Սիրալիր ողջույն

Բրիթնի Հ., 9 տարեկան, Օհայո, ԱՄՆ

Մեր դպրոցական ավտոբուս է նստում մի աղջիկ, որը մի փոքր այլ կերպ է իրեն պահում: Նա ընկերներ չունի, և բոլորը նրան վատ են վերաբերվում: Տեսնելով դա ինձ վատ էի զգում, և ես մոտենալով բարևեցի նրան: Նա ցանկացավ, որ ես նստեմ իր կողքին, և ես նստեցի: Այժմ ես հաճախ եմ նրա կողքին նստում դպրոց գնալիս: Նա կարծես ուրախ է, և դա ինձ ուրախացնում է: Ես փոքր քույր ունեմ հատուկ կարիքներով, և հուսով եմ, որ ինչ-որ մեկը նույն կերպ կվարվի նրա հետ, երբ նա մեծանա: