապանքի մասին ասված Նրա իսկ խոսքերը. «Որքա՜ն դառը, դու չգիտես, որքա՜ն սուր, դու չգիտես, այո՛, որքա՜ն ծանր՝ տանելու, դու չգիտես»:²⁷ Վերցնելով ջուրը մենք ընդունում ենք, որ Նրա արյունը և տառապանքը քավեց մեր մեղքերը և որ Նա կվճարի մեր մեղքերի համար, երբ մենք ընդունենք և ստանանք Նրա ավետարանի սկզբունքները և ծեսերը:

Այսպիսով, հացով և ջրով մենք հիշում ենք մեզ մահից և մեղքից ազատող Քրիստոսի Փրկագնումը: Սկզբում հացը և հետո ջուրը ընդունելու հերթականությունն աննպատակ չէ: Հացը ճաշակելը մեզ համար հիշեցում է մեր անձնական հարության անխուսափելիությունը, որը միայն մարմնի և հոգու վերականգնման մեջ չի կայանում: Հարության զորությամբ մենք բոլորս կվերականգնվենք Աստծո ներկայության մեջ:²⁸ Այդ իրականությունը մեզ համար կյանքի հիմնարար հարց է: Հիմնարար հարցը, որին առերեսվում ենք մենք բոլորս, կայանում է ոչ թե նրանում, թե արդյոք կապրենք մենք, այլ ում հետ կապրենք մահանալուց հետո: Չնայած որ մեզանից յուրաքանչյուրը վերադառնալու է Աստծո ներկայություն, մեզանից ոչ բոլորը կմնան Նրա հետ:

Մահկանացու կյանքում մեզանից յուրաքանչյուրն ապականվում է մեղքով և զանցանքով:²⁹ Մենք կունենանք ոչ այնքան առաքինի մտքեր, խոսքեր և գործեր:³⁰ Մի խոսքով, մենք մաքուր չենք լինի: Եվ Աստծո ներկայության մեջ անմաքուր լինելու հետևանքների մասին Հիսուսը լիովին հստակ է ներկայացրել. «Ոչ մի անմաքուր բան չի կարող բնակվել … նրա ներկայության մեջ»:³¹ Այդ իրականությունը պարզ դարձավ Ալմա Կրտսերի համար, ով երբ տեսավ սուրբ հրեշտակին, պրկվեց, հոգին տակնուվրա եղավ և տանջվեց իր անմաքրության պատճառով, այնպես որ նա ցանկացավ դառնալ «բնաջինջ թե հոգով, թե մարմնով, որ [նա] չբերվեր կանգնելու Աստծո ներկայության մեջ»:³²

Հաղորդության ջուրը ճաշակելիս, մեզ ուսուցանվել է ինչպես ենք մաքրվում մեղքից և զանցանքից, և այսպիսով՝ կանգնում Աստծո ներկայության մեջ: Իր անմեղ արյունը հեղելով Հիսուս Քրիստոսը բավարարեց արդարադատության պահանջները ամեն մեղքի և զանցանքի համար: Այնուհետև Նա առաջարկեց մաքրել մեզ, եթե մենք բավարար հավատք ունենանք առ Նա ապաշխարելու համար, ընդունենք փրկող բոլոր ծեսերն ու ուխտերը, սկսած մկրտությունից, և ստանանք Սուրբ Հոգին: Սուրբ Հոգին ստանալուն պես մենք մաքրագործվում և սրբագործվում ենք: Հիսուսը շատ հստակ է ներկայացրել այդ վարդապետությունը.

«Ոչ մի անմաքուր բան չի կարող մտնել [Աստծո] արքայությունը. … ոչինչ չի մտնում նրա հանգստի մեջ, բացի նրանցից, ովքեր լվացել են իրենց հագուստներն իմ արյունով: …

Արդ այս է պատվիրանը. Ապաշխարեք, դուք, աշխարհի բոլոր ծայրեր, և եկեք ինձ մոտ ու մկրտվեք իմ անունով, որպեսզի դուք կարողանաք սրբագործվել՝ ընդունելով Սուրբ Հոգին, որպեսզի դուք կարողանաք կանգնել անբիծ իմ առջև վերջին օրը»:³³

Սա է Քրիստոսի վարդապետությունը:³⁴ Երբ մենք ստանում ենք այդ վարդապետությունը և համապատասխանաբար ապրում մեր կյանքը, արդյունքում մենք լվացվում ենք Քրիստոսի արյունով և մաքրվում:³⁵

