2011
Այստեղ չէ, այլ հարություն առավ
Ապրիլ 2011


Առաջին Նախագահության Ուղերձ

Այստեղ չէ, այլ հարություն առավ

Նկար
President Thomas S. Monson

Այսօր միայն Կափառնայումի ավերակներն են մնացել, լճափին գտնվող այդ քաղաքում, որը ՓրկչիԳալիլեյան ծառայության սիրտն էր: Այստեղ Նա քարոզեց ժողովարանում, ուսուցանեց ծովափին և բժշկեց տներում:

Իր ծառայության սկզբում Հիսուսը վերցրեց Եսայիայի գրվածքից հատված. «Տեր Եհովայի Հոգին ինձ վրա է, ըստ որում Տերը օծել է ինձ. նա ուղարկել է ինձ ավետիք տալու, կոտրած սիրտ ունեցողներին բժշկելու, գերիներին ազատություն հրատարակելու և կապեալներին՝ արձակում» (Եսայիա ԿԱ.1; տես նաև Ղուկաս Դ.18)—, աստվածային ծրագրի մի պարզ հայտարարություն Աստծո որդիներին և դուստրերին ազատելու համար:

Սակայն Գալիլեայում Հիսուսի քարոզները սոսկ նախերգանքն էին: Մարդու Որդին միշտ առջևում ուներ սոսկալի հանդիպման վայրը՝ Գողգոթայի սարի վրա:

Վերջին Ընթրիքից հետո Գեթսեմանի Այգում Նա ձերբակալվեց, Նրան լքեցին Իր աշակերտները, Նրա վրա թքեցին, փորձեցին ու նվաստացրեցին, Հիսուսը կքված և երերալով տարավ Իր մեծ Խաչը դեպի Գագաթ: Նա հաղթանակից առաջ գնաց դեպի դավաճանություն, տառապանք և մահ՝ խաչի վրա:

«Սուրբ Քաղաքը» երգի բառերով.

Փոխվեց տեսարանը: …

Առավոտը ցուրտ էր ու սառը,

Երբ սարի վրա մեկուսի,

Բարձրացավ ստվերը խաչի: 1

Մեզ համար մեր Երկնային Հայրը տվեց Իր Որդուն: Մեզ համար մեր Ավագ Եղբայրը տվեց Իր կյանքը:

Վերջին պահին Վարդապետը կարող էր ետ դառնալ: Սակայն Նա չընկրկեց: Նա ամեն ինչից վար իջավ, որ կարողանար փրկել ամեն ինչ՝ մարդկային ցեղը, երկիրը և ամեն կյանք, որ երբևէ բնակվել է այնտեղ:

Քրիստոնեության մեջ ոչ մի խոսք ավելի մեծ նշանակություն չունի, որքան հրեշտակի խոսքերը ուղղված սգացող Մարիամ Մագդաղենացուն և մյուս Մարիամին, երբ նրանք եկել էին գերեզման խնամելու իրենց Տիրոջ մարմինը. «Ի՞նչ եք կենդանին մեռելների մեջ որոնում: Այստեղ չէ, այլ հարություն առավ» (Ղուկաս ԻԴ.5–6):

Այս հայտարարությամբ փրկվել են բոլոր նրանք, ովքեր ապրել և մահացել են, ովքեր այժմ ապրում են և մի օր կմահանան, և նրանք, ովքեր դեռևս չեն ծնվել և դեռևս չեն մահացել:

Գերեզմանի հանդեպ Քրիստոսի տարած հաղթանակի շնորհիվ մենք բոլորս հարություն կառնենք: Սա հոգու փրկագնումն է: Պողոսը գրել է.

«Կան երկնավոր մարմիններ, և երկրավոր մարմիններ. բայց ուրիշ է երկնավորների փառքը, և ուրիշ է երկրավորների փառքը:

Ուրիշ է արեգակի փառքը, և ուրիշ է լուսնի փառքը, և ուրիշ է աստղերի փառքը. որովհետև մի աստղ մյուսից զանազանվում է փառքով:

Այնպես էլ մեռելների հարությունը» (Ա Կորնթացիս ԺԵ.40–42):

Դա սելեստիալ փառքն է, որ մենք փափագում ենք: Դա Աստծո ներկայությունն է, որում մենք ցանկանում ենք բնակվել: Դա հավերժական ընտանիքն է, որի անդամը մենք ցանկանում ենք լինել:

Նրա մասին, որ մեզանից յուրաքանչյուրին ազատեց անվերջ մահից, ես վկայում եմ՝ Նա ճշմարտության ուսուցիչն է, սակայն Նա ավելին է, քան ուսուցիչ: Նա կատարյալ կյանքի օրինակն է, սակայն Նա ավելին է, քան օրինակ: Նա մեծ բժիշկ է, սակայն Նա ավելին է, քան բժիշկ: Նա պարզապես աշխարհի Փրկիչն է, Աստծո Որդին, Խաղաղության Իշխանը, Իսրայելի Սուրբը, այսինքն հարություն առած Տերը, որ հայտարարեց. «Ես եմ առաջինը և վերջինը. ես նա եմ, ով ապրում է, ես նա եմ, ով սպանվել էր. ես ձեր բարեխոսն եմ Հոր մոտ» (ՎևՈւ 110.4):

«Գիտեմ, ապրում է Փրկիչն իմ, որից ցնծում է իմ հոգին»:2

Այս մասին ես վկայում եմ:

Հղումներ

  1. Frederick E. Weatherly, “The Holy City” (1892).

  2. «Գիտեմ ապրում է Փրկիչն իմ», Հիմներ և մանկական երգեր, էջ 38:

Նա այստեղ չէ, Վոլտեր Ռեյն, չի կարելի բազմացնել, Քրիստոսը և Մարիամը գերեզմանի մոտ, Ջոզեֆ Բրիքի © 2004 IRI

Նկարները Սթիվ Կրոփի