Nog steeds een klaroenstoot

Richard M. Romney

Kerkelijke tijdschriften

Profeten en apostelen verklaren dat ‘Het gezin: een proclamatie aan de wereld’ meer betrekking heeft op deze tijd dan op de tijd dat ze net was uitgegeven.

In een wereld waarin het huwelijk gevaar loopt en het traditionele gezin onder vuur ligt, is er één document waarin we duidelijkheid en leiding vinden. Profeten en apostelen zeggen dat ‘Het gezin: een proclamatie aan de wereld’ net zoveel of meer betrekking heeft op deze tijd als op 1995, toen zij net was uitgegeven.¹

Een hedendaagse banier der vrijheid

Volgens ouderling M. Russell Ballard van het Quorum der Twaalf Apostelen blijft de proclamatie over het gezin ‘een klaroenstoot ter bescherming en versterking van het gezin.’²

Onze wereld lijkt op de verslechterende Nephitische samenleving in het Boek van Mormon. Ouderling Ballard moedigt de leden van de kerk aan om ‘net als opperbevelhebber Moroni [van de proclamatie] een “vaandel der vrijheid” […] te maken, en ons voor te nemen de beginselen erin na te leven.’³

Essentieel voor ons geluk

De wereld biedt ons veel verschillende paden naar geluk. Maar hedendaagse profeten verklaren dat de grootste mogelijkheden tot geluk binnen een celestiaal huwelijk liggen.⁴

Wij weten dat het gezin eeuwig is. Als wij daarnaar leven, belooft ouderling Ballard dat dit ‘de aandacht van de wereld op ons [zal] vestigen. Ouders die hun gezin voorrang geven, voelen zich tot de kerk aangetrokken. […]

‘Ons gezinsperspectief zou van heiligen der laatste dagen de beste ouders in de wereld moeten maken. Dat perspectief voorziet ons van veel respect voor onze kinderen, die waarlijk onze geestelijke broers en zussen zijn, en daarom moeten we de nodige tijd besteden aan de versterking van ons gezin. Niets is nauwer met geluk verbonden — zowel ons eigen geluk als dat van onze kinderen — dan hoe goed we elkaar in het gezin liefhebben en steunen.’⁵

Kracht die de uwe te boven gaat

Ouderling Ballard adviseert gezinnen overal om te zorgen dat zij aan een exemplaar van de proclamatie komen en de leringen erin na te leven.

‘Doe […] uw uiterste best om een zo goed mogelijk mens en gezinslid te zijn. God zal u kracht geven die de uwe te boven gaat als u dagelijks probeert de allerheiligste taak die Hij zijn kinderen op aarde geeft, te vervullen. Luister naar de stem van de Geest en de raad van de levende profeten. Houd goede moed. God heeft u niet op de aarde gezet om te mislukken, en uw inspanningen als ouders zullen niet als falen gezien worden, tenzij u opgeeft.’⁶

Hoop op het eeuwige leven

In de proclamatie over het gezin staat dat het gezin eeuwig is. Ouderling Russell M. Nelson van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft gezegd: ‘Verlossing mag dan een individuele kwestie zijn, maar verhoging is een gezinsaangelegenheid. […] Als een gezin zich in de tempel laat verzegelen, kan dat gezin net zo eeuwig worden als het koninkrijk Gods zelf.’⁷

President Henry B. Eyring, eerste raadgever in het Eerste Presidium, heeft uitgelegd dat ons gezin ‘niet alleen het fundament van de samenleving en van de kerk, maar ook onze hoop op het eeuwige leven is.’⁸

Een waarschuwing die op de tijd vooruitliep

President Eyring waarschuwt dat als we de leringen in de proclamatie over het gezin niet naleven, ‘het rampzaliger gevolgen zal hebben dan gewoon wat minder gemoedsrust of geluk in dit leven.’⁹

Hij zegt dat de proclamatie een profetie is, omdat er juist in gewaarschuwd wordt voor de dingen die de laatste jaren het gezin ondermijnen. Hij citeert de profetische waarschuwing en oproep om in actie te komen waar de proclamatie mee eindigt:

‘Wij waarschuwen degenen die het verbond van huwelijkstrouw schenden, hun partner of kinderen misbruiken, of hun taken in het gezin niet nakomen, dat zij op een dag aan God rekenschap moeten afleggen. Verder waarschuwen wij ervoor dat het verval van het gezin de rampen voor personen, gemeenschappen en volken tot gevolg zal hebben die de profeten van vroeger en nu voorzegd hebben.’¹⁰

Een internationaal document

Toen president Gordon B. Hinckley (1910–2008) de proclamatie over het gezin op 23 september 1995 voor het eerst in de algemene ZHV-bijeenkomst voorlas, zei hij dat het doel ervan was om de wereld ‘van tevoren’ voor afwijkende normen ‘te waarschuwen.’¹¹ Vanaf dat moment is het document in veel verschillende talen uitgegeven, herhaaldelijk in de algemene conferentie besproken, en in veel landen in kerkgebouwen en woningen opgehangen. Het is een profetische proclamatie die onze liefdevolle hemelse Vader heeft gegeven om zijn kinderen te leiden — en die leiding is nu harder nodig dan ooit tevoren.