Հաղորդության աղոթքներով մենք ցույց ենք տալիս, որ ընդունում ենք Քրիստոսի այդ վարդապետությունը և պարտավորվում ապրել համապատասխանաբար: Առ Աստված՝ մեր Հավերժական Հայրը մեր աղոթքում մենք հայտարարում ենք, որ «միշտ կհիշենք» Նրա թանկագին Որդուն: Նախ, մենք վկայում ենք հիշելու մեր «պատրաստակամությունը», իսկ այնուհետև վկայում, որ մենք «իրոք» հիշում ենք: Այդպիսով, մենք հանդիսավոր կերպով պարտավորվում ենք հավատք գործադրել առ Հիսուս Քրիստոս և մահից ու մեղքից մեզ ազատող Նրա Փրկագնումը:

Այնուհետև մենք հայտարարում ենք, որ «կպահենք նրա պատվիրանները»: Դա հանդիսավոր պարտավորվածություն է ապաշխարելու համար: Եթե մեր մտքերը, խոսքերը կամ գործերը նախկինում չեն եղել այնպիսին, ինչպիսին պետք է լինեին, մենք կրկին պարտավորվում ենք այսուհետ մեր կյանքն առավել համահունչ դարձնել Նրա կամքի հետ:

Հաջորդը մենք հայտարարում ենք, որ «կամենում ենք մեզ վրա վերցնել Որդու անունը»:³⁶ Դա հանդիսավոր պարտավորվածություն է՝ հնազանդվել Նրա իշխանությանը և կատարել Նրա աշխատանքը, որը ներառում է բոլոր փրկող արարողություններն ու ուխտերը ստանալը:³⁷

Երբ պահում ենք այդ սկզբունքները, հաղորդության աղոթքներում մեզ խոստացվում է, որ մենք «Նրա Հոգին մեզ հետ կունենանք»:³⁸ Հոգին կրկին ստանալը բարձրագույն օրհնություն է, քանի որ Հոգին մաքրագործում և սրբագործում է մեզ մեղքից և զանցանքից:³⁹

Եղբայրներ և քույրեր, ժամանակի և հավերժության մեջ ամենակարևոր իրադարձությունը Հիսուս Քրիստոսի Քավությունն է: Նա, ով իրագործեց Քավությունը, մեզ տվեց հաղորդության արարողությունը, որպեսզի ոչ միայն հիշենք, այլև հայցենք օրհնությունները՝ ողորմածության այդ գերագույն արարքի: Այս սուրբ արարողությանը պարբերաբար և պատշաճ մասնակցելը օգնում է մկրտությունից հետո շարունակել պատրաստակամ ընդունել Քրիստոսի վարդապետությունը և ապրել դրանով, և դրանով իսկ հետամուտ լինել և ավարտել սրբագործման գործընթացը: Իսկապես, հաղորդության արարողությունը օգնում է մեզ հավատարմորեն տոկալ մինչև վերջ և ստանալ Հոր լիությունիցը, նույն կերպ ինչպես Հիսուսը, շնորհք շնորհքի տեղ:⁴⁰

Ես բերում եմ իմ վկայությունը մեզ բոլորիս մահից և մեղքից փրկագնելու Հիսուս Քրիստոսի զորության և Նրա քահանայության ծեսերի զորության մասին, այդ թվում՝ հաղորդության, որը պատրաստում է մեզ «տեսնել Աստծո, այսինքն Հոր երեսը և ապրել»:⁴¹ Թող որ մենք ընդունենք հաղորդությունը հաջորդ շաբաթ և հաջորդող յուրաքանչյուր շաբաթ, ավելի խորը փափագով և առավել լուրջ նպատակով, ես աղոթում եմ Տեր Հիսուս Քրիստոսի անունով, ամեն:

Հղումներ

1. Տես Մատթեոս ԻԶ.17–20, Մարկոս ԺԴ.12–17, Ղուկաս ԻԲ.7–18:

2. Տես Ելից ԺԲ, Թուոց ԺԸ.16–25, Bible Dictionary, “Feasts.”

3. Տես Ելից ԺԳ.12–13, Մոսիա 2.3–4, Մովսես 5.5–8:

4. Տես Մատթեոս ԺԶ.26, Մարկոս ԺԴ.22, Ղուկաս ԻԴ.19, Ա Կորնթացիս ԺԱ.24: Ի տարբերություն դրա, երբ Հիսուսն Իր Հարությունից հետո հիմնում է հաղորդությունը նեփիացիների մեջ, Նա կտրում է հացը, այնուհետև օրհնում այն (տես 3 Նեփի 18.3):

5. Մատթեոս ԻԶ.26, Մարկոս ԺԴ.22, Ա Կորնթացիս ժԱ.24:

6. Ղուկաս ԻԶ.19, տես նաև Ա Կորնթացիս ԺԱ.24:

7. Ղուկաս ԻԲ.20, տես նաև Մատթեոս ԻԶ.28, Մարկոս ԺԴ.24, Ա Կորնթացիս ԺԱ.25:

8. Մատթեոս ԻԶ.28

9. Ղուկաս ԻԲ.19, տես նաև 3 Նեփի 18.11:

10. Տես 2 Նեփի 11.4, 25.24–25, Հակոբ 4.5, Ալմա 34.14, 3 Նեփի 9.17, 19–20, Մովսես 5.5–8:

11. Տես Հովհաննես Զ.51–57, Ա Կորնթացիս ԺԱ.24–26, Վարդապետություն և Ուխտեր 20.40:

12. Գործք Ի.7:

13. Գործք Բ.42:

14. Տես 3 Նեփի 9.19–20, 18.1–11, 20.3–9, 26.13:

15. 3 Նեփի 18.6:

16. 3 Նեփի 18.7:

17. Տես Վարդապետություն և Ուխտեր 20.75, 27.2, 59.9–12:

18. Եկեղեցու Նախագահների ուսմունքները. Ջոզեֆ Ֆիլդինգ Սմիթ (2013), 96: «Ըստ իս, Եկեղեցու բոլոր ժողովներից հաղորդության ժողովն առավել սրբազան, սուրբ ժողովն է» (Teachings: Joseph Fielding Smith, 95):

19. Տես Ալմա 7.11:

20. Տես Ղուկաս ԻԲ.44, Մոսիա 3.7, Վարդապետություն և Ուխտեր 19.18:

21. Տես Սաղմոս ԻԲ.16, Հովհաննես ԺԹ.33–34, 20.25–27, 3 Նեփի 11.14, Վարդապետություն և Ուխտեր 6.37, James E. Talmage, Jesus the Christ, 3rd. ed. (1916), 669:

22. Տես Մատթեոս ԻԸ.6, Ղուկաս ԻԴ.6, 39, Հովհաննես Ի.20, Վարդապետություն և Ուխտեր 76.22–24:

23. Տես Հովհաննես 6.51–59, Ալմա 11.42–44, 40.23; 3 Նեփի 27.13–15:

24. Տես Ղուկաս ԻԲ.44, Մոսիա 3.7, Վարդապետություն և Ուխտեր 19.18:

25. Տես Եսայիա ԾԳ.5, Մատթեոս ԻԶ.67, ԻԷ.26, 29–30, Մարկոս ԺԴ.65, ԺԵ.15, 19, Ղուկաս ԻԲ.63–65, Հովհաննես ԺԹ.1, Մոսիա 15.5:

26. Տես Մատթեոս ԻԷ.35, Մարկոս ԺԵ.15, Ղուկաս ԻԳ.33, Հովհաննես ԺԹ.16, 33–34:

27. Վարդապետություն և Ուխտեր 19.15:

28. Տես Ալմա 11.42–45, 3 Նեփի 27.13–15:

29. Տես Մովսես 6.55:

30. Տես Մատթեոս Ե.27–28, ԺԲ.36, Հակոբոս Գ.1–13, Մոսիա 4.29–30, Ալմա 12.14:

31. Մովսես 6.57, տես նաև Ա Կորնթացիս Զ.9, Եփեսացիս Ե.5, 1 Նեփի 10.21, 15.33–34, Ալմա 7.21, 11.37; 40.26; 3 Նեփի 27.19; Վարդապետություն և Ուխտեր 1.31–32:

32. Ալմա 36.15, տես նաև հատված 14, Հայտնություն Զ.15–17, Ալմա 12.14:

33. 3 Նեփի 27.19–20:

34. Տես 2 Նեփի 31.2–21, 3 Նեփի 11.31–41, 27.13–22, Վարդապետություն և Ուխտեր 76.40–42, 50–54, 69–70:

35. Տես 3 Նեփի 27.19, տես նաև Հայտնություն Ա.5–6, Է.14–15, Ալմա 5.21, 13.11–12, Եթեր 13.10–11, Մովսես 6.59–60:

36. Վարդապետություն և Ուխտեր 20.77, Մորոնի 4.3:

37. Տես Dallin H. Oaks, His Holy Name (1998); Dallin H. Oaks, “Taking upon Us the Name of Jesus Christ,” Ensign, May 1985, 80–83:

38. Վարդապետություն և Ուխտեր 20.77, 79, Մորոնի 4.3, 5.2:

39. Տես Հռովմայեցիս ԺԵ.16, Ա Կորնթացիս Զ.11, 2 Նեփի 31.17, Ալմա 5.54, 13.12, 3 Նեփի 27.20, Մորոնի 6.4:

40. Տես Վարդապետություն և Ուխտեր 93.6–20:

41. Վարդապետություն և Ուխտեր 84.